บทที่ 34 มีเจตนาอื่นแอบแฝง
“พวกคุณจะจัดหายาสมุนไพรจีนให้โรงพยาบาลของทั้งเมือง?” หยางยู่หลันขมวดคิ้ว
เธอคิดไม่ถึง ซูเป่ยซานกล้าเรียกร้องขนาดนี้
ตามความสามารถของตระกูลซู แค่จัดหาให้หนึ่งโรงพยาบาล ก็ลำบากแล้ว
“ใช่คุณป้า”
“พวกเราไม่โลภ ท่านแค่เอาให้สิทธิ์ในการจัดหายาสมุนไพรจีนทั้งหมดในโรงพยาบาลท้องถิ่นของในหลงเจียงให้พวกเราก็พอ”
“ถ้าคุณป้ารู้สึกว่าส่วนแบ่งน้อยเกินไป สามารถให้ส่วนแบ่งอุปกรณ์การแพทย์บางส่วนให้หลานจะยิ่งดีเลย”
“คุณป้า นี่เป็นน้ำใจเล็กน้อยของพวกเรา”
ซูเหวินเฉิงพูดไปแล้วเปิดหีบห่อ ด้านในเต็มไปด้วยธนบัตรใบแดงๆ
“นี่หมายความว่ายังไง?” สีหน้าของหยางยู่หลันเยือกเย็น
ซูเป่ยซานพูดอย่างมีความสุข: “ยู่หลัน กฎพวกเรารู้ดี”
“มีคำกล่าวที่ว่าปุ๋ยและน้ำไม่ไหลเข้าสู่ทุ่งของบุคคลภายนอก นี่สองแสน เป็นแค่ส่วนแบ่งเพียงเล็กน้อย”
“หลังจากร่างสัญญาเสร็จ ฉันสามารถกำหนดเวลาให้ปันผลกับเธอ เธอคิดว่าไง?”
“พวกคุณมาหาผิดคนแล้ว!” หยางยู่หลันตบโต๊ะ พูดอย่างสงบ: “เงินพวกนี้เชิญคุณเอากลับไป ฉันหยางยู่หลันไม่ใช่คนแบบนั้น!”
“ได้รับความกรุณาจากหัวหน้าคณะกรรมการให้เกียรติ ยกงานสำคัญแบบนี้ให้ฉัน ฉันจะเอาประโยชน์ส่วนรวมเป็นส่วนตัวได้ยังไง!”
“การจัดซื้อทั้งหมด จะประกาศเปิดประมูลในแว็บไซต์ทางการ พวกคุณอยากจะจัดหา ติดตามข่าวสารการประมูลก็พอ”
“ตอนนี้ เชิญพวกคุณออกไป!”
ซูเหวินเฉิงและซูเป่ยซานคิดไม่ถึงว่าหยางยู่หลันจะตัดไมตรีแบบนี้ การประจบไม่ถูกที่
ฉินเทียนยิ้มอย่างเยือกเย็น พูด: “ได้ยินแล้วใช่ไหม? แม่ผมให้พวกคุณออกไป”
“พวกคุณจะออกไปเอง หรือจะให้ผมลงมือ?”
ซูเป่ยซานและซูเหวินเฉิงสั่นไปพร้อมกัน กับการสู้ของฉินเทียน พวกเขาก็กลัวมาก
ตกอยู่สภาวะกลืนไม่เข้าคายไม่ออก ซูซูพูดด้วยความโกรธ: “คนแซ่ฉิน คุณหุบปาก!”
“คุณเป็นใคร มีสิทธิ์อะไรมาว่าคุณปู่และน้องชายของฉัน?”
“แม่ แม้คุณปู่ส่งเงินมาไม่ถูกต้อง แต่ก็เป็นความหวังดี”
“ฉันรู้สึกว่า เป็นครอบครัวเดียวกัน แม่ก็ควรช่วยพวกเขา”
“หรือว่าแม่ลืมไปแล้ว ตอนนั้นพ่อของฉันตายยังไง? เขาก็เพราะทำเพื่อตระกูล ถึงได้พลีชีพตัวเอง”
“ตอนนี้ เห็นตระกูลซูเจอภัยพิบัติ ถ้าพ่อรู้ แม่คิดว่าพ่อจะคิดยังไง? ”
ซูเป่ยซานและซูเหวินเฉิง รีบย้ายออกจากที่ของซูยู่ถาง แล้วขอร้องสุดชีวิต
หยางยู่หลันสับสนไปหมด เธอปิดปากพูด: “ไม่ต้องพูดแล้ว! ขอร้องพวกคุณห้ามพูดเลย!”
“ฉันสามารถให้ส่วนแบ่งพวกคุณที่แน่นอน แต่ว่า ราคาและคุณภาพ ฉันจะเอาที่ดีที่สุด!”
“ถ้าพวกคุณทำไม่ได้ ฉันจะยกเลิกสิทธิ์การจัดหาของพวกคุณทันที!”
ซูเป่ยซานและซูเหวินเฉิงดีใจมาก ออกไปอย่างมีความสุข
ก่อนกลับก็ยังชวนซูซูไปเล่นที่บ้านอย่างสนิทสนม ซูซูรับปาก
ฉินเทียนแอบถอนหายใจ แม่ยายใจอ่อนเกินไป ไม่เหมาะสมที่จะทำหน้าที่การจัดซื้อ
สำหรับซูซู ฉินเทียนยิ่งทำอะไรไม่ได้
ตอนนี้ซูซูคิดอยากจะกลับสู่ตระกูลอย่างเดียว ปฏิบัติกับตัวเองเป็นคนนอก
“แม่ ทำถูกแล้ว ฉันเชื่อคุณปู่และเหวินเฉิง ไม่ทำร้ายพวกเรา”
“ในเมื่อ พวกเราคือครอบครัวเดียวกัน”
มองดูฉินเทียน ซูซูพูดด้วยอารมณ์ไม่ดี: “ยังไม่รีบเก็บถ้วยเก็บตะเกียบ ทำความสะอาด!”
“พรุ่งนี้ส่งฉันไปที่บ้านคุณปู่ ไม่เจอหลายปี ฉันจะรวมตัวกับพวกญาติ”
ฉินเทียนลังเลสักพัก ก็ตอบตกลง
แค่ซูซูมีความสุข ดีสำหรับการฟื้นฟูอาการของเธอ งั้นเขาก็ยอม
แค่ตระกูลซู ถ้าแบบนี้ก็เปลี่ยนแปลง เป็นคนใหม่ เขาก็ถือว่าทำบุญแล้วกัน
ถ้ายังดื้อดึงไม่ยอมรับ กล้าเล่นตุกติกอะไร แค่เขายกนิ้ว พวกเขาไม่รอดแน่นอน!
และวันที่สอง หลังจากหยางยู่หลันไปทำงาน ฉินเทียนเข็นซูซู เดินเข้าประตูของตระกูลซูอีกครั้ง
“อั๊ยยะ ซูซูหายแล้ว!”
“คุณหนูใหญ่ ห้าปีมานี้ทำให้พวกเราปวดใจมาก!”
“มา ที่รัก ให้ป้าดูสิ!”
“ซูซู นี่เป็นขนมที่เมื่อก่อนเธอชอบที่สุด ป้าตั้งใจให้คนไปซื้อแต่เช้าเลย”
“พี่ซูซู ฉันขอให้พี่ยืนขึ้นได้ไวๆ!”
ถูกคนในตระกูลพรั่งพรูใส่ ข้างหูวนเวียนคำพูดหวานๆแบบนี้ ใบหน้าของซูซูเปล่งประกาย
ความสูญเสียห้าปี ตอนพึ่งฟื้น เธอรู้สึกว่า ตัวเองถูกโลกทอดทิ้ง เป็นเด็กกำพร้าคนหนึ่ง
ตอนนี้ ถึงได้หาความรู้สึกที่อบอุ่นแบบนี้เจอ
เธอเชื่อมั่นว่าตัวเองเลือกไม่ผิด คนในตระกูล สายเลือดเชื่อมกัน ถึงจะเป็นบ้านตลอดไปของเธอ
สำหรับฉินเทียน ถูกทอดทิ้งไว้ข้างๆนานแล้ว
แต่ว่า เห็นซูซูดีใจเหมือนเด็ก เขายอมแล้ว
“ซูซู ตอนนี้เธอฟื้นฟูแล้ว เป็นคุณหนูใหญ่ของตระกูลซูอีกครั้ง”
“ใช้ชีวิตกับคนนี้ที่ไม่มีอะไร นอกจากเป็นจิ้งจอกแอบอ้างบารมีเสือทำการหลอกลวงและกระทำหยาบคาย ผู้ชายที่ไม่มีความสามารถเลย ไม่ยุติธรรมจริงๆ!”
“ตอนนี้สมัยไหนแล้ว คนแบบนี้ก็คือคนใฝ่ต่ำ!”
“พวกเธอหย่ากันเมื่อไหร่ ป้าจะแนะนำคนที่มีทายาทคนชื่อเสียงให้เธอ”
“รับรองว่าคุณสมบัติและหน้าตาดี!”
ซูซูเห็นฉินเทียนที่ถูกทิ้งให้อยู่ท่ามกลางฝูงชน เธอฝืนยิ้มและพูด : “คุณป้า ตอนนี้ยังไม่รีบ”
“ค่อยว่ากันวันหลังเถอะ”
และขณะเดียวกัน บุคคลสำคัญของตระกูลซู
ซูเป่ยซาน ซูยู่คุนและซูเหวินเฉิง คนสามรุ่นนี้ กำลังวางแผนอย่างลับๆ
หยางยู่หลันให้พวกเขาจัดหาแค่ยาสมุนไพรจีนของโรงพยาบาล แม้ว่ากำไรไม่น้อย แต่ไม่สามารถเติมเต็มพวกเขาได้
พวกเขาจะเอาสิทธิ์จัดซื้อของทั้งเมือง ถึงขั้น นอกจากยาสมุนไพรจีน จะเป็นการดีที่สุดที่จะมีส่วนในการจัดหาเวชภัณฑ์อื่นๆ
เพื่อให้บรรลุเป้าหมายนี้ มีสองวิธี
หนึ่ง ทำการผูกมัดหยางยู่หลันอย่างเหนียวแน่น ให้หยางยู่หลันจำเป็นต้องให้ใบคำสั่งซื้อให้พวกเขามากขึ้น
สอง ถ้าทางแรกไม่ได้ งั้นก็หาวิธีกำจัดหยางยู่หลัน สนับสนุนคนที่พวกเขาไว้วางใจขึ้นมา
“ซูซู นี่หยกหยูอี้ เป็นของรักของปู่ ให้เธอ”
“แค่เธอมีความสุข ปู่ก็มีความสุข” ซูเป่ยซานเอาหยกสะสมของตัวเองให้กับซูซูชิ้นหนึ่ง
“พี่ ผมจำได้ตอนที่คุณลงมีชีวิตอยู่ ชอบสะสมนาฬิกามากกว่า นาฬิกาโรเล็กซ์ผีน้ำสีเขียวนี้ พี่รับแทนคุณลุง”
“ถือว่าความกตัญญูที่หลานชายคนนี้มีต่อคุณลุง” ซูเหวินเฉิงทนความเจ็บปวดตัดออกรักออก ให้นาฬิกาที่ราคาหนึ่งแสนเรือนหนึ่ง
ซูหนานยิ่งใจกว้าง ให้สร้อยคอมูลค่าหลายแสนซูซูโดยตรง
ซูซูตกอยู่ในความรักของคนในตระกูล ยากที่จะปฏิเสธ รับมาทั้งหมด
ต่อมา เธอให้ฉินทียนส่งเธอมาเกือบทุกวัน มารวมตัวกับคนในตระกูล
มีบางครั้ง รังเกียจฉินเทียนขวางทาง ยังขับไล่ฉินเทียนอย่างดุร้าย เพื่อหลีกกระทบอารมณ์ของเธอและคนในตระกูล
“ซูซู ฟังผมพูดนะ คนพวกนี้ไม่หวังดีแน่นอน”
“พวกเขาประจบคุณ แค่อยากได้ผลประโยชน์จากแม่ของคุณมากขึ้น” ฉินเทียนพูดเกลี้ยกล่อมไม่หยุดเพื่อเตือน
ซูซูไม่ฟังเลยสักนิด ยังรู้สึกว่าฉินเทียนยุยงความสัมพันธ์ของเธอกับคนในตระกูล มีเจตนาอื่นแอบแฝง