บทที่ 17 เปิดแผงลอยขายของ
“รีบซื้อหน่อย ตอนนี้ของใกล้จะหมดแล้วนะ!”
พวกกิลด์ใหญ่ต่างพากันมาซื้อของ จนของหมดไปกว่าครึ่งแล้ว แต่ก็ยังมีคนกลุ่มเล็ก ๆ บางคนที่กำลังลังเล เพราะราคา 400 หยวนนั้นไม่ใช่ราคาที่น้อยเลย
“ทำไมมีคนอยู่เยอะจัง? ทำอะไรกันเนี่ย?”
“ดูท่าจะมีการเปิดร้านขายของนะครับ แล้วก็มีกิลด์สนับสนุนช่วยซื้ออีกต่างหาก”
“ขายไอเทมตรงนี้เนี่ยนะ? กล้าไม่เบาเลย.. นี่ไม่กลัวโดนมอนสเตอร์ฆ่าหรือไง?!”
“อาจจะเป็นผู้เล่นระดับสูงล่ะมั้ง ถึงได้กล้าขนาดนั้น คนจากกิลด์ใหญ่ต่าง ๆ ก็พากันมาซื้อของของเขาคนนั้นเลยนะ”
“งั้นไปดูกันก่อน ดูท่าจะพลาดไม่ได้แฮะ”
พวกผู้เล่นยืนกันเป็นกลุ่ม ๆ ทำให้เซียวเฟิงที่ถูกห้อมล้อมด้วยผู้คนส่งเสียงดังอย่างขันแข็ง กลุ่มคนตรงนั้นมีแต่จะใหญ่ขึ้นเรื่อย ๆ
“นั่น! พวกกิลด์มิดซัมเมอร์นี่!”
“ไนท์ คูนเนอร์ก็อยู่ด้วย! ได้ยินมาว่าเขาเข้าร่วมกับมิดซัมเมอร์ ฉันอยากรู้จังว่าจะจริงรึเปล่า”
มีคนอยู่เต็มไปหมด รวมทั้งพวกคนดังในเกมด้วย ไม่นานก็มีกลุ่มคนตัดแถวไปอยู่ตรงหน้าเซียวเฟิง และถึงแม้บางคนจะไม่พอใจที่โดนแซงคิว แต่พวกเขาก็ไม่กล้าพูดอะไรต่อหน้ากลุ่มคนของมิดซัมเมอร์….และอีกอย่าง ไนท์ คูนเนอร์ผู้เป็น 1 ใน 10 แรกอันดับของหอเกียรติยศก็อยู่ที่นั่นจริง ๆ เสียด้วย
“พวกเขามาทำอะไรที่นี่กัน?”
กลุ่มของมิดซัมเมอร์นำโดย 2 สาวอย่างโรส และลิลลี่ ส่วนไนท์ คูนเนอร์นั้นติดตามมาด้วยอย่างสงบเสงี่ยม และหลังจากที่ฝ่าฝูงชนออกมาได้แล้ว ลิลลี่ก็พลันหันไปถามโรสด้วยความสงสัย
“หัวหน้าคะ เราจะเอายังไงดีคะ?”
“ไม่ต้องกังวล ดูนี่สิ”
“แม้แต่มิดซัมเมอร์ก็ยังมา! ดูท่าจะมาหาสมบัติเหมือนกันสินะ มาช่วยกันไหมล่ะ?”
เขาคุ้นเคยกับคนของมิดซัมเมอร์ จึงทักทายตามประสา ทำให้ลิลลี่คลายความกังวลลงได้
“มีคนมาขายของแถวนี้งั้นเหรอ? คนที่ไม่กลัวตายแบบนี้… คงจะเป็นเจ้านั่นแหละมั้ง?”
กลุ่มของมิดซัมเมอร์เดินตรงเข้าไปจุดที่มีการค้าขายในทันที และเมื่อเห็นเซียวเฟิง ลิลลี่ก็โพล่งขึ้นมาทันที
“ขายของดรอปจากบอสอยู่งั้นเหรอ?!”
โรสยังคงใช้ความคิดอยู่ จึงไม่ได้หันไปตอบลิลลี่ที่หันมาถามอย่างแข็งขันด้วยเสียงอันไพเราะ
ร่างสีดำเดินมาทางนี้ทันที อีกฝ่ายมาหยุดยืนจ้องเซียวเฟิงด้วยความโกรธจนหน้าใกล้จะชนกันอยู่แล้ว แน่นอนว่าเป็นไนท์ คูนเนอร์ เธอยังคงสวมชุดแฟชั่นสีดำอยู่ และถ้าไม่ติดว่าเธอสู้คนตรงหน้าไม่ได้ หญิงสาวก็คงจะฆ่าเขาทิ้งไปแล้วแน่ ๆ! และถ้าสายตาสามารถใช้ฆ่าคนได้ เซียวเฟิงก็คงตายไปซักร้อยรอบแล้ว
“ไปซื้อชุดแฟชั่นมาใช่ไหมเนี่ย? รวยนะเนี่ย ราคามันตั้ง 150 เหรียญเงินเลยไม่ใช่เหรอ?”
เขาทักอีกฝ่ายราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น แต่อีกฝ่ายกลับทำเป็นไม่ได้ยิน
“ไอ้งั่ง! เอาชุดฉันคืนมานะ!” ไนท์ คูนเนอร์ด่าเซียวเฟิงเสียงต่ำ
“อ่า ๆ เราค่อย ๆ มาคุยกันนะ” เซียวเฟิงพยักหน้ารัว แน่นอนในเมื่อมีเงินเขาก็ไม่คิดปล่อยไปง่าย ๆ แน่ ว่าแล้วชายหนุ่มก็หยิบชุดของหญิงสาวมาวางขายในราคา 20 เหรียญเงินในทันที
“บัดซบ! ไปตายซะ! นายเก็บไว้ก็ไม่ได้ใช้ไม่ใช่หรือไงกัน!”
ไนท์ คูนเนอร์จ้องจนตัวเซียวเฟิงแทบทะลุ
“ใครบอกว่าไม่ได้ใช้? ก็นี่มันชุดของคนดังเชียวนะ ชุดที่ยอดฝีมือเคยใช้คงมีคนอยากได้เยอะแยะเลยแหละ”
“นี่นายแอบดมชุดฉันใช่ไหม? ไอ้โรคจิต!”
ไนท์ คูนเนอร์ช็อก เธอมองเซียวเฟิงด้วยความขยะแขยง ก่อนที่เธอจะยิ่งบ้าขึ้นไปอีกเมื่อได้ยินคำตอบของเซียวเฟิง
“อ้อใช่ เธอทำให้ฉันนึกขึ้นได้ งั้นคงต้องเพิ่มราคาค่าชุดเสียหน่อยแล้วแหละ” เซียวเฟิงหัวเสียเลยเพิ่มราคาของชุดเป็น 50 เหรียญเงินซะเลย
“ไอ้บ้า!” ไนท์ คูนเนอร์ด่าอย่างหัวเสียทว่าก็ทำอะไรไม่ได้ เธอได้แต่มองอย่างเดือดดาลแล้วหันไปทางโรสพร้อมแบมือ “ขอยืมซัก 50 เหรียญเงินได้ไหม?”
โรสยังคงนิ่งอยู่ เธอมองไปทางไนท์ คูนเนอร์กับเซียวเฟิง ก่อนที่ปากของเธอจะขยับเล็กน้อยโดยไม่ได้พูดอะไร จากนั้นหญิงสาวก็ให้เงิน ไนท์ คูนเนอร์ไป 50 เหรียญเงินแบบเงียบ ๆ หลังจากได้เงินมา ไนท์ คูนเนอร์ก็รีบซื้อชุดของตัวเองคืนมาทันทีเพราะกลัวว่าเซียวเฟิงจะขึ้นราคาอีกรอบ
“ขายดอกไม้ด้วยใช่ไหม?” สายตาของโรสมองมาที่แผงลอยแล้วก็มองมาที่เซียวเฟิงก่อนที่จะเดินเข้ามาถามเขา
“ใช่แล้ว! ท่านหัวหน้ากิลด์มิดซัมเมอร์! ไอ้หมอนี่มันน่ารังเกียจมาก มันเรียกพวกมอนสเตอร์มาปิดพื้นที่ทำภารกิจแล้วเอาไอเทมภารกิจมาขายในราคาสูง เขาคือความอับอายของหมู่บ้านเรา! มิดซัมเมอร์เป็นกิลด์ที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในเมืองเฉิงไห่! ดังนั้นอดทนต่อการกระทำไร้ยางอายแบบนี้ ได้ยังไง?!” เจนเทิล สแทปประณามเซียวเฟิงอย่างตรงไปตรงมา
“ได้ ฉันขอ 10 ดอก”
โรสพยักหน้าเล็กน้อย ทำให้เจนเทิล สแทปที่กำลังยิ้มสะใจนิ่งค้างไปเอาดื้อ ๆ …คลาสส่วนมากของกิลด์มิดซัมเมอร์เป็นนักบวช
“เดี๋ยวก่อน!” โรสที่กำลังจะซื้อดอกไม้ถูกเซียวเฟิงเบรกเอาไว้
ก่อนที่เขาจะเปลี่ยนราคาของมันเป็น 20 เหรียญเงินต่อดอก “นาย! จะทุเรศไปถึงไหน?! ทำไมถึงขึ้นราคากันต่อหน้าแบบนี้?!! ไอคนโลภมากเอ๋ย!” ลิลลี่ชี้ไปที่เซียวเฟิงก่อนจะเอ็ดออกมา
“แหม จะพูดแบบนั้นก็ไม่ถูกนะ นี่มัน 10 ดอกสุดท้ายที่ฉันมีแล้ว ในเมื่อมันมีค่า ก็เป็นปกติที่จะขึ้นราคา.. จริงไหม?” เซียวเฟิงโบกมือแล้วมองไปทางโรสด้วยความสนใจ
“ก็สมเหตุสมผลดี ขอทั้งหมดเลยแล้วกัน”
“หัวหน้าคะ…” โรสตัดบทของลิลลี่ สีหน้าของเธอยังใจเย็นอยู่ ก่อนจะหยิบดอกไม้ทั้งหมดขึ้นมา
หญิงสาวทำการซื้อขายอย่างรวดเร็วราวกับกลัวว่าเซียวเฟิงจะขึ้นราคาอีก
การกระทำของอีกฝ่ายทำเอาเซียวเฟิงนิ่งไปสักพัก เพราะเท่ากับว่าโรสจ่ายมาทั้งหมด 200 เหรียญเงิน แถมเธอยังให้เงินไนท์ คูนเนอร์ยืมไปอีอ แสดงว่าเธอคนนี้คงรวยน่าดูทีเดียว!
แม้แต่ไนฟกับคนของเขายังมีไม่ถึง 100 เหรียญเงินเลย ความแตกต่างนี่มันอะไรกัน!
“ทีนี้ดูนี่นะ! 10 ดอกสุดท้ายขายไปแล้ว! และถ้าพลาดไปอีกรอบ จะหาจากไหนอีกไม่ได้ ทว่าจริง ๆ แล้วนะ….!” ว่าแล้วเซียวเฟิงก็หยิบดอกไม้ออกมาเพิ่มอีก
“แล้วทำไมยังมีดอกไม้อยู่อีก? ไหนบอกว่าไม่มีแล้วไง!” ลิลลี่โมโหในทันที เช่นเดียวกับผู้เล่นรอบ ๆ ที่ต่างก็พูดกันไม่ออก
“จริง ๆ แล้วนี่มันส่วนของฉันนี่นา ฉันยอมทิ้งภารกิจของตัวเองเลยนะ นี่ต้องขอบคุณฉันนะเนี่ย”
เซียวเฟิงพูดออกมาด้วยสีหน้าจริงจัง ทำเอาคนรอบข้างอึ้งไปตาม ๆ กัน
“โอเค พ่อหนุ่มนักบวช มีอะไรจะขายอีกไหม? พวกอุปกรณ์สวมใส่อะไรแบบนี้?” ไนฟพูดออกมาทันที เขามองชื่อในเกมของเซียวเฟิงด้วยหน้าเจื่อน ๆ แล้วลองถามดู และเพราะลิลลี่พูดออกมา จึงทำให้เขานึกได้ว่าคนตรงหน้าเพิ่งจัดการบอสไปหมาด ๆ ดังนั้นอีกฝ่ายจึงน่าจะมีของดี ๆ มาขายบ้างแหละ
“มีพวกชุดระดับทั่วไปมีนิดหน่อย ถ้าอยากได้ก็จ่ายมาแล้วเอาไปได้เลย”
เขาเอาของระดับทั่วไปออกมากองเอาไว้ในทันที ซึ่งของพวกนี้ต่างก็เป็นไอเทมที่ชายหนุ่มได้มาจากการฆ่าพวกหมาป่าทั้งหลาย …และถ้านับรวม ๆ กันแล้วก็มีทั้งหมด 10 ชิ้นด้วยกัน ทั้งยังต่างก็เป็นอุปกรณ์เลเวล 5 ทั้งสิ้นอีกด้วย
ไอเทมของรางวัลจากการฆ่าบอสครั้งนั้นถือว่าสุดยอดทีเดียว เพราะเซียวเฟิงสามารถใช้ได้เกือบทุกชิ้น และนอกจากชุดที่เขาใส่ ก็มีแค่มีสั้นระดับเงินเท่านั้น แต่อุปกรณ์ระดับเงินมีค่ามากเกินไป เขาจึงแอบไปหาราคากลางมาแล้ว ไม่งั้นคงขายลำบากมากแน่ ๆ
“ถึงจะเป็นของธรรมดา ๆ แต่คุณภาพไม่เลว งั้นฉันซื้อชิ้นละ 10 เหรียญเงินแล้วกันนะ”
พวกผู้เล่นที่มีเลเวล 5 ต่างก็ต้องการของพวกนี้กันมากอยู่แล้ว ดังนั้นจึงมีอีกหลายคนทีเดียวที่พากันทำตามไนฟ …นั่นก็คือซื้อของจากเซียวเฟิงโดยไม่ได้คิดอะไรมาก
“เดี๋ยวดิ! จะเอาไปหมดเลยเหรอ? ฉันก็อยากได้บ้างเหมือนกันนะ”
“ไนฟ นายนี่ตาแหลมเหลือเกินนะ ราคาของโล่กับชุดเนี่ยต่างกัน 20 เหรียญเงินเลยนะ”
“ฉันอยากได้เซ็ทเกราะขนหมาป่า ขอซื้อชิ้นละ 12 เหรียญเงิน”
แต่คำพูดถัดมาของไนฟก็กลับกลายเป็นการสยบทุกอย่างโดยสิ้นเชิง “ฉันเอาตามที่ว่ามาทั้งหมดนั่นเลย ส่วนเงินโอนผ่านทางบัญชีเดิมนะ”
เซียวเฟิงดูจะไม่ได้ใส่ใจกับของที่ขายให้ซักเท่าไหร่ เขาส่งของทั้งหมดให้กับไนฟแล้วก็ตะโกนออกมาว่า “มีใครอยากได้ดอกไม้อีกไหม? ถ้าไม่งั้นฉันไปแล้วนะ!”
เหตุผลจริง ๆ คือพวกนกไปหมดแล้วต่างหาก จึงทำให้การมานั่งขายแบบนี้ไม่มีประโยชน์อีก ดังนั้นเขาเลยเตรียมตัวที่จะออกไปจากตรงนี้ เพราะมาตอนนี้ชายหนุ่มก็ถือว่าเสียเวลาในการเก็บเลเวลมากเกินไปแล้ว
เสียงตะโกนของเขาได้ผล พวกนักบวชหญิงเลือกที่จะซื้อดอกไม้จากเขาในทันที และเพราะพวกเธอเก็บมาไม่พอกับจำนวนที่ใช้ จึงทำให้เซียวเฟิงขายได้เยอะทีเดียว
ในที่สุดเซียวเฟิงก็สามารถปลีกตัวออกมาได้เสียที
“นี่บอสดรอปแต่ของระดับสีขาวอย่างงั้นเหรอ?” โรสมองไปทางเซียวเฟิงที่กำลังจากไปแล้วก็ถามขึ้นมา
“มันเป็นไปไม่ได้ ชุดที่หมอนี่ใส่เป็นชุดแฟชั่นที่สามารถปกปิดชุดจริง ๆ ที่ใส่ได้ เขาคงจะมีไอเทมสวมใส่ที่มีคุณภาพมากกว่าของที่เอามาขายแน่นอน ไม่อย่างงั้นคงฆ่าฉันไม่ได้ง่าย ๆ หรอก ….ก็เขาเป็นนักบวชนี่นา” ไนท์ คูนเนอร์พูดอย่างขบเขี้ยวเคี้ยวฟัน
“นักบวช? แต่ตอนที่เขาฆ่าเธอ เขาใช้แค่กิ่งไม้เองนะ” โรสว่าแล้วหันมาทางไนท์ คูนเนอร์
ทำให้ไนท์ คูนเนอร์ที่ได้ยินแบบนั้นถึงกับหน้าแดง