บทที่ 73
เพิ่มระดับ
“ไสหัวไป!” เดิมทีเสี่ยวไป๋ผู้ภาคภูมิใจในตัวเอง ถูก หลินเว่ยพูดแทงใจดำและท่าทีของเสี่ยวไป๋ก็เปลี่ยนไป เขาพูดด้วยความโกรธว่า “เป็นเพราะว่าร่างนี้มันไร้ประโยชน์เกินไป ไม่สามารถแบกรับพลังดั้งเดิมของร่างข้าได้
ในตอนที่ได้ร่างนี้มา ภายในร่างก็ผสานกันไปหมดทุกส่วน พูดง่าย ๆ คือ ร่างนี้มีความแข็งแกร่งเพียงขั้นห้า และข้าไม่สามารถใช้ความสามารถของร่างเดิมของข้าได้”
“อืม! ว่าแต่รากฐานพลังโลหิตของเจ้าจะสามารถฟื้นฟูได้หรือไม่? หลินเว่ยแสร้งไออย่างเชื่องช้า และไม่ยั่วโทสะของเสี่ยวไป๋อีกต่อไป
“ข้าไม่แน่ใจว่า หากว่าทำลายร่างนี้ไปซะ ข้าจะสามารถปลุกรากฐานพลังโลหิตได้หรือไม่ แต่ในตอนนี้ข้าต้องพยายามที่จะฟื้นพลังโลหิตเพื่อให้มันแข็งแกร่งมากขึ้นเรื่อย ๆ ข้ามั่นใจได้ว่าพลังโลหิตจะฟื้นคืนมา
อย่างน้อยก็ต้องแข็งแกร่งกว่าเดิม” เสี่ยวไป๋พูดเสียงดังขึ้น ดวงตาของมันกะพริบตาและดูตื่นเต้นมาก
จากนั้นใบหน้าของเขาก็เปลี่ยนไปและมองเข้าไปในดวงตาของหลินเว่ย ด้วยร่องรอยของความซับซ้อน เขาถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้และพูดว่า “แต่เดิมร่างของข้าเลื่อนขั้นมาถึงขั้นห้าระดับสอง
และข้ากำลังจะสำเร็จไปและเลื่อนขั้นไประดับสาม ตอนนี้ข้าอยากจะขอยาจากเจ้าเพื่อดูดซับนั้น มันจะมากเกินไปหรือ?”
“ฮ่าฮ่า! ไม่มากเกินไปอย่างแน่นอน….. แต่ข้าจะรอ เมื่อเจ้า เลื่อนระดับไปถึงขั้นที่หก ก่อนแล้วค่อยมาดูกันว่า เจ้านั้นกุเรื่องขึ้นมาหรือไม่ ฮึ่ม’ ข้าจะทำให้เจ้ากลายเป็นวิญญาณหนูไปซะ”
เมื่อได้ยินเสี่ยวไป๋ร้องขอยา หลินเว่ยก็พูดชื่นชมเขาอย่างรวดเร็วและพูดว่า ตนเองนั้นสนับสนุนเสี่ยวไป๋เต็มที่ เพื่อแลกกับสุดยอดอันธพาล อย่างไรก็ตาม คิดไปคิดมาแล้วอย่างไรก็คุ้มค่า แน่นอนเขาไม่ลืมที่ข่มขู่เสี่ยวไป๋เล็ก ๆ น้อย ๆ
“ฮึ่ม! เจ้ารอดูข้าได้เลย เสี่ยวไป๋พยักหน้าแค่นเสียงอย่างเย็นชา จากนั้นก็ยื่นอุ้งเท้าอีกครั้ง จุดประสงค์ชัดเจนมาก เขาต้องการบอกหลินเว่ยว่า ….ถึงเวลาที่เจ้าต้องมอบของออกมาให้ข้าซะที
“กล่าวอีกนัยหนึ่ง ตราบใดที่เจ้าดูดซับพลังงานจำนวนมาก ก็จะสามารถเลื่อนระดับได้อย่างรวดเร็ว การใช้หินหยวนและแก่นคริสตัลน่าจะเป็นวิธีที่ดีกว่าหรือไม่ ถ้าใช้แค่ยาเจ้าแค่จะฟื้นฟูความเสียหายของร่างกาย แต่ไม่สามารถเลื่อนขั้นได้”
หลินเว่ยไม่ได้ขยับมือ แต่ยังคงถามคำถามต่อเสี่ยวไป๋
“นั่นไม่จริงเสมอไป….ในตอนแรกวิญญาณของข้าได้รับความเสียหาย และจำเป็นต้องได้รับการฟื้นฟู ในสถานการณ์ปัจจุบันของข้า มันน่าจะฟื้นฟูได้ระดับหนึ่ง ในภายหลังข้าต้องรอให้วิญญาณนั้นได้รับการฟื้นฟูเล็กน้อย
ก่อนที่ข้าจะเลื่อนระดับ ทั้งหินหยวนและแก่นคริสตัลเป็นสิ่งที่ดีที่สุด คำถามคือเจ้ามีหินหยวนหรือไม่? สำหรับแก่นคริสตัล ข้าไม่จำเป็นต้องขอ แต่ถ้าเจ้าไม่ให้ข้าทำได้แค่อดทน” เมื่อได้ยินคำพูดของหลินเว่ย เสี่ยวไป๋ครุ่นคิดสักครู่จากนั้นก็ส่ายหัว
“ฮ่าฮ่า! จิตวิญญาณที่เสียหายจะฟื้นฟูได้อย่างไร” หลินเว่ยยิ้มอย่างเชื่องช้าแล้วถามต่อว่า “แม้ว่าตอนนี้ร่างกายของเจ้าจะฟื้นฟูถึงระดับเจ็ด แต่เมื่อฟื้นฟูมากขึ้นไปเรื่อย ๆ พลังต่อสู้ของเจ้าก็ไม่มีทีท่าว่าจะขยับตัว แต่จริง ๆ แล้วมันก็พอมีวิธี
“แน่นอนว่าวิญญาณนั้นสามารถฟื้นฟูได้ อย่างแรกคือการฟื้นตัวอย่างช้า ๆ ด้วยตนเอง และอีกวิธีคือการกลืนกินวัตถุวิญญาณบางอย่าง เช่นของเหลวรวมวิญญาณ แม้ว่าผลจะไม่ดีมากแต่ก็ยังดีกว่าไม่มีเลย แต่ปริมาณที่ต้องการนั้นต้องพอสมควร”
เมื่อได้ยินวิธีฟื้นฟูวิญญาณที่หลินเว่ยกล่าวออกมา ดวงตาของเสี่ยวไป๋ก็สว่างขึ้นและมันเริ่มนึกถึงของเหลวที่รวบรวมวิญญาณไว้ในมือของอีกฝ่าย
“เอาไว้เราค่อย ๆ คุยกันเถอะ” หลินเว่ยเบะปากและไม่ยอมพูดตรง ๆ ในใจของเขา เขาคิดว่าถ้าอาจารย์หมิงรู้ว่า เขานั้นมอบของเหลวรวมวิญญาณให้เสี่ยวไป๋ แล้วจิตวิญญาณของข้าล่ะ?
ความแข็งแกร่งทางจิตวิญญาณนั้น เกี่ยวข้องโดยตรงกับความแข็งแกร่งของกองทัพโครงกระดูก ไม่ว่าผู้รับใช้จะแข็งแกร่งมากเพียงใด แต่นั่นคือความแข็งแกร่งภายนอกเท่านั้น การส่งเสริมความเข้มแข็งของตนเองนั้นเป็นวิถีแห่งราชัน
“ฮึ่ม! นำยาออกมาให้ข้า…” เสี่ยวไป๋ ส่งเสียงฮึ่มๆ และเอื้อมมือออกไปขอยาตรง ๆ
“พรึ่บ!” ในพริบตาขวดยาที่บรรจุยาขั้นสองจำนวนหนึ่งร้อยขวด ก็ปรากฏขึ้นต่อหน้าเสี่ยวไป๋
“ฟุดฟิด ๆ!” จมูกของเสี่ยวไป๋สูดดมกลิ่นอยู่ที่ข้างขวด เครื่องเคลือบดินเผาเหล่านี้และหลังจากสูดดมสักพัก จากนั้นเขาก็สูดลมหายใจเย็น ๆ และมองไปที่หลินเว่ยด้วยอาการขบฟัน เขาโกรธจัดและพูดด้วยความโกรธว่า “ท่านลุงของเจ้ามอบยาให้เจ้าหลายร้อยขวด แต่เจ้ากลับให้ยาข้าเพียงร้อยขวด อีกทั้งยาพวกนี้ยังเป็นยาขั้นสอง สิ่งที่ทำให้ข้าทนไม่ได้ที่สุด คือ ยาพวกนี้เป็นยารักษา แม้ว่าพวกมันทั้งหมดจะเป็นยาขั้นสอง แต่ที่สำคัญที่สุด มันคือยารักษาบาดแผลอาการบาดเจ็บภายใน นี่เจ้าล้อข้าเล่นอย่างนั้นหรือ”
“เอ่อ! ข้าขออภัย เนื่องจากยานั้นมีมากเกินไป! ทำไมเจ้าต้องมีโทสะขนาดนั้น?” เมื่อได้ยินคำพูดของเสี่ยวไป๋ หลินเว่ยก็หยิบขวดหยกขึ้นมาดู มันคือยาที่ใช้รักษาบาดแผลจริง ๆ ยิ่งไปกว่านั้น ก็ยังเป็นยารักษาบาดแผลทั้งหมด
เขารีบอ้าปากอธิบายกับเสี่ยวไป๋
หลังจากนั้น เอายาทั้งหมดเก็บเข้าไปในกระเป๋ามิติ จากนั้นในชั่วพริบตาก็มีขวดหยกอีกจำนวนหนึ่ง ปรากฏขึ้นต่อหน้าของเสี่ยวไป๋ คราวนี้เขาตรวจดูชื่อยาบนขวดหยกอย่างระมัดระวัง และมันเป็นยาที่เขานั้นต้องการ อีกทั้งยังเพิ่มขั้นมาเป็นจำนวนสองร้อยขวด
แม้ว่าหลินเว่ยจะพูดแบบนั้นเสี่ยวไป๋ก็ยังคงตรวจสอบอีกครั้ง เมื่อมันเห็นว่ายาทั้งหมดมีไว้เพื่อเพิ่มการฝึกฝน มันก็พยักหน้าด้วยความพอใจและพูดอีกสองสามประโยค หลังจากที่มันได้ของที่ตนเองต้องการ เสี่ยวไป๋ก็หลบออกไปเพื่อฝึกฝนตนเองและหยุดพูดคุยกับหลินเว่ย
“ดูเหมือนว่าเราจะต้องหาหินหยวนและแก่นคริสตัลในตระกูลเย่ในวันพรุ่งนี้ มิฉะนั้นเสี่ยวไป๋แม้จะกลืนยาเพื่อฟื้นฟูความสำเร็จของเขา ยิ่งไปกว่านั้ ยาพวกนี้เป็นแค่ยาระดับต่ำ” หลินเว่ยมองไปที่เสี่ยวไป๋ที่ซ่อนตัวอยู่ที่มุม แล้วจับคางของเขาพลางขบคิด
ต่อมา หลินเว่ยนั้นเลิกสนใจเสี่ยวไป๋ แต่เริ่มทำในสิ่งที่ตนเองชื่นชอบ นั่นคือ เขาอ่านตำราและคัมภีร์หลายเล่มที่ได้มาจากหอสมบัติหลิงอู่ เขาจำเนื้อหาภายในบ้างได้แล้ว แต่ด้วยความแข็งแกร่งทางจิตวิญญาณของเขาเท่านั้นทำให้เขานั้นเข้าใจได้อย่างง่าย ๆ
หลินเว่ยเพียงแค่อ่านครั้งเดียวและสามารถจดจำได้ขึ้นใจ อย่างไรก็ตามเพื่อความถูกต้อง เขาอ่านมันหลายครั้งติดต่อกันซ้ำแล้วซ้ำเล่า จนจำมันได้ขึ้นใจ หลังจากนั้นจะส่งมอบคืนให้แก่ตระกูลเย่ ในวันพรุ่งนี้
ขั้นตอนต่อไปคือการดูดซับแก่นคริสตัลของหนูศิลาเกือบสี่ล้านตัว ทำให้เขามีแก่นคริสตัลมากกว่าสามแสนชิ้น แม้ว่ามากแต่ส่วนใหญ่จะเป็นแก่นคริสตัลขั้นศูนย์และขั้นหนึ่ง และคุณภาพนั้นด้อยกว่าของเหลวรวมวิญญาณ แต่ก็ดีกว่าไม่ได้อะไรเลย
นอกจากนี้ ยังมีแก่นคริสตัลขั้นสองและขั้นสาม นอกจากนี้ยังมีแก่นคริสตัลบางส่วนของขั้นสี่ นอกจากนี้ยังมีของเหลวรวมวิญญาณ ราว ๆ หนึ่งแสนหยด
ส่วนที่เหลือนั้นเป็นแก่นคริสตัลที่ได้มาจากเหยื่อของดอกไม้คุมวิญญาณตามธรรมชาติ คาดว่ามีมากกว่าหนึ่งชิ้น ส่วนใหญ่อยู่ในระดับสูง ขั้นต่ำคือขั้นสอง อย่างไรก็ตามดอกไม้คุมวิญญาณไม่มีใครรู้ว่าดำรงอยู่มานานเท่าไรและมีสัตว์อสูรที่ถูกสังหารไปมากมายจำนวนเท่าไร เนื่องจากแก่นคริสตัลที่ถูกทิ้งไว้เป็นระยะเวลานาน มันจะเสื่อมสภาพไปตามกาลเวลาและสลายไป
ในส่วนของแก่นคริสตัลนี้ หลินเว่ยพบแก่นคริสตัลที่ได้มาจากดอกไม้คุมวิญญาณขั้นห้ามากกว่าสามสิบชิ้น หากเขาไม่ยอมแบ่งแก่นคริสตัลนี้ให้เสี่ยวไป๋ คงต้องถูกเสี่ยวไป๋เคียดแค้นเป็นแน่