บทที่ 27 สร้างศัตรู(1)
เมื่อถึงช่วงค่ำ ความเคลื่อนไหวที่มองไม่เห็น กระเพื่อมแผ่ออกไปจากลานบ้านของหมู่บ้านในเมือง ที่เฉินโม่อาศัยอยู่
จากนั้นแรงดึงดูดอันน่ากลัว ดึงชี่ทิพย์ฟ้าดิน ในบริเวณรัศมีร้อยเมตร เข้าไปในห้องของเฉินโม่อย่างบ้าคลั่ง
เฉินโม่นั่งขัดสมาธิอยู่กลางค่ายกลรวมพลังทิพย์ ราวกับนั่งอยู่กลางพายุทอร์นาโด
แต่ทันใดนั้น ทุกสิ่งทุกอย่างกลับเป็นปกติ
ปัก!
เหมือนฟิล์มใสถูกแทงทะลุ เฉินโม่ลืมตาช้าๆ ลำแสงยาวประมาณสองฟุต ส่องออกมาจากตาเฉินโม่ หลังผ่านไปหนึ่งนาที จึงค่อยๆ หายไป
เฉินโม่ยกฝ่ามือขึ้นเบาๆ รู้สึกตกใจ ชั้นพลังทิพย์ที่ก่อตัวกลายเป็นแสงสีทอง ปกคลุมฝ่ามือเขาเอาไว้ เหมือนกับเป็นรูปธรรม
“ชั้นแรกแดนรวมพลัง พลังทิพย์ปลดปล่อยออกมาด้านนอก!”
เฉินโม่พยักหน้า สีหน้ายินดีเล็กน้อย “ค่ายกลรวมพลังทิพย์รุนแรง ทำให้ฉันก้าวสู่ชั้นแรกแดนรวมพลังล่วงหน้าสองวัน! จากความเร็วนี้ หลังจากสิบวัน ฉันน่าจะก้าวสู่ชั้นสองแดนรวมพลัง พลังทิพย์กลายเป็นกระบี่!”
เฉินโม่ดูเวลา แล้วฝึกฝนต่อไป เพิ่งบรรลุชั้นแรกแดนรวมพลัง เฉินโม่ต้องพลังมั่นคง ชาติก่อนโลภมาก ทำให้สูญเสีย ชาตินี้ เฉินโม่ต้องมั่นคง สร้างพื้นฐานไปทีละก้าว
เจ็ดโมงเช้า เฉินโม่สิ้นสุดการฝึกฝน ชั้นแรกแดนรวมพลังสมบูรณ์มั่นคง
เฉินโม่เปิดเครื่องมือถือ ไปล้างหน้าล้างตา จากนั้นไปทานข้าวเช้าข้างนอก
วันนี้ ยังพักผ่อนได้อีกหนึ่งวัน พรุ่งนี้เป็นวันรับใบคะแนนสอบ พรุ่งนี้น่าจะเป็นวันที่ตระกูลเอียนมาถอนหมั้นด้วย
คิดถึงภาพที่ตระกูลเอียนถอนหมั้นเมื่อชาติก่อน ทำให้เฉินโม่กลายเป็นตัวตลกของทุกคน แต่ชาตินี้……เฉินโม่แสยะยิ้มเย็นชามุมปาก
ทานข้าวเช้าเสร็จ เฉินโม่กลับมาที่ห้อง ไม่ได้ฝึกฝนต่อ แต่เปิดหนังสือสมุด เตรียมเก็บการเรียนที่พลาดไปก่อนหน้านี้
เฉินโม่เข้าสู่ชั้นแรกแดนรวมพลังได้สำเร็จ การทำงานของร่างกายในด้านต่างๆ เหนือกว่าคนทั่วไป แค่ดูผ่านตาก็จำได้ไม่ลืม เอาคำศัพท์พวกนี้มาปรับใช้ได้ ไม่สามารถทัดเทียมกับความสามารถในการเรียนของเฉินโม่ในตอนนี้ได้ ความรู้ที่พยายามแค่ไหนก็ทำไม่ได้ก่อนหน้านี้ ตอนนี้แค่อ่านจากหนังสือแค่รอบเดียว ก็เข้าใจได้โดยไม่ต้องมีอาจารย์ชี้แนะ
หนึ่งชั่วโมง เฉินโม่อ่านภาษาอังกฤษเสร็จ และทำความเข้าใจได้สมบูรณ์แบบ
ทันใดนั้น มือถือเฉินโม่ดังขึ้น เมื่อมองหน้าจอ เป็นเจี่ยงหยาวที่โทรมา
เฉินโม่ยิ้มบางๆ มีใบหน้าเจี่ยงหยาวที่เคอะเขินตลอดเวลา ลอยขึ้นมาตรงหน้า
“หยาวหยาว โทรมาหาฉันแต่เช้า มีอะไรหรือเปล่า เจอเรื่องวุ่นวายอะไรหรือเปล่า” เฉินโม่ไม่ลืมว่าช่วงนี้บ้านของเจี่ยงหยาว จะเกิดเรื่องใหญ่ แต่เขาจำเวลาที่แน่นอนไม่ได้ ดังนั้นจึงไม่ลืมเตือนให้เจี่ยงหยาวโทรหาเขา เมื่อเจอเรื่องวุ่นวาย
เจี่ยงหยาวหัวเราะคิกคัก แล้วพูดจริงจังว่า “ฉันไม่ได้เจอเรื่องวุ่นวาย พี่เฉินโม่ วันนี้ร้านอาหารพ่อแม่ฉันเปิดกิจการ พ่อแม่ให้ฉันเชิญเพื่อนมาเป็นแขกกลุ่มแรก ชิมได้ฟรี!”
ถึงเจี่ยงหยาวจะพูดว่าชวนเพื่อน แน่นอนว่าต้องชวนคนอื่นด้วย แต่เฉินโม่เดาว่า เขาน่าจะเป็นเพื่อนที่เจี่ยงหยาวโทรหาเป็นคนแรก
เมื่อรู้สึกว่าคนปลายสายอย่างเฉินโม่ ไม่ได้ตอบทันที เจี่ยงหยาวรีบพูดเสริมว่า “พี่เฉินโม่ ร้านอาหารที่บ้านฉันเปิด ไม่ใหญ่มาก ขายแค่อาหารบ้านๆ ทั่วไป ดังนั้นครั้งนี้ฉันเลยไม่ได้ชวนพวกกลุ่มคุณชายแบบเจิ้งหยวนฮ่าว ถึงชวนพวกเขาอาจจะไม่ให้ความสำคัญ ขนาดเข่อเยว่ฉันก็ไม่ได้บอกเธอ พี่มาได้อย่างสบายใจได้ ไม่ทำให้พี่ลำบากใจแน่นอน”
เจี่ยงหยาวรู้ว่าเฉินโม่ไม่ถูกกับพวกเจิ้งหยวนฮ่าว สองวันก่อนที่สนาม ก็ไม่ไว้หน้าอานเข่อเย่ว ครั้งนี้ขนาดอานเข่อเยว่ เธอก็ไม่ได้ชวน เห็นได้ชัดว่าหญิงสาวคนนี้ให้ความสำคัญกับเฉินโม่แค่ไหน
เฉินโม่รู้สึกอบอุ่นใจ เขาไม่ได้กลัวการเจอพวกเจิ้งหยวนฮ่าว แต่ไม่อยากเสียเวลาอันมีค่ากับเรื่องเล็กน้อยของมนุษย์
แต่ในเมื่อเจี่ยงหยาวเตรียมเพื่อเขามากมายขนาดนี้ ถ้าเฉินโม่ไม่ไป ดูจะผิดมนุษย์มนาเกินไป
“ได้ เริ่มกี่โมงล่ะ ฉันจะไปตรงเวลาเลย!”
เจี่ยงหยาวพูดอย่างดีใจว่า “สิบเอ็ดโมงครึ่ง เดี๋ยวฉันจะส่งที่อยู่ให้ทางโทรศัพท์ ต้องมาให้ได้นะ!”
“อื้ม!”
เมื่อวางสาย มุมปากเฉินโม่ยังมีรอยยิ้มอบอุ่น ชาติก่อนเขาโง่งมงาย เมินเฉยต่อเจี่ยงหยาว ชาตินี้ ให้เขาได้ชดเชยอย่างเต็มที่เถอะ!
บทที่ 26 ประชุมตระกูลเอียน(2)
บทที่ 28 สร้างศัตรู(2)