หลังจากที่ปลดปล่อยมาทั้งคืนแล้วนั้น ถึงแม้ว่าจะเหนื่อยล้า แต่หนานกงเยี่ยกลับไม่ง่วงแม้แต่น้อย เขานั่งพิงอยู่ตรงหัวเตียง จากนั้นสูบบุหรี่ขึ้นมาท่ามกลางความเงียบ พร้อมกับพ่นควันบุหรี่ออกมาอย่างมีสง่า เขาหันหน้าไปมองเธอที่นอนขดตัวอยู่ข้างๆเป็นครั้งคราว แล้วครุ่นคิดบางอย่าง
ผู้หญิงคนนี้ลึกลับมากจริงๆ ภายนอกเธอดูเหมือนนางฟ้าที่บริสุทธิ์ แต่ด้านในของเธอกลับดื้อรั้น และภายในหัวใจของเธอ…กลับทำให้คนไม่สามารถคาดเดาได้
เธอยังบริสุทธิ์! ผู้หญิงที่สวยอย่างกับนางฟ้า ทั้งๆ ที่เธออายุยี่สิบสามแล้วแต่กลับยังบริสุทธิ์ ดูท่าแล้วเธอคงจะเป็นผู้หญิงที่บริสุทธิ์ผุดผ่อง แต่เธอกลับยินยอมที่จะถูกเขาซื้อตัวอย่างง่ายดาย และยังเรียกร้องค่าตัวราคาสูงลิ่ว เธอทำให้เขาคาดเดาไม่ได้เลยจริงๆ
“พ่อคะ สบายใจได้เลยนะคะ หนูต้องทำมันสำเร็จอย่างแน่นอนค่ะ…”
เหลิ่งรั่วปิงพูดละเมอออกมา ทำให้ทำลายความคิดของหนานกงเยี่ยขึ้นมาในทันที ตอนที่เขาหันไปมองดูเธอนั้น มือเรียวบางของเธอกำหมัดแน่น คิ้วของเธอขมวดเป็นปม ร่างบางเคล้าไปด้วยความไม่ยอมแพ้
หัวใจของหนานกงเยี่ยถูกขนนกยูงที่ไม่รู้ว่าลอยมาจากที่ไหนกรีดแทงอีกครั้ง เป็นความรู้สึกหน่วงๆที่ไม่เจ็บเท่าไหร่
ที่แท้ ผู้หญิงคนนี้ก็กำลังต่อสู้เพื่อความฝันของพ่อเธอนี่เอง ความบอบบางและแข็งแกร่งของเธอกลับทำให้คนรู้สึกปวดใจและอยากจะทะนุถนอมเธอเอาไว้
ทะนุถนอม? ทันใดนั้นเองหนานกงเยี่ยก็ตกใจกับความคิดของตนเอง ทำไมเขาถึงมีความคิดแบบนี้ ผู้หญิงที่ไม่เกี่ยวข้องอะไรกับเขา ทำไมเขาต้องทะนุถนอมเธอ ล้อเล่นน่ะ!
บนโลกใบนี้มีคนมากมายที่โชคร้าย คนมากมายต่างก็ต้องทนกับการเกิด แก่ เจ็บ ตาย เขาจะสงสารไหวได้ยังไง เขาเป็นราชาที่สูงส่ง ความเป็นความตายของคนมากมายอยู่ในมือของเขา เขาไม่จำเป็นต้องจิตใจว้าวุ่นกับคนพวกนี้ แม้แต่กับเหลิ่งรั่วปิงก็เหมือนกัน
ด้วยเหตุนี้ หนานกงเยี่ยจึงผายมือขึ้นแล้วตัดสินใจอย่างเด็ดขาด เคลียร์ความคิดและความรู้สึกไร้สาระพวกนั้นออกไปให้หมด จากนั้นก็เดินลงจากเตียงไปเปลี่ยนเสื้อผ้า แล้วออกไปจากห้องที่เคล้าไปด้วยกลิ่นอายของความรัก
เวลานี้ เมฆลอยอยู่เต็มท้องฟ้า อีกทั้งอากาศในตอนนี้ก็หนาวมากด้วย
เลขาก่วนรออยู่ที่หน้าประตูวิลล่าหย่าเก๋อแล้ว เมื่อเห็นหนานกงเยี่ยเดินออกมา เขาก็รีบเดินไปทักทาย
หนานกงเยี่ยพยักหน้า จากนั้นก็ออกคำสั่งเสียงทุ้มต่ำ “นายอยู่ที่นี่เถอะ เดี๋ยวเธอตื่นเมื่อไหร่ ก็ส่งเธอไปที่บริษัทด้วย” เขาตัดสินใจที่จะให้เธอทำงานในตำแหน่งสถาปนิกของบริษัทแล้ว เพื่อที่จะสานฝันให้กับเธอ
“อ่อ…ครับ” เลขาก่วนตกใจเล็กน้อย หลังจากนั้นก็ขานรับ นี่เป็นครั้งแรกที่คุณชายเยี่ยสั่งให้ขอรอผู้หญิงที่เป็นเมียเก็บ
ตอนที่เหลิ่งรั่วปิงตื่นขึ้นมา เวลาก็ล่วงเลยไปจนถึงประมาณแปดโมงกว่าเก้าโมงแล้ว
เธอมองดูเสื้อผ้าที่กระจัดกระจายอยู่บนพื้น และรอยช้ำทั้งเล็กทั้งใหญ่บนร่างกาย ก็คลายยิ้มออกมา ทรมานมาทั้งคืน เธอก็ได้เปลี่ยนจากผู้หญิงบริสุทธิ์มาเดินในทางที่ผู้หญิงต้องก้าวผ่าน สิ่งนี้คือสิ่งที่ผู้หญิงทุกคนต้องพบเจอสักครั้งหนึ่ง เธอไม่มีอะไรให้ต้องรู้สึกเศร้า
เธอคลานลงจากเตียง เพื่อเตรียมตัวที่จะไปอาบน้ำ แต่ตอนที่ขาแตะลงพื้นนั้นเธอกลับยืนโซเซไปมา เธอก็เลยล้มตัวลงไปบนเตียงอีกครั้ง และวินาทีที่เธอล้มตัวลงไปนั่งนั้น สายตาของเธอก็เหลือบไปเห็นเช็คมูลค่าห้าล้านหยวนที่วางอยู่บนโต๊ะ
ข้างๆกับเช็คมีกระดาษวางเอาไว้ บนกระดาษมีข้อความที่เขียนด้วยปากกา ครั้งแรกของคุณ
เหลิ่งรั่วปิงแสยะยิ้ม ครั้งแรกของเธอมีค่าจริงๆ!
ในสัญญาตกลงกันว่าเขาจะจ่ายให้ครั้งละสองล้านหยวน แต่เขากลับให้เธอมากถึงห้าล้านหยวน เหลิ่งรั่วปิงคิดว่าคงเป็นเพราะร่างกายที่บริสุทธิ์ผุดผ่องของเธอ ทำให้เขาพอใจก็เลยให้เพิ่มอีกสามล้านหยวน
คนรวยคิดอยากจะทำอะไรก็ได้ ประโยคนี้ใช้ได้กับทุกสถานการณ์เลยจริงๆ
เธออาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าจนเรียบร้อย จากนั้นก็เดินลงไป สาวใช้ในบ้านคอยต้อนรับอยู่ตรงบันได “คุณเหลิ่ง ไม่ทราบว่ารับประทานอาหารเช้าไหมคะ”
“ค่ะ” เหลิ่งรั่วปิงพยักหน้าเล็กน้อย จากนั้นหันหน้าไปอีกทางก็เห็นเลขาก่วนยืนอยู่ “เลขาก่วน ทำไมคุณถึงอยู่ที่นี่คะ”
เลขาก่วนยิ้มบางๆ “ผมทำตามคำสั่งของคุณชายเยี่ย รอคุณเหลิ่งที่นี่ครับ เดี๋ยวคุณเหลิ่งเตรียมตัวเสร็จแล้ว ผมจะส่งคุณไปที่บริษัทครับ”