กระทั่งเฉินชางก็ถูกคำพูดของเสี้ยวเถียนฮวาทำเอาตกตะลึงไปแล้ว!
พี่สาว ผมก็แค่ทำงานเท่านั้น ไม่ต้องอินขนาดนี้ก็ได้ ผมขายความสามารถ ส่วนคุณจ่ายเงิน…พวกเราพบและจากกันด้วยดี คุณทำแบบนี้…ทำให้ผมไม่รู้จะถามเอาเงินจากคุณอย่างไรดีจริงๆ!
เฉินชางรู้สึกจนใจอยู่บ้าง
อยู่ดีๆ คุณกลับจะพูดความรู้สึกลึกซึ้งออกมาให้ได้…พูดเรื่องความรู้สึกแล้วมันทำร้ายการเงินนะครับรู้หรือเปล่า?!
เมื่อคิดถึงตรงนี้ เฉินชางก็รู้สึกว่าตนเกรงอกเกรงใจเกินไป ควรทำท่าทางให้ดูจริงจังสักหน่อย
เขารีบโบกมือ พูดด้วยสีหน้าท่าทางจริงจังว่า “ไม่ๆๆ พี่เสี้ยว คุณเข้าใจผิดแล้ว ผมเป็นผู้เชี่ยวชาญนะครับ นี่คือความรับผิดชอบของผม เป็นงานของผมเท่านั้น คุณอย่าซึ้งใจไปเลย ความจริงคุณก็สวยอยู่แล้ว ผมแค่ขับเน้นความสวยของคุณให้ชัดเจนขึ้นเท่านั้น”
เพียงแต่เฉินชางคิดไม่ถึงว่าคำพูดนี้จะทำให้เสี้ยวเถียนฮวาซาบซึ้งยิ่งขึ้น…
เสี้ยวเถียนฮวาพึมพำกับตัวเองว่า “แต่ไหนแต่ไรไม่เคยมีใครบอกว่าฉันสวยเลยค่ะ พวกเขาพูดแค่ว่าฉันเป็นเศรษฐีข้ามคืน มีเงินก็เปลี่ยนกลิ่นอายบ้านนอกไม่ได้ คุณเป็นคนแรกที่พูดแบบนี้กับฉัน…”
[ติ๊ง! ค่าความรู้สึกดีของเสี้ยวเถียนฮวา +20!]
เฉินชางเห็นดังนั้นก็ไม่รู้ว่าควรจะบรรยายความรู้สึกอย่างไร…ตกลงฉันทำอะไรลงไปกันแน่?!
ไม่เข้าใจจริงๆ ทำไมคนอายุสี่สิบถึงมาชอบฉันได้?
สาวๆ วัยรุ่นไปอยู่ที่ไหนกันหมด?
ให้ตายเถอะ ให้บัพฉันผิดหรือเปล่า!
หลังจากจางจื้อซินเห็นภาพวาดบนกระดาษ ในใจก็เริ่มคิดวิธีแก้ปัญหาอย่างต่อเนื่อง
เงินสามแสนนี้ ย่อมไม่อาจถามหาความรับผิดชอบและเอาผิดกับหวังเชินได้แน่ เพราะถ้าทำแบบนั้นจะเป็นการล่วงเกินหวังเชิน ไม่ใช่ตัวเลือกที่ฉลาดจริงๆ
แต่เสี้ยวเถียนฮวาเองก็ล่วงเกินไม่ได้เช่นกัน!
จางจื้อซินคิดถึงวิธีการแก้ปัญหาที่เลวร้ายที่สุดไว้แล้ว ซึ่งก็คือเบิกเงินสามแสนจากบัญชีของคลินิกคืนให้กับเสี้ยวเถียนฮวาโดยไม่ขาดไม่เกิน
แน่นอนว่าเขาเคยคิดวิธีรับมือที่ดีที่สุดไว้แล้วเช่นกัน แต่ในเมื่อบอกว่าเป็นวิธีการรับมือที่ดีที่สุด ย่อมทำได้ยากที่สุด
นั่นก็คือทำศัลยกรรมให้เสี้ยวเถียนฮวาใหม่อีกครั้ง ทำจนกว่าเธอจะพอใจถึงจะหยุด!
เมื่อทำเช่นนี้ ไม่เพียงจะไม่ล่วงเกินทั้งสองคน ทั้งยังได้สร้างสัมพันธ์อันดีกับเสี้ยวเถียนฮวาอีกด้วย ไม่แน่ว่าอาจเรียกลูกค้าเศรษฐีนีมาได้มากขึ้นก็เป็นได้
เพราะอย่างไร…
เพื่อนของคนรวยก็คือคนรวย
ในธุรกิจศัลยกรรม กลุ่มลูกค้าที่มีมากที่สุดอยู่ในช่วงวัยยี่สิบสองถึงสามสิบห้าปี คิดเป็นหกสิบเปอร์เซ็นของทั้งหมด
แต่ว่า…
ลูกค้าที่มีความสามารถในการจ่ายเงินสูงที่สุดกลับเป็นเหล่าหญิงสูงวัยอายุสี่สิบกว่าปีที่ร่างกายเริ่มถดถอยเหล่านั้น เป็นเศรษฐีนีที่กำลังเดินเข้าสู่วิกฤติร่างกายเสื่อมถอย!
คนพวกนี้ เพื่อความงามแล้ว พวกหล่อนจะใจกว้างเรื่องการใช้เงินมาก เคยทำให้ธุรกิจศัลยกรรมความงามรุ่งเรืองในฮ่องกงมาแล้ว
แม้แต่ธุรกิจเวชสำอางของญี่ปุ่นก็ยังต้องพึ่งพาคนเหล่านี้ ไม่ใช่วัยรุ่น แต่เป็นวัยกลางคนที่มีความสามารถในการซื้อ
ดังนั้นหากทำศัลยกรรมให้เสี้ยวเถียนฮวาดีๆ จะมีแต่ข้อดีไม่มีข้อเสีย!
จะทำให้ธุรกิจคลินิกศัลยกรรมจื้อซินพัฒนาขึ้นได้อีกขั้นเลยทีเดียว
คลินิกศัลยกรรมจื้อซินเพิ่งเข้าวงการไม่นาน แต่พัฒนาค่อนข้างเร็ว ในเมื่อเป็นเช่นนี้ ส่วนแบ่งการตลาดจึงไม่สูงมาก
เรียกได้ว่าเป็นธุรกิจชั้นสองของเมืองอันหยางเท่านั้น!
ธุรกิจชั้นหนึ่งก็คือคลินิกศัลยกรรมที่อยู่ในเครือเดียวกันเหล่านั้น หรือพวกคลินิกท้องถิ่น เช่นคลินิกศัลยกรรมแอนนี่หรือคลินิกศัลยกรรมซีหย่า
เรียกว่าภาพวาดทั้งหลายของเฉินชางทำให้จางจื้อซินเห็นความหวังในอนาคตได้เลยทีเดียว
ความหวังนี้ไม่ใช่เพียงแค่การทำศัลยกรรมให้เสี้ยวเถียนฮวาเท่านั้น แต่เป็นความหวังอันทรงพลังที่จะหยัดยืนในธุรกิจศัลยกรรมของเมืองอันหยาง
เมื่อคิดถึงตรงนี้ สายตาที่จางจื้อซินใช้มองเฉินชางก็ร้อนแรงขึ้นมา!
ดูท่าทาง ตอนแรกที่ตนลากเขามาที่นี่ไม่ใช่ความคิดที่ผิดเลยจริงๆ!
เป็นตัวเลือกที่ฉลาดมาก
จัดการเรื่องนี้ให้เสร็จก่อนค่อยว่ากันเถอะ หลังจากนี้ จางจื้อซินวางแผนว่าจะเรียกผู้ถือหุ้นคนอื่นมาพูดคุยกับเฉินชางสักหน่อย เพื่อมอบสัญญาดีๆ หรือไม่ก็แผนการร่วมงานที่ดียิ่งขึ้นให้เขา
แต่ควรทำเรื่องตอนนี้ให้เสร็จก่อนค่อยว่ากันอีกครั้ง!
จางจื้อซินมองไปยังเสี้ยวเถียนฮวา พูดยิ้มๆ ว่า “ประธานเสี้ยว คุณเลือกได้หรือยังครับ?”
เสี้ยวเถียนฮวามองดูรูปทั้งห้าแผ่นจนนิ่งงันไปนานแล้ว!
เธอไม่รู้จริงๆ ว่าควรจะเลือกเช่นไรดี!
การเลือกครั้งนี้ไม่เหมือนกับการเลือกครั้งอื่นๆ สิ่งที่คุณต้องเลือกคือหน้าตาของตัวเอง เลือกได้เพียงหนึ่งเดียวเท่านั้น!
เลือกยากเกินไปแล้ว!
เธอเงยหน้าขึ้นมองไปที่เฉินชาง “หมอเสี่ยวเฉินคะ ไม่งั้น…คุณช่วยเลือกให้ฉันหน่อยเป็นไง?”
เฉินชางตกตะลึง!
อีกแล้วหรือ?
[ติ๊ง! NPC ระดับสูงส่งมอบภารกิจ ช่วยเธอเลือกรูปแผ่นหนึ่ง
รางวัลเมื่อสำเร็จภารกิจ: 1. เงิน 10,000 หยวน 2. ค่าความรู้สึกดี +5]
ดวงตาของเฉินชางกลายเป็นรูปเงินหยวนไปแล้ว!
ถ้าไม่เห็นด้วยก็ยังได้เงินหรือ?
ดีสิ!
เฉินชางหยิบรูปทั้งห้าแผ่นขึ้นมา เริ่มไตร่ตรอง ผ่านไปหลายนาทีจึงหยิบออกมาแผ่นหนึ่ง มองไปที่เสี้ยวเถียนฮวาแล้วพูดขึ้นว่า “ผมว่าใบหน้านี้ดูดีนะครับ!”
“พี่เสี้ยวคุณดูภาพนี้สิครับ บริเวณดวงตาแสดงถึงความโอบอ้อมอารี การยกกระชับกล้ามเนื้อจะทำให้ดวงตาดูดีขึ้น ที่สำคัญที่สุดคือ เมื่อดูรวมๆ จะสัมผัสได้ถึงความสง่างาม ยิ่งไปกว่านั้น คิ้วของคุณเป็นคิ้วที่ค่อนข้างมีพลัง ถ้าดวงตาเคร่งขรึมเกินไปจะไม่เข้ากัน ดวงตาแบบนี้จะทำให้บริเวณคิ้วและดวงตาของคุณอบอุ่นขึ้นมาก…”
“ยิ่งไปกว่านั้น ถ้าคุณจะใช้ใบหน้าเป็นเครื่องหมายการค้าก็ต้องดูมงคลและจริงใจสักหน่อย ดังนั้นเมื่อพิจารณารวมๆ แล้ว ผมคิดว่ารูปแบบนี้ค่อนข้างเหมาะสมนะครับ!”
เมื่อเฉินชางพูดจบ ยังไม่ทันได้หายใจ เสี้ยวเถียนฮวาก็ตัดสินใจทันที!
“ดี! ฉันเชื่อหมอเสี่ยวเฉิน เอาแบบนี้แหละค่ะ!”
หลังจากการตัดสินใจของเสี้ยวเถียนฮวา เฉินชางก็รู้สึกยินดีไปกับเงินหนึ่งหมื่นหยวนและค่าความรู้สึกดีห้าแต้ม
ดูท่าทางตนจะมีโชคเล็กๆ น้อยๆ อีกแล้ว
ทำงานให้เจ้าของกิจกาจช่าง…ช่างเงินดีจริงๆ ถ้าทำไม่ดี…ก็โดนเหมือนกับจางจื้อซิน ต้องรับผิดชอบอย่างสาหัส!
หลังจากตัดสินใจแล้ว งานต่อไปก็คือจางจื้อซินพาเสี้ยวเถียนฮวาไปจัดการผ่านเครื่องมือ จดจำข้อมูลใบหน้าเอาไว้เพื่อทำการเปรียบเทียบขั้นสูง
ทั้งสองยุ่งมาตลอดบ่าย ไม่ได้ทำการผ่าตัดสักเคส สุดท้ายก็ได้แผนงานมาจากระบบ และเป็นแผนงานศัลยกรรมเฉพาะทางอีกด้วย!
รูปวาดของเฉินชางเป็นเพียงการกำหนดทิศทางส่วนใหญ่เท่านั้น
แต่แผนงานศัลยกรรมอย่างเป็นรูปธรรมยังต้องให้ผู้เชี่ยวชาญด้านศัลยกรรมพลาสติกศึกษาอย่างละเอียดเสียก่อนจึงจะสร้างแผนงานที่สมบูรณ์แบบขึ้นมาได้
หลังจากวุ่นวายทั้งบ่าย นับว่าเสี้ยวเถียนฮวาให้อภัย หรือไม่ก็เข้าใจกับจางจื้อซินแล้ว
ก่อนไปยังพูดกับจางจื้อซินประโยคหนึ่ง แต่ความจริงกลับมองไปยังเฉินชาง “เรื่องวันนี้เป็นฉันบุ่มบ่ามเกินไปหน่อย ขอโทษจริงๆ ค่ะ ความเสียหายวันนี้ฉันจะชดเชยให้ภายหลังนะคะ”
“อีกอย่าง การศัลยกรรมในครั้งนี้ อะไรที่ฉันควรจ่ายฉันก็จะจ่าย ฉันเสี้ยวเถียนฮวาไม่ใช่คนชอบเอาเปรียบใคร”
จางจื้อซินหัวเราะ “ประธานเสี้ยวครับ คุณทำผมรู้สึกไม่ดีเลยนะครับ ครั้งนี้เป็นความรับผิดชอบของพวกเราต่างหาก”
เสี้ยวเถียนฮวาส่ายหน้า “ไม่หรอกค่ะ ธุรกิจไม่ได้ทำกันแบบนี้ ได้อย่างไรตอบแทนอย่างนั้น เรื่องคราวที่แล้วถือว่าฉันต้องรับผิดชอบด้วยเหมือนกัน ฉันไม่ใช่คนไม่มีเหตุผลนะคะ”
เมื่อพูดถึงตรงนี้ เสี้ยวเถียนฮวาก็หยิบเงินสามปึกที่ยังถูกผนึกไว้อย่างดีออกมาจากกระเป๋าที่นำติดตัวมาด้วย เป็นเงินสามหมื่นหยวน!
“หมอเสี่ยวเฉิน เงินนี่ให้คุณค่ะ ไม่เกี่ยวกับคลินิกศัลยกรรม แผนร่างของคุณคู่ควรกับเงินนี้แล้ว!”
“อีกอย่าง หมอจางคะ ฉันเป็นคนพูดอะไรตรงๆ เห็นแก่หน้าเสี่ยวเฉิน ฉันจะเชื่อคุณอีกครั้ง แต่คุณต้องสารภาพกับฉันมาตามตรงว่าคลินิกของพวกคุณทำได้หรือเปล่า!”
“ถ้าทำได้ฉันจะไม่พูดอะไรมาก ที่สมควรจ่ายฉันก็จะจ่าย ที่สมควรให้ความร่วมมือฉันก็จะให้ความร่วมมือ แต่ถ้าทำไม่ได้พวกเราก็จากกันด้วยดี ไม่ทำร้ายความรู้สึกกัน!”
ขณะนั้นจางจื้อซินใคร่ครวญในใจครู่หนึ่งแล้วจึงพูดขึ้นว่า “ประธานเสี้ยวครับ คุณกลับไปพักผ่อนก่อน ผมจะให้คำตอบภายในพรุ่งนี้ เป็นไงครับ?”
เสี้ยวเถียนฮวาพยักหน้า หมุนตัวเดินออกไปทันที!
แต่…
เพิ่งจะเดินออกจากประตูไปก็ย้อนกลับมาอีกครั้ง!
พูดกับจางจื้อซินว่า “คือ…รูปพวกนี้ฉันขอเถอะค่ะ! คุณถ่ายรูปไว้ ฉันจะเอาไป”
เธอเก็บรูปของตนเองอย่างระมัดระวัง จากนั้นจึงหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาพูดกับเฉินชางว่า “หมอเสี่ยวเฉินคะ ขอข้อมูลติดต่อไว้ด้วยค่ะ”