บทที่ 31
เตรียมการ
“ใช่!”
“ใช่แล้ว!”
“อืม ข้านั้นเห็นด้วยกับท่าน! ทำตามที่ท่านผู้นำจงบอกเถอะ”
ทันทีที่จงชานพูดจบ ทุกคนในห้องโถงก็แสดงความคิดเห็น คำพูดของจงชานนั้นตรงกับใจที่พวกเขาคิด
“ไม่มีปัญหา! เอาล่ะ ท่านผู้นำจง โปรดไปเตรียมตัวกันก่อน! เรามีเวลาไม่มาก สัตว์อสูรกำลังจะมาเร็ว ๆ นี้” เมื่อได้ยินคำพูดของจงชาน และมองไปที่ท่าทีของคนเหล่านี้ หนานหม่าน เหยียนฉวนก็หัวเราะเยาะ ในใจครุ่นคิดว่า เมื่อกองทัพสัตว์อสูรทะลักเข้ามาในเมือง และล้อมเมืองหมั่นฉีเอาไว้ อยากจะหนีไปไหนก็ล้วนไม่รอด แต่ใบหน้าของหนานหม่านเหยียนฉวนกลับแสดงความขอบคุณ และพยักหน้าเห็นด้วย
หลังจากการสนทนาจบลง พวกเขากระจัดกระจายและรีบกลับไปยังดินแดนของตนเอง
เมื่อพูดถึงกำลังคน สิ่งที่ทรงพลังที่สุดในเมืองหมั่นฉีคือสหภาพแรงงานทหารรับจ้าง ความแข็งแกร่งนั้นเกรียงไกร นอกจากนี้จำนวนทหารรับจ้างก็มากมายมหาศาล ดังนั้นในฐานะเจ้าเมืองหนานหม่านเหยียนฉวน ซึ่งเป็นนักรบขั้นสี่จึงให้ความเคารพหยางอี้มาก
แตกต่างจากกองกำลังอื่น ๆ หลังจากที่หยางอี้ได้ขึ้นมาเป็นผู้นำ เขาก็ขอให้เปิดภารกิจทั้งหมดให้เหล่าทหารรับจ้างทันที ด้วยการจ้างงานที่ล้นหลาม เหล่าทหารรับจ้างที่รู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ พวกเขาต่างก็หวาดกลัวและระแวดระวัง มีบางคนลอบเก็บสัมภาระและแอบหนีออกไปจากเมืองหมั่นฉี
บางทีมันอาจจะเป็นความตั้งใจเดิมของหนานหม่าน เหยียนฉวน เมื่อทหารรับจ้างและพลเรือนเหล่านั้น หลบหนีไป ซึ่งอยู่ไม่ไกลจากเมืองหมั่นฉี พวกเขาเหล่านั้นก็ได้พบกับสัตว์อสูรจำนวนมาก แม้ว่าพวกมันจะเป็นเพียงสัตว์อสูรขั้นศูนย์และขั้นหนึ่ง
แต่หนานหม่านเหยียนฉวนก็ปล่อยให้พวกมันเติบโต จนเลื่อนระดับได้หลายขั้น! หลายคนที่หนีไปก่อนหน้านี้ บังเอิญพบว่ามีสัตว์อสูรจำนวนมากเกินจะต้านทาน พวกเขาก็แทบไม่รู้สึกว่าอยากจะหนีไปที่ไหนอีกแล้ว เนื่องจากสัตว์อสูรนั้นอยู่รอบเมืองเต็มไปหมด
และเนื่องจากพวกเขาไม่สามารถหลบหนีไปได้ ส่วนที่เหลือคือต้องการต่อสู้ แม้ว่าจะมีเพียงไม่กี่คนก็ตาม ดังนั้นทหารรับจ้างที่กระจัดกระจายเหล่านั้นจึงรวมกลุ่มกันเป็นกลุ่มก้อน หรือเข้าร่วมกับกองทหารรับจ้างที่มีอยู่
แต่เดิมตามข้อบังคับกองทหารรับจ้าง ระดับต่ำสุดสามารถมีสมาชิกได้เพียง 500 คน แต่ตอนนี้มันเป็นช่วงเวลาพิเศษ สหภาพแรงงานรับจ้างได้ออกประกาศว่า พื้นฐานของสมาชิกสามารถมีได้เกิน 500 คน และสามารถรับสมัครสมาชิกภายนอก เพื่อเข้าร่วมในสงครามกองกำลังประจำเมืองได้ สำหรับช่วงหลังสงครามจะมีการเก็บรายชื่อเอาไว้และไม่ต้องเปิดสมัครใหม่อีกต่อไป หลังจากการเสียชีวิตของเหล่าทหาร ตำแหน่งว่างนั้น จะถูกยกเลิกลงไป
ในกองทหารรับจ้างขนาดใหญ่ทั้งสาม ซึ่งแต่เดิมมีสมาชิกครบกำหนด จึงได้ใช้โอกาสนี้ในการขยายกองกำลัง แน่นอนพวกเขาไม่ต้องการให้ทุกคนที่มีความแข็งแกร่งและมีนิสัยไม่ดีได้เปรียบในเรื่องนี้ ดูเหมือนทั้งสามกลุ่ม จะบรรลุข้อตกลงกัน
เมื่อทำการสรรหาบุคลากร พวกเขาทั้งหมดจะทำตามข้อบังคับตามที่ได้ร่วมตกลงกันไว้
“นายท่าน! ข้าไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับนายน้อย! แม้ว่าพลังของนายน้อยจะแข็งแกร่ง แต่ตอนนี้ภูเขาเวเนเชี่ยนนั้น แสนอันตรายกว่าเมื่อก่อนมาก” เถาจุนมองไปที่ฝูงชนที่แออัดตรงหน้าเขา เขามีความสุขมาก แต่เขากลับได้ยินสิ่งที่หลินเอ้อพูดทำให้จิตใจของเขานั้นไม่สงบ
“อา! นายน้อยจะไม่เป็นอะไร! ถ้ามีอะไรผิดพลาด เราจะยังสามารถยืนคุยกันที่นี่ได้หรือ? มันเป็นเวลาเกือบครึ่งปีแล้ว บางทีนายน้อยอาจจะออกจากที่นี่ และออกไปหาประสบการณ์เพิ่ม” เมื่อได้ยินคำพูดของหลินเอ้อ เถาจุนถอนหายใจ อย่างช่วยไม่ได้
และพูดอย่างเงียบ ๆ และสงบนิ่ง
“อืม! ท่านพูดถูกแล้ว ด้วยความแข็งแกร่งของนายน้อย เพราะไม่ได้กลับมาที่ค่ายทหารนานขนาดนี้ ข้าคิดว่าคงต้องไปฝึกที่อื่นแล้ว” เมื่อเห็นใบหน้ายุ่งเหยิงของเถาจุน หลินเอ้อรีบพยักหน้าและเดินตามเถาจุนไป
แน่นอนว่าพวกเขานั้น ไม่ได้กังวลเรื่องความปลอดภัยของหลินเว่ย ท้ายที่สุดพวกเขาก็มีช่วงเวลาที่เลวร้ายกับหลินเว่ย ก่อนหน้านั้นพวกเขาเป็นคนแปลกหน้า และไม่มีทางมาบรรจบกัน ปัจจุบันมีเพียงเถาจุนเท่านั้นที่เป็นทาสของหลินเว่ย
และอีกหลายคนเป็นทาสของเถาจุน ถ้าหลินเว่ยสิ้นชีพ เถาจุนก็จะตายไปพร้อมกับเขา และแน่นอนว่าคนอื่น ๆ ที่เป็นทาสของเถาจุนก็คงอยู่ไม่ได้เช่นกัน
ด้วยวิธีนี้ผู้คนเกือบ 100,000 ที่มาแออัดกันที่นี่ราวกับก้อนหินเล็ก ๆ แม้ว่าส่วนใหญ่จะเป็นชาวบ้าน แต่กฎก็คือชาวบ้านธรรมดา ๆ จะไม่สามารถบุกเข้าไปในค่ายทหารได้
ที่นี่ ถูกล้อมรอบไปด้วยอารมณ์ทุกประเภท สองวันผ่านไป ชั่วพริบตาในสี่ทิศทางของเมืองหมั่นฉีสามารถมองเห็นร่างของสัตว์อสูร เดินไปมาแทบทุกที่ บริเวณนอกเมืองหมั่นฉี พื้นที่ถูกยึดครองโดยสัตว์อสูรจำนวนมาก
“ตึกๆ … !” ที่ประตูทางทิศตะวันตกของเมืองหมั่นฉี ประตูเมืองเต็มไปด้วยนักรบจำนวนมาก คนเหล่านี้มีใบหน้าที่จริงจัง และสายตาของพวกเขาจับจ้องไปที่ สัตว์อสูรด้านนอกเมือง ในเวลานี้ได้ยินเสียงค้อนทุบพื้นอย่างหนัก
ซึ่งทำให้เกิดความปั่นป่วนทันที
“เกิดอะไรขึ้น! ดูสิ สัตว์อสูรพวกนั้น เหตุใดเกิดความผิดปกติกับพวกมัน เหตุใดถึงมุ่งมั่นจะเข้ามาในเมืองหมั่นฉีล่ะ?
“ใครจะไปรู้! เราทุกคนต่างก็หวาดกลัวกันทั้งนั้น” ชาวบ้านคนหนึ่งเอ่ยตอบ
“เอาล่ะ! พวกเจ้าทุกคน หยุดคิดฟุ้งซ่านและอยู่เงียบ ๆ สัตว์อสูรนั้นไร้ความคิด ไม่มีเหตุผลใด ๆ พวกเราทุกคนต้องอยู่นิ่ง ๆ พยายามรักษาชีวิตของตนเองเอาไว้” เมื่อเห็นหลายคนพูดคุยกัน เถาจุนก็ขมวดคิ้วและตะโกนขึ้น
ถูกต้อง! นี่คือกองทหารรับจ้างโลกันตร์ของเถาจุนที่คอยปกป้องประตูตะวันตก บวกกับกำลังพลที่กองกำลังบางส่วนที่ถูกดึงออกมา
ไม่นานเสียงค้อนหนักกระทบพื้นก็ชัดเจนมากขึ้นเรื่อย ๆ ในไม่ช้าผู้คนก็เห็นโครงกระดูกที่มีความสูงมากกว่าสิบเมตร กระโดดพุ่งเข้ามาหาพวกเขาอย่างรวดเร็ว
“นี่ นี่มัน … สัตว์อสูรเป็นแบบไหนกัน? กระดูกมันจึงใหญ่ขนาดนี้ได้อย่างไร? มันคือสัตว์อสูรขั้นสี่ ในตำนานหรือไม่? มันน่าจะเป็นสัตว์อสูรมากกว่าขั้นห้าด้วยซ้ำ” นักรบที่อยู่บนกำแพงอ้าปากร้องด้วยความสยดสยอง
“ไม่ต้องตกใจไป! นี่คือสัตว์อัญเชิญของนายน้อยของข้า” ในตอนแรก เมื่อเถาจุนเห็นโครงกระดูกร่างสูง เขาก็รู้สึกสั่นสะท้านในใจ เขากำลังจะส่งคนไปแจ้งหยางอี้และนักรบขั้นสี่ของเขา จากนั้นผนึกทาสในจิตวิญญาณของเขาก็สั่นสะท้าน
จากนั้นเขาก็รู้สึกเชื่อมโยงกับหลินเว่ย เมื่อโครงกระดูกใกล้เข้ามา ความรู้สึกก็ยิ่งชัดเจนมากขึ้น และมากขึ้นไป จากนั้นเขาก็นึกถึงสิ่งมีชีวิตที่หลินเว่ยเรียกว่าพวกว่าโครงกระดูกที่ไร้ชีวิต เมื่อนึกถึงเรื่องนี้ เขาจึงพยายามสังเกตให้ชัดขึ้น
ครึ่งปีต่อมา การเปลี่ยนแปลงของหลินเว่ยนั้นดูผิดหูผิดตา ด้วยการปรับปรุงความแข็งแกร่งของหลินเว่ย รวมกับเนื้อสัตว์อสูรจำนวนมากที่เขานั้นกินเข้าไปทุกวัน แม้ว่าเขาจะอายุแค่ 13 ปี แต่ก็มีส่วนสูงประมาณ 1.7 เมตร
ผิวดำแดง กล้ามโต ผมยาวปกไหล่ และใบหน้าเคร่งขรึม เด็ดเดี่ยว
เมื่อเทียบกับการเปลี่ยนแปลงในร่างกายแล้ว ความแข็งแกร่งของหลินเว่ย ก็ก้าวกระโดดเช่นกัน เขาอยู่ห่างจากนักรบขั้นสามระดับเก้า เพียงหนึ่งก้าว เพื่อที่ทะลวงไปสู่ระดับนักรบขั้นสี่ เขาถูกจำกัดด้วยพื้นที่มิติและไม่สามารถทะลวงด่านได้ในขณะนี้
และกล่าวถึงลูกน้องของหลินเว่ย เขาก็สามารถรวบรวมได้ครบถ้วนเช่นกัน และทั้งหมดเป็นความแข็งแกร่งขั้นสามระดับเก้า หลังจากการคัดเลือกอย่างรอบคอบ โครงกระดูกทั้งแปดของเขา ก็มีความสามารถที่แตกต่างกัน
สัตว์โครงกระดูกที่สามารถกระโดดได้รวดเร็ว ก่อนที่มันจะตายลงไป มันเคยเป็นสัตว์อสูรวานร หากเปรียบเทียบกับมนุษย์ อยู่ในขั้นทหารรับจ้างปฐพี ในหุบเขานั้นมีสัตว์อสูรวานรตัวเมียที่ได้รับบาดเจ็บสาหัสถูกหลินเว่ยสังหารเมื่อหลินเว่ยออกล่าและสังหาร
อาการบาดเจ็บของอีกฝ่ายก็ฟื้นคืนได้เหมือนเดิม หลังจากสามารถสังหารมันลงไปได้อย่างยากเย็น หลินเว่ยก็กินเนื้อสัตว์อสูรนี้เข้าไป หลังจากนั้นในช่วงเวลาสั้น ๆ เขาได้ทะลวงเลื่อนขั้นเป็นขั้นสามระดับเก้า