บทที่ 43 เปลี่ยนคลาสเป็นผู้ประกอบพิธีกรรม
“ท่านนักบวช ผมจะกลับมาที่นี่ได้อีกไหม?” เซียวเฟิงยังไม่อยากจะรีบออกไปจากที่นี่จึงได้ถามขึ้น
“เจ้าอยากจะกลับมายังดินแดนที่ถูกพระเจ้าทอดทิ้งแห่งนี้เหรอ? บอกตรง ๆ เลยนะ เป็นไปไม่ได้…” นักบวชเฒ่าพูดอย่างลังเล
“ผมกลัวว่าพลังปีศาจ ณ ดินแดนที่ถูกหลงลืมจะฟื้นคืนกลับมามีชีวิตอีกครั้ง และจะกังวลกว่านี้หากไม่สามารถทำการชำระล้างมันบ้างเป็นครั้งคราว” เห็นนักบวชเฒ่ามีอาการลังเล ทำให้เซียวเฟิงรู้ว่ายังพอมีโอกาสอยู่
“ฮ่า ๆ ข้าไม่คิดว่าเจ้าจะคิดอะไรแบบนี้ได้นะเนี่ย” นักบวชเฒ่ายิ้มด้วยความโล่งใจ “ดินแดนที่ถูกทอดทิ้งแห่งนี้ถูกจำกัดเอาไว้ หากเจ้าต้องการเช่นนั้น เจ้าต้องมีใบรับรอง 2 ใบ ใบหนึ่งสำหรับไป และใบหนึ่งสำหรับกลับมา ซึ่งข้าได้ให้แหวนแห่งศรัทธากับเจ้าไปแล้ว ดังนั้นเจ้าคงรู้ว่าต้องทำเช่นไร…”
ชายหนุ่มพยักหน้า ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมถึงมีบอสสองตัวในเควสทดสอบ เพราะใบรับรองหนึ่งใบใช้เป็นตัวยืนยันไปยังเมืองหลัก ส่วนอีกใบเป็นตั๋วกลับ ถ้าเกิดว่าผู้เล่นฆ่าบอสแค่ตัวเดียวในนั้นก็จะ ไม่สามารถกลับมาได้อีกเลย ในฐานะที่เป็นหมู่บ้านเริ่มต้นของผู้เล่นทั้งหลาย ที่แห่งนี้จึงมีสมบัติมากมาย เช่นสกิลประเมินราคาของเฉียนโตวโตว แต่เพราะว่ามีผู้เล่นมากเกินไป เซียวเฟิงจึงไม่อยากเสี่ยง
“ข้าขอแนะนำให้เจ้าไปหาไฮพรีสที่นั่น เมื่อเจ้าแสดงแหวนนั่นให้เขาเห็นแล้ว เขาจะคอยช่วยเจ้าเอง” ชายหนุ่มประหลาดใจที่ได้ยินแบบนั้น เพราะแหวนนี่ดูเหมือนจะเป็นรางวัลที่เยี่ยมที่สุดในหมู่บ้านเริ่มต้นนี้แล้ว !
“ขอให้แสงแห่งพระเจ้าอวยพรเจ้า ขอพระองค์ทรงสถิตอยู่กับท่าน” หลังจากบอกลากันแล้ว เซียวเฟิงก็ไปหาหัวหน้าหมู่บ้าน
“โอ้ นักผจญภัยผู้ห้าวหาญ ข้าไม่คิดว่าเจ้าจะได้จดหมายแนะนำตัวเร็วแบบนี้ เจ้าแน่ใจว่าอยากจะไปยังดินแดนแห่งพระเจ้า? มันคือสถานที่อันไร้ขีดจำกัดให้เจ้าได้สำรวจ หลังจากไปถึงแล้วชีวิตของชุดของเจ้าก็จะเปลี่ยนไป” หัวหน้าหมู่บ้านเองก็เป็นตาเฒ่าเหมือนกัน เขาบอกทุกอย่างให้เซียวเฟิงฟัง
ชายหนุ่มประหลาดใจนิดหน่อย เขาไม่คิดว่าตัวจริงของเขาจะถูกเปิดเผยหลังจากเปลี่ยนคลาส “แน่นอน ผมมั่นใจแล้ว ส่งไปที่เมืองหลักที”
“ดีแล้วที่เข้าใจ ถ้างั้นเจ้าอยากจะไปที่เมืองไหนล่ะ? ถ้าไม่มีในใจงั้นข้าก็จะส่งเจ้าไปที่เมืองแบบสุ่ม” ชายแก่พูดต่อ มีข้อมูลของเมืองต่าง ๆ ที่เว็บไซต์ของเกมก็จริง แต่พวกผู้เล่นจะถูกส่งไปยังตำแหน่งใดก็ได้ของเมือง ซึ่งถ้าผู้เล่นไม่เลือกที่จะไปที่ไหน พวกเขาก็จะถูกส่งไปแบบสุ่ม
“ไม่รู้สิ ส่งไปที่ไหนก็ได้แล้วกัน” เซียวเฟิงไม่รู้จักชื่อของเมืองซักเมือง ดังนั้นเขาจึงไม่มีทางเลือก
“ได้เลย ขอให้สนุกกับการผจญภัยนะ” หลังจากพูดจบหัวหน้าหมู่บ้านก็โบกไม้เท้าของเขา จากนั้นก็ปรากฏแสงสีขาวครอบตัวเซียวเฟิงจากบนลงล่าง มันสว่างเสียจนชายหนุ่มต้องปิดตา
หลังจากที่แสงหายไปแล้ว เซียวเฟิงก็พบว่าตัวเขาอยู่ที่ลานหินสีน้ำเงิน
“คุณอยู่ที่เมืองเทียนหลง!”
เซียวเฟิงสังเกตว่าเมืองนี้ใหญ่มาก ดูเหมือนว่าจะไกลสุดลูกหูลูกตาเลยด้วย เขามองเห็นกำแพงเมืองใหญ่โต อาคารบ้านเรือนที่นี่ก็เหมือนกับฮัวเซีย ตึกสองถึงสามชั้นจัดวางกันอย่างเป็นระเบียบ
ทั้งเมืองนั้นโล่งโจ้ง มีแต่ NPC เดินไปมา เพราะเซียวเฟิงคือคนแรกที่มายังเมืองนี้ !
แผนที่ของเทียนหลงปรากฏในหน้าจอของเซียวเฟิง เขามองมันสักพักก่อนที่จะรู้ว่าตนเองอยู่ที่กลางลานของเมือง และตอนนี้เขาต้องหาผู้ดูแลเพื่อที่จะเปลี่ยนคลาส
หลังจากอ่านมันอยู่สักพัก เขาก็เห็นว่าลานเปลี่ยนคลาสอยู่ไม่ไกลจากที่ตรงนี้มากนัก เซียวเฟิงเดินผ่าน NPC มากมายของเมืองเทียนหลง บางคนก็มีหน้าตาเหมือนกับนักผจญภัย คนอื่น ๆ บางคนก็อยากจะให้เควสกับเขา แต่ตอนนี้เป้าหมายหลัก ๆ ของชายหนุ่มก็คือการเปลี่ยนคลาส
“เฮ้ เจ้าต้องเป็นนักผจญภัยจากต่างโลกแน่ ๆ เจ้าถือว่ามาที่นี่เร็วมากเลยนะเนี่ย”
ในลานเปลี่ยนคลาส มี NPC มากมายกำลังยืนคุยกันอยู่ หลังจากเห็นเซียวเฟิง พวกเขาก็ดีใจและเดินมารายล้อมชายหนุ่ม
“ผมอยากจะเปลี่ยนคลาส…”
ชายหนุ่มยังไม่ทันจะพูดจบก็ถูกขัดจาก NPC
“อย่ามาพูดไร้สาระน่า! แน่นอนว่าเจ้าอยากจะเปลี่ยนคลาส ไหนมาดูสิว่าเจ้าเป็นคลาสอะไร…” NPC ตนนั้นขัดบทพูดของเซียวเฟิง และมองไปยังเขาด้วยสีหน้าที่มืดลง
“ชิ นักบวชฝึกหัดเหรอ! ทำไมล่ะ? เจ้าก็ดูแข็งแกร่งดีทำไมถึงอยากจะเป็นพวกหมอดูอะไรนั่น?”
“ใช่! เจ้าไม่ใช่กำลังแสวงหาการผจญภัยที่ดีงั้นหรือ? ข้าเห็นแสงสีทองจากนัยน์ตาของเจ้า เจ้าจะต้องเป็นนักธนูที่ดีได้แน่ ๆ! เพราะงั้นอยากจะเป็นเรนเจอร์ไหมล่ะ?” ไม่ว่าเปล่า NPC คนนั้นพลันเล็งเป้า เขาถือธนูยาวและใช้สายตาแหลมคมมองไปยังชายหนุ่ม ที่แท้ NPC คนนี้คือดูแลคลาสธนูนั่นเอง! โดยในขณะเดียวกัน NPC คลาสฮันเตอร์เองก็ยืนพยักหน้าให้กับเซียวเฟิงเช่นกัน
“ไร้สาระ! เจ้าต้องอุทิศชีวิตให้กับนักเวทย์สิ! เวทมนตร์น่ะจะต้องใช้เวลาทั้งชีวิตในการศึกษามันเชียวนะ” NPC ที่เป็นชายแก่หัวล้านพูดบ้าง
“นักฆ่าเองก็เป็นคลาสที่ดีนะ! พวกเราซ่อนตัวอยู่ในเงาแล้วคอยสังหารศัตรูเมื่อไหร่ก็ได้!”
“เจ้ากำลังดูถูกอยู่สินะ? พวกเจ้าจะต้องถูกฆ่าด้วยกองทหารที่ถูกพวกเราอัญเชิญมาแน่ ๆ”
“นักรบโล่น่ะสามารถสร้างโล่ที่แข็งแกร่งได้นะ! เป็นนักรบโล่ และปกป้องคนที่รักสิ!”
“ถอยออกมาเลยนะ เจ้าโล่ตุ๊ต๊ะ! เจ้าน่ะ ตามข้ามาแล้วมาเป็นโจรกัน! เจ้าจะต้องไม่เสียใจแน่ ๆ ข้าสามารถสอนสกิลให้กับเจ้าเพื่อเอาไปใช้มัดใจสาวที่ต้องการได้ด้วย! ฮ่า ๆ”
“ถอยไป! ข้าเป็นคนแรกที่เจอเขานะ!”
“อยากจะบวกหรือเปล่าล่ะ?”
“ข้าไม่กลัวแกหรอก เข้ามาเด้!”
…
กลุ่ม NPC เปลี่ยนคลาสมารวมตัว และเกือบจะตีกันแล้ว มันทำให้เซียวเฟิงประหลาดใจ
“ผมอยากจะเป็นนักบวชน่ะ…” เซียวเฟิงพูดเสียงต่ำเพราะกลัวว่าจะทำเสียงาน แม้ว่าจะดูไม่เต็มแบบนี้แต่เลเวลของพวกเขาก็ไม่น้อยเลย แถมเขายังไม่สามารถดูข้อมูลทุกอย่างในตัวพวกเขาได้อีก แน่นอนว่าถ้าไม่แข็งแกร่งจริงก็คงไม่มาเป็น NPC เปลี่ยนคลาสแน่ ๆ
“อะไรนะ?” ได้ยินแบบนั้น พวก NPC ต่างก็หันมามองเขา
“เจ้าไม่อยากจะเปลี่ยนเป็นคลาสดี ๆ เหรอ?”
“อะไรทำให้เจ้าคิดแบบนั้นกัน? พวกสายนี้วัน ๆ ก็เอาแต่พูดถึงความถูกต้องกับปีศาจอยู่นั่นแหละ!”
“ดูเหมือนว่าจะมีคนมัวเมาในแสงแห่งธรรมะแล้วล่ะ”
“เจ้ารู้ไหม? ลูกผู้ชายน่ะไม่ควรเลือกคลาสแนวหลังแบบนั้นหรอกนะ”
“อืม แต่ถ้าเจ้าเลือกแบบนั้นพวกเราก็จะไม่ห้าม ขอเชิญเจ้าไปที่ห้องโถงด้านหน้าเลย” พวกเขาทั้งหลายมองเซียวเฟิงอย่างผิดหวัง ก่อนที่จะสลายตัวไป
ชายหนุ่มเดินไปโดยมีสายตาจับจ้องของบรรดา NPC เปลี่ยนคลาสพวกนั้นไล่ตามหลัง ก่อนที่เขาจะเห็นห้องโถงที่อยู่ในลานเปลี่ยนคลาสที่เต็มไปด้วยแสงสีขาว …นั่นคือที่หมายของเซียวเฟิง!
มี NPC สองคนในโถงนั่น หลังเข้ามาที่นี่เซียวเฟิงก็รู้แล้วว่าทำไมพวกที่อยู่ข้างนอกถึงได้ทำตัวเดือดดาลแบบนั้น เพราะพวกเขาส่วนใหญ่ต้องนั่งตากแดดอยู่ด้านนอก ในขณะที่ของฝั่งนักบวชกลับนั่งอยู่ในห้องโถงใหญ่แบบนี้
ชายหนุ่มรู้ได้ทันทีเลยว่านี่คือวิหารศักดิ์สิทธิ์อันเป็นดินแดนแห่งพระเจ้า
“ยินดีต้อนรับ นักผจญภัยผู้กล้าหาญ ข้ามั่นใจว่าเจ้าทำเควสทั้งหมดเสร็จสิ้นแล้ว เจ้าพร้อมที่จะเปลี่ยนคลาสเป็นพาลาดินแล้วรึยัง?” มีชายและหญิงในห้องนี้ คนผู้ชายเป็น NPC เปลี่ยนคลายพาลาดิน เขาใส่ชุดสีขาวและถือโล่กับคทา
“พาลาดินคือคลาสที่สุดยอดที่สุดแล้ว มีทั้งพลังโจมตีที่รุนแรง และยังมีพลังป้องกันที่สูงด้วย แถมยังสามารถฟื้นพลังชีวิตเพื่อนได้อีก จะต้องเป็นทางเลือกที่ดีได้แน่”
“ไม่ ผมอยากเป็นผู้ทำพิธีกรรม”
แต่เซียวเฟิงกลับพูดสวนขึ้นมาทันควัน ทำเอาดวงตาของอีกฝ่ายแสดงความประหลาดใจออกมา ก่อนที่ชายหนุ่มจะเดินไปหา NPC หญิงที่เป็น NPC เปลี่ยนคลาสผู้ทำพิธีกรรม
“อืม… ไม่คิดว่าเจ้าจะเลือกทางนี้เลยนะเนี่ย…” พาลาดินหนุ่มถอยออกมาหลีกทางให้กับเพื่อนของเขา
“หายากนะที่ผู้ชายจะเลือกคลาสนี้ นักบวชฝึกหัดเอ๋ย นายแน่ใจแล้วสินะที่จะเป็นผู้ประกอบพิธีกรรม? คลาสนี้ขาดพลังโจมตีมาก กลับกันนั้นเจ้าจะได้รับพลังในการฟื้นฟูเพื่อนร่วมทีมในสนามรบทันที ดังนั้นจึงเป็นแนวหลังที่ดี” หญิงสาวแสนสวยในชุดนักบวชสีขาวพร้อมคทาที่สูงกว่าตัวเธอ เธอช่างดูใสซื่อ และพูดกับเซียวเฟิงด้วยน้ำเสียงน่าฟัง
“แน่นอน” ชายหนุ่มพยักหน้าเป็นคำตอบ หญิงสาวจึงโบกคทาอย่างอ่อนโยน
จากนั้นก็ปรากฏแสงสีขาวจากท้องฟ้าอาบไปทั่วร่างของเซียวเฟิง
ในเวลานี้เขาได้ยินเสียงระบบมากมาย
“คุณได้รับการเปลี่ยนคลาสเป็นผู้ประกอบพิธีกรรมแล้ว”
“คุณคือคนแรกที่เปลี่ยนคลาสในเซิร์ฟเวอร์นี้ ได้รับคะแนนชื่อเสียง 50 แต้ม พวกเราจะประกาศเรื่องที่น่ายินดีให้กับทุกคนในเซิร์ฟเวอร์!”
“คุณคือคนแรกที่เปลี่ยนคลาสนี้ และได้รับแต้มชื่อเสียง พวกเราจะประกาศเรื่องที่น่ายินดีให้กับทุกคนในเซิร์ฟเวอร์ คุณต้องการจะปกปิดชื่อของคุณหรือไม่?”
“เพราะชื่อของคุณไม่ได้รับการยืนยันอย่างถูกต้อง ดังนั้นมันจะถูกปิดบัง!”
“คุณคือคนแรกที่เปลี่ยนคลาสในเซิร์ฟเวอร์นี้ คุณจะได้รับอาวุธระดับน้ำเงินเป็นรางวัล และจะได้รับสกิลหายาก!”
“คุณได้รับอาวุธ คทารักษา!”
“คุณได้รับตำราสกิล [ค้อนแห่งความยุติธรรม]”