จู่ๆ ลู่ฝานรู้สึกปวดหัวขึ้นมา คลำเหรียญทองในกระเป๋าหลายสิบเหรียญ เดิมทีเขาคิดว่าเยอะมาก ดูเหมือนตอนนี้ จะซื้อสมุนไพรได้อีกเพียงล็อตเดียว ฟังจากที่อาจารย์พูด อยากเรียนกลั่นยา สมุนไพรสองล็อต น่าจะไม่พอ
ระหว่างที่คิด ทั้งสองเดินมาด้านหลังร้าน หวูเฉินพูดว่า “แต่นายไม่ต้องกังวล แค่นายกลั่นยาได้หนึ่งชนิดก่อนใช้ยาสมุนไพรล็อตแรกหมด เรื่องเงิน สามารถแก้ไขด้วยการขายยา”
ลู่ฝานเข้าใจทันที เขาลืมไปว่านักกลั่นยา ไม่ได้ขาดแคลนเงิน พวกเขากลั่นยาออกมาเม็ดหนึ่ง มีราคามหาศาล เพียงพอซื้อร้านขายยาได้หลายร้าน
“งั้นวันนี้เราจะเรียนกลั่นยาอะไรครับอาจารย์”
หวูเฉินพูดว่า “ผงทะลวงกาย”
ลู่ฝานขมวดคิ้วเบาๆ แล้วพูดว่า “อาจารย์ ฟังดูเหมือนไม่ใช่ยาเม็ดเลย!”
หวูเฉินพูดว่า “เดิมทีไม่ใช่ยาอยู่แล้ว อยากกลั่นยา อย่างน้อยต้องเป็นผู้ฝึกชี่ ที่มีพลังชี่ เอาล่ะ เอาสมุนไพรของนายเทออกมาเถอะ”
ลู่ฝานพยักหน้า แล้วเทสมุนไพรในแหวน ออกมาทั้งหมด สมุนไพรสิบกว่าชนิด เรียงตามลำดับอย่างเรียบร้อย
หวูเฉินมองคุณสมบัติของสมุนไพรพวกนี้ เขาพยักหน้าแล้วพูดว่า “สมุนไพรที่ซื้อมา นับว่าไม่เลว”
หยิบสมุนไพรส่วนหนึ่ง วางไว้ในมือ หวูเฉินพูดต่อ “ตอนนี้ฉันจะทำผงทะลวงกายส่วนหนึ่งก่อน นายต้องดูไว้ให้ดี อีกเดี๋ยวนายจะเป็นคนทำ”
พูดพลาง หวูเฉินเอาโทงเทงมาบีบในมือ ควันขาวลอยขึ้นจากมือหวูเฉิน ทันใดนั้น โทงเทงกลายเป็นผุยผง
แต่ผงพวกนี้ ไม่ได้ปลิวไปบนพื้น แต่ลอยอยู่หน้าหวูเฉิน จากนั้น หวูเฉินเอายาสมุนไพรสิบกว่าชนิด บีบจนกลายเป็นผุยผงตามลำดับ
สะบัดมือ ผงสิบกว่ากองผสมรวมกัน แต่แยกสีชัดเจน แยกเป็นชั้นๆ
หวูเฉินทำพลางพูดว่า “จำลำดับการผสมของผงพวกนี้ รวมถึงปริมาณแต่ละอย่างด้วย ผิดขั้นตอนเดียว ประสิทธิภาพของผงทะลวงกาย จะลดลงครึ่งหนึ่ง”
หวูเฉินดีดนิ้ว ไม่รู้มีน้ำสะอาดโผล่มาจากไหน ผสมเข้าไปในผงสมุนไพร
หมุนวนเหมือนน้ำวน ผงผสมเข้าไปในน้ำ หวูเฉินดีดนิ้วอีกครั้ง ปรากฏเปลวไฟสีม่วงออกมา
หลังเผาไหม้ครู่หนึ่ง กลายเป็นของเหลวสีแดงก่ำ ซึ่งมีความเหนียวและมีกลิ่นหอมอ่อนๆ
ไหเหล้าลอยมาอย่างรวดเร็ว หวูเฉินเอาของเหลวใส่ลงไปในไหเหล้า ไหเหล้าลงมาบนพื้น กลิ่นหอมกระตุ้นคน
“นี่คือผงทะลวงกาย นายลองประสิทธิภาพของมันได้ สำหรับคนระดับแดนฝึกร่างแบบนาย นับว่าดีมาก ทำให้นายฝึกพลังปราณได้อย่างรวดเร็ว วันละคำ ล็อตนี้นายกินได้ 1-2 เดือน ส่วนสมุนไพรที่เหลือ นายเอามาทำผงทะลวงกายเอง”
ได้ยินว่าสามารถทำให้ฝึกได้รวดเร็ว ลู่ฝานก้าวเข้ามาอย่างไม่ลังเล ยกไหขึ้นมาดื่มหนึ่งอึก
เข้าปากแบบไม่มีรสชาติ ลงไปในท้องทันที
ทันใดนั้น ลู่ฝานรู้สึกว่ามีพลังอันบ้าคลั่ง ไหลไปทั่วร่างกาย เริ่มคันไปทั่วร่างกาย
หวูเฉินยิ้ม แล้วพูดว่า “ลืมบอกนายไป เพราะผงทะลวงกาย เป็นยาเปลี่ยนแปลงร่างกาย ดังนั้นจึงทำให้ร่างกายคน
เดิมทีลู่ฝานกะว่าจะเกา เมื่อได้ยินคำพูดของหวูเฉิน เขารีบหยุดทันที
“อาจารย์ ผมต้องทำยา ทั้งๆ ที่คันแบบนี้เหรอ”
อีกอย่าง สิ่งสำคัญที่สุด ฉันจะบ่มเพาะให้นายเป็นคนที่ฝึกทั้งบู๊และลมปราณ เป็นผู้ที่ฝึกสองพลังที่แตกต่าง ในเวลาเดียวกัน คนแรกที่ไม่เคยมีมาก่อน จำเป็นต้องแบ่งใจเป็นสอง อย่ามั่วพูดไร้สาระ
ลู่ฝานได้ยินดังนั้น จึงทำได้เพียงกัดฟันอดทน ตอนนี้เขายอมเจ็บปวดทั้งตัว ดีกว่ายอมคันทั้งตัว
หยิบสมุนไพรขึ้นมาต้นหนึ่ง ลู่ฝานเริ่มบดมันเป็นผง
บดได้ไม่กี่ครั้ง ลู่ฝานรู้สึกว่าอาการคันจะเข้าไปในกระดูกแล้ว เหมือนมดเป็นหมื่นเป็นพันตัว กำลังกัดกินอาหาร ลู่ฝานร้องเสียงดังออกมา ปล่อยหมัดออกมาเหมือนระบาย
อู่เฉินยิ้ม มองดูทุกอย่าง แต่ไม่ได้ห้าม กลับพูดว่า “ถ้านายทรมาน ก็ฝึกบู๊ได้นะ เมื่อวานนายบอกว่าได้วิชาชั้นเลิศของตระกูลไม่ใช่เหรอ ตอนนี้เป็นโอกาสดีที่จะฝึกนะ”
ลู่ฝานได้ยิน การฝึกกายทองไฟอาบผุดเข้ามาในหัวเขาทันที เขาย่อตัว ตั้งท่าอย่างมั่นคง จากนั้นเริ่มปรับลมหายใจ
ลู่ฝานพยายามทำให้ตัวเองใจเย็น นี่เป็นขั้นแรกของการฝึกกายทองไฟอาบ บู๊ประสานกับฟ้า ใช้ใจสัมผัสพลังฟ้าดิน ใช้ฟ้าดินหล่อหลอมร่างกายตัวเอง
นี่เป็นเป็นความแตกต่างของทักษะวิชาบู๊ระดับทิพย์ กับทักษะบู๊ทั่วไป ความเข้าใจในการฝึกมัน พรสวรรค์กับความขยัน ขาดสิ่งหนึ่งสิ่งใดไปไม่ได้
ลู่ฝานพยายามคิดหาวิธี ทำให้ลืมอาการคันบนตัว เรื่องนี้ไม่ง่าย เพราะอาการคัน อดทนยากขนาดนี้
หวูเฉินมองการกระทำของลู่ฝาน เขายิ้มบางๆ แล้วเดินเข้าไปในห้อง เอาเก้าอี้โยกออกมา นั่งลงช้าๆ
อันที่จริงเขาไม่ได้บอกลู่ฝาน ผงทะลวงกาย คนอื่นกินเป็นหยด ผงทะลวงกายไม่กี่หยด ทำให้เกิดอาการคันได้ มีขีดจำกัด ใครๆ ก็สามารถทนได้ ถึงกระทั่งที่รู้สึกสบาย
แต่ถ้ากินอึกใหญ่แบบลู่ฝาน คนทั่วไปเห็นแล้ว เหมือนการรนหาที่ตาย แน่นอนว่าอดทน จนผ่านไปได้ ผลดีก็มหาศาลเช่นกัน
หวูเฉินไม่ได้อธิบาย เขาจงใจกลั่นมาเยอะ แถมยังเอาไหออกมา อยากหลอกล่อให้ลู่ฝานกินเยอะสักหน่อย
ไม่รู้ว่าหลังจากลู่ฝานรู้ความจริง จะคิดอย่างไร กลัวว่าจะโกรธจนกัดฟันกรอดน่ะสิ