บทที่ 10 อยากคิดซ่าในหมู่บ้านเริ่มต้น!
ไอเทมดรอปจากบอสยังมีของคุณภาพสีเขียวอีก 2 ชิ้นด้วยกัน
หนึ่งในนั้นคือเครื่องประดับ ก่อนอื่นต้องอธิบายก่อนว่าเครื่องประดับในเกมนี้เป็นของสวมใส่ที่สำคัญมาก ถึงจะให้สถานะที่ต่ำ แต่มูลค่าของมันสูงมาก เพราะหายาก และสามารถใส่ได้หลายชิ้น อย่างเช่นการใส่แหวน 4 วง
นอกจากนี้ยังมีไม้เท้าที่น่าจะทำจากกระดูกต้นขาของหมาป่าสัก 2 – 3 อันมาประกอบกัน อย่างไรก็ตามมันเป็นแค่ของคุณภาพสีเขียว ไม่ได้มีความสามารถในการโจมตี แต่มันก็เป็นอาวุธหลักของคลาสนักบวช
เซียวเฟิงสวมไอเทมที่ได้มาทั้งหมด รวมทั้งเกราะแขนที่ได้มาจากหมาป่าขาวก่อนหน้านี้ด้วย แล้วเขาก็เปิดหน้าต่างสถานะขึ้นมาเพื่อตรวจสอบความเปลี่ยนแปลงของตัวเอง
ตัวละคร: แด๊ด
เลเวล: 5
คลาส: นักบวชฝึกหัด
พลังชีวิต: 165/165
ค่ามานา: 171/171
พลังโจมตีกายภาพ: 62-70
พลังโจมตีเวทย์: 46-48
พลังป้องกันกายภาพ: 43-48
พลังป้องกันเวทย์: 32-36
ค่าสถานะพื้นฐาน:
ค่าความแข็งแกร่ง: 56
ค่าความทนทาน: 45
ค่าความว่องไว: 54
ค่าความฉลาด: 48
ค่าจิตวิญญาณ: 48
แต้มค่าสถานะที่เหลือ: 2
สกิลคลาส: ไม่มี
สกิลเฉพาะตัว: ไม่มี
น่าเกรงขาม! คำว่า ‘น่าเกรงขาม’ คือคำที่ใช้อธิบายค่าความสามารถของเซียวเฟิงตอนนี้ได้เป็นอย่างดี เพราะแม้แต่ตัวเขาเองก็ไม่เชื่อว่าจะมีความสามารถสูงได้ขนาดนี้!!!
ต้องเข้าใจก่อนว่าเกมเพิ่งเปิดมาได้ไม่กี่ชั่วโมง ผู้เล่นส่วนใหญ่ยังใส่ชุดเริ่มต้นอยู่เลย ยกเว้นพวกที่มีชื่ออยู่แล้วกับพวกที่ดวงดีระดับหนึ่งในล้านพวกนั้น…. ดังนั้นแล้วการที่ตอนนี้เซียวเฟิงมีไอเทมคุณภาพสีเขียวในครอบครองเกือบทั้งตัวแบบนี้ มันก็หมายความว่า ?!
เขาในตอนนี้ก็ไม่ต่างอะไรกับเศรษฐีในสลัมเลย!!
ตอนนี้ค่าสถานะของเซียวเฟิงมากกว่าปกติถึง 3 เท่า และถ้าเทียบกับผู้เล่นปกติจะมากกว่าถึง 4 เท่า ไม่ต้องสงสัยเลยว่าถ้าเขาอยากจะซ่าในเขตนี้ ก็คงไม่มีใครหยุดเขาได้แน่นอน!
“นี่มันสุดยอดเลย! พลังโจมตีสูงถึง 70 ! ถ้าเจอราชาหมาป่าโลหิตอีก คงใช้เวลาจัดการน้อยลงหลายนาทีเลยแฮะ!”
ใช้เวลานานเหมือนกันกว่าชายหนุ่มจะเรียกสติกลับมาได้ ก่อนที่เขาจะนึกอะไรออกแล้วก็เปิดกระเป๋าออกมาดูอีกรอบ
“ดูท่าจะเหลืออะไรอีกอย่างแฮะ”
บอสใหญ่ดรอปไอเทมออกมาให้ 9 อย่าง แต่ตอนนี้เขาใช้อยู่ทั้งหมด 8 ชิ้น จึงเป็นไปได้ที่จะมีไอเทมตกหล่นแถวมุมกระเป๋า ซึ่งเขาก็หามันเจอในเวลาไม่นาน
ซองธนูที่สูญหาย (ไอเทมภารกิจ)
คำอธิบาย: เสี่ยวหม่า ลูกของนักล่าหม่าที่หายไปเมื่อหลายวันก่อน ซองธนูนี้เป็นของที่เขาพกเอาไว้ในตอนที่ออกเดินทาง
“ไอเทมภารกิจอย่างงั้นเหรอ?”
เซียวเฟิงรู้สึกตกใจนิดหน่อย เพราะไม่ทันได้สังเกตว่าตัวบอสดรอปไอเทมชิ้นนี้มาด้วย และดูท่า.. ชายหนุ่มคงต้องกลับไปตรวจสอบที่หมู่บ้านเสียแล้ว!!
ฟิ้ววว!
แต่ในตอนนั้นเอง จู่ ๆ ก็มีกระแสลมอันรุนแรงเข้าปะทะแผ่นหลังของเซียวเฟิง มันดึงดูดความสนใจของเขาจนต้องหันกลับไปมอง
“ย้ากกกกกก!”
มีดสั้นถากผ่านตัวของเซียวเฟิงไป พร้อมร่างดำทะมึนอันคุ้นเคย
ไนท์ คูนเนอร์!
“ย้ากกกกกก!”
ไนท์ คูนเนอร์อุตส่าห์ลอบโจมตีแต่ก็พลาด และถึงจะตกใจ แต่อีกฝ่ายก็ดึงมีดกลับมาตั้งท่าใหม่ทันที คราวนี้เขาเปลี่ยนไปเล็งที่คอของเซียวเฟิงแทน
“นายอีกแล้วเหรอ! นี่ไม่คิดจะจำเลยใช่ไหม?”
พอเห็นว่าใครโจมตีเขาก็หน้าหงิก และตั้งแต่ไนท์ คูนเนอร์โจมตีเข้ามาแบบนี้ ชายหนุ่มก็ไม่คิดพูดอีก เขาจัดแจงจับไม้เท้าแล้วฟาดลงไปที่สะโพกของอีกฝ่ายอย่างแรงในทันที!
แกร็ก!
-63!
เสียงอะไรบางอย่างแตกหักดังขึ้นมา ตัวเลขความเสียหายที่ขึ้นมาบนหัวของไนท์ คูนเนอร์รุนแรงจนพลังชีวิตของเขาหมดในการโจมตีเพียงครั้งเดียว อีกฝ่ายจึงล้มลงแล้วกลายเป็นแสงกลับไปเกิดที่จุดเกิดอีกครั้ง สำหรับเซียวเฟิงในตอนนี้ ผู้เล่นอื่น ๆ ไม่ต่างอะไรกับกระดาษ
“คุณได้สังหารไนท์ คูนเนอร์โดยเจตนา ค่าความผิดเพิ่มขึ้น 1 แต้ม!”
ชื่อของชายหนุ่มเริ่มกลายเป็นสีเทาแล้ว แต่ทว่าเขาก็ไม่ได้สังเกตถึงความผิดปกติ เซียวเฟิงเพียงมุ่งหน้าต่อไปยังหมู่บ้าน ระหว่างทางพวกหมาป่าขนดำก็เริ่มเกิดใหม่ แต่ก็ขวางเขาไม่ได้ จึงมีพวกหมาป่าตายระหว่างราวใบไม้ร่วงกันมากมาย
“หัวหน้าครับ ไอหมอนั่นออกมาจากป่าแล้ว!”
หลังจากที่เดินกลับมาถึงเขตของหมาป่าขนเทา ก็มีคนจำนวนมากกำลังยืนตีพวกหมาป่ากันอยู่ แต่พวกเขาก็สู้กันเป็นทีมคอยช่วยยันพวกหมาป่าไว้ เพราะไม่ใช่ทุกคนที่จะจัดการพวกมันด้วยตัวคนเดียวได้
มีคนแถว ๆ นั้นบางคนก็หันมามองชายหนุ่มที่กำลังเดินออกมาจากป่าด้วย
“จับตาดูเขาไว้ให้ดี คนของเรากำลังมาเพิ่มแล้ว!”
แน่นอนว่าประโยคนั้นเข้าหูเซียวเฟิงเต็ม ๆ แต่เขาไม่ได้สนใจมากแล้วเดินต่อไป ทว่าชายหนุ่มก็ต้องหยุดเพราะโดนขวางไว้โดยกลุ่มผู้เล่นตรงหน้า
“หยุดเดี๋ยวนี้!”
คนพวกนั้นเป็นของกิลด์ดูมสเดย์ลีค และที่เดินนำหน้ามาก็คือลอว์ก็อตซึ่งกำลังจ้องเกราะบนตัวของเซียวเฟิงด้วยสายตาวาววับ
“มีอะไรหรือเปล่า?”
เซียวเฟิงหยุดมองพิจารณากลุ่มคนตรงหน้า ว่าที่แท้ก็เป็นพวกเดียวกับกลุ่มคนที่ยืนดูเขาฆ่าบอสนี่เอง!! แต่เพราะตอนนั้นมัวแต่สู้กับบอส จึงไม่ค่อยได้ใส่ใจคนเหล่าในตอนนั้นเสียเท่าไหร่
“ชุดที่นายใส่อยู่ ใช่เป็นไอเทมดรอปมาจากบอสหรือเปล่า? ฉันอยากได้ ขอซื้อได้ไหม?!”
ตั้งแต่ที่ยืนคุยกัน ลอว์ก็อตก็เอาแต่มองชุดของเซียวเฟิงมาโดยตลอด
“อยากได้อย่างนั้นเหรอ? ไม่มีปัญหา… แต่จะนายจะจ่ายเท่าไหร่?” เซียวเฟิงไม่ได้ปฏิเสธ แต่เขากลับสงสัยมากกว่า
“มันเป็นเกราะแบบเซ็ทใช่ไหม? แถมยังเป็นรางวัลจากการฆ่าบอสด้วย! งั้นสัก 500… ไม่ ๆ! 800 เหรียญเงินต่อชิ้นเป็นไง!”
“800 หยวนต่อชิ้น?”
เซียวเฟิงพูดออกมาเสียงดัง ดูท่าเขาจะขาดความรู้เรื่องราคาในมิธไปหน่อย เขาคิดว่า 800 เหรียญหยวนเป็นราคาที่สูงมากแล้ว เพราะในกรณีนี้จะได้ 4,800 หยวนถ้าขายไปทั้งหมด 6 ชิ้น …นี่มันเท่ากับเงินเดือนของงานเก่าเขาเดือนครึ่งเลยนะ!
“เพื่อน ราคานี้ไม่ถูกเลยนะ 800 เหรียญเงินก็ประมาณ 800 หยวนตามอัตราการแลกเปลี่ยนของเกมนี้ แต่ตอนนี้ระบบแลกเปลี่ยนยังไม่มีให้ใช้ ในกรณีนี้ ราคาอาจจะมากกว่านี้ได้อีก 3 เท่ามั้ง” ลอว์ก็อตคิดเองเออเองว่าอีกฝ่ายมองว่าถูกไป เลยพูดออกมาอย่างไม่คิด
3 เท่า? ถ้าอย่างนั้นก็เกือบ ๆ 15,000 หยวนน่ะสิ!
เซียวเฟิงเริ่มลังเล เขาคิดว่าเครื่องสวมใส่ในเกมนี้ไม่ใช่สิ่งสำคัญเท่าไหร่ แถมมันเป็นของสำหรับเลเวล 5 เอง แลกกับเงินสำหรับเดือนครึ่งแล้ว มันทำให้เขาเกือบจะตอบตกลงออกไป
แต่ด้านหลังของลอว์ก็อต กลับมีชายชื่อว่าแอโรลว์ด่ากราดขึ้นมาเสียเฉย ๆ!
“เฮ๊ย อย่าต่อรองให้มากนะ เพราะพวกเรากิลด์ดูมสเดย์ลีคอยากได้ของของแก แกก็ขายให้เราแค่นั้นก็พอแล้ว”
แอโรลว์มีท่าทีคุกคามอย่างเห็นได้ชัด ซึ่งคนคนนี้ก็คือหนึ่งในกลุ่มคนที่ยืนดูเซียวเฟิงสู้กับบอสที่ชายป่า แต่เพราะฝ่ายดูมสเดย์ลีคกลับออกไปก่อน พวกเขาจึงไม่มีทางรู้ว่าบอสตายได้ยังไง หรือเรื่องการต่อสู้ระหว่างเขากับไนท์ คูนเนอร์ และที่รู้มานี่ก็คงเพราะได้ยินมาจากคนอื่น ๆ ล่ะมั้ง
แต่เซียวเฟิงก็เลือกที่จะไม่พูดออกไป เขามองกลุ่มคนตรงหน้า และเลือกที่จะพูดออกไปว่า “ฉันรู้นะ ว่าพวกนายจ้องจะแย่งของมาตั้งแต่ตอนนั้นแล้วใช่ไหม?”
“เพื่อน! ไม่เอาน่า กิลด์ดูมสเดย์ลีคคุ้มกะลาหัวนายจากกิลด์อื่น ๆ ที่รู้เรื่องนี้ได้นะ ยกเว้นว่านายอยากจะลองมีประสบการณ์ตายซ้ำตายซากแล้วโดนฉกของทีละชิ้นอ่ะนะ”
แอโรลว์ยังคงสุมไฟขึ้นมาเรื่อย ๆ และตอนนี้คนของดูมสเดย์ลีคก็ได้ล้อมเซียวเฟิงเอาไว้หมดแล้ว
โอเค…. ถ้าทำแบบนี้แล้วมีความสุขก็ย่อมได้!!
เซียวเฟิงส่ายหัวไปมาก่อนจะพูดออกไปว่า “ไม่อ่ะ ข้ามศพฉันไปก่อน”
“อ้าว พูดเองนะ ฆ่ามันเลย!!”
ลอว์ก็อตโบกมือสั่งให้คนของเขาจัดการคนปากดีตรงหน้า
-1!
-1!
พลาด!
…
ความเสียหายที่เซียวเฟิงได้รับอย่างมากก็แค่ 1 หรือไม่ก็พลาดไปเลย และหลังจากโจมตีไปชุดใหญ่ รวม ๆ แล้วพลังชีวิตของเซียวเฟิงลดลงไปยังไม่ถึง 10 เปอร์เซ็นต์ด้วยซ้ำ
“บ้าน่า?! ทำไมไม่เป็นอะไรเลยล่ะ?”
ลอว์ก็อตไม่อยากเชื่อสายตาของตัวเอง เขารู้ทันทีว่าเจอของแข็งเข้าให้แล้ว!!
แน่นอนว่าพลังป้องกันของเซียวเฟิงตอนนี้มากกว่า 40 แล้ว และเพราะเป็นไอเทมคุณภาพสีเขียว คนพวกนั้นที่ใส่แต่ไอเทมระดับทั่วไปสีขาวจึงไม่สามารถเทียบชั้นได้อยู่แล้ว
แต่เซียวเฟิงก็ขี้เกียจจะคุยต่อแล้ว ถ้าเขาโดนระรานก่อน งั้นแล้วการฆ่าคนพวกนี้ก็คงไม่เพิ่มค่าความผิดหรอกมั้ง? ว่าแล้วชายหนุ่มก็โบกไม้เท้าของเขา จัดการส่งคนรอบ ๆ ลงไปนอนกองทีละคน ๆ และถึงจะมีค่าความทนทานมากขนาดไหน แต่ถ้าโดนฟาดเกินกว่า 2 ครั้ง พวกเขาก็ต้องหมอบอยู่ดี
นักธนูที่ยืนอยู่ไกลเริ่มอยากที่จะหนีแล้ว แต่ค่าความว่องไวของเขาต่ำกว่าเซียวเฟิงมาก ดังนั้นเพียงชั่วพริบตาเขาก็โดนเข้าถึงตัวจนได้
หลังจากนั้นคนตรงนั้นก็นอนตายกันเกลื่อน รวมทั้งลอว์ก็อตเองด้วย
“แล้วเราจะได้เห็นดีกัน! คนที่หาญกล้ากับดูมสเดย์ลีคจบไม่สวยแน่!”
ลอว์ก็อตที่ตอนนี้ตายไปแล้วยังคงตะโกนอย่างเคียดแค้นออกมา ก่อนที่เขาจะกลายเป็นแสงแล้วกลับไปเกิดใหม่
เซียวเฟิงไม่สนใจสักนิด เขายังคงเดินเข้าต่อไปโดยมีจุดหมายเป็นหมู่บ้านเช่นเคย ส่วนพวกคนที่ยืนอยู่กันรอบ ๆ ต่างก็พากันกลัวไปเป็นแถบ ๆ
หลังจากนั้นเขาก็ได้เจอเข้ากับไนท์ คูนเนอร์ที่ทางเข้าป่าอีกรอบ
ไนท์ คูนเนอร์พุ่งเข้ามาอย่างไม่รีรอทันทีที่เห็นหน้าเซียวเฟิง แต่รอบนี้อีกฝ่ายดูใจเย็นกว่ารอบที่แล้ว จึงไม่ได้พุ่งมาแบบไม่ใช้สมอง หากแต่ซิกแซกหลบไปมาอย่างรวดเร็ว …ดูท่าคงจะอยากจะฆ่าเซียวเฟิงแบบสุด ๆ แล้ว!
ผลัวะ!
-65!
แต่ก็เปล่าประโยชน์ หลังจากโดนมองการเคลื่อนไหวออก อีกฝ่ายก็โดนฟาดครั้งเดียวตายเหมือนเดิม ไนท์ คูนเนอร์เสียมีดสั้นที่เขาใช้ไป มันดรอปลงบนพื้นทันทีที่ตาย แต่เซียวเฟิงก็ไม่ได้เก็บไปแต่อย่างใดและนั่นก็ไม่ใช่เพราะเขาใจดีมีเมตตา ทว่าเป็นเพราะเลเวลของอาวุธต่ำเกินไป ต่างหาก!! เรื่องนี้สอนให้รู้ว่ามือสังหารไม่สามารถรับการโจมตีแบบตรง ๆ ได้ ยิ่งต่อหน้านักบวชสายต่อสู้แบบเซียวเฟิงด้วยแล้ว!!!
ในที่สุดก็สงบซะที เซียวเฟิงเห็นหมู่บ้านอยู่ไกลลิบ ๆ แต่สิ่งที่เขาเห็นก่อนเลยคือจุดเกิดใหม่บริเวณหมู่บ้าน ที่มีผู้เล่นใหม่จำนวนมากอยู่รวม ๆ กันเป็นปาร์ตี้ พวกเขาดูท่าทางตื่นตาตื่นใจไม่น้อย
“นี่ ดูของของเขาสิ”
“โห! เกราะสีแดง! หล่อจัง! NPC หรือเปล่า?”
“ไม่ ๆ ผู้เล่นนี่แหละ ลองใช้สกิลสอดแนมใส่เขาสิ”
“เป็นไปไม่ได้! อุปกรณ์ของเขาเป็นระดับสูง แต่เกมเพิ่งเปิดมาไม่กี่ชั่วโมงเองนะ เขาจะไปหามาจากไหนได้ล่ะ!”
“พวกมืออาชีพละมั้ง!”
“ท่านอาจารย์ อย่าเพิ่งไป! ให้เราตามไปด้วย!”
“นี่พี่ชาย ช่วยบอกวิธีที่ทำให้เก่งขึ้นทีดิ!?”
“พวก ไปเอาของพวกนั้นมาจากไหนเนี่ย? พาไปดูได้ไหม?”
“นี่ซื้อมาใช่ไหมเนี่ย? หมดเงินไปเท่าไหร่ถึงได้ขนาดนี้เนี่ย!”
…
เซียวเฟิงสวมเกราะหนังสีแดง ส่วนหมวกก็คล้าย ๆ กับหัวของหมาป่า ดังนั้นจะไม่ให้สะดุดตาออกคนรอบข้างก็คงจะเป็นไปไม่ได้ จึงมีผู้คนที่เข้ามามุงดูกันมากมายจนเบียดกันชนิดที่ว่าแทบจะเหยียบกันอยู่แล้ว ต้องขอบคุณค่าความว่องไวที่ทำให้ชายหนุ่มไม่โดนคว้าตัวไว้ได้ ดูท่าการเป็นที่สะดุดตาจะทำให้ลำบากมากกว่าที่คิดไว้ ที่ทางเข้าหมู่บ้าน เขาเดินเจอกับไนท์ คูนเนอร์อีกรอบ แต่ในมืออีกฝ่ายไม่มีอาวุธแล้ว ดังนั้นจึงได้แต่ยืนจ้องหน้าเหมือนจะกินเลือดกินเนื้อ แต่ชายหนุ่มก็ไม่ได้ประมาท เขาเดินเข้าไปใกล้ ๆ แล้วก็ฆ่าไนท์ คูนเนอร์อีกรอบเหมือนตบแมลงวัน
“คุณได้สังหารไนท์ คูนเนอร์โดยเจตนา ค่าความผิดเพิ่มขึ้น 1 แต้ม!”
ชื่อของเขาเข้มขึ้นมากกว่าเดิม ส่วนคนรอบ ๆ ที่เห็นเซียวเฟิงฆ่าคนกันแบบโต้ง ๆ ก็พากันวิ่งหนีไปอย่างเร็วโดยไม่แม้แต่จะหันไปสบตา
“อ๊าาาา!”
อีกด้านหนึ่ง ในหอพักของมหาวิทยาลัยเซีย เด็กสาวหัวฟูถอดหมวกออกแล้วกรีดร้องออกมาอย่างหัวเสีย
“มีอะไรจิ๋งจิ๋ง? เป็นอะไรหรือเปล่า?”
คนที่อยู่เตียงตรงข้าม ซูถิงถิงตกใจจนสะดุ้งจนต้องหันมาถาม
“ฉัน… ! จะ! ฆ่า! มัน!”
ถึงผมของเธอจะฟูฟ่องอย่างกับคนสติแตก แต่ก็ยังพอมองออกว่าเป็นคนสวย ทว่าตอนนี้ใบหน้านั้นกลับบูดบึ้งและเต็มไปด้วยแรงโทสะ
“หะ? ใครทำอะไรเธอกัน? คนในเกมใช่ไหม? เธอเป็นสมาชิกของหอเกียรติยศไม่ใช่เหรอ คงจะไม่มีใครคณามือเธอหรอกมั้ง”
ถิงถิงรู้สึกงงมาก เธอไม่เคยเห็นจิ๋งจิ๋งสติแตกขนาดนี้มาก่อน