บทที่ 31 ลิสต์อันดับ
“ว้าว ผู้หญิงว่ะ!”
ในป่านั่น เซียวเฟิงและเฉียนโตวโตวก็ได้มาร่วมกับนิโคลัสทั้งสองที่จุดเกิดของวัวป่า ซึ่งทันทีที่พวกเขาเห็นหญิงสาวคนนี้ เจ๋าซือก็พลันเดินเข้ามาดูหน้าของเธอ
“สาวน้อย มีแฟนยังเนี่ย? ถ้าไม่ล่ะก็อยากได้สักคนไหม? แต่ถ้ามีแล้วอยากเพิ่มอีกไหม?”
“นายมีรถหรู ๆ พร้อมบ้านราคาสิบล้านไหม? ถ้าไม่มีก็ไปไกล ๆ เลย” เฉียนโตวโตวไม่ได้เป็นคนใสซื่อนัก ดังนั้นเธอจึงไม่สนใจเขา
เจ๋าซือพูดไม่ออก ยังดีที่เถียซูเองเข้ามาพูดแทน “พอเถอะ รีบไปฆ่าพวกมันกันดีกว่า พวกเราต้องไปตรวจสอบที่อื่นกันอีก นายได้เอายามาด้วยรึเปล่าเนี่ย?”
เฉียนโตวโตวเดินก้าวออกมาข้างหน้า และพูด “ฉันเอามา! ยาขวดเล็กนี่ราคา 1 เหรียญเงินต่อ 2 ขวด สนใจไหม ?”
“บ้าไปแล้ว! ยาที่เธอขายมันแพงกว่าเดิมสิบเท่าเลยนะโว้ย!” เจ๋าซือตะลึงกับราคาที่ว่านั่น
“หยุดหน้าเลือดได้แล้ว มาเข้าทีมกันก่อนแล้วจะพาเข้าไปจัดการกับมอนสเตอร์ระดับสูงเลเวล 10 มันให้ค่าประสบการณ์มากเลยนะขอบอก”
เซียวเฟิงรีบตัดบทยัยหน้าเลือดคนนี้ จากนั้นจึงเอาขวดยาของเขาให้กับเถียซู ยาที่สามารถฟื้นฟู HP แค่ 10 นั้นราคาแค่ 4 เหรียญเงินเท่านั้น ในช่วงเริ่มเล่นไม่มีใครรวยล้นฟ้าหรอก ดังนั้นมันจึงเป็นยาที่พวกเขาเก็บไว้ใช้ยามจำเป็นเท่านั้น
“มอนสเตอร์ระดับสูงเลเวล 10 อย่างนั้นเหรอ? ฉันไม่รู้ว่ามีแหล่งเก็บเลเวลดี ๆ ในหมู่บ้านเริ่มต้นนะเนี่ย ว้าว! นายต้องอยู่อันดับต้น ๆ ของรายชื่อแน่ ๆ!”
หลังจากจัดทีมกันเรียบร้อยแล้ว เจ๋าซือที่เห็นเลเวลของเซียวเฟิงก็สะดุ้งตัวโหยง
“ลูกพี่คือสุดยอดผู้เล่นแห่งมิธเลยนะเนี่ย การจัดอันดับแทบจะไร้ค่าสำหรับเขาไปเลย!” เจ๋าซือพูดออกมาแบบนั้นโดยไม่คำนึงถึงภาพลักษณ์อีกแล้ว
“มาเร็ว! ฉันอยากจะฆ่าพวกมันแล้ว!”
หลังจากเห็นแบบนั้น เจ๋าซือก็อยากจะเริ่มการเก็บเลเวลของเขาบ้างแล้ว เมื่อเดินไปยังตรงกลางเกาะที่มีรูทางเข้าใต้ดินอยู่ เซียวเฟิงก็เปิดอันดับตัวเองขึ้นมา
รายชื่ออันดับในเขตฮัวเซีย
อันดับหนึ่ง xxx เลเวล 8 คลาส:: นักบวชฝึกหัด สังกัด: –
อันดับสอง ซีเหมินชุยเสวีย เลเวล 8 คลาส:: นักรบฝึกหัด สังกัด: –
อันดับสาม เทพสงคราม เลเวล 7 คลาส:: นักรบฝึกหัด สังกัด: –
อันดับสี่ เฟิงอวิ๋น ชีซา เลเวล 7 คลาส:: นักรบฝึกหัด สังกัด: –
อันดับห้า นักธนูอายุ 17 ที่อยากจะนอนกับพระ เลเวล 7 คลาส:: นักธนูฝึกหัด สังกัด: –
อันดับหก ดูมส์เดย์ก็อด เลเวล 7 คลาส:: นักเวทฝึกหัด สังกัด: –
อันดับเจ็ด ฉันคือพาลาดินแห่งการรักษา เลเวล 7 คลาส:: นักบวชฝึกหัด สังกัด: –
อันดับแปด วอร์สปิริตสกาย เลเวล 7 คลาส:: นักรบฝึกหัด สังกัด: –
อันดับเก้า ไนท์ คูนเนอร์ เลเวล 7 คลาส:: โจรฝึกหัด สังกัด: –
อันดับสิบ ตงฟางอวี่ ลเวล 7 คลาส:: นักธนูฝึกหัด สังกัด: –
ในเขตฮัวเซียมีแค่สองคนเท่านั้นที่มีเลเวล 8 และที่เหลืออยู่ในระดับใกล้เคียง เซียวเฟิงมองชื่อ ‘ซีเหมินชุยเสวีย’ ที่มีเลเวลเดียวกับเขาด้วยความสงสัย
“ลูกพี่ไม่รู้จักเขาเหรอ? เขาคือนักดาบที่ติดอันดับสองในหอเกียรติยศเลยนะ” เฉียนโตวโตวและสองนิโคลัสต่างก็ตะลึง พวกเขามองไปที่เซียวเฟิงอย่างประหลาด
“เขาคือผู้เล่นที่แข็งแกร่งเป็นอันดับสองของเขตนี้ แถมยังเทียบเท่าเทพเจ้าแห่งเกมก็ว่าได้ ทุกเกมออนไลน์มักจะมีชื่อเขาอยู่ตลอด ลูกพี่เคยเล่นเกมอื่นไหมล่ะ?” เจ๋าซือเบิกตากว้าง มองไปที่เซียวเฟิงพร้อมกรีดร้อง
“ใช่แล้ว เขาแกร่งมาก ไม่เคยมีใครในเกมอื่นล้มเขาได้ด้วยตัวคนเดียวเลย เขาเคยท้าดวลกับผู้เล่นระดับเทพอย่างออลเรเลีย แต่อีกฝ่ายไม่ยอมรับคำท้า จนมีแต่คนคิดว่าเขาเก่งเท่าออลเรเลียแล้วเนี่ย”
แม้แต่เถียซูก็ยังพยักหน้าให้
“ใช่ ฉันยอมรับเลยว่าเขาแข็งแกร่งมาก แต่การอวยเขามากไปแบบนั้น ในความคิดของฉัน ผู้เล่นระดับเทพนั่นน่ะมีแค่คนเดียว แต่ในการแข่งระดับโลก อีก 5 คนที่เป็นฝ่ายตรงข้ามนั่นก็คือผู้เล่นที่เก่งที่สุดเช่นกัน พวกนั้นเก่งเท่าซีเหมินชุยเสวียเลยด้วย แต่ออลเรเลียก็ตบพวกเขาลงพร้อมกันได้ในเวลาเดียวกัน หลาย ๆ คนคิดว่าประสาทสัมผัสของเขาแม่งเกินมนุษย์ไปแล้ว”
เจ๋าซือยังคงไม่เชื่อ และพูดต่อ “ออลเรเลียคือไอดอลของฉันเลย เขาสร้างวีรกรรมเอาไว้มากมายแถมยังมีชื่อเสียงระดับนักดาบผู้เก่งกาจแบบนั้นอีก มีคลิปเกี่ยวกับเขามากมายบนโลกอินเทอร์เน็ต และนายจะเห็นว่าเขาเล่นเก่งขนาดไหน ไม่มีใครล้มเขาได้หรอก” เถียซูและเจ๋าซือเริ่มเชื่อแล้ว
“ลูกพี่เคยเล่นเกมออนไลน์ไหม? งั้นช่วยบอกทีว่าทำไมถึงได้เก่งได้ขนาดนี้? สิบอันดับพวกนั้นน่ะมักจะเป็นของพวกที่มีชื่อในหอเกียรติยศทั้งนั้น แล้วทำไมลูกพี่ถึงได้อยู่อันดับแรกทั้ง ๆ ที่เป็นมือใหม่ล่ะ? มันแปลกเกินไปแล้ว!” เฉียนโตวโตวกรีดร้องอย่างช่วยไม่ได้ ทำให้พวกนิโคลัสมองมาที่เซียวเฟิง
“ฉันอาจจะโชคดีที่มีสถานที่ให้เก็บเลเวลก็ได้ มันเป็นเกาะกลางหนองน้ำ ตรงนั้นมีสะพานอยู่เห็นไหม? พวกนายต้องไปที่นั่นโดยไม่ต้องสนใจอะไรทั้งนั้น เดี๋ยวฉันจะคุ้มกันให้” เซียวเฟิงอธิบายอย่างเรียบเฉย ตอนนี้พวกเขามาถึงบึงพิษแล้ว และถึงจะเคยมาที่นี่ แต่ยังไงเสียพิษมันก็น่ากลัวมากอยู่ดี
“โอเค!”
พวกเขาผ่านเขตมอนสเตอร์เลเวล 9 มาได้แล้ว และรู้ด้วยว่าข้างหน้านั้นอันตราย จึงรีบข้ามสะพานนั่นไป
“เฮ้ย! หนองน้ำนี่มีพิษ พลังชีวิตฉันลดฮวบ ๆ เลย!”
พวกนิโคลัสนั้นพอจะทนได้อยู่ แต่เฉียนโตวโตวที่เป็นแค่แม่ค้ากรีดร้องออกมาตั้งแต่เริ่มวิ่ง เธอนั้นแค่เลเวล 2 แถมยังมีพลังชีวิตแค่ 58 หน่วยเท่านั้น เธอน่าจะทนได้ไม่เกิน 1 นาที ในขณะที่หนองน้ำนี่ใหญ่เกินไปจนทำให้การฝ่ามันไปจะต้องเกิน 1 นาทีแน่ ๆ
“วิ่งไปเถอะ ฉันจะอยู่ข้างหลังเธอเอง”
พอได้ยินเซียวเฟิงบอกแบบนั้น ก็ทำให้เธอเลือกที่จะกัดฟันเชื่อมั่นในตัวเขาแล้วรีบวิ่งไปข้างหน้าต่อโดยไม่สนใจอะไรทั้งสิ้น ทันทีที่เธอผ่านไปครึ่งทาง พลังชีวิตของเธอก็แทบจะเป็น 0 แล้ว และเมื่อเห็นว่าเหลือพลังชีวิตลดเหลือแค่ 3 หน่วย มันก็สายเกินไปที่จะใช้ยารักษาแล้ว แต่ในจังหวะนั้นก็มีแสงสว่างขึ้นเหนือหัวของเธอ
+58!
“คุณได้รับการรักษาจากสกิล [โฮลี่ไลท์] จากผู้เล่นแด๊ด และเพิ่มพลังชีวิตไป 58 หน่วย!”
พลังชีวิตของเธอที่อยู่ในจุดอันตรายตอนนี้เต็มขึ้นมาทันที มันทำให้หญิงสาวสามารถข้ามผ่านหนองน้ำพิษนี่ได้อย่างง่ายดาย เธอหันกลับมามองเซียวเฟิงแล้วก็ยิ่งประหลาดใจไปอีก สะพานท่อนไม้ที่พวกเธอข้ามมานั้นมีจระเข้พุ่งขึ้นมาทางพวกเธอ ทว่าเซียวเฟิงก็กำไม้เท้าในมือแล้วพุ่งเข้าไปตีพวกมันจนร่วงกลับลงไปในหนองน้ำเหมือนเดิมโดยไม่เสียเหงื่อสักหยด มันช่างดูง่ายดายมาก ทำเอาเฉียนโตวโตวกลืนน้ำลายและไม่หันกลับไปมอง เพราะเธอรู้ได้เลยว่าคนคนนี้จะต้องคอยช่วยเธอแน่ ๆ
“ว้าว! มอนสเตอร์ระดับสูงเลเวล 10 อยู่กันเต็มไปหมดเลย!”
“เยส! ที่นี่กว้างมาก พวกเราสามารถไปถึงเลเวล 10 ได้แน่ ๆ แถมที่นี่ยังเป็นสถานที่ลับอีก ไม่มีใครมาขัดพวกเราได้แน่!”
พวกเขาทั้งหมดไปรวมกันตรงเกาะกลางได้อย่างปลอดภัย และนิโคลัสทั้งสองก็มองไปยังฝูงซอมบี้หน้าถ้ำจำนวนมากอย่างเปรมสุข
“ไม่มีใครเจอพวกเราในเร็ว ๆ นี้หรอก ที่นี่เป็นสวรรค์สำหรับเราแล้ว ฮ่าฮ่า!”
“รีบเริ่มได้แล้วน่า มันจะไม่ลับอีกต่อไปถ้ามีคนไปถึงเลเวล 10 ก่อน” เซียวเฟิงเตือนพวกเขา
“หมายความว่าไง?”
“มันมีเควส*[1] อยู่ที่นี่”
“อะไรนะ? เควสงั้นเหรอ? ว้าว! ลูกพี่ต้องเป็นผู้เล่นที่เจอเควสทดสอบแน่ ๆ…”
หลังจากพูดคุยจบ พวกเขาก็เริ่มจัดการพวกมอนสเตอร์ทั้งหลาย และพวกมอนเลเวล 10 ก็ถือว่าท้าทายนิโคลัสทั้งสองเป็นอย่างมาก แต่พวกเขาก็ไม่เกรงกลัวอะไรเพราะมีเซียวเฟิงอยู่ที่นี่แล้ว ชายหนุ่มบอก พวกเขาถึงรูปแบบการโจมตีของพวกซอมบี้แล้ว นิโคลัสทั้งสองจึงพอจะรับมือได้ และแยกย้ายไปเก็บเลเวลได้ดีขึ้น ส่วนเซียวเฟิงก็คอยฮีลให้พวกเขา หรือแม้แต่คอยรักษาพิษให้ ยิ่งไปกว่านั้น ชายหนุ่มยังใช้ไม้เท้าของเขาตีพวกมอนสเตอร์ตายไปมากกว่าจำนวนที่สองนิโคลัสนั่นจัดการได้เสียอีก
เถียซู และเจ๋าซือเชื่อมั่นในตัวเซียวเฟิง เพราะเมื่อพวกเขากำลังจะใช้ยาก็มีลำแสงปริศนามาฮีลให้พวกเขาตลอดเวลา นั่นทำให้พวกเขาไม่จำเป็นต้องใช้ยาพวกนั้นอีกต่อไป ส่วนเลเวลของฉียนโตวโตวนั้นต่ำเกินไป จึงได้แค่คอยตามเพื่อเก็บค่าประสบการณ์ และทำหน้าที่เก็บกวาดของที่ตกอยู่ทั้งหมดโดยไม่พลาดแม้แต่นิดเดียว
เวลาผ่านไปเรื่อย ๆ เฉียนโตวโตวมองไปที่เซียวเฟิงก็เห็นเขากำลังยุ่งวุ่นวายทั้งกับการโจมตีมอนสเตอร์ และฮีลเพื่อนร่วมทีมไปด้วย จนเธอต้องตะลึง พวกซอมบี้ถ้ำนั้นเป็นมอนสเตอร์รูปร่างมนุษย์ และเมื่อเซียวเฟิงทำการโจมตี เขาจะเล็งไปที่ลำคอ หัว หรือแม้แต่สันหลัง! ทำเอาเฉียนโตวโตวรู้สึกเสียวสันหลังอย่างบอกไม่ถูก เธอยกมือขึ้นลูบหลังตัวเองทันที
[1]เควส คือภารกิจที่ทางระบบมีมาให้ ถ้าทำสำเร็จจะได้ของรางวัลตอบแทน