บทที่ 27
“แม่คะ! เราจะลากแดร์ริลเข้ามาลำบากแทนไม่ได้นะ…” ลิลี่ค้าน
“ลากเขามาไม่ได้?” ซาแมนธาหัวเราะ “แดร์ริลอยู่กับเรามาสามปีในขณะที่พวกเราลินดันเลี้ยงเขามา แต่เขากลับเป็นคนทำให้เราตกต่ำมาตลอดสามปี! เร็วเข้า ให้เขาเข้ามา!”
แอชตันยิ้มในขณะที่ถือมีดไว้ในมือแน่น เขาไม่เหลืออะไรอีกแล้ว มันก็เข้าใจได้ว่าทำไมเขาถึงถลำลึกมาขนาดนี้
เปลี่ยนตัวประกัน? ฝันไปเถอะ!
“แอชตัน ทำไมแกถึงทำตัวเป็นขยะแบบนั้นล่ะ?” แดร์ริลยิ้มแล้วเดินเข้าไปใกล้หน้าต่า ตอนนี้มันเป็นสิ่งเดียวที่กั้นเขาและแอชตันไว้ “แกชอบเมียฉัน แต่เธอไม่ได้ชอบแก แกก็เลยคลั่งงั้นเหรอ? นี่แกยังเป็นผู้ชายอยู่รึเปล่า?”
“หุบปากซะไอ้เ-ี้ย!”
แอชตันรู้สึกเดือดดาลมาก! แดร์ริลเป็นขยะชั้นต่ำ แต่เขากลับได้เป็นสามีของเทพธิดา!
และนั่นก็เป็นอุปสรรคที่ไม่สามารถข้ามไปได้สำหรับเขา เขารู้สึกล้มเหลวโดยสมบูรณ์!
“ฉัน? ให้ฉันหุบปาก?” แดร์ริลหัวเราะ “แอชตัน แกนี่มันน่าเศร้าชะมัด แกไม่มีอะไรเหลือแล้ว บริษัทของแกก็ถูกริบไป เทพธิดาที่แกหลงไหลนักก็เป็นภรรยาของฉัน แกนี่มันความล้มเหลวชัด ๆ ”
“-ึงหุบปากเดี๋ยวนี้ หุบปาก!” แอชตันกรีดร้องด้วยความบ้าคลั่ง ดวงตาของเขาแดงก่ำเป็นสีเลือด!
ในตอนนั้นเอง ลิลี่จ้องไปที่แดร์ริลตาไม่กะพริบ หัวใจของเธออบอุ่น
ลิลี่รู้ว่าแดร์ริลนั้นกำลังพยายามทำให้แอชตันคลั่งและเกลียดเขาจนทำให้เขาอยากเปลี่ยนตัวพวกเธอกบัเขาแทน
และแน่นอน แอชตันกำหมัดแน่นและยิ้มให้แดร์ริล “ได้ ได้เลย แกนี่มันยอดเยี่ยมซะจริง ใช่ไหม? แกเป็นสามีของเทพธิดานี่? เข้ามาเลย ฉันอยากเปลี่ยนตัวประกัน เข้ามาสิวะ!”
แดร์ริลเย้ยหยันในขณะที่เข้าไปในบ้าน
สิบเมตรห่างออกไป เมแกนช่วยไม่ได้ที่จะจ้องมองแดร์ริลสองสามครั้ง
มันเป็นครั้งแรกที่เธอเจอคนที่ต้องการเปลี่ยนตัวเขาเองกับตัวประกัน เหตุการณ์แบบนี้มักเกิดขึ้นในนิยายหรือละครเท่านั้น
“มาดามแคสเทลโล เอายังไงกันต่อดีครับ?” ตำรวจคนหนึ่งเดินมาและถามเสียงอ่อน
เมแกนโบกมือแล้วกล่าว “ไปเรียกคนเจรจามา เราจะปล่อยให้ตัวประกันได้รับอันตรายไม่ได้ ไม่ได้เด็ดขาด! แล้วก็ ไปหยุดนายแดร์ริลนั่นด้วย อย่าให้เขาเข้าไป ฉันเห็นว่าคนร้ายเริ่มจิตใจไม่มั่นคงแล้ว”
“ครับ มาดาม!” เจ้าหน้าที่ตำรวจตอบรับอย่างรวดเร็ว
ในตอนนั้นเองที่ทุกคนในตระกูลลินดันมาถึงสถานที่เกิดเหตุ พวกเขาควรต้องฉลองวันเกิดของคุณย่าลินดันในตอนที่ตำรวจโทรมาแจ้งมาซาแมนธาและลิลี่ถูกลักพาตัว งานฉลองไม่สามารถจัดต่อไปได้ และพวกเขาก็รีบมาที่นี่อย่างเร่งด่วน!
แม้แต่คุณย่าลินดันเองก็มา ทั้งตระกูลรวมตัวกันและมองดูบ้านหลังนั้นอย่างเป็นกังวล หญิงชราตกใจมากเมื่อได้รับแจ้งว่าโจรลักพาตัวคือแอชตัน
“สารวัตรแคสเทลโล นี่เป็นเรื่องเข้าใจผิดอะไรรึเปล่า? โจรลักพาตัวเป็นแอชตัน อดาจิโอ้หรือ ฉันรู้จักเด็กคนนั้น และเขาไม่น่าจะทำเรื่องแบบนั้นนะ” คุณย่าลินดันเข้าไปหาเมแกนและถามด้วยความกังวล
เมแกนเหลือบมองเธอและตอบอย่างสุขุม “มันเป็นไปแล้ว ถึงเขาจะเป็นคนที่ไม่น่าทำเรื่องแบบนี้ แต่นั่นไม่ใช่เรื่องที่ใครจะไปตัดสินได้ ความจริงก็คือความจริง เขาเป็นอาชญากรแล้วตอนนี้”
“สารวัตรแคสเทลโล ตัวประกันทั้งสองต้องปลอดภัย” คุณย่าตอบ ในตอนนั้นเอง เวนท์เวิร์ธก็เร่งเข้ามาอย่างกระวนกระวาย เหงื่อหยดเต็มไปหมด
“พวกเราจะทำให้ดีที่สุด ไม่ต้องเป็นห่วงค่ะ อีกอย่างหนึ่ง ชายที่ชื่อแดร์ริลนั้นต้องการที่จะสลับตัวกับตัวประกัน” เมแกนกล่าว
“จริงเหรอ?!” สมาชิกตระกูลลิ่นนั้นบางคนอุทานขึ้น พวกเขาเดินเข้ามาใกล้เล็กน้อย เมแกนหยักหน้าและถึงกับงุนงงหลังจากเห็นปฏิกิริยาที่เต็มไปด้วยความยินดี “ฉันให้เขาทํามันเลย” เวนท์เวิร์ธกล่าว “สารวัตรแคสเทลโล มันไม่มีปัญหาถ้าให้แดร์ริลเป็นตัวประกัน เพราะว่ายังไงก็ตาม เราก็ปล่อยให้มีอะไรเกิดขึ้นกับภรรยาและลูกสาวของผมไม่ได้” นี้เขาเป็นคนแบบไหนกันเนีย!? เมแกนจ้องมองเขาอย่างช่วยไม่ได้ ชีวิตของภรรยาและลูกสาวสําคัญมากก็จริง แต่ชีวิตคนอื่นไม่สําคัญฉันเหรอ? “ไม่” เมแกนตอบพร้อมโบกมือ “สภาพอารมณ์ของคนร้ายกําลังรุนแรงในตอนนี้ เราเปลี่ยนตัวประกันไม่ได้” “นี” เวนท์เวิร์ธผิดหวัง แม้แต่คุณย่าดินดัน ผู้ซึ่งยืนข้าง ๆ เองก็เช่นกัน เธอเดินไปข้างหน้าพร้อมไม้เท้าและกล่าว “สารวัตรแคสเทลโล คุณอาจจะไม่รู้ ถึงแม้ว่าเราจะเป็นตระกูลที่ไม่ได้โด่งดังอะไร แต่เราก็ไม่ได้เป็นตระกูลเล็ก ๆ ลิลีกับซาแมนธาไม่เคยต้องทุกข์ทรมานมาก่อน และความท้าทายอันใหญ่หลวงในชีวิตครั้งนี้ก็เช่นกัน ฉันเกรงว่าพวกหล่อนจะทนไม่ไหวหากต้องกลายเป็นตัวประกัน” คุณย่านดันหยุดชั่วขณะก่อนจะกล่าวต่อ “แต่แคร์ริลแตกต่างกัน เขาเป็นแค่ชาวบ้านทั่วไป แน่นอนว่าเขาไม่มีทางกลัว ปล่อยให้เขาเปลี่ยนตัวเถอะได้โปรด” นี่มันเรื่องไร้สาระแบบไหนกัน! แม้ว่าเมแกนจะเป็นคนนอก แต่เธอก็โมโหมากเมื่อได้ยินคํากล่าวของหญิงชรา!