จู่ๆ เผยเชียนก็คิดอะไรขึ้นได้ “เดี๋ยว ผมคิดอะไรออกอีกอย่าง ผมจะให้งบค่าใช้จ่ายพนักงานแต่ละคน พวกเขาสามารถเอาไปซื้ออุปกรณ์สำนักงานกับของจำเป็นได้ในแต่ละงวด จำนวนเงินก็… เอ่อ…”
“พนักงานทุกคนจะได้งบคนละสามพันห้าร้อยหยวนทุกๆ สามเดือน”
เผยเชียนไม่ได้คิดเรื่องนี้เอาไว้ก่อน เขากำลังทดสอบระบบ
ระบบไม่ยอมให้งบงวดหนึ่งสั้นกว่าสามเดือนหรือตั้งงบสูงกว่าสามพันห้าร้อยหยวน
ซินไห่ลู่ดูมีปัญหาเล็กน้อย “บอสเผยคะ ตอนนี้เรามีงบประมาณให้พนักงานเบิกได้ไม่จำกัด ไม่ว่าจะเป็นงบค่าแท็กซี่ล่วงเวลา ค่าเบี้ยเลี้ยง และอื่นๆ เราให้เบิกได้หมดทุกอย่าง งบสามพันห้าร้อยหยวนนี่เป็นงบในส่วนไหนเหรอคะ…”
เผยเชียนอธิบาย “งบนี้เป็นงบพิเศษ เงินส่วนนี้สามารถเอาไปซื้ออะไรก็ได้ที่เกี่ยวกับการทำงาน
“อย่างเช่น เปาซวี่ชอบเกมใช่มั้ย เขาเอาเงินไปซื้อการ์ดหรืออุปกรณ์เพิ่มได้
“หรือพนักงานบางคนมีหูฟังดีๆ ใช้อยู่แล้ว แต่ถ้าเขาคิดว่าถ้าได้หูฟังที่ดีกว่านี้จะทำให้ประเมินคุณภาพเสียงได้ดีขึ้นและเป็นประโยชน์ในการพัฒนาเกม เขาก็สามารถเอางบตรงนี้ไปซื้อหูฟังเกมมิ่งได้”
ซินไห่ลู่พยักหน้าแล้วตอบ “เข้าใจแล้วค่ะ บอสเผย”
เผยเชียนเพิ่งจะรู้เรื่องนี้ได้ไม่นาน
ถึงบางอย่างจะสามารถนับว่าเป็นรายจ่ายได้ แต่ระบบก็ประเมินแต่ละอย่างแตกต่างกัน
งบประมาณที่ให้พนักงานเบิกได้ในปัจจุบันนั้นเป็นมาตรฐานเดียวกันสำหรับพนักงานทุกคน
ตัวอย่างเช่น ทุกคนสามารถเบิกเงินค่าแท็กซี่ได้เต็มจำนวนตอนทำงานล่วงเวลา เป็นมาตรฐานเดียวกันหมด
อย่างคอมพิวเตอร์สำหรับทำงาน ทุกคนมีคีย์บอร์ดกลไก หน้าจอคู่ และอื่นๆ พวกเขาล้วนมีอุปกรณ์กันครบครัน
แต่สำหรับคำขอกรณีพิเศษอื่นๆ ระบบจะไม่อนุมัติ
เช่น เปาซวี่อยากเติมเงินเกมเพื่อลองระบบบางอย่าง
ระบบไม่มีทางอนุมัติให้ใช้เงินแน่
หรือหวงซื่อปั๋วอยากได้แป้นพิมพ์กลไกราคาสองพันหยวน หรือไม่ก็หูฟังเกมมิ่งราคาสามพันหยวนเพื่อจะได้รับรู้คุณภาพของเกมที่กำลังพัฒนาอยู่ได้มากขึ้น ระบบจะยอมให้ซื้อไหม
คำตอบคือไม่
คำขอที่มากเกินพอดีแบบนี้ไม่มีทางได้รับการอนุมัติ
ระบบมีเกณฑ์ว่า ‘สิ่งที่จำเป็น’ สำหรับทุกคนในการทำงานคืออะไร
เกณฑ์สำหรับเจ้าของบริษัทนั้นสูงมาก จะซื้อสูทหรูสุดแพง ระบบก็อนุมัติ นี่คือสิทธิพิเศษสำหรับเจ้าของระบบอย่างเผยเชียน
ข้อจำกัดคือ ในฐานะที่เป็นเจ้าของบริษัท เขาจึงไม่สามารถให้เงินเดือนตัวเองได้
พนักงานคนอื่นๆ สามารถเบิกได้แค่ค่าใช้จ่ายที่จำเป็นสำหรับการทำงาน
เป็นเรื่องที่สมเหตุสมผล ถ้าระบบอนุมัติให้เบิกค่า ‘เติมเงินเกม’ หรือ ‘หูฟังไฮเทคเพื่อให้ประสบการณ์เล่นเกมที่ดีขึ้น’ ได้ เผยเชียนคงผลาญเงินทุนระบบได้ง่ายๆ ด้วยการบอกให้พนักงานทุกคนไปเล่นเกมผลิตในประเทศที่มีระบบให้ซื้อของในเกมด้วยเงินจริง จากนั้นก็ให้พวกเขาผลาญเงินซื้อของในเกม
เป็นเรื่องปกติที่ระบบย่อมไม่ได้โง่
แต่เผยเชียนก็มีทางซิกแซกข้อจำกัดนี้
เขาตระหนักว่าระบบไม่อนุมัติ ‘ค่าใช้จ่ายที่ไม่จำเป็น’ เกณฑ์ของระบบคือห้ามตั้งงบไม่จำกัด ต้องมีการกำหนดงบไว้
ถ้าให้งบทุกคนตามที่กำหนด พวกเขาก็จะสามารถใช้จ่ายเงินทุนระบบในนามบริษัทได้อย่างเปิดเผย!
เผยเชียนนับนิ้วดู
ถ้าทำแบบนี้ เขาก็จะสามารถผลาญเงินได้เพิ่มประมาณสามถึงสี่หมื่นหยวนด้วย ‘งบพิเศษ’!
อีกอย่างเงินก้อนนี้ก็ไม่ได้เกี่ยวกับการสร้างเกม เป็นสวัสดิการที่จัดให้พนักงานตามกฎของบริษัท!
หมายความว่าวันสรุปบัญชีจะไม่ถูกเลื่อนออกไป!
เผยเชียนแสนสุขใจอยู่ภายใน ได้แต่ชมตัวเองว่าช่างอัจฉริยะเสียจริง!
…
…
ออฟฟิศ…
ช่วงนี้ทั้งออฟฟิศกำลังอยู่ในโหมดสุขสันต์สุดๆ
ทีมออกแบบแทบจะกดรีเฟรชดูตัวเลขสถิติเกมทุกวันเมื่อตระหนักว่าเกมฐานทัพกลางทะเลโด่งดังแค่ไหน ตอนนี้มันนำเกมกระสุนเพชฌฆาตไปไกลแล้ว!
ถึงทุกคนจะไม่เห็นยอดตัวเลขที่แน่ชัดของเกมกระสุนเพชฌฆาต แต่ดูจากอันดับในแพลตฟอร์มเกมทางการและการขึ้นหน้าแนะนำแล้ว เกมกระสุนเพชฌฆาตกำลังตกที่นั่งลำบาก
บอกได้เลยว่าสภาพแย่ลงทุกวัน!
ถึงระบบเก็บเงินของเกมกระสุนเพชฌฆาตจะดูสมเหตุสมผลกว่าเกมฐานทัพกลางทะเล แต่ก็ไม่ได้สร้างผลกระทบอะไรได้เลย
การที่เกมจะทำเงินได้ไม่ได้ขึ้นอยู่กับระบบเก็บเงิน แต่อยู่ที่จำนวนผู้เล่น!
ถึงระบบเก็บเงินจะสมเหตุสมผลแค่ไหน แต่ถ้าผู้เล่นหนีหายไปหมดแล้วจะมีประโยชน์อะไร
เกมฐานทัพกลางทะเลคุณภาพดีกว่าเกมกระสุนเพชฌฆาต เกมฐานทัพกลางทะเลตัดทุกอย่างที่จะสร้างความกดดันให้ผู้เล่นออกไป จึงค่อยๆ ดึงผู้เล่นมาจากเกมกระสุนเพชฌฆาตได้!
ผู้เล่นใช้จ่ายน้อยลง เกมฐานทัพกลางทะเลกลับได้ประโยชน์มากขึ้น ฝั่งที่เสียผลประโยชน์คือเกมกระสุนเพชฌฆาต
หวงซื่อปั๋วได้แต่ถอนหายใจ บอสเผยช่างมองการณ์ไกลและสุขุมลุ่มลึกจริงๆ!
บอสอาจจะคาดการณ์ไว้แล้วหลังจากศึกษาดูงานที่เทียนหัวสตูดิโอ
เขาตั้งใจปล่อยเกมฐานทัพกลางทะเลไปชนกับเกมกระสุนเพชฌฆาต เพื่อที่อีกเกมจะได้ช่วยโฆษณาให้และเราก็จะได้โหนกระแสไปด้วย
ช่างเป็นแผนที่โหดเหี้ยมจริงๆ ถล่มเกมกระสุนเพชฌฆาตเสียราบคาบ!
จริงๆ แล้วทุกคนต่างสงสัยมากกว่าที่เทียนหัวสตูดิโอตอนนี้เป็นอย่างไร แต่ก็ไม่มีใครกล้าถาม….
ถ้าไปถามไถ่ก็จะดูเหมือนโอ้อวด ซึ่งจะสร้างความเกลียดชังและทำให้อีกฝ่ายคิดแค้นใจได้
แต่คิดดูอีกที ถึงจะไม่ถาม เทียนหัวสตูดิโอก็นึกเกลียดชังพวกเขาอยู่แล้ว
ช่างเถอะๆ เงินก็ได้แล้ว จะไปคิดเรื่องพวกนี้ทำไม
ระหว่างที่หวงซื่อปั๋วกำลังคิดเรื่องนี้ โทรศัพท์ของเขาก็สั่นเตือน
พอหันมองก็พบว่าเป็นข้อความแจ้งเงินเดือนเข้า!
“…อะไรเนี่ย ทำไมเยอะขนาดนี้”
เครื่องหมายคำถามขนาดใหญ่ปรากฏขึ้นบนหัวของหวงซื่อปั๋ว!
เดือนนี้เขาไม่ได้ทำงานล่วงเวลา ไม่น่าจะได้ค่าล่วงเวลาเพิ่ม
ยิ่งเห็นตัวเลขชัดๆ เขาก็ตื่นกลัวเงินเดือนของตัวเอง!
ฐานเงินเดือนเขาอยู่ที่สี่พันหยวน พอขึ้นให้อีกหกสิบเปอร์เซ็นต์ก็กลายเป็นหกพันสี่ร้อยหยวน!
ส่วนโบนัสโปรเจ็กต์สิบห้าเปอร์เซ็นต์จากยอดกำไรสองสัปดาห์ของเกมฐานทัพกลางทะเลอยู่ที่หนึ่งแสนสามหมื่นหยวน เนื่องจากเขาเป็นหัวหน้าฝ่ายวางแผนจึงได้ส่วนแบ่งเยอะกว่าคนอื่นๆ เขาได้ไปประมาณแปดพันหยวน
ทำให้เงินเดือนเดือนนี้ของหวงซื่อปั๋วพุ่งไปถึงหนึ่งหมื่นห้าพันหยวน!
แน่นอนว่ายังต้องหักค่าเช่าที่พัก ค่าประกัน และภาษี
แต่ได้เงินเดือนมากกว่าหมื่นหยวนในปี 2010 ก็เป็นสิ่งที่สามารถเอาไปคุยโวได้แล้ว!
นอกจากนั้นเกมฐานทัพกลางทะเลยังโด่งดังขึ้นเรื่อยๆ รายได้ของเกมก็พุ่งสูงขึ้น ทำให้โบนัสของหวงซื่อปั๋วเพิ่มขึ้นด้วย ถ้าเป็นแบบนี้เงินเดือนเดือนหน้าของเขาต้องเพิ่มขึ้นอีกแน่!
โปรเจ็กต์ที่เขารับผิดชอบออกมาดี บอสเผยก็ใจดีให้โบนัส
อะไรมันจะสุขสมได้ขนาดนี้!
แต่นั่นยังไม่ใช่ทั้งหมด
ซินไห่ลู่เดินเข้าออฟฟิศมาแล้วเริ่มแจกบัตรกำนัล
ทุกคนได้บัตรกำนัลสีทองที่มีโลโก้ห้างที่ใหญ่ที่สุดในเมืองจิงโจว
หลังจากแจกให้ทุกคนเสร็จ ซินไห่ลู่ก็เดินไปตรงกลางโซนทำงาน ผุดยิ้มบางๆ ก่อนจะพูดขึ้น
“อย่าทำบัตรกำนัลในมือหายกันนะคะ เพราะจะมีโควตาให้ใช้หนึ่งพันหยวนทุกเดือน พวกคุณสามารถไปที่ห้างแล้วซื้อของที่จำเป็นในชีวิตประจำวันได้
“และบอสเผยยังตั้ง ‘งบพิเศษ’ ขึ้นมาใหม่ด้วย เริ่มใช้ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป
“ทุกๆ สามเดือน บริษัทจะให้งบสามพันห้าร้อยหยวนไว้ใช้จ่ายตามรายการเหล่านี้ค่ะ…”
เลขาซินอธิบายว่า ‘งบพิเศษ’ คืออะไร มีข้อจำกัดอะไรบ้าง เช่น… จะเติมเกมก็สามารถใช้งบนี้ได้
เมื่อได้ยินที่เธอพูด ทุกคนก็ตะลึงงันไป โดยเฉพาะเปาซวี่ พวกเขางงไปหมด
มีอะไรดีๆ แบบนี้ด้วยหรือ
หมายความว่าตั้งแต่นี้ต่อไป เปาซวี่ก็ไม่ต้องใช้เงินตัวเองเติมเกมแล้วสิ
………………………..