บทที่ 56
ภูตน้ำ
รถม้าของนายน้อยเจ็ด กำลังเดินทางมุ่งตรงมาที่คฤหาสน์ชวนเทียนของเมืองหมิงหนาน
ถึงแม้จะเป็นคฤหาสน์ชวนเทียนสาขารอง แต่ก็มีความงดงามแบบเดียวกันกับคฤหาสน์หลังอื่น ๆ ด้วยลวดลายแกะสลักบนฝาผนัง
หลังจากเข้าไปข้างใน ความงดงามของการตกแต่งยิ่งมีมากขึ้นกว่าที่เห็น ด้านในตัวบ้านไม่มีกลิ่นทองแดงเหมือนกับคฤหาสน์ทั่วไป แต่กลับมีสภาพแวดล้อมที่งดงาม ทั้งยังนำสายน้ำจากแม่น้ำหวนชีไหลเข้าสู่คฤหาสน์ชวนเทียนโดยตรง
เสียงสายน้ำไหลระรื่นหูชวนให้ใจสงบ ต้นไม้ยืนต้นนับไม่ถ้วนล้อมรอบ ทำให้ผู้คนรู้สึกถึงความร่มรื่น
“น้องชายลั่ว พวกเรามาถึงแล้ว” หวังฉีพูด
ลั่วอู๋ออกจากรถม้า
“ผู้บริหารอันดับ 7 ท่านกลับมาแล้ว” มีเด็กหนุ่มคนหนึ่งรีบตรงเข้าไปหาเขา
หวังฉีพยักหน้า “ไปเรียกท่านอาจารย์ที่เก่งเรื่องแผ่นควบคุมสัตว์วิญญาณมา และบอกว่ามีสัตว์วิญญาณกลายพันธุ์ต้องการให้เขาตรวจสอบ”
เขาเป็นคนรับใช้ของคฤหาสน์ชวนเทียน เมื่อรู้ว่ามีเรื่องใหญ่ เขาจึงรีบวิ่งไปทันที
“น้องชายลั่ว เข้ามาพักข้างในก่อน” หวังฉีพาลั่วอู๋เข้ามาในห้องวีไอพี
เขารอข้างในสักพัก
เกิดการจลาจลข้างนอกห้อง
จากนั้น ได้มีชายชราผมหงอกสีเทารีบเข้ามาในห้อง
“ท่านประธานสาขา ท่านมาที่นี่ทำไม” หวังฉีถามด้วยความอยากรู้อยากเห็น
ชายชราคนนั้นคือหลงเลินชาน ประธานคฤหาสน์ชวนเทียน เขตหนานจุน
เขาเป็นที่รู้จักในโลกของการค้า เขาทำงานที่มั่นคงไม่เคยมีความโลภ และมีประสบการณ์ในการปรับแต่งสัตว์วิญญาณที่ยอดเยี่ยม
“ดีเลยที่ท่านมาที่นี่” หวังฉีหัวเราะ “สัตว์วิญญาณกลายพันธุ์นั้นหายากมาก เอามันเพิ่มขึ้นมาในรายการประมูลในครั้งนี้”
หลงเลินชานพูดด้วยรอยยิ้ม “ผู้บริหารอันดับ 7 ท่านกังวลเกี่ยวกับสัตว์วิญญาณกลายพันธุ์ ผิดไปหรือเปล่า”
“เกิดอะไรขึ้น ท่านหมายความว่าอย่างไร” หวังฉีถาม
“จำภูตที่เราจะประมูลได้ไหม”
“ได้สิ”
ในการประมูลครั้งนี้ มีภูตมาเป็นสินค้าประมูล
มันเป็นภูตน้ำที่มีมูลค่าสูงมาก มันมีรูปร่างเล็กเพียงฝ่ามือ และมันถือคทาขนาดเล็กที่ส่องแสงสีฟ้าอยู่ในกำมือ
ภูตน้ำเป็นสัตว์วิญญาณระดับทอง เกิดมาพร้อมกับความสามารถอันทรงพลังในการควบคุมน้ำ และความสามารถในการรักษาชั้นเลิศ
ภูตชนิดนี้ แม้แต่ในอาณาจักรอมตะโบราณในตำนาน ก็พบได้ยากมาก
การประมูลครั้งนี้ ภูตน้ำถูกส่งมอบให้กับคฤหาสน์ชวนเทียน โดยหวังว่าจะมันถูกขายออกไป
“คนที่ขายภูตน้ำเกิดกลับใจ เขาทำผิดสัญญา และได้นำภูตน้ำออกไปแล้ว” หลงเลินชาน พูดด้วยรอยยิ้มอันขมขื่น
“อะไรนะ!” หวังฉีลุกขึ้นแล้วถามอย่างเร่งรีบ
“ไปแล้ว”
หวังฉีดูลุกลี้ลุกลน “ไปแล้ว! อ้า! ท่านปล่อยเขาไปได้อย่างไร ทำไมไม่หยุดเขา ทำไมท่านถึงไม่ซื้อภูตน้ำด้วยตนเอง แต่ท่านกลับดื้อรั้น”
“เมื่อตอนข้าได้รับข่าว ชายคนนั้นก็หายไปแล้ว” หลงเลินชานพูดตอบ เขาทำอะไรไม่ถูก
หวังฉีเดินไปรอบ ๆ ห้อง
ดังนั้นหลงเลินชานจึงมีท่าทีเร่งด่วนมาก พวกเขาจึงไม่สามารถประเมินสัตว์วิญญาณกลายพันธุ์ของลั่วอู๋ได้
ลั่วอู๋อยากรู้อยากเห็น: “มันเป็นแค่ภูต ถึงมันจะมีมูลค่ามาก แต่มันก็ไปแล้ว มันก็ยังมีสมบัติอื่นในการประมูลในโรงประมูลแห่งนี้อีกมากไม่ใช่หรอ”
“น้องชายลั่ว เจ้าไม่เข้าใจ” หวังฉีถอนหายใจ
“ปกติแล้ว มันจะไม่มีอะไรเลย แต่มันอยู่ในรายการประมูลไปแล้ว มันไม่แปลกเลยที่ผู้คนจำนวนมากจะเข้ามาที่แห่งนี้”
“แต่คราวนี้มันแตกต่าง ผู้คนจำนวนมากมาที่นี่เพราะภูตน้ำตัวนี้”
ลั่วอู๋ถามด้วยความสงสัย “ทำไมล่ะ!”
ท้ายที่สุด มันเป็นเพียงแค่สัตว์วิญญาณสายการสนับสนุน มันไม่น่าดึงดูดผู้คนจำนวนมากได้
“เพราะองค์หญิงเจียโรวจะมาที่นี่ นางเป็นบุตรสาวสุดที่รักขององค์ราชา เมื่อเร็ว ๆ นี้นางได้พัฒนาขึ้นนางแสวงหาสัตว์วิญญาณที่เหมาะสม นางจึงออกจากพระราชวังเพื่อเดินทางมาที่นี่”
“องค์หญิงเจียโรวบอกว่านางชอบภูต และภูตน้ำตนนี้เป็นหนึ่งในภูตที่นางโปรดปรานอย่างมาก”
“ขณะนี้ ได้มีข่าวว่าจะมีการประมูลภูตน้ำ องค์หญิง เจียโรวก็รีบเดินทางมาทันที”
“ตอนนี้องค์หญิงเจียโรวยังอยู่ห่างจากเมืองหมิงหนาน แต่ถ้านางมาถึง โรงประมูลนี้จบเห่แน่”
“เวลาในการประมูลสินค้าจะต้องเที่ยงตรงเสมอ แม้แต่ข้าก็ไม่มีคุณสมบัติที่จะเลื่อนมันออกไป”
“บุคคลสำคัญนับไม่ถ้วน มาตามคำสั่งขององค์หญิง เจียโรว ทุกคนมาที่เมืองหมิงหนานทุกคืน เพื่อประมูลภูตน้ำตนนั้น”
ลั่วอู๋เข้าใจดี
ผู้คนมากมายและองค์หญิงเจียโรว มารวมตัวกันที่เมือง หมิงหนานเพื่อประมูลภูตน้ำ
หากไม่มีภูตน้ำอยู่ในรายการประมูล
นั่นจะทำให้ผู้คนจำนวนมากเกิดความโกรธเคืองขึ้นมา และอาจลุกลามถึงขั้นเป็นการสร้างศัตรูกับองค์หญิงเจียโรว
นี่มันแย่มาก ยิ่งไปกว่านั้น แม้แต่ผู้อาวุโสจำนวนมากของคฤหาสน์ชวนเทียน ยังรู้สึกหนักใจ
“เราต้องตามหาชายคนนั้นทั่วทั้งเมือง เพราะเขาได้นำภูตน้ำจากคฤหาสน์ชวนเทียนของเราไป เราต้องไปหาเขา” หวังฉีกัดฟันเอ่ยออกไป
“หลังจากพบเขาแล้ว ท่านต้องซื้อภูตน้ำตนนั้นมาให้ได้”
“ในเวลาเดียวกัน ให้ติดต่อหอการค้าใหญ่และสาขาท้องถิ่นอย่างลับ ๆ ถ้าหากได้รับภูตน้ำมา ก็ขอให้ช่วยส่งมันมาให้เราในทันที”
“ยิ่งไปกว่านั้น องค์หญิงเจียโรวหวังไว้สูงมากที่จะซื้อมัน ถึงแม้มันจะมีราคาสูงแค่ไหนก็ตาม”
“ถ้าเราไม่มีภูตน้ำ เราสามารถใช้ภูตตนอื่นแทนได้”
หวังฉีออกคำสั่งหลายต่อหลายครั้ง
นี่คือความสำคัญสูงสุด
ลั่วอู๋ยกมือลูบคางไปมา
ชอบภูตงั้นหรอ
“องค์หญิงเจียโรว ชอบภูตตนไหนอีกไหม” ลั่วอู๋ถาม
หวังฉียื่นรายชื่อให้แก่ลั่วอู๋ดู
มีรายชื่อภูตอยู่หลายชนิด ได้แก่ ภูตดอกไม้, ภูตน้ำ, ภูตดอกกุหลาบ, ภูตสายลม, ภูตจันทรา และ ภูตปีกแสง
อืม… ภูตดอกไม้อันดับแรกสินะ
ลั่วอู๋ถาม “องค์หญิงเจียโรวชอบภูตดอกไม้มากใช่ไหม”
“แน่นอน องค์หญิงเจียโรวชอบภูตดอกไม้มากที่สุด ในพระราชวัง นางมีสวนลอยฟ้าของตัวเอง และมันเป็นสถานที่ที่สวยงามมาก” หวังฉีพูดตอบ
“น่าเสียดาย ที่ภูตน้ำสามารถพบได้ในสถานที่ที่มีพลังวิญญาณสายน้ำบางแห่ง และเราสามารถคาดการณ์ล่วงหน้าเพื่อพบพวกมันได้”
“แต่ภูตดอกไม้นั้นพบได้เฉพาะในอาณาจักรอมตะโบราณในตำนานเท่านั้น”
“งั้นเหรอ” ลั่วอู๋แสดงรอยยิ้ม “ท่านหวังฉี จริง ๆ แล้วข้า… “
“ขอโทษด้วยน้องชายลั่ว ตอนนี้ข้ากำลังยุ่ง ข้าไม่มีเวลาคุยกับเจ้ามาก ท่านประธานหลงเลินชานไปกันเถอะ! เราจะทำตามแผนทั้งหมด” ท่านหวังฉีไม่ต้องการฟังสิ่งที่ลั่วอู๋พูด
หลงเลินชานพยักหน้า “ไปกันเถอะ ข้าจะติดต่อทุกสาขา ให้ติดต่อกลับมาที่สำนักงานใหญ่”
“ดีมาก”
ท่านหวังฉีและหลงเลินชาน รีบเดินออกจากห้องไป
“อา…” ลั่วอู๋เกาคางของเขาและพูดกับตัวเอง ”ท่านรีบร้อนทำอะไรเกินไป ทำไมไม่ฟังข้า ภูตน้ำ ท่านสามารถเปลี่ยนเป็นภูตดอกไม้แทนได้ไหม”
ข้ามีภูตดอกไม้อยู่ในโลกแห่งไห
แม้ว่าภูตดอกไม้จะมีความน่ารักและสวยงาม แต่มันก็ยุ่งยากเกินไป ลั่วอู๋ไม่รู้วิธีการฝึกฝนนาง
องค์หญิงเจียโรวผู้รักถนอมบุปผา นางดูแลสวนบุปผชาติขนาดใหญ่ ดูเหมือนจะเป็นเจ้านายที่ดีของภูตดอกไม้ และไม่น่าจะถูกทำอันตรายใด ๆ
และยังเป็นวิธีการทำเงินจำนวนมากอีกด้วย
มันควรจะดีมากจริง ๆ
ลั่วอู๋เดินออกจากห้องและถามคนงานต้อนรับ “ท่านรู้ไหมว่าท่านหวังฉีและหลงเลินชาน เดินทางไปไหนกัน”
นี่เป็นคฤหาสน์ชวนเทียน
ถึงแม้ว่า เขาจะเป็นผู้จัดการคนใหม่ก็ตาม เขาก็ไม่คิดจะดูถูกคนอื่น
“ผู้บริหารอันดับ 7 และท่านหลงเลินชาน ได้เดินทางไปที่ศาลาหว่านเซียง” คนงานต้อนรับตอบ
ลั่วอู๋ถามทางไปยังศาลาหว่านเซียง