บทที่ 83
เหล่าทีมคมมีดที่กลายเป็นผู้ปกป้อง
ณ ศาลาไป่เปา
“เจ้าของร้านลั่วอู๋แห่ง ศาลาไป่หยู่ รีบเร่งมาหาเรา ดูเหมือนว่าเขาอยากจะมีเรื่องกับพวกเรา” คนงานชายคนหนึ่งกระซิบอย่างเร่งรีบ
นัยน์ตาของเฉินจิงเจ้าของร้านศาลาไป่เป่ากะพริบ “เชิญเขาเข้ามา”
“เอ๋?” คนงานชายสับสนเล็กน้อย
ให้เขาเข้ามาได้ เอาจริงเหรอ?
ไม่ใช่ว่าเราควรจะไล่เขาไปด้วยแท่งไม้เหรอ ?
“ยังไม่เชิญเขาเข้ามาอีกเหรอ ?” เฉินจิงมองชายคนนั้น
“ขอรับ ขอรับ”
คนงานชายคนนั้นรีบออกไปด้านนอกแล้วเชิญลั่วอู๋เข้ามา
ลั่วอู๋ไม่สุภาพเขาทุบโต๊ะอย่างอารมณ์เสีย “เจ้าของร้านเฉิน นี่มันหมายความว่ายังไง ?”
“น้องลั่วไม่ต้องห่วงไป” เฉินจิงดูเหมือนคนรู้สึกผิด
“จะให้ข้าไม่ห่วงได้อย่างไร! ข้าและเจ้า ตกลงกันแล้วว่าจะต่อสู้กับหอคอยหวงชาด้วยกัน แต่นี่มันเกิดอะไรขึ้น! นักเล่นแร่แปรธาตุทุกคนถูกซื้อตัวไป เหล่าพี่น้องทีมคมมีดทุกคนต่างก็ได้รับบาดเจ็บสาหัสและ ศาลาไป่หยู่ ก็เกือบจะถูกชิงไป “ลั่วอู๋พูดด้วยความโกรธ
เฉินจิงทำอะไรไม่ถูก “ข้าไม่รู้ว่า ทำไมหอคอยหวงชานั้นลงมือจัดการได้เร็วขนาดนี้จริง ๆ ข้ากับนายใหญ่ผู้อยู่เบื้องหลังข้าเองก็พยายามแล้ว เพื่อที่จะช่วยรักษาพวกเจ้าเอาไว้”
“นี่เป็นฝีมือของเจ้าใช่ไหม! เจ้าของร้านเฉิน อย่ามาหลอกข้าเหมือนคิดว่าข้าเป็นเด็ก3 ขวบไปหน่อยเลย”
ลั่วอู๋ไม่เชื่อคำพูดใด ๆ ที่เฉินจิงพูดขึ้นมา
“นี่ … ” เฉินจิงไม่มีอะไรจะพูด
ที่จริงแล้วนายใหญ่ผู้อยู่เบื้องหลังเขาไม่ได้พยายามอะไรเลย เขาอนุญาตให้หอคอยหวงชากำหนดเป้าหมายการโจมตีไปที่ศาลาไป่หยู่อย่างต่อเนื่อง โดยไม่แม้แต่จะส่งการแจ้งเตือนใด ๆ มา
ใบหน้าของลั่วอู๋แสดงถึงความเย้ยหยัน “ดูเหมือนว่านายใหญ่ผู้อยู่เบื้องหลังเจ้าจะไม่ต้องการที่จะร่วมมือกับข้า ดังนั้นลืมข้อตกลงระหว่างเราไปได้เลย “
“เดี๋ยวก่อน” เฉินจิงเป็นกังวลเล็กน้อย “เราสามารถตกลงกันได้อีกครั้งน่า”
เขารู้ศักยภาพที่ ลั่วอู๋ มี
หากเขาต้องการโค่นหอคอยหวงชา เขาจะต้องพึ่งพาพลังของศาลาไป่หยู่หรือขอความช่วยเหลือจากลั่วอู๋แน่นอน
“ข้าสามารถให้การสนับสนุนด้านวัสดุกับศาลาไป่หยู่ได้” เฉินจิงพูดโดยเร็ว
ดวงตาของลั่วอู๋ที่กำลังลุกไหม้จ้องมองเขาอย่างตรงไปตรงมา “ไม่จำเป็น ตอนนี้ศาลาไป่หยู่ ไม่ได้ขาดสิ่งเหล่านั้น”
เฉินจิงรู้สึกประหลาดใจ
แม้ว่าเขาจะไม่รู้ว่าสถานการณ์ปัจจุบันของศาลาไป่หยู่เป็นอย่างไร
แต่อะไรทำให้ลั่วอู๋พูดแบบนั้น
“เจ้าต้องการอะไร?” เฉินจิงถาม
ปากของลั่วอู๋เต็มไปด้วยรอยยิ้มอันเคียดแค้น “ข้าต้องการรายชื่อ ข้าอยากรู้ว่าใครเป็นคนทำร้ายหลิวหูและใส่ร้ายว่าเหล่าพี่น้องทีมคมมีดเป็นหัวขโมยและหักขาพวกเขา”
“แล้วเจ้าจะทำอะไรต่อไปล่ะ?” เฉินจิงตกใจมาก
ลั่วอู๋กล่าว “เจ้าไม่จำเป็นต้องรู้ ข้ารู้ว่าเจ้าจะต้องมีหนทางที่จะได้มันมา แม้ว่าเจ้าจะทำไม่ได้แต่นายใหญ่ผู้อยู่เบื้องหลังเจ้าก็น่าจะหามันมาให้ข้าได้แน่”
“นี่ … ” ใบหน้าของเฉินจิงเคร่งเครียดมากอย่างชัดเจน “พวกเขาทุกคนล้วนต้องเป็นสมาชิกของพรรคหวงชา การจะทรยศต่อพันธมิตรนั้นเป็นข้อห้ามที่พวกข้าไม่สามารถทำได้ … “
ที่พรรคหวงชาสามารถพัฒนามาได้จนถึงปัจจุบันก็เพราะมีกฎและกติกาที่สมบูรณ์แบบ
ไม่ว่าการโต้เถียงภายในจะรุนแรงแค่ไหนการทรยศพรรคถือเป็นอาชญากรรมที่ร้ายแรงที่สุด ซึ่งการทำสิ่งที่ลั่วอู๋ขอก็ไม่ต่างจากการทรยศ
อย่างไรก็ตามลั่วอู๋พูดอย่างเยือกเย็น “นายใหญ่ผู้อยู่เบื้องหลังเจ้าต้องการกำจัดพวกที่คัดค้านเขาและปกครองพรรคหวงชา มันก็ไม่ต่างจากทรยศแล้วไม่ใช่รึไง”
เฉินจิงเงียบไปนาน เขาทำได้แค่พยักหน้าอย่างหนัก
“รอสักครู่”
เฉินจิงเดินออกจากห้องไป
เป็นเวลานานผ่านไป
เฉินจิงก็กลับมาพร้อมกับรายชื่อ
“ข้าต้องการยารักษาที่ดีที่สุด” ลั่วอู๋พูด “ขอเน้นว่า ยาที่ดีที่สุดภายในสามวันนี้ ข้าต้องการจะรักษาหลิวหู และช่วยให้อาการบาดเจ็บของพวกเขาฟื้นตัว”
เฉินจิงรู้สึกประหลาดใจ “เจ้าบ้าไปแล้วยาระดับนั้นอยู่ในระดับของสมบัติเฉิ้น ข้าไม่สามารถยกให้เจ้าได้”
“ใครบอกเจ้าว่าข้าจะขอฟรี ๆ” “ ข้าต้องการซื้อพวกมัน” ลั่วอู๋พูดช้าๆ
……
……
ลั่วอู๋ พึงพอใจกับรายชื่อและ ยาเซนเซี่ยนกัว ระดับ 6 ซัวเหลี่ยน ระดับ 5 ออกจากศาลาไป่เป่า
ไม่มีใครในพื้นที่เขตหวงชา ที่สามารถทำยาได้มากกว่าระดับ 4 ดังนั้นพวกเขาจึงต้องซื้อยาในราคาสูงมาก ๆ จากมณฑลภายนอก
เฉินจิงมองไปที่ก้อนหินวิญญาณ 300,000 ต่อหน้าเขา
อะไรกันเนี่ย
เพื่อที่จะรักษาผู้ใต้บังคับบัญชาหลายคน เขาถึงกับขว้าง 300,000 หินวิญญาณ อย่างไม่คิดหน้าคิดหลังเลยงั้นเหรอ? ลั่วอู๋ผู้นี้ไม่ได้บ้าไปแล้วใช่ไหม
ลั่วอู๋กลับไปที่ศาลาไป่หยู่และตรงไปที่อาคารขนาดเล็กหลังลาน ซึ่งใช้ให้พวกพี่น้องทีมคมมีดพักฟื้นตัว
“นี่กินยาเหล่านี้สิ”
พี่น้องทั้ง 8 คนของทีมคมมีดไม่ได้รับบาดเจ็บสาหัสเหมือนกับหลิวหู มันจึงเพียงพอแล้วที่จะใช้ยาซัวเหลี่ยน ระดับ 5
อย่างไรก็ตามอาการบาดเจ็บของ หลิวหูนั้นรุนแรงเกินไป เส้นเลือดของเขาเสียหายหนัก หากเขาต้องการรักษาหลิวหู เขาต้องใช้ยารักษาระดับ 6
“นี่มันยาดอกบัวหิมะ!” น้องชายคนเล็กในทีมคมมีดร้องอุทาน
“พลังวิญญาณมันแข็งแกร่งมาก”
“มันมีค่ามาก”
พี่น้องทีมคมมีดหลายคนปฏิเสธไม่ยอมยอมรับซ้ำแล้วซ้ำอีก
ลั่วอู๋พูดด้วยรอยยิ้ม “ไม่เป็นไรน่า มันก็เป็นเพียงแค่ยา ถ้าพวกเจ้าไม่ใช้มัน พวกเจ้าจะทำให้ข้าเสียหน้านะ”
พี่น้องทีมคมมีดหลายคน ขอบคุณซ้ำแล้วซ้ำอีกและทานยาเข้าไป
หลิวหูมองดูเม็ดยาในมือของเขา ยาเม็ดกลมล้อมรอบด้วยหมอกสีขาวและมีไอเย็นจาง ๆ ในตัวยา
ลมหายใจของเขาค่อนข้างสั้นและเขาพูดด้วยความยากลำบาก “นี่มันยาระดับสมบัติเฉิ้น ยาเซนเซี่ยนกัวนี่นา”
มันคือสุดยอดของการรักษา
มีการกล่าวกันว่า ตราบใดที่ยังมีลมหายใจอยู่ ให้กลืนยาเม็ดนี้ เจ้าก็จะสามารถฟื้นตัวได้เหมือนไม่มีเคยมีอาการบาดเจ็บ
แม้ว่าจะพูดเกินจริงไปบ้าง แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าความสามารถในการรักษาของยานี้สุดยอดมาก
“กินมันสิ” ลั่วอู๋พูดพร้อมรอยยิ้ม
“ไม่ มันมีค่ามากเกินไป”
หลิวหูที่บาดเจ็บสาหัสและพันด้วยผ้าพันแผล เขาเหลือตาเพียงข้างเดียว แต่อารมณ์ของเขายังคงเหนียวแน่น
ลั่วอู๋เอารายชื่อออกมาให้ดู “นี่คือรายชื่อที่ข้าได้รับมา สำหรับคนที่โจมตีท่านและทำร้ายพี่น้องของท่านจนได้รับบาดเจ็บ”
ลมหายใจของหลิวหูเริ่มเร็วขึ้นและดวงตาของเขาก็แสดงความโกรธแค้น
“กินมันเข้าไป” “เมื่อท่านหายดี ท่านสามารถแก้แค้นด้วยตัวเองได้” ลั่วอู๋กล่าวเสริม
หลิวหูอ้าปากด้วยความยากลำบาก
เม็ดยาเข้าไปในลำคอของเขาและกลายเป็นพลังงานไหลหลั่ง มันไหลเวียนเข้าสู่เส้นเลือดทั้งร่างกายของเขา บาดแผลในร่างกายของเขาหายเป็นปกติในพริบตา
ลั่วอู๋หยิบเม็ดยาเฟยหยวนสามเม็ดออกมา
เขาหยิบมันออกมาสามเม็ดเพื่อมอบให้กับหลิวหู
“เม็ดยารวบรวมพลังวิญญาณระดับ 6 สามารถเพิ่มโอกาสในการพัฒนาพลังวิญญาณและมิติของท่าน ท่านควรได้รับการเสริมพลังไม่งั้น ท่านจะไม่สามารถจับคู่กับงูทมิฬปีกกระดูกของท่านได้” ลั่วอู๋กล่าว
หลิวหูฉีกผ้าพันแผลออกจากร่างกายของเขา แม้ว่าเส้นเลือดส่วนใหญ่ของเขายังไม่ได้รับการซ่อมแซมจนสำเร็จดี แต่ความคล่องตัวของเขาก็ได้รับการฟื้นฟูแล้ว
เขารับยารวบรวมพลังวิญญาณมาและใบหน้าของเขาก็ยิ่งตื่นเต้นมากขึ้น
สำหรับผู้ชายธรรมดา ๆ อย่างเขาที่อยู่เพียงระดับเงิน มิติ 10 จะสิ้นสุดลงในวันนี้ เขาได้พบกับโชคลาภอันยิ่งใหญ่ที่จะเปลี่ยนชีวิตของเขาด้วยโอกาสนี้
ที่ผ่านมาเขาไม่เคยมีโอกาสที่จะได้เป็นผู้ใช้พลังวิญญาณระดับสูง
แต่ในเมื่อมียาเฟยหยวนถูกวางอยู่ตรงหน้าเขาถึงสามเม็ด หัวใจของเขาก็เริ่มเต้นอย่างดุเดือด
“ พี่น้องเอ๋ย ถ้าหากทีมล่าสัตว์คมมีดของเราจะถูกยุบ พวกเจ้าจะยังคงติดตามข้าอยู่ไหม?” หลิวหูหายใจเข้าลึก ๆ แล้วพูดกับพี่น้องของเขา
พี่น้องทีมคมมีดต่างก็ประหลาดใจเล็กน้อยและกู่ร้องออกมาในทันที “แน่นอนสิลูกพี่”
พี่น้องเหล่านี้ภักดีต่อหลิวหูที่สุด
ต่อให้ได้รับบาดเจ็บสาหัสพวกเขาก็ยังคงไม่ทิ้งเขาไป
“ดี พวกเราไม่มีอะไรมาชดใช้ความใจดีของยาที่ได้รับนี้ นอกจากจะทำงานอย่างหนัก” หลิวหูยกศีรษะของเขาขึ้น และพูดออกมาด้วยเสียงอันดังสนั่น “ในอนาคตข้าจะนำทีมคมมีดเข้าร่วมกับ ศาลาไป่หยู่ และข้าจะทำงานให้กับศาลาไป่หยู่เท่านั้น”
จะไม่มีการไล่ล่าสัตว์อีกต่อไป
ต่อไปนี้พวกเขาจะเป็นเพียงทีมคมมีดที่คอยป้องกันศาลาไป่หยู่