ตอนที่ 15 ทำไมหล่อนถึงหาเงินเอง?
ขณะที่หล่อนกำลังจะกลับไป คุณแม่จี้ก็ขมวดคิ้วและพูดว่า “นั่นพี่สะใภ้สามของแกนะ ทำไมถึงเรียกหล่อนทั้งชื่อและแซ่แบบนั้น?”
จี้อวิ๋นอวิ๋นตกตะลึง ไม่คิดเลยว่าแม่ของหล่อนจะตำหนิหล่อนเพียงเพราะเรียกชื่อเต็มของพี่สะใภ้สาม เมื่อก่อนหล่อนยังเรียกแบบนั้นได้เลย แถมแม่ของหล่อนก็ไม่ว่าอะไรอีกด้วย
“แม่คะ ซู …” จี้อวิ๋นอวิ๋นยังหลุดปากเรียกชื่อเต็มของซูตานหง คุณแม่จี้จึงถลึงตามองหล่อนจนหล่อนรีบเปลี่ยนคำเรียกขาน “เกิดอะไรขึ้นกับพี่สะใภ้สามหรือเปล่าคะ หนูเห็นหล่อนครั้งแรกแล้วก็จำหล่อนไม่ได้เลย ทำไมหล่อนถึงดูเปลี่ยนไปขนาดนี้”
“ช่วงนี้ตานหงเปลี่ยนไปมากเลยล่ะ ตอนที่แม่เลือกหล่อนมา หล่อนไม่ได้เป็นแบบนี้ไม่ใช่เหรอ?” พูดถึงตอนนี้แล้ว คุณแม่จี้ก็รู้สึกภาคภูมิใจในวิสัยทัศน์ของตัวเอง
แม้ว่า 3 ปีแรกของครอบครัวสามจะเลวร้ายแค่ไหน แต่หลังจากครั้งสุดท้ายที่สะใภ้สามพยายามปลิดชีพตัวเอง หล่อนคงได้เรียนรู้บทเรียนจากมันแล้ว และคงจะได้ปรับความเข้าใจกับจี้เจี้ยนอวิ๋นด้วย ดูสภาพของครอบครัวสามในตอนนี้สิ?
หล่อนทั้งอ่อนโยนมีคุณธรรม อ่อนน้อมกตัญญู มีเพียงเรื่องใช้จ่ายฟุ่มเฟือยอย่างเดียวเท่านั้นที่ยังเหมือนเดิม แต่คุณแม่จี้ก็ไม่สามารถพูดอะไรได้ เพราะสะใภ้สามเป็นคนหาเงินด้วยตัวเอง งานปักผ้าที่หล่อนปักก็สามารถสร้างรายได้ให้หล่อนเกือบทั้งปีแล้ว
แถมหล่อนยังไม่ได้ใช้จ่ายเงินทั้งหมดเพื่อตัวเองอีกด้วย ทุกวันนี้หล่อนจะนำเนื้อและซี่โครงมาให้เป็นครั้งคราว เช่นเดียวกับเส้นก๋วยเตี๋ยวที่ซื้อมาจากในเมือง ซึ่งหลังจากที่หล่อนรู้ว่าชายชราของบ้านชอบกินมาก หล่อนก็ซื้อมาเป็นจำนวนไม่น้อย
นี่คือความกตัญญูของสะใภ้สาม เป็นแบบนี้ยังจะพูดได้อีกไหมเล่าว่าหล่อนใช้จ่ายฟุ่มเฟือย?
คุณแม่จี้ถึงกับต้องบอกเป็นนัยให้ซูตานหงเก็บเงินเอาไว้บ้าง เพราะถ้ามีลูกจะต้องใช้เงินมากขึ้น
แต่คำตอบของซูตานหงก็เรียบง่ายอ่อนโยนและกตัญญูเช่นกัน เธอกล่าวว่า “คุณแม่ ฉันเก็บเบี้ยเลี้ยงทั้งหมดของเจี้ยนอวิ๋นไว้แล้วค่ะ เงินส่วนที่ฉันใช้คือเงินที่ฉันหามาได้เอง เมื่อก่อนฉันเคยเพิกเฉยไม่เคารพต่อพ่อและแม่ แต่ตอนนี้ฉันจะเป็นคนกตัญญูแล้ว เจี้ยนอวิ๋นจะได้มีหน้ามีตายามอยู่ข้างนอกน่ะค่ะ”
ดูสิ คุณแม่จี้ยังไม่ทันพูดอะไรกับเธอเลย
แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าคุณแม่จี้รู้สึกสบายใจขนาดไหน หลังแต่งสะใภ้เข้าบ้านมาสี่คน ในที่สุดก็ได้รับความกตัญญูจากสะใภ้คนนี้แล้ว ซึ่งมันราวกับได้รับพรในเรื่องนี้ก็ไม่ปาน
หมอดูพูดถูกจริง ๆ ในอนาคตของสองสามีภรรยาชราก็ได้มีคนคอยเลี้ยงดูามแก่เฒ่าแล้ว
เมื่อเห็นว่าแม่ตนเองยกย่องสะใภ้สามไว้สูงค่าแบบนี้ จี้อวิ๋นอวิ๋นก็ถึงกับเบิกตากว้างและพูดอะไรไม่ออก
ครึ่งเทอมมานี้ซูตานหงให้แม่หล่อนกินอะไรเข้าไป นี่ยังเป็นแม่ของหล่อนอยู่ใช่ไหม?
“พี่สะใภ้สามเป็นคนกตัญญูมาก หล่อนไม่เหมือนเมื่อก่อนแล้ว อย่าได้ดูถูกหล่อนที่เป็นพี่สะใภ้ของแกอีก” คุณพ่อจี้บอก
จี้อวิ๋นอวิ๋นถึงกับพูดไม่ออก
คุณพ่อจี้นั่งลงบนเก้าอี้และรินเหล้าลงจอกเล็ก ๆ จนกลิ่นหอมกำจายออกมา ที่โต๊ะของว่างยังมีเนื้อแดดเดียวจานเล็ก ๆ เป็นกับแกล้มอยู่ด้วย
จี้อวิ๋นอวิ๋นนั่งลงด้วยท่าทางกระฟัดกระเฟียด หล่อนหยิบชิ้นเนื้อแดดเดียวขึ้นมากินและอดไม่ได้ที่จะหยิบขึ้นมาอีกชิ้น พร้อมกับดวงตาสว่างวาบเป็นประกาย “เนื้อแดดเดียวนี่ได้มาจากไหนคะ มันอร่อยมากเลย”
“สะใภ้สามของแกทำเองและเอามาให้พ่อ ส่วนเหล้านี่สะใภ้สามก็ซื้อมาให้ด้วย” คุณพ่อจี้พูดเบา ๆ
ดวงตาของจี้อวิ๋นอวิ๋นเบิกกว้าง “หล่อนเต็มใจเอามาให้อย่างนั้นเหรอคะ? หนูจำได้ว่าหล่อนไม่พอใจตอนที่เห็นโหวหวาจือกินเค้กนึ่งของแม่ด้วยซ้ำ!”
“แกก็รู้ว่าเรื่องนั้นมันผ่านมาแล้ว อย่าฟื้นฝอยหาตะเข็บอีกเลย ต่อจากนี้ไปแกห้ามปฏิบัติไม่ดีกับพี่สะใภ้สามนะ ไม่อย่างนั้นแม่จะไม่ให้อภัยเลย” คุณแม่จี้กล่าว
จี้อวิ๋นอวิ๋นโมโหมากจนหยุดกินเนื้อแดดเดียวและเดินดุ่ม ๆ กลับห้องของตัวเอง
หล่อนแทบจะไม่มีความสำคัญกับครอบครัวนี้แล้วหรือไง? ทำไมทันทีที่หล่อนกลับมา พ่อกับแม่ของหล่อนถึงได้บอกให้หล่อนทำตัวสุภาพกับซูตานหงผู้หญิงงี่เง่านั่น…
ทำไม?
ด้วยความหงุดหงิด หล่อนจึงหลับไปบนเตียง
ต่อมาหล่อนก็ตื่นขึ้นมาพร้อมกับความหิวโหย จากนั้นก็ได้กลิ่นหอมอ่อน ๆ ของเนื้อตุ๋นกระทบจมูกจนต้องเดินออกมา “แม่ มีอะไรให้หนูกินบ้างคะ?”
ทางด้านซูตานหงที่ได้ผละจากจี้อวิ๋นอวิ๋นมาแล้วก็นำเนื้อกลับมาที่บ้าน พร้อมกับเข็มและด้ายปักผ้าเพื่อเตรียมเก็บตัวปักผ้าในฤดูหนาว
เธอนำเนื้อวัวไปแช่แข็งไว้ แล้วหยิบเนื้อแกะออกมาชิ้นหนึ่ง จากนั้นก็สับเป็นชิ้นและนำไปล้างก่อนจะกวาดลงหม้อตุ๋น
คืนนี้เธอกะจะกินน้ำแกงเนื้อแกะตุ๋นเก๋ากี้
แต่เธอไม่คิดจะกินคนเดียวทั้งหมดหรอก เมื่อเห็นว่าน้ำแกงได้ที่พร้อมรับประทานแล้ว เธอจึงตักแบ่งลงใส่ชามใบหนึ่งเก็บไว้ให้ตัวเองกิน ก่อนแบ่งเนื้อชิ้นหนึ่งและน้ำแกงทัพพีหนึ่งให้กับเสี่ยวเฮยที่ตอนนี้โตพอจะเฝ้าบ้านได้ จากนั้นก็นำน้ำแกงทั้งหมดในหม้อไปให้บ้านใหญ่ตระกูลจี้
คุณพ่อจี้กับคุณแม่จี้เริ่มคุ้นเคยกับการที่ครอบครัวสามนำของกินมาให้อย่างไม่มีปี่มีขลุ่ยไปแล้ว
และตอนนี้ทั้งคู่ก็รู้สึกพอใจมาก
“ตอนที่กลับมาก่อนหน้านี้ฉันเจอน้องสามีพอดีน่ะค่ะ นี่แกงเนื้อแกะตุ๋นเก๋ากี้ที่ฉันทำเองค่ะ ฉันใส่เก๋ากี้ลงไปเยอะมาก มันบำรุงร่างกายดีทีเดียว คุณพ่อกับคุณแม่ให้น้องเล็กร่วมกินน้ำแกงร้อน ๆ นี่ได้นะคะ”
คุณแม่จี้อยากให้ซูตานหงอยู่ร่วมรับประทานอาหารเย็นด้วย แต่เธอก็บอกว่าแบ่งส่วนของตนเองไว้ที่บ้านแล้ว ก่อนจะขอตัวกลับไปที่บ้าน
คุณแม่จี้จึงนำน้ำแกงเนื้อแกะของซูตานหงไปอุ่นบนเตาไฟ จากนั้นกลิ่นหอมหวานของมันก็ลอยตลบอบอวลไปทั่วทั้งบ้านใหญ่ตระกูลจี้
นี่คือที่มาของกลิ่นหอมที่อบอวลไปทั่วทั้งบ้านตระกูลจี้ในตอนนี้
“แกไม่ใช่คนกินเยอะ จะให้ทำกับข้าวอะไรเพิ่มอีกล่ะ” คุณแม่จี้เอ่ยขึ้นขณะดองผักกาด และไม่ได้เงยหน้ามองหลังได้ยินเสียงของลูกสาวที่เพิ่งตื่นนอน
“กลิ่นหอมนี่มาจากไหนนะ?” จี้อวิ๋นอวิ๋นพูดและเดินมาที่ห้องครัว จากนั้นเสียงอุทานด้วยความประหลาดใจก็ดังขึ้น “ซุปเนื้อแกะตุ๋นเก๋ากี้ แม่…สมแล้วที่เป็นแม่ของหนู!”
ต่อมาก็มีเสียงหยิบชามและตะเกียบ
จี้อวิ๋นอวิ๋นตักน้ำแกงออกมาหนึ่งชาม ซึ่งในนั้นเต็มไปด้วยเนื้อแกะ หล่อนมีท่าทางพึงพอใจอย่างเห็นได้ชัด “แม่ ฝีมือทำอาหารของแม่ดีขึ้นมากเลยค่ะ เนื้อแกะนี่หอมมากแล้วน้ำแกงก็อร่อยมากด้วย!”
“แกงเนื้อแกะหม้อนี้สะใภ้สามเพิ่งเอามาให้น่ะ” คุณแม่จี้พูด
จี้อวิ๋นอวิ๋นกลืนเนื้อแกะเข้าไปในคำเดียว และลังเลว่าจะกินหรือไม่กินดี
ในตอนนี้คุณพ่อจี้ที่ได้กลิ่นน้ำแกงเนื้อแกะหลังกลับมาที่บ้านก็ได้เอ่ยขึ้น “บ้านสามเป็นคนเอามาให้เหรอ?”
“ใช่จ้ะ หนึ่งคนต่อหนึ่งชามก็น่าจะพอนะ” คุณแม่จี้พยักหน้า
จี้อวิ๋นอวิ๋นอยากจะพูดว่าหล่อนไม่อยากกินต่อแล้ว แต่ก็ไม่สามารถพูดออกมาได้!
เพราะเนื้อแกะและน้ำแกงมันอร่อยมากจริง ๆ…
คุณแม่จี้ดองผักอย่างรวดเร็ว และเป็นเพราะหลังจากนี้นางไม่มีอะไรต้องทำแล้ว นางจึงหยิบครีมบำรุงผิวออกมาทาหลังล้างมือเสร็จ
ดวงตาของจี้อวิ๋นอวิ๋นเบิกกว้าง “แม่ใช้ครีมนี้ทามือเหรอคะ? นี่มันใช้สำหรับทาหน้า!”
“แม่มีอยู่ในห้องอีกเยอะ พี่สะใภ้สามของแกบอกว่าให้ใช้ทามือได้” คุณแม่จี้พูด ปีนี้อากาศหนาวและแห้งมาก ต้องขอบคุณซูตานหงที่เอาครีมมาให้ ไม่อย่างนั้นมือของนางคงจะแห้งแตก
จี้อวิ๋นอวิ๋นเดินเข้าไปในห้องของแม่หล่อนทันที และตามที่คาดไว้ หล่อนเจอครีมเกล็ดหิมะ 3-4 กล่องและยังเจอครีมเปลือกหอยอีก 3 กล่องอยู่ในตู้!
“แม่ หล่อนซื้อครีมทั้งหมดนี่ให้แม่เหรอ?” จี้อวิ๋นอวิ๋นถามอย่างไม่อยากเชื่อ
เป็นไปไม่ได้ที่แม่ของหล่อนจะซื้อของพวกนี้ แถมยังซื้อมาเป็นจำนวนมากด้วย!
“อืม” คุณแม่จี้ตอบ ก่อนจะเปลี่ยนประเด็น “พี่สะใภ้สามของแกชอบกินผักดองที่แม่ทำมากนะ เอาผักดองนี่ไปให้หล่อนด้วย”
“หึ หล่อนแกล้งทำเป็นคนมีน้ำใจโดยใช้เงินของพี่ชายสามซื้อต่างหากล่ะคะ พ่อกับแม่อย่าโดนหล่อนหลอกนะคะ!” จี้อวิ๋นอวิ๋นขบเคี้ยวฟัน ไม่คาดคิดเลยว่าซูตานหงจะอดทนอยู่นานเพื่อใช้วิธีนี้? คิดจะเอาชนะพ่อกับแม่ของหล่อนด้วยวิธีนี้น่ะหรือ?
“ทำไมแกพูดเหลวไหลแบบนี้? สะใภ้สามใช้เงินที่หามาได้ด้วยตัวเองต่างหาก หล่อนไม่ได้ใช้เงินของพี่สามสักแดงเดียว” คุณแม่จี้เอ่ยอย่างไม่พอใจ
“หล่อนหาเงินเองเหรอ? แล้วทำไมหล่อนถึงหาเงินเองล่ะคะ?” จี้อวิ๋นอวิ๋นจ้องเขม็ง
_______________