เผยอวี่ถังกำลังจะคุกเข่า แต่ทันใดนั้นเองก็มีมือผอมบางคู่หนึ่งรั้งแขนของเขาไว้
หลินเยียนถามเขา “ทำไมรีบนักล่ะ”
“เฮ้ เฮ้! ทำอะไรของหล่อน จะแกล้งทำเป็นเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นรึยังไง?” หนึ่งในแก๊งเพื่อนของซ่งเย่าหนานทักท้วง
เผยอวี่ถังขมวดคิ้วก่อนปัดมือเธอออก “อย่ามาจุ้นน่ะ! เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับเธอ”
หลินเยียนเมินท่าทีของเขาพลางส่งยิ้มให้ จากนั้น เธอหันไปเผชิญหน้ากับซ่งเย่าหนาน “นายน้อยซ่ง คุณเอาชนะเผยอวี่ถังได้แต่คุณยังไม่ได้แข่งกับฉัน เรามาแข่งกันสักหน่อยไหมคะ”
ทุกคนในที่นั้นเงียบกริบก่อนระเบิดเสียงหัวเราะให้กับคำท้าของหลินเยียน
“ยัยนี่ท้าพี่หนานแข่งว่ะ ล้อเล่นรึเปล่า?”
เผยอวี่ถังดึงหลินเยียนเข้ามาใกล้ “ทำอะไรของเธอ บ้าไปแล้วเหรอ แค่นั่งเฉยๆ ยังเมารถเลย นี่ไปท้าเขาแข่งซะงั้น?”
ทุกคนได้ยินที่เผยอวี่ถังพูดดังนั้นก็หัวเราะเสียงดังกว่าเดิม
“เมารถแล้วยังท้าแข่งรถอีก มุกนี้โคตรตลกเลย!”
หลินเยียนยังคงแสดงท่าทางสุภาพขณะที่พูด “นายน้อยซ่ง มาแข่งกันเถอะค่ะ ถ้าฉันชนะ คุณต้องยอมทำทุกอย่างที่ฉันต้องการ แต่ถ้าคุณชนะ…”
ซ่งเย่าหนานมั่นใจเต็มร้อยว่าหลินเยียนไม่มีทางชนะ เขามองเธอราวกับเป็นตัวตลกที่ประเมินความสามารถของตนสูงเกินไปก่อนจะพูดแทรก “ถ้าฉันชนะจะเป็นยังไง?”
หลินเยียนยิ้ม “ถ้าคุณชนะอีกรอบ เผยอวี่ถังจะเรียกคุณว่าพ่อสองครั้งค่ะ”
เผยอวี่ถังตะลึงงัน
“ฮ่าๆๆ”
ทุกคนระเบิดเสียงหัวเราะอีกครั้ง
เผยอวี่ถังมองหลินเยียนด้วยแววตาหมดอาลัยตายอยาก “ใช่สิ! ฉันดูถูกเธอไว้เยอะที่โรงพยาบาล เธอเลยหาเรื่องแก้แค้นฉันใช่ไหม นี่คิดว่าตัวเองเป็นใครถึงมาพนันด้วยชื่อคนอื่นเขา เธอ…”
หลินเยียนเหลือบมองเขาอย่างไม่ใส่ใจก่อนเอ่ยว่า “หุบปาก อยู่เงียบๆ”
แม้ว่าท่าทีของเธอไม่ได้เปลี่ยนไปแม้แต่น้อย ใบหน้าเล็กๆ ยังคงดูบอบบาง ชุดเดรสเรียบๆ ที่เธอสวมก็ทำให้เธอดูเรียบร้อย แต่เมื่อหลินเยียนกะพริบตา ดวงตาสีเข้มราวกับหยดหมึกของเธอมอบพลังกดดันที่แตกต่างออกไปอย่างสิ้นเชิง
ความคิดมากมายผุดขึ้นในหัวของเผยอวี่ถัง
เขาคิดว่าเธอเป็นแค่ผู้หญิงบ้านนอก แต่จู่ๆ เธอก็พลันเปลี่ยนเป็นหญิงมากเสน่ห์…
ราวกับว่าเธอปิดสวิตช์ของเผยอวี่ถัง เขาเงียบกริบในทันที พวงแก้มของเขาเปล่งสีแดงระเรื่อเมื่อถูกเธอจ้องมอง เขาดูเหมือนไม่ได้หายใจด้วยซ้ำ…
อย่างกับถูกยาเสน่ห์ยังไงยังงั้น…
เขารู้สึกแปลกๆ ราวกับว่ายัยบ้านนอกคนนี้ดูสวยสง่าและแผ่พลังกดดันที่รุนแรงออกมา
ต้องเป็นบ้าไปแล้วแน่ๆ…
“ตกลงว่าเราจะแข่งกันไหมคะ หรือ…นายน้อยซ่งไม่กล้าซะแล้ว? ถ้าอย่างนั้น ฉันต่อให้คุณชนะก่อนเลยหนึ่งรอบก็ได้นะคะ!” หลินเยียนพูดด้วยท่าทีเป็นธรรมชาติและสบายๆ
คำพูดของเธอทำให้เกิดเสียงหัวเราะเยาะอีกรอบหนึ่ง
“ฮ่าๆๆ…ยัยนี่เสียสติไปแล้วหรือไง”
“รสนิยมเรื่องผู้หญิงของเผยอวี่ถังนี่ไม่เหมือนใครจริงๆ โดยเฉพาะเรื่องสมองอะนะ!”
เมื่อซ่งเย่าหนานหยุดหัวเราะ ดวงตาของเขาก็พลันฉายแววอาฆาต “แข่งแน่นอน! ฉันไม่ได้ทำเรื่องสนุกๆ แบบนี้มาตั้งนานแล้ว!”
หลินเยียนตอบ “งั้นมาเริ่มกันเถอะค่ะ!”
เธอรีบไปนั่งที่เบาะคนขับรถของเผยอวี่ถังทันที
หลินเยียนเลิกคิ้วเมื่อเห็นเผยอวี่ถังยังคงนิ่งอยู่กับที่ “ทำไมทำหน้างงแบบนั้นล่ะ มานี่!”
เผยอวี่ถังรีบขึ้นรถทั้งๆ ที่ยังหน้าซีดเผือด “อะไรของเธอเนี่ยยัยบ้า นี่ไม่ใช่ของเล่นนะ!”
“ประจำที่! พร้อมมั้ย?” ผู้ให้สัญญาณออกตัวกล่าวขณะถือปืนไว้ในมือ
หลินเยียนไม่ได้ตอบ เธอเพียงแค่จับพวงมาลัยไว้แล้วถามเผยอวี่ถังว่า “คันเร่งอยู่ตรงไหนนะคะ”
เธอไม่รู้ด้วยซ้ำว่าคันเร่งอยู่ที่ไหน แต่เธอกล้าท้าแข่งรถ?
‘แค่ก แค่ก’ เผยอวี่ถังไอจนเกือบสำลักเป็นเลือด เขาคาดเข็มขัดนิรภัยด้วยความเร็วแสงแล้วถาม “หลินเยียน! เอาจริงดิ?”