บทที่ 27 คุณค่า
ใบหน้าของท่านอาจารย์หลินดำคล้ำอย่างกะทันหัน และสัตว์วิญญาณเพลิงที่อยู่บนไหล่ของเขาก็พองตัวเหมือนพร้อมจะกระโจนเข้าใส่แล้วปลดปล่อยเปลวไฟวิญญาณอันร้อนระอุ
ลมหายใจอันร้อนแรงพ่นออกมาราวกับคลื่น สร้างความหวาดกลัว อีกทั้งยังทำให้ผู้คนรู้สึกร้อนระอุเหมือนอยู่ในเตาไฟ
ในเวลานั้นลมหายใจเพลิงจากสัตว์วิญญาณของท่านอาจารย์หลิน แผ่ไปทั่วบริเวณทำให้ผู้คนในละแวกนั้นอยากจะหนีออกไปแม้ไม่สมัครใจ
ผู้ใช้พลังวิญญาณระดับเงิน ระดับ 7
หากเขาโกรธแล้วล่ะก็ ไม่มีใครสามารถหยุดเขาได้
“เจ้าสงสัยในระดับของข้าอยู่งั้นเหรอ” ท่านอาจารย์หลินพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา
ลั่วอู๋เหมือนถูกบังคับโดยคลื่นความร้อน ดังนั้นเขาจึงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องถอยกลับ หากเขากล้าพูดอะไรออกไปไม่ถูกใจอีกล่ะก็ เขาคงจะถูกเผาเป็นจุณด้วยไฟนี้
ถึงอย่างนั้น ลั่วอู๋ก็เงยหน้าขึ้น แม้ว่าเขาจะถอยห่างออกไป แต่ท่าทีของเขาก็ไม่ได้ดูอ่อนแอ “ใช่ ด้วยคุณภาพและคุณค่า เจ้าก็น่าจะสามารถยืนยันราคาที่แท้จริงของเม็ดยานี้ได้ควรเป็นผู้ใช้พลังวิญญาณระดับสูง แล้วตกลงเจ้าเป็นระดับไหนกันล่ะ”
ทุกคนแปลกใจ
เขาช่างไม่รู้จักที่ต่ำที่สูงเอาเสียเลย
ทำไมถึงกับกล้าถามถึงระดับของนักเล่นแร่แปรธาตุระดับกลางที่มีชื่อเสียงแบบนี้ได้
หยิ่ง!
ดื้อด้าน!
นิสัยเสียทั้งสองอย่างนี้ของเขานั้นมีมากเกินไป!
นั่นคือคำติเตียนที่เหมาะสมกับลั่วอู๋
อย่างไรก็ตามท่านอาจารย์หลินดูเหมือนจะได้ยินอะไรบางอย่าง เขาจึงพูดขึ้นอย่างเย็นชา “มีอะไรพิเศษเกี่ยวกับยาเม็ดนี้ไหม”
“แน่นอนอยู่แล้ว!” ลั่วอู๋พูดอย่างภาคภูมิใจ
ดวงตาของท่านอาจารย์จดจ้องไปที่เม็ดยาพร้อมตั้งข้อสงสัย “มันแตกต่างกันยังไงรึ เจ้านี่มันก็แค่เป็นยาวิญญาณเพื่อเสริมพลังไม่ใช่รึไง”
แม้ยาจะอยู่ในระดับเดียวกัน แต่มันก็มีข้อดีและข้อเสียที่ต่างกัน
เม็ดยาเชียงจีที่ใช้สำหรับการรักษาและการแข็งตัวของเลือดต้องการเพียงสามหินวิญญาณ ทำให้คนสงบและมีสมาธิ
ยาจิงชิน เป็นตัวยาสำหรับการปรับปรุงประสิทธิภาพการพัฒนาพลังวิญญาณราคาห้าหินวิญญาณ
ลิงตาน เป็นยาที่สามารถเพิ่มพลังวิญญาณได้โดยตรง แต่ราคาเจ็ดหินวิญญาณ
ราคานี้ไม่ได้เพียงนับแค่ราคาของวัตถุดิบ แต่ยังรวมถึงความยากลำบากในการกลั่นมันด้วย
นี่ก็เพียงพอแล้วที่จะแสดงให้เห็นว่าคุณค่าระหว่างยาแต่ล่ะเม็ดอาจต่างกันมากก็ได้
ท่านอาจารย์หลินครุ่นคิด เช่นเดียวกับยาเซียนหยวน มันถือเป็นยาประเภทยารวบรวมพลังวิญญาณที่เพิ่มพลังวิญญาณได้โดยตรง
ถึงกระนั้นต่อให้เป็นยารวบรวมพลังวิญญาณระดับปฐพี ก็ไม่น่าจะมีราคาเกินมามากขนาดนี้
“โปรดลองด้วยตัวท่านเองเถอะ” แม้ว่าลั่วอู๋จะพูดว่าโปรด แต่เขาก็ไม่ใช้น้ำเสียงที่ฟังดูแล้วสุภาพเลย
ท่านอาจารย์หลินยิ้มอย่างเย็นชาและกลืนเม็ดยาเข้าไป “ถึงข้าจะไม่ได้ชอบก็เถอะ แต่ข้าอยากจะเห็นว่าความมหัศจรรย์ของยาเม็ดนี้คืออะไร”
วิธีที่ดีที่สุดในการระบุผลของยาวิญญาณก็คือลองใช้มัน
อย่างไรก็ตามท่านอาจารย์หลินผู้เป็นถึงนักเล่นแร่แปรธาตุระดับกลาง ที่มีประสบการณ์ช่ำชอง ความสามารถในการรับรู้ของเขา ทำให้เขาสามารถตัดสินผลของยาเม็ดระดับต่ำและกลางส่วนใหญ่ได้โดยไม่ต้องกินมันเข้าไป
นักเล่นแร่แปรธาตุส่วนใหญ่เองก็เช่นกัน
หากพวกเขาตรวจสอบโดยการทานยาเพื่อตัดสินผลของยา แสดงว่าพวกเขากำลังตั้งคำถามและสงสัยในทักษะของตัวเอง
มีใครบ้างที่จะสงสัยในทักษะของตัวเอง
ยาวิญญาณนั้นไหลเข้าสู่ลำคอและกลายเป็นพลังวิญญาณบริสุทธิ์ในทันที มันรวมเข้ากับร่างกายของท่านอาจารย์หลิน
ท่านอาจารย์หลินขมวดคิ้วเล็กน้อย รอยเลือดปรากฏขึ้นบนหน้าอันซีดเผือดของเขา รูม่านตาเบิกกว้าง ใบหน้าบ่งบอกว่าไม่เชื่อในสิ่งที่เกิดขึ้น
เหตุใดพลังวิญญาณของมันถึงบริสุทธิ์ได้ขนาดนี้!
แน่นอน ลั่วอู๋ เป็นเพียงคนเดียวที่รู้คำตอบสำหรับคำถามนี้ เพราะยานี้ถูกสังเคราะห์ในไหปีศาจ
พลังวิญญาณผสมผสานเข้ากับเส้นเลือดอย่างรวดเร็ว เขารู้สึกอบอุ่นไปทั่วร่างกายเช่นดวงอาทิตย์ที่อบอุ่นในฤดูหนาวที่คอยทำให้ผู้คนสบายและรู้สึกปลอดภัย
เขารู้สึกได้อย่างชัดเจนว่าพลังวิญญาณของเขาเพิ่มขึ้นเล็กน้อย
มันเป็นของที่คุ้มค่ากับการทำงานหนักยาวสามวัน
“นี่ไม่ใช่แค่ระดับสาม!” ท่านอาจารย์หลินโพล่งออกมา แต่ไม่นานเขาก็สงบลง “ไม่สิ มันควรเป็นระดับสาม มันยังคงไปไม่ถึงยาระดับสี่”
“ใช่ มันเป็นแค่ระดับสามเท่านั้น” ลั่วอู๋พูดพร้อมกับยิ้ม
ผู้คนรอบตัวไม่เชื่อหูของพวกเขาว่าท่านอาจารย์หลินพูดอะไรออกมา จะอย่างไรก็ยังคงมีช่องว่างระหว่างตัวยานี้กับยาระดับสี่
ทุกคนไม่ใช่คนโง่และความหมายของสิ่งได้ยินก็สามารถเข้าใจได้โดยง่าย
ปฏิกิริยาของท่านอาจารย์หลินแสดงให้เห็นว่ายานี้ใกล้เคียงกับยาระดับสี่
เจ้ารู้ไหมว่า แม้ว่าจะเป็นยาระดับสี่ที่ถูกเรียกว่าขยะ พวกมันก็ผ่านเกณฑ์ของยาวิญญาณระดับกลางไปไกลแล้ว และผลของมันก็ยังห่างไกลจากยาระดับสามอยู่มาก
“ด้วยคุณภาพนี้ คงไม่มีใครบอกว่าเจ้าหลอกลวงผู้คนได้ ถึงเม็ดยานี้อาจจะอยู่แค่ในระดับปฐพีและไม่ได้อยู่ในระดับตำนาน แต่ผลของมันที่ใกล้เคียงระดับสี่ นั่นสามารถอธิบายได้เพียงอย่างเดียว … “
สายตาของท่านอาจารย์หลินเปลี่ยนไป “ยานี้ได้บดอัดยาก้าวข้ามยาระดับ 3ไปแล้ว”
“ เป็นที่น่าชื่นชมจริง ๆ ใครเป็นคนกลั่น ยารวบรวมพลังวิญญาณเม็ดนี้กัน” ท่านอาจารย์หลินถาม
ลั่วอู๋พูดอย่างใจเย็น “มันเป็นยารวบรวมพลังวิญญาณที่ข้าบังเอิญได้มา”
อันที่จริง ลั่วอู๋ ไม่มีความรู้เกี่ยวกับสิ่งเหล่านี้ เขาเพิ่งรู้ว่าผลของยารวบรวมพลังวิญญาณเม็ดนั้น ดีมากถึงขั้นที่เร็วกว่ายาระดับ 4
คุณภาพของยาวิญญาณจากไหปีศาจนั้นเชื่อถือได้
หลังจากได้ยินสิ่งนี้ ท่านอาจารย์หลินก็รู้สึกผิดหวังเขาคิดว่ามีนักเล่นแร่แปรธาตุที่ยิ่งใหญ่คนใหม่ปรากฏขึ้นในพื้นที่หวงชา น่าเสียดาย
แต่ไม่ช้าเขาก็ฟื้นฟูจิตใจของเขากลับมาได้ “เจ้าขายสูตรให้ข้าได้ไหม ข้าให้แสนหินวิญญาณเลย”
ราคาทำให้ทุกคนในที่นั้นตกใจมาก
“ข้าขอโทษ แต่ข้าทำไม่ได้” ลั่วอู๋ยิ้มให้ “ท่านเป็นหัวหน้านักเล่นแร่แปรธาตุของศาลาไป่เปา เราจึงเป็นคู่แข่งกัน”
ท่านอาจารย์หลินกล่าวในทันใดว่า “ใช่เราคือคู่แข่งกัน”
ขณะมองดู ลั่วอู๋หัวเราะ หัวใจของเขาเหมือนกำลังมีเลือดไหลออกมา
หินวิญญาณราคาหนึ่งแสน!
แน่นอนว่ามันเป็นราคาที่สูงในการซื้อสูตรยาระดับ 3
ท่านอาจารย์หลินมีความคิดที่จะศึกษายารวบรวมพลังวิญญาณ ดังนั้นเขาจึงยินดีจ่ายในราคาที่สูง มิฉะนั้นมันคงคุ้มค่าเงินมากนัก
แต่ข้าจะหาสูตรของยารวบรวมพลังวิญญาณเม็ดนี้ได้อีกที่ไหนกัน ลั่วอู๋คิดในใจแล้วได้แต่ยิ้มอย่างขมขื่น
หลังจากเงียบไปครู่หนึ่งท่านอาจารย์หลินก็พูดขึ้นช้าๆ “มันเป็นความจริงที่ว่าข้ามองแคบเกินไปและระดับของข้าไม่เพียงพอที่จะสามารถประเมินยารวบรวมพลังวิญญาณเม็ดนี้ มันต้องสมควรได้รับราคาตามนี้แน่นอน”
เมื่อลั่วอู๋ได้ยินเขาก็ตกใจ
มันน่าชื่นชม เพราะอีกฝ่ายยอมรับข้อบกพร่องของตัวเองและเลือกที่จะแก้ไขมันให้ถูกต้อง
“ ดูเหมือนว่าข้าต้องกลับไปศึกษาและพัฒนาตนเองได้แล้ว หลังจากที่ข้าได้ลองทานยาตัวนี้” ท่านอาจารย์หลินทิ้งหนึ่งร้อยหินวิญญาณเอาไว้บนโต๊ะและเดินออกจากศาลาไป่หยู่ จากนั้นสัตว์วิญญาณเปลวไฟขนาดใหญ่เปลี่ยนกลับเป็นเม็ดเล็ก ๆ ไปเกาะที่ไหล่ของท่านอาจารย์หลินอีกครั้ง
“ขอบคุณสำหรับการอุดหนุน” ลั่วอู๋พูดพร้อมรอยยิ้ม
เจ้าของร้านคนเก่าและคนอื่น ๆ ในศาลาไป่หยู่รู้สึกโล่งใจ
ก่อนหน้านี้ดูเหมือนว่าแรงกดดันจากท่านอาจารย์หลินมันจะมากเกินไปสำหรับพวกเขา
ขณะเดียวกันคนที่อยู่ข้างนอกต่างก็ตกตะลึง
ขนาดท่านอาจารย์หลินยังยอมรับในคุณภาพของยารวบรวมพลังวิญญาณเม็ดนี้
ยาระดับสามที่ใกล้เคียงกับระดับสี่
แม้ว่าราคาจะเป็นสิบสองหินวิญญาณแต่มันก็ดูไม่แพงเลย
“แค่กๆ” ลั่วอู๋ไอสองสามครั้ง “ขอโทษนะ พวกเจ้ากำลังทำอะไรที่หน้าศาลาไป่หยู่ของข้า พวกเจ้าอยู่ที่นี่เพราะต้องการซื้อยารึเปล่า”
ทุกคนนิ่งเงียบไปครู่หนึ่ง จากนั้นก็เริ่มเปิดฉาก
“ข้าต้องการซื้อ!”
“ข้าเอาหนึ่งเม็ด”
“ข้าด้วย”
จากนั้นฝูงคนก็รวมตัวกันเป็นกลุ่มใหญ่ ด้วยคนจำนวนมหาศาลที่หน้าศาลาไป่หยู่
ลั่วอู๋ มองไปที่ประตูร้าน “ดูเหมือนว่าคงถึงเวลาแล้วที่จะต้องขยายร้าน ไม่อย่างนั้นประตูนี้คงจะรับไม่ไหว”
……
……
ทางด้านท่านอาจารย์หลินที่กลับไปยังศาลาไป่เปา
“ข้ากลับมาแล้ว” ท่านอาจารย์หลินพูดอย่างคล่องแคล่ว
เฉินจิงผู้เป็นเจ้าของศาลาไป่เปา กล่าวต้อนรับด้วยรอยยิ้ม “ยาใหม่ของศาลาไป่หยู่ล่ะเป็นยังไงบ้าง”
“มันยอดเยี่ยม”
เฉินจิงรู้สึกประหลาดใจ
ท่านอาจารย์หลินแทบไม่เคยจะใช้คำชมแบบนี้มาก่อน
ดูเหมือนว่ามันคงจะดีมากจริงๆ
ศาลาไป่หยู่ แห่งนี้ทำให้เขาต้องประหลาดใจอีกครั้ง
“ ข้าไม่เข้าใจเจ้า เจ้าดูไม่กังวลเลยแม้แต่น้อย นอกจากนี้เจ้ายังขอให้ข้าไปทดสอบยาให้ด้วย ถ้ายาทำงานได้ดี มันก็เท่ากับว่าเจ้าไปสร้างแรงผลักดันให้พวกเขา ทำแบบนี้ทำไม”
ท่านอาจารย์หลินไม่เข้าใจ
เฉินจิงเอนกายลงบนเก้าอี้ไม้ “เราไม่สามารถแข่งขันกับหอคอยหวงชาได้แน่ ๆ ในเรื่องของยาวิญญาณ สู้ช่วยศาลาไป่หยู่ให้ไปตีกันกับหอคอยหวงชายังจะดีเสียกว่า”
ทีมหวงชานั้นยึดครองพื้นที่มานานมากเกินไปแล้ว และบางคนที่อยู่เบื้องหลังศาลาไป่เปาก็ไม่สามารถทนได้อีกต่อไป