ขณะที่เฉินชางกำลังเย็บแผล พยาบาลสาวคนหนึ่งก็เดินเข้ามา
“หมอเฉินสวัสดีค่ะ ฉันคือหลี่เจียจากแผนกศัลยกรรมทั่วไป จะมาเป็นผู้ช่วยคุณค่ะ” พยาบาลน้อยยังสาว อายุไม่มาก ประมาณยี่สิบห้าปีเท่านั้น
เฉินชางพยักหน้าโดยไม่หันมามอง “โอเคครับ รบกวนคุณแล้ว”
สายตาเขาไม่ละออกจากผู้ป่วย
หลังจากผ่านไปห้านาที เฉินชางพันแผลเสร็จก็พูดกับหลี่เจียว่า “รบกวนเรียกผู้ป่วยคนต่อไปเข้ามาเลยครับ ขอบคุณ”
หลี่เจียพยักหน้า กดเรียกหมายเลขต่อไปทันที “ต้องการให้ฉันทำอะไรอีกไหมคะ?”
เฉินชางตอบว่า “คุณรับผิดชอบเรียกคิวนะครับ แล้วก็ถือโอกาส…เอาขยะไปเทด้วยครับ”
หลี่เจียได้ยินดังนั้นก็อดชะงักไปไม่ได้ แต่ยังคงพยักหน้าตอบ “ได้เลยค่ะ”
ตอนนี้อุปกรณ์เย็บแผลถูกทิ้งกองรวมกันอยู่ในถังขยะจนเต็มแล้ว หลี่เจียเพิ่งจะไปทิ้งขยะกลับมาก็พบว่าเฉินชางเย็บแผลเสร็จแล้ว “เรียกคนต่อไปเลยครับ!”
หลี่เจียชะงักเล็กน้อย เร็วขนาดนี้เชียว?
จากนั้นจึงกดเรียกหมายเลขต่อไป
เฉินชางหยิบอุปกรณ์เย็บแผลห่อใหม่ออกมา พบว่าอุปกรณ์เย็บแผลด้านในเหลือไม่มากแล้ว จึงพูดกับหลี่เจียว่า “บอกให้หัวหน้าพยาบาลเบิกอุปกรณ์เย็บแผลให้ผมอีกห้าสิบชุดนะครับ”
หลี่เจียชะงักไปทันที!
“เท่าไหร่นะคะ?”
“ห้าสิบชุดครับ!”
หลี่เจียตกตะลึงไปครู่หนึ่ง เมื่อเห็นว่าในกล่องเหลือชุดเย็บแผลอีกเพียงเจ็ดแปดชุดก็รีบวิ่งออกไปทันที
“หัวหน้าพยาบาลคะ หมอเฉินจากห้องหมายเลขหนึ่งต้องการชุดเย็บแผลอีกห้าสิบชุดค่ะ!”
เถียนเซียงหลานชะงักไป รีบมองสำรวจรอบด้าน เมื่อเห็นว่าในห้องโถงยังมีผู้ป่วยเหลืออยู่มาก เหลือประมาณเจ็บสิบแปดสิบคนจึงพยักหน้า “ตามฉันมาที่ห้องคลังเลยค่ะ”
ไม่นานทั้งสองก็เข็นรถพื้นเรียบออกมา ด้านบนมีกล่องอุปกรณ์การเย็บวางอยู่สองกล่อง
ทั้งหมดมีเก้าสิบชุด แบ่งให้สามห้อง ห้องละสามสิบชุด
เมื่อหลี่เจียเดินเข้ามาในห้องก็พูดกับเฉินชางว่า “หมอเฉินคะ หัวหน้าพยาบาลให้ห้องละสามสิบชุดค่ะ”
เฉินชางส่งเสียงตอบรับ “เรียกคนต่อไปมาได้เลยครับ”
หลี่เจียพยักหน้า
ตอนนี้เองหลี่เจียพบว่าอุปกรณ์เย็บแผลเหลือแค่สองชุดแล้ว!
พลันมีเสียงกุกกักดังขึ้น เธอออกไปแค่สิบกว่านาทีเองนะ? ใช้ไปห้าชุดแล้วหรือ? หมอเฉินคนนี้จะ…จะเย็บเร็วเกินไปหรือเปล่า?
เมื่อกดเรียกคิวต่อไป หลี่เจียก็ยกถังขยะขึ้นอย่างเชี่ยวชาญ แล้วนำไปเท จากนั้นจึงกลับมากดคิวต่อ…
ในสมองของเฉินชางมีเสียงแจ้งเตือนดังขึ้นเป็นระลอก ดังไม่ขาดสาย
[ติ๊ง! เย็บแผลสำเร็จ ได้รับค่าประสบการณ์ +10 แต้ม ประสบการณ์การเย็บแผล +10 แต้ม…]
[ติ๊ง! เย็บแผลสำเร็จ ได้รับค่าประสบการณ์ +10 แต้ม ประสบการณ์การเย็บแผล +10 แต้ม…]
……
ประมาณหนึ่งชั่วโมงผ่านไป เฉินชางหันมาพบว่าอุปกรณ์เย็บแผลหรือไม่มากแล้ว!
เฉินชางหันไปพูดกับหลี่เจียว่า “รบกวนเบิกอุปกรณ์เย็บแผลกับหัวหน้าพยาบาลให้ผมหน่อยครับ”
หลี่เจียชะงักไป กำลังจะพูดว่าเมื่อครู่เพิ่งเบิกมาไม่ใช่หรือ? แต่เมื่อหันไปดู พบว่าอุปกรณ์เย็บแผลที่วางเต็มโต๊ะถูกหยิบไปใช้จนเหลือแค่สามชุดห้าชุดเท่านั้น
หลี่เจียคิดว่าตาของตัวเองมีปัญหาหรือเปล่านะ แต่ว่า…ยังคงรีบลุกขึ้น “อ้อ! ได้ค่ะ…”
เมื่อเห็นผู้ป่วยในห้องโถงลดน้อยลงเรื่อยๆ หัวใจอันกระสับกระส่ายของเถียนเซียงหลานก็เริ่มผ่อนคลายลง เมื่อเห็นหลี่เจียเดินออกมาจึงเอ่ยถามออกไป “มีอะไรหรือคะ?”
หลี่เจียพูดว่า “หัวหน้าพยาบาลคะ ห้องหมายเลขหนึ่งไม่มีอุปกรณ์เย็บแผลแล้วค่ะ!”
เถียนเซียงหลานขมวดคิ้วโดยพลัน!
“เฉินชางคนนี้นี่ ใช้ยังไงนะ บอกเขาให้ใช้ประหยัดๆ หน่อย คนอื่นยังใช้ไม่หมด เขาใช้หมดแล้วหรือ? สิ้นเปลือง! สิ้นเปลืองเกินไปแล้ว! ฉันจะไปพูดกับเขาสักหน่อย!”
หลี่เจียรีบอธิบาย “เปล่านะคะหัวหน้าพยาบาล หมอเฉินไม่ได้ใช้เปลืองเลย แต่ใช้หมดแล้วจริงๆ!”
เถียนเซียงหลานขมวดคิ้ว ไม่ทันไรก็ได้ยินเสียงประกาศดังขึ้น “เชิญผู้ป่วยหมายเลขหกสิบเก้าไปที่ห้องหมายเลขหนึ่งค่ะ”
“ไป ตามฉันไป!”
เมื่อมาถึงห้องคลัง พวกเธอก็พบว่า “มีอุปกรณ์เย็บแผลเหลือแค่สิบกว่าชุดแล้ว!”
เถียนเซียงหลานขมวดคิ้ว ปกติอุปกรณ์เย็บแผลจะเบิกจากฝ่ายดูแลอุปกรณ์อาทิตย์ละครั้ง เบิกครั้งหนึ่งพอใช้ได้หนึ่งอาทิตย์ วันนี้ใช้ไปเท่าไหร่แล้ว?
หลี่เจียอดถามขึ้นไม่ได้ “ไม่งั้นไปดูห้องข้างๆ ว่ามีเหลือหรือเปล่า ดีไหมคะ?”
เถียนเซียงหลานพูดขึ้นว่า “หมอคนอื่นก็ต้องใช้เหมือนกัน”
หลี่เจียลังเลอยู่ครู่หนึ่งแล้วจึงพูดต่อไป “จัดไปให้หมอเฉินก่อนเถอะค่ะ เขาทำเร็ว เย็บแผลไปมากแล้ว!”
เถียนเซียงหลานใคร่ครวญครู่หนึ่ง “ใช้ยี่สิบชุดนี้ให้หมดก่อนค่อยว่ากันเถอะ! ฉันเห็นว่าเหลือคนไข้ไม่เยอะแล้ว ถ้าไม่พอค่อยว่ากันอีกที”
ประมาณหนึ่งชั่วโมงผ่านไป!
หลังจากเฉินชางใช้อุปกรณ์เย็บแผลทั้งหมดจนเกลี้ยงก็มีเสียงแจ้งเตือนจากระบบดังขึ้น!
[ติ๊ง! ภารกิจกงล้อสำเร็จ! เย็บแผล 50/50 ได้รับรางวัล: 1. คะแนนทักษะ 3 คะแนน 2. ค่าประสบการณ์ 300 แต้ม 3. เงิน +500 หยวน]
เฉินชางชะงักไป เสร็จแล้วหรือ?
จากนั้นจึงหันไปถามหลี่เจีย “ใช้อุปกรณ์ไปทั้งหมดกี่ชุดครับ?”
หลี่เจียมองบันทึกในคอมพิวเตอร์ “หกสิบห้าชุดค่ะ”
เฉินชางถามต่อ “ยังเหลือคนอีกเท่าไหร่ครับ?”
หลี่เจียมองบันทึกข้อมูลในคอมพิวเตอร์ “สามคนค่ะ”
เฉินชางส่งเสียงตอบ จากนั้นจึงกล่าวว่า “ผมขอตัวไปห้องน้ำหน่อยนะครับ ลำบากคุณแล้ว คุณกลับไปพักผ่อนเถอะ”
จากนั้นเขาจึงลุกขึ้น ทว่าจู่ๆ ก็รู้สึกปวดหัวตาพร่า เกือบล้มลงกับพื้น
การเย็บแผลต้องก้มตัวอยู่ตลอด ตอนนี้พอจะยืดเอวก็รู้สึกยืดไม่ขึ้น คล้ายไม่ใช่เอวของตนอย่างไรอย่างนั้น ลำบากจริงๆ ต้องขยับตัวสักหน่อย ไม่ง่ายเลยกว่าจะฟื้นตัว
ตอนนี้ด้านนอกเหลือผู้ป่วยแค่ไม่กี่คนแล้ว
เฉินชางจึงผ่อนคลายลงได้บ้าง ไปปลดปล่อยที่ห้องน้ำสักหน่อย รู้สึกสบายตัวขึ้นเยอะ
ตอนนี้เองหลี่เป่าซานเดินมาพอดี เมื่อเห็นเฉินชางเอ้อระเหยอยู่ที่นั่นจึงถามขึ้นด้วยใบหน้าดำคล้ำ “ทำงานเสร็จแล้วหรือครับ? ถึงได้มีเวลามาเอ้อระเหยแบบนี้”
เฉินชางชะงักไป เมื่อหันไปก็พบกับหลี่เป่าซาน “หัวหน้าแผนก? อ้อ ผมไม่มีอุปกรณ์เย็บให้ใช้แล้วครับ ผู้ป่วยก็เหลือแค่สามคน ผมปวดเอวเลยมาขยับตัวสักหน่อยน่ะครับ”
หลี่เป่าซานถลึงตาใส่เฉินชาง “ผู้หญิงอย่างฉินเยว่ยังไม่ปวดเอวเลย คุณเป็นคนหนุ่มแบบนี้ ขายหน้าหรือเปล่า!”
เฉินชางทำเพียงยิ้ม ไม่ได้อธิบายอะไร
เถียนเซียงหลานเห็นหลี่เป่าซานเดินมาก็รีบเดินไปหา “หัวหน้าแผนกคะ ผู้ป่วยภายนอกที่ต้องทำแผลได้รับการรักษาเรียบร้อยหมดแล้วค่ะ”
หลี่เป่าซานชะงักไป “เร็วขนาดนี้เชียวหรือ? มีหมอกี่คนครับ?”
เถียนเซียงหลานพูดตอบ “มีเฉินชาง ฉินเยว่ แล้วก็หวังเชียน ทั้งหมดสามคนค่ะ”
หลี่เป่าซานมองเฉินชางตาขวาง “เสี่ยวเฉิน คุณเรียนรู้จากฉินเยว่บ้างนะครับ ผู้หญิงคนเดียวยังจริงจังขนาดนี้ แผนกฉุกเฉินของพวกเรา คุณต้องช่วยดูแลเพื่อนร่วมงานหญิงนะครับ”
เถียนเซียงหลานฟังถึงตรงนี้ก็รีบเอ่ยปกป้องเฉินชาง “หัวหน้าคะ คุณเข้าใจเสี่ยวเฉินผิดแล้วค่ะ เสี่ยวเฉินคนเดียวทำแผลเย็บแผลให้ผู้ป่วยไปทั้งหมดหกสิบห้าคน ผู้ป่วยมีทั้งหมดหนึ่งร้อยสามคน เสี่ยวเฉินคนเดียวยังรักษามากกว่าหวังเชียนและฉินเยว่รวมกันซะอีก!”
เมื่อหลี่เป่าซานได้ฟังก็ต้องเบิกตากว้าง รู้สึกแปลกใจและเหลือเชื่อ แต่ว่า…ผู้นำก็ยังคงเป็นผู้นำ ความสามารถในการเปลี่ยนสีหน้าช่างแข็งแกร่ง! แววตาเปลี่ยนไปทันที “เร็ว? เร็วแล้วจะดีหรือ? งานรักษาคนต้องการความพิถีพิถันด้วยนะครับ? ถึงจะเร็วก็ต้องจริงจัง!”
หลี่เจียที่อยู่ด้านข้างรู้สึกไม่ได้รับความเป็นธรรมแทนเฉินชาง…รีบพูดปกป้องเฉินชางด้วยความปวดใจ “หัวหน้าแผนกคะ คุณเข้าใจหมอเฉินผิดแล้ว หมอเฉินเย็บได้ดีมาก ฉัน…ฉันเห็นกับตา”
หลี่เป่าซานหายโกรธทันที
เถียนเซียงหลานถามขึ้นว่า “หัวหน้าแผนก คุณมาทำไมคะ?”
หลี่เป่าซานจึงพูดขึ้น “ผมไปดูฝ่ายอายุรกรรมของแผนกฉุกเฉินมาแล้ว เห็นว่ามีผู้ป่วยถูกพิษสิบกว่าคน หนักบ้างเบาบ้าง ต้องติดต่อห้องฟอกไต ต้องฟอกไตอย่างจริงจังเลยน่ะครับ!”
เมื่อเฉินชางได้ยินก็ดวงตาสว่างวาบ “หัวหน้าครับ ให้ผมไปกับคุณนะครับ ไปดูหน่อยว่าจะช่วยอะไรได้หรือเปล่า”
หลี่เป่าซานพยักหน้า สายตาที่มองเฉินชางอ่อนโยนลงมาก
[ติ๊ง! หลี่เป่าซาน NPC ระดับสูง ค่าความรู้สึกดี +3]