บทที่ 8 สัตว์พันธสัญญาตัวแรก
“มันเกิดขึ้นได้อย่างไรกัน….. ไม่ต้องตะโกนอย่างนั้นหรือ?” เมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายทำทีไร้การตอบสนองกับคำพูดของเขา จู่ ๆ หลินเว่ยก็คิดว่าเขาน่าจะใช้วิธีที่ไม่ถูกต้อง
เมื่อนึกถึงสิ่งนี้ เขาก็ตั้งสติในใจอย่างรวดเร็ว เพื่อดูว่าจะมีคำอธิบายลึกลับเหล่านั้นสามารถบอกอะไรเขาได้หรือไม่?
แน่นอนว่า เมื่อหลินเว่ยเข้ามาในจิตใจเขาก็มองเห็นคำอธิบายชุดใหม่ เกี่ยวกับการใช้งานโครงกระดูกที่ฟื้นคืนชีพขึ้นมา
“สร้างการเชื่อมโยงกับจิตใจหลังจากประสบความสำเร็จ ก็จะสามารถทำได้ง่ายเสมือนมือและเท้าของตนเอง”
“บ้าเอ๊ย เข้าใจแล้ว! นี่มันวิธีเดียวกับที่ปรมาจารย์แห่งจิตวิญญาณขั้นจักรพรรดิควบคุมหุ่นเชิดหรอกหรือ?! “หลังจากได้เห็นเนื้อหาข้างต้นหลินเว่ยก็นึกขึ้นได้ทันที
เมื่อเขาคิดหาวิธีการได้แล้ว หลินเว่ยก็ยังคงครุ่นคิดพักหนึ่ง ไม่ว่าจะเป็นอย่างไรก็ตาม เขาก็มุ่งความสนใจไปที่โครงกระดูกแมวป่าลายดำทันที
ทุกคนมีพลังจิตอยู่ในร่างแต่มีความเข้มแข็งทางจิตวิญญาณนั้นแตกต่างกัน แต่ถ้าต้องการรับรู้ ถึงการมีอยู่ของมัน หลักฐานก็คือความแข็งแกร่งทางจิตวิญญาณ ไปจนถึงระดับหนึ่ง ทุกครั้งที่ผู้ฝึกสู้ศิลปะการต่อสู้ก้าวหน้า จิตวิญญาณเขาจะพัฒนาขึ้นเล็กน้อย จำนวนนั้นจะขึ้นอยู่กับคุณสมบัติของแต่ละคน
อย่างไรก็ตามความแข็งแกร่งทางจิตวิญญาณของหลินเว่ยนั้นไม่ได้รับผลกระทบอะไรมากนัก แม้ว่าเขาจะละทิ้งการฝึกฝนไปนานมากแล้ว แต่ครั้งสุดท้ายในการฝึกฝนความแข็งแกร่งของเขาในตอนนั้น หลินเว่ยอยู่ที่นักสู้ขั้นหนึ่งระดับสี่มาก่อน ฉะนั้นจิตวิญญาณแม้จะไม่แข็งแกร่งมากมายแต่ก็เพียงพอแล้วสำหรับเขา
การเชื่อมโยงจิตของเขาและแมวป่าลายดำนั้นราบรื่นมาก อาจจะเป็นเพราะอีกฝ่ายเป็นแค่ร่างที่ตายไปแล้วเหมือนหุ่นเชิดไม่มีอุปสรรคใด เมื่อครั้งที่หลินเว่ยเข้าควบคุมจิตใจของมัน
ในสมองของโครงกระดูกแมวป่าลายดำนั้นมีหมอกพลังงานจำนวนมาก คล้ายกับในทะเลลมปราณของเขาก่อนหน้านี้ อย่างไรก็ตามดูเหมือนว่าจะมีบางอย่างเพิ่มอยู่ในนั้น ซึ่งเป็นสิ่งหลินเว่ยหาคำตอบไม่ได้ว่ามันคืออะไรกันแน่?
ในความเป็นจริงแล้วการสร้างการเชื่อมโยงจิตคือการทิ้งจิตวิญญาณของตัวเอง ไว้ในทะเลลมปราณของผู้อื่น หลังจากที่หลินเว่ยปล่อยวางความคิดและหันมามองเบื้องหน้า เขาก็รู้สึกได้โดยธรรมชาติว่ามีความสัมพันธ์ที่ใกล้ชิดระหว่างตัวเขาและโครงกระดูกตรงหน้า ราวกับว่าอีกฝ่ายเป็นส่วนหนึ่งของตัวเอง
“กลิ้งลงไป!” คราวนี้ หลินเว่ยไม่ได้ตะโกนออกมาด้วยปากของเขาแต่มีความคิดแวบเข้ามา
เมื่อความคิดของหลินเว่ยฉายออกมา โครงกระดูกแมวป่าลายดำม้วนตัว “กึก!” หลังจากก็ล้มลงกับพื้นทันที
“ม้วนไปข้างหน้า!” ถอยหลัง “กระดิกหาง!” ……….. ！เพื่อตรวจสอบสิ่งต่าง ๆ หลินเว่ยได้ออกคำสั่งทีละหลาย ๆ ครั้ง แต่อีกด้านหนึ่ง โครงกระดูกสามารถเข้าใจได้เพียงบางส่วนเท่านั้น ถ้าซับซ้อนกว่านี้อีกหน่อย หลินเว่ยต้องเข้าไปควบคุมจิตด้วยตนเอง อย่างไรก็ตามสิ่งนี้ไม่เพียงแค่ใช้พลังงานทางจิตจำนวนมากเท่านั้น แต่ยังทำให้เสียสมาธิในการต่อสู้อีกด้วย ซึ่งเป็นสิ่งที่อันตรายมาก
แต่แม้ว่าหลินเว่ยไม่จำเป็นต้องควบคุมมันเอง ด้วยสัญชาตญาณการต่อสู้ของแมวป่าลายดำและคำสั่งของเขาที่อยู่ใกล้ ๆ การรับคำสั่งจะแข็งแกร่งขึ้น
ตามแผนเดิมของหลินเว่ยที่เขามาที่ป่าแห่งนี้ด้วยจุดประสงค์สองประการ สิ่งแรกและสำคัญที่สุดคือการใช้ทักษะและทดสอบการคืนชีพนักรบโครงกระดูก เป้าหมายนี้สำเร็จแล้ว จุดประสงค์ประการที่สองของเขาคือการส่งสัตว์ป่าบางส่วนกลับไปเพื่อขายหาเงิน
ส่วนจะสู้กับสัตว์อสูรได้หรือไม่นั้น เขาต้องทดสอบก่อนว่า สัตว์อสูรโครงกระดูกจะยังคงมีความสามารถ เหมือนเมื่อครั้งยังมีชีวิตอยู่หรือไม่?
ตอนนี้เขาระมัดระวังตัวและต้องจัดการร่างของกระต่ายหูยักษ์ก่อน สิ่งต่าง ๆ ภายในร่างของสัตว์อสูรระดับศูนย์นั้น มีค่ามากกว่าสิ่งที่อยู่บนสัตว์ธรรมดา
สิ่งแรกที่ต้องทำคือตรวจสอบว่ามีแก่นคริสตัลในร่างของมันมีหรือไม่?
แก่นคริสตัลนั้นมีมูลค่ามากกว่าร่างของสัตว์อสูรทั้งหมด อย่างไรก็ตามแก่นคริสตัลนั้น ไม่ได้มีอยู่ในร่างของสัตว์อสูรทุกตัวและไม่มีใครตอบได้ว่า เพราะเหตุใด
ยิ่งสัตว์อสูรมีพลังมากเท่าไร ก็ยิ่งมีโอกาสสูงที่จะมีแก่นคริสตัลสูงตามไปด้วย อย่างไรก็ตามมีบางคนโชคดีที่ได้รับแก่นคริสตัลจากสัตว์อสูรที่มีความแข็งแกร่งมาก
บางทีมันอาจจะเป็นโชคดีของหลินเว่ย ที่เขาสามารถพบแก่นคริสตัลจริง ๆ เมื่อเขาเห็นว่ามีแก่นคริสตัลเล็ก ๆ ขนาดเท่านิ้วหัวแม่มือ เป็นหินคริสตัลสีแดงอ่อน หลินเว่ยก็อ้าปากพ่นลมหายใจใส่มัน จากนั้นก็เช็ดมันบนร่างกายด้วยเสื้อผ้าของเขาโดยตรง
นี่คือแก่นเพลิงอัคคี ขั้นศูนย์ ระดับหก สิ่งนี้สามารถเห็นได้จากเครื่องหมายวงแหวนทั้งหก บนด้านนอกผิวสัมผัสของแก่นคริสตัล แน่นอนว่าบิดามารดาเคยสอนหลินเว่ยเอาไว้ถึงเรื่องนี้ เครื่องหมายวงแหวนที่อยู่นอกแก่นคริสตัลนั้น
หมายถึง ระดับ ดังนั้นจึงเรียกอีกอย่างว่า วงแหวนแห่งดวงดาว เมื่อสัตว์อสูรได้รับการเลื่อนขั้นเป็นระดับแรก นอกเหนือจากการเพิ่มสีของแก่นคริสตัล และเพิ่มระดับของมันจะเพิ่มขึ้น และรวมกันเป็นวงแหวนใหม่ที่ปรากฏบนตัวของแก่นคริสตัล
เมื่อเห็นว่าแท้จริงแล้ว มันคือแก่นคริสตัลระดับหก หลินเว่ยก็หัวเราะออกมาทันที แม้ว่าจะเป็นเพียงโชคลาภเล็กน้อย แต่ก็เป็นเงินทองก้อนแรกสำหรับเขาที่จะก้าวออกจากถนนของยาจกที่ข้นแค้น แม้ว่ามันจะเป็นเพียงแก่นคริสตัล ขั้นศูนย์ ระดับหก
แต่ก็มีมูลค่าถึงหกเหรียญเงิน
แม้ว่าแก่นคริสตัลจะมีค่ามาก แต่ส่วนอื่น ๆ ก็มีค่ามากเช่นกัน อย่างไรก็ตามกระต่ายในมือของหลินเว่ยถูกผ่า ออกเป็นสองส่วนและมูลค่าของมันก็ลดลงมาก
ใต้ต้นไม้ใหญ่ที่มีความสูงหลายสิบเมตรกองไฟถูกจุดขึ้น และมีกระต่ายครึ่งตัวย่างอยู่บนนั้น มีร่างบางอยู่ข้างๆ ค่อย ๆ พลิกครึ่งกระต่ายด้วยมือ เนื้อกระต่ายค่อยๆกลายเป็นสีทอง ส่งกลิ่นหอมแรง ๆ คราบไขมันที่หยดจากด้านบน ส่งออกมา: “แปะ … แปะ … !”
ร่างผอมบางนี้ไม่ใช่ใครที่ไหน มันคือหลินเว่ย เนื่องจากเขารู้สึกหิวจึงย้ายสถานที่และย่างกระต่ายกิน
“ทำไม! เกิดอะไรขึ้น” ขณะที่หลินเว่ยหักขากระต่ายออกและกำลังจะฉีกเนื้อกระต่ายกิน เสี่ยวเฮยที่เขาให้ไปเฝ้าบนต้นไม้ ก็ส่งสัญญาณให้เขา ซึ่งทำให้หลินเว่ยประหลาดใจในทันใด เขารีบวางขาของกระต่ายลุกขึ้นยืน
และมองไปยังทิศทางที่เสี่ยวเฮยเดินมา
เสี่ยวเฮยเป็นโครงกระดูกของแมวป่าลายดำ หลินเว่ยคิดว่านี่เป็นสัตว์อสูรตนแรกของเขาและเขาควรจะตั้งชื่อให้มัน ดังนั้นเขาจึงตั้งชื่อเสี่ยวเฮยตามรูปร่างลักษณะของมัน ซึ่งจดจำได้ง่าย
“โฮกก …… ” ภายใต้การจ้องมองของหลินเว่ย พุ่มไม้เบื้องหน้าเขา ส่งเสียงกรอบแกรบ เพราะที่ตั้งที่เขาย้ายที่มานั้น ถูกล้อมรอบด้วยพุ่มไม้เล็ก ๆ ดังนั้นหลังจากนั้นไม่นาน พุ่มไม้ที่อยู่ตรงหน้าเขาก็สั่นไหวร่างบาง ๆ ก็ปรากฏตัวต่อหน้าหลินเว่ย
“พรึ่บ!” ทันทีที่ร่างนั้นเห็นร่างของหลินเว่ย เขาก็หยุดเดินหน้าทันที หลังจากเสียงกรีดร้อง มันก็หมอบลงทันทีและขนของมันก็พองตัวลุกชัน สายตาของเขาจับจ้องไปที่หลินเว่ย ขาหลังงอและอุ้งเท้าหน้าค่อย ๆ ถูกับพื้น มันเป็นท่าโจมตีใส่หลินเว่ย
“บัดซบ！มันคือสัตว์อสูรอีกตัวหนึ่ง ไม่รู้ว่าหลินเว่ยนั้นโชคดีหรือโชคร้ายกันแน่ วันนี้เขาเจอสัตว์อสูรถึงสามตัวเลยทีเดียว “เมื่อเห็นภาพนี้ ใบหน้าของหลินเว่ยก็ไร้คำพูด