บทที่ 23 จำแนก
การที่หลินเว่ยและเถาจุนรีบร้อนจากไป ทุก ๆ คนที่อยู่ที่นี่กลับไม่มีใครหงุดหงิด ในทางกลับกัน พวกเขามีความสุขมาก ทั้งพูดคุยและหัวเราะระหว่างทางที่กลับไปที่ค่ายของตน มีเพียง เฟยเอ๋อคนเดียวที่รู้สึกขัดใจกับการจากไปของหลินเว่ย
อารมณ์ของเฟยเอ๋อดูหดหู่หม่นหมองเล็กน้อย จนแทบไม่มีใครสังเกตเห็น
“นายท่าน ตอนนี้เรากำลังจะไปที่ไหน?” เมื่อพวกเขาเข้ามาในเมืองหมั่นฉี เถาจุนก็เอ่ยถามหลินเว่ย เนื่องจากเถาจุนนั้นทำสัญญาข้ารับใช้กับหลินเว่ยไปแล้ว เขาจึงต้องมาติดตามหลินเว่ย
“ข้าจะไปที่ค่ายทหารก่อน หลังจากที่เจ้าทำสัญญากับทหารคนอื่น ๆ ข้าจะกลับไปที่ค่าย และจัดการเรื่องนี้ให้เรียบร้อย”
หลังจากฆ่าหม่านสงไปแล้ว เดิมทีหลินเว่ยวางแผนที่จะเก็บกวาดสมาชิกของกลุ่มทหารรับจ้างโลกันตร์ให้หมดสิ้น อย่างไรก็ตาม เมื่อเขาเห็นกระเป๋ามิติของหม่านสง และความมั่งคั่งในกระเป๋ามิติก็ทำให้หลินเว่ยเปลี่ยนใจทันที เนื่องจากเถาจุนและสมาชิกของกลุ่มทหารรับจ้างโลกันตร์แต่ดั้งเดิมอยู่ที่นั่น เขาจึงสามารถนำกลุ่มทหารรับจ้างทั้งหมดไปใช้ประโยชน์เพื่อตัวของเขาเองและสร้างรายได้ให้กับตัวเอง
“นายท่าน ทำไมจึงไม่รับตำแหน่งหัวหน้ากองทหารนี้?!” เมื่อได้ยินว่าหลินเว่ยต้องการแต่ตั้งเถาจุนเป็นผู้บัญชาการกองทหารรับจ้างโลกันตร์ เขาก็ส่ายหัวปฏิเสธ เขาไม่คิดว่าหลินเว่ย จะมอบตำแหน่งนี้ให้เขา เพราะเขานั้นเป็นข้ารับใช้
“ข้าไม่สนใจหัวหน้ากองทหาร ข้าเกลียดปัญหาจุกจิก น่ารำคาญ ถ้าเจ้าไม่อยากรับตำแหน่งก็ปลดทหารออกให้หมดแค่นั้น” หลินเว่ยเข้าใจการปฏิเสธของเถาจุน แต่หลินเว่ยนั้นรู้ว่าเถาจุนยังคงคงกระหายตำแหน่งผู้บัญชาการกองทหารรับจ้าง แต่ไม่กล้าเอ่ยปาก หลินเว่ยจึงบอกให้เขาปลดทหารออกไปให้หมด
แน่นอนว่าเมื่อเถาจุนได้ยินว่าหลินเว่ยจะปลดทหารรับจ้าง ใบหน้าของเถาจุนก็แสดงความรู้สึกร้อนรน แต่เขาจะอ้าปากพูดได้อย่างไร “นี่มัน! มันน่าเสียดายที่ เขาเป็นหนึ่งในสามผู้นำทหารรับจ้าง ที่มีสมาชิกมากกว่า 400 คน น่าเสียดายที่มันถูกยุบลงไปเช่นนี้ เนื่องจากนายท่านไม่ชอบความวุ่นวาย เอาล่ะ ปล่อยปัญหานี้ให้ข้าเป็นคนจัดการ ! ข้าเป็นข้ารับใช้ของท่าน และทุกสิ่งที่ข้ามี ก็เป็นของนายท่าน ”
“อืม! ไปกันเถอะ เมื่อเห็นว่าเป้าหมายของเขาบรรลุแล้วหลินเว่ยก็พอใจ แต่ใบหน้าของเขาเรียบเฉย เขาพยักหน้าอย่างสงบนิ่ง
เมื่อพวกเขากลับถึงค่าย เถาจุนได้ทำสัญญากับคนเหล่านั้น แต่ไม่ได้มีความอ่อนแรง เช่นเดียวกับหลินเว่ย เนื่องจากพลังจิตที่แข็งแกร่งของเขา เขาทำสัญญากับนักรบขั้นสองและขั้นที่สามจำนวนหนึ่ง ทุกอย่างดำเนินไปด้วยความราบรื่น
หลังจากนั้น เถาจุนทำสัญญาต่อเนื่องถึงหกคน แต่สูญเสียพลังจิตไปไม่ถึงครึ่ง อย่างไรก็ตาม สถานการณ์ของคนเหล่านั้นก็เหมือนกับของเถาจุน หลังจากที่ทำสัญญาเสร็จสิ้น ทุกคนต่างหมดเรี่ยวแรงอ่อนล้าไปตาม ๆ กัน
หลินเว่ยจึงปล่อยให้พวกเขาได้พักผ่อนอย่างสงบ และออกไปข้างนอกกับเถาจุน
พวกเขาตรงมาที่สหภาพแรงงานทหารรับจ้าง ซึ่งไม่ได้มีอะไรเปลี่ยนแปลง เมื่อครั้งที่หลินเว่ยมาที่นี่ในครั้งแรก หลินเว่ยพาเถาจุนเข้ามาที่สหภาพแรงงานทหารรับจ้าง แน่นอนว่าจุดประสงค์ของเขาคือ ส่งมอบงาน และเลื่อนตำแหน่งทางทหารรับจ้างของเขา
“ทักทายท่านทั้งสองมีอะไรให้ข้าช่วยอย่างนั้นหรือ?” เมื่อเห็นหลินเว่ยและเถาจุน ผู้หญิงคนหนึ่ง ก็ถามด้วยรอยยิ้ม
เมื่อได้ยินคำถามของอีกฝ่าย หลินเว่ยก็มอบตราของทหารรับจ้างและกล่าวว่า “ส่งมอบงาน!”
“รับทราบ! ขณะนี้ ท่านอยู่ในตำแหน่งเหล็กดำ สามารถรับงานเฉพาะเหล็กดำได้เท่านั้น”
“เข้าใจแล้ว!” หลินเว่ยพยักหน้า บ่งบอกว่าเขาเข้าใจ
“งานของท่านในครั้งนี้คืออะไร?”
หลินเว่ยยืนยันงานที่จะส่งมอบ ครั้งนี้เขาฆ่าสัตว์อสูรไปมาก นอกจากศพหมาป่าที่เขาพบโดยบังเอิญ เขายังสามารถทำภารกิจอื่น ๆ ได้มากมาย ดังนั้นเมื่ออีกฝ่ายหนึ่งสอบถาม หลินเว่ยก็หยิบสิ่งของที่จำเป็นสำหรับภารกิจออกจากกระเป๋ามิติโดยตรง
“กระเป๋ามิติ?” เมื่อผู้หญิงคนนั้นมองเห็นหลินเว่ยหยิบถุงหนังสัตว์ออกมาจากอากาศที่ว่างเปล่า ดวงตาก็พลันสดใส และรอยยิ้มก็เบ่งบานขึ้นเรื่อย ๆ ในใจนั้นขบคิดว่า หลินเว่ยเป็นเศรษฐีตัวน้อย เพราะดูจากกระเป๋ามิติของหลินเว่ย
หลังจากรับกระเป๋ามิติมาตรวจสอบ ซึ่งนางต้องใช้เวลาอยู่นานมาก เมื่อผู้หญิงคนนั้นเห็นวัสดุที่ยุ่งเหยิงของสัตว์อสูร เธอก็ยิ้มแต่ในใจก่นด่าหลินเว่ย! เพราะเจ้าของงานต้องเป็นคนจัดเรียงงานที่ส่งมอบด้วยตนเอง
นางมีหน้าที่เพื่อรับงานที่ส่งมอบ ไม่ใช่มาตรวจสอบสิ่งของที่ต้องส่งงานรวมถึงนับจำนวน
ทำให้หญิงสาวคนนั้น ตัดสินใจเรียกเพื่อนมาอีกสองคนเพื่อมาตรวจนับและจดบันทึก ซึ่งต้องใช้เวลามากกว่าหนึ่งชั่วโมง
ในรายการมีวัสดุประเภทต่าง ๆ มากมายของสัตว์อสูร สมาชิกสหภาพแรงงานทุกคน คิดในใจว่าวัสดุจากสัตว์อสูรเหล่านี้ เป็นของที่หลินเว่ยซื้อมาจากผู้อื่น เนื่องจากเคยมีเหตุการณ์ที่คนร่ำรวยบางคนต้องการทำเพื่อยกระดับทางทหารรับจ้างของตนเอง
อย่างไรก็ตาม วิธีนี้ใช้ได้กับทหารรับจ้างระดับต่ำเท่านั้น เพราะต้องใช้เงินเพื่อเลื่อนระดับของตนเอง แต่หากว่าเป็นระดับที่สูงขึ้นไป จะไม่สามารถใช้วิธีนี้ได้ เนื่องจากทั้งคุณสมบัติตามข้อกำหนด แต่ยังต้องทำภารกิจให้สำเร็จอีกด้วย
แม้ว่าทหารรับจ้างคนอื่นจะช่วยได้บ้าง แต่เจ้าตัวก็ต้องเข้าร่วมภารกิจด้วยเช่นกัน แต่ไม่เหมือนในตอนนี้ ตราบใดที่มีเงิน ก็ไม่จำเป็นต้องออกไปข้างนอก เพียงแค่ใช้เงินจ้างวานผู้อื่นให้ไปทำแทน
“ท่านส่งมอบงานเหล็กดำ 21 ชิ้น และงานทองแดง 11 ชิ้น วัสดุจากสัตว์ที่เหลืออยู่ส่วนหนึ่ง ไม่เพียงพอต่อการส่งมอบงาน ข้าจะคืนให้ท่าน” ผู้หญิงคนนั้นกล่าวอธิบายกับหลินเว่ยด้วยรอยยิ้ม
“อืม! ถ้าอย่างนั้น ข้าจะไปทำภารกิจที่เหลือให้สำเร็จ หลินเว่ยพยักหน้า จากนั้นก็ใส่วัสดุสัตว์ที่เหลือกลับเข้าไปในกระเป๋ามิติ
“ดี! ถ้าอย่างนั้น ข้าจะลงทะเบียนให้ท่านและมอบตราใหม่แก่ท่าน” หญิงสาวยิ้มแย้มและพยักหน้าหันกลับไปที่โต๊ะทำงานและเริ่มจดบันทึก
“ท่านทำภารกิจระดับเหล็กดำ 21 ภารกิจ สำเร็จ โดยได้รับ 237 คะแนนหัก 100 คะแนนจากระดับเลื่อนขั้น และงานระดับทองแดง สำเร็จ 11 ภารกิจ และได้รับ 532 คะแนน คะแนนคงเหลือคือ 669” คะแนน
หลินเว่ยรอไม่นานก็ได้รับตราใหม่ ครั้งก่อนเขาได้ตราของเหล็กดำมา คราวนี้เป็นตราทองแดง
“นี่คือรางวัลของท่าน สำหรับการทำ 32 ภารกิจนี้ หลังจากหัก 5% ของรายได้แล้ว จะได้เป็น 173 เหรียญทอง 43 เหรียญเงิน และ 17 เหรียญทองแดง โปรดตรวจนับดูให้ดี” หลังจากหลินเว่ยรับตราไป
จากนั้นผู้หญิงคนนั้นก็หยิบกระเป๋าใบเล็กจากโต๊ะและยื่นให้หลินเว่ย ซึ่งเป็นเงินรางวัลที่เตรียมไว้สำหรับภารกิจที่ลุล่วง
“ดี!” หลินเว่ยพยักหน้า หลังจากรับเอาถุงเงินไป แต่เขาไม่ได้เปิดตรวจ เขาเก็บมันไว้ในกระเป๋ามิติแทน จากนั้นเขาก็พาเถาจุนออกจากสหภาพแรงงานทหารรับจ้าง