ลู่ฝานยิ้มแล้วพูดว่า “ที่แท้เลือดมังกร ยังมีประโยชน์แบบนี้ด้วย ไม่เคยได้ยินมาก่อนเลย”
หวูเฉินพูดว่า “ความรู้ตื้นเขินอย่างนาย จะรู้วิธีการกลั่นเลือดมังกรได้อย่างไร ในโลกฝึกชี่ ไม่ใช่ทักษะการกลั่นยาที่คนทั่วไปจะเรียนรู้ได้”
เงียบครู่หนึ่ง หวูเฉินพูดว่า “เอาล่ะ นายรีบเก็บหม้อ เรายังมีเรื่องสำคัญต้องทำ”
ลู่ฝานพยักหน้าเข้าใจ ตอนนี้ลายมังกรบนตัวเขา ก็หายไปอย่างรวดเร็ว จนไม่เห็นอะไรแล้ว
หวูเฉินครุ่นคิด แล้วพูดต่อ “ลู่ฝาน เมื่อกี้นายเห็นแก้วหินที่พวกเขาเอาออกมาแล้ว อุกกาบาตจิตเย็น น่าจะอยู่แถวนี้ ไม่สิ มีความเป็นไปได้สูงว่าอยู่ในรังมังกร”
ลู่ฝานพูดว่า “มังกรชอบสะสมสิ่งที่เป็นประกายแวววาว อาจารย์น่าจะเดาไม่ผิด แต่รังมังกรอยู่ไหนเหรอครับ”
หวูเฉินหัวเราะออกมาทันที แล้วพูดว่า “ตอนนี้เห็นความแตกต่างระหว่างนักบู๊กับผู้ฝึกชี่แล้ว ลู่ฝาน นายก็เห็นแล้ว ผู้ฝึกชี่หาของกันแบบนี้”
พูดพลาง แสงห้าสีบนตัวหวูเฉินแสงหนึ่ง สว่างวาบขึ้นมา แผ่ออกมาจากฝ่าเท้าของเขา
พืชที่โดนแสงพาดผ่าน ล้วนสั่นไหว ลมก็เปลี่ยนทิศทันที มือของหวูเฉิน วางอยู่บนไหล่ลู่ฝาน
ต่อมา ลู่ฝาน “เห็น” ทุกสิ่งทุกอย่างในรัศมีหลายสิบลี้
ภาพต่างๆ ฉายขึ้นในหัวเขา ตอนนี้ เหมือนเขากลายเป็นสายลม สายน้ำ ต้นไม้ ฝุ่นผง
ทันใดนั้น ลู่ฝานเห็นโพรงที่ซ่อนอยู่ระหว่างกำแพงหิน ด้านในแวววาวระยิบระยับ ทำให้ลู่ฝานสั่นไปทั้งตัว
หวูเฉินชักมือกลับมา ยิ้มแล้วพูดว่า “เห็นหรือยัง”
ลู่ฝานเบิกตาทั้งสองข้าง
“อาจารย์ วิชานี้ชื่ออะไร แข็งแกร่งมาก”
หวูเฉินพูดว่า “นี่เรียกว่าตาทิพย์ รอให้นายฝึกร่างผสานฟ้าดินได้พอประมาณแล้ว จะสามารถเรียนวิชานี้ได้ เรารีบไปกันเถอะ ถ้าดึกจะวุ่น”
พูดจบ หวูเฉินกับลู่ฝานเดินไปด้านหน้า
ไม่นาน หน้าผาหนึ่ง ปรากฏอยู่ในสายตาลู่ฝาน
หน้าผาสูงเป็นอย่างมาก เรียบราวกับโดนมีดผ่า
ตรงกลางผาหิน มีโพรงยุบลงไป เป็นรังของมังกรฟ้าหกปีก
ลู่ฝานกับหวูเฉินมองหน้ากันแล้วยิ้ม พวกเขามาหาถูกที่แล้ว
แต่ขณะนั้น ลำแสงหนึ่งโผล่ออกมาจากป่า มาถึงหน้าโพรงอย่างรวดเร็ว
เป็นศิษย์กับอาจารย์เมื่อครู่
“ฮ่าๆ อาจารย์โง่ นับว่าสายตาฉันยังดี หากับอาจารย์ในป่า หาทั้งวันก็ไม่เจอ นี่คือรังมังกรเหรอ ดูเหมือนไม่มีอะไรพิเศษเลยนะ”
ผู้อาวุโสยิ้มแล้วพูดว่า “แน่นอนว่ามองด้านนอกดูเหมือนไม่มีอะไรพิเศษ ด้านในต้องมีของดีไม่น้อยแน่นอน ไปดูกันว่ามีอะไรบ้าง”
ด้านล่าง หวูเฉินหน้าเปลี่ยนสี คิดไม่ถึงว่าจะมีคนมาชิงตัดหน้าเสียก่อน
หวูเฉินหันไปมองลู่ฝาน แล้วพูดว่า “ลู่ฝาน ฉันจะช่วยนายล่อพวกเขา นายรีบทำอย่างรวดเร็ว ต้องเอาหินอุกกาบาตจิตเย็นออกมาให้ได้ อย่าให้พวกเขาแย่งไป”
พูดจบ หวูเฉินหายไปจากที่เดิมทันที
ต่อมา ลมเมฆเปลี่ยนไป มีเสียงฟ้าร้องดังขึ้นบนพื้น เสียงดังสนั่นอยู่ในอากาศ
“พวกเด็กไม่รู้ความ รีบไสหัวไปซะ ที่นี่เป็นถิ่นของอริยปราชญ์อู๋จี๋แบบฉัน”
เมฆดำรวมตัวกัน กลายเป็นหน้าคนขนาดใหญ่อย่างรวดเร็ว
ปกป้องศิษย์ตัวเองเอาไว้ด้านหลัง จากนั้นพูดเสียงก้องว่า “ที่นี่เป็นป่าเขา ปากถ้ำรังมังกร จะเป็นถิ่นของท่านอริยปราชญ์ได้อย่างไร ถ้าอยากแย่งสมบัติ
พูดพลาง กระบี่หยินหยางปรากฏในมือผู้อาวุโสอีกครั้ง เหาะขึ้นอย่างช้าๆ
เด็กผู้หญิงด้านหลังเขากลอกตาไปมา และเข้าไปในถ้ำ ลู่ฝานเห็นจึงร้อนใจ หน้าคนบนฟ้า เปล่งเสียงออกมาอีก
“น่าขำ น่าขำ ถ้าเช่นนี้ นายกล้าสู้กับฉันแบบไม่รู้จบไหม”
เสียงฟ้าผ่าดังขึ้นอีกครั้ง มาพร้อมกับวงแหวนห้าสี
เมื่อเห็นสายฟ้าห้าสี ผู้อาวุโสตาเป็นประกายทันที หัวเราะร่าแล้วพูดว่า “ทำไมจะไม่กล้า”
พูดจบ ผู้อาวุโสกลายเป็นลำแสง พุ่งไปที่ขอบฟ้า
ลู่ฝานเห็นว่านี่เป็นโอกาส จึงพลิกตัวขึ้นไปบนหน้าผา
ช่วงนี้ ได้ใช้การฝึกปีนผาที่น้ำตกออกมาทั้งหมด เคลื่อนไหวไม่กี่ครั้ง ลู่ฝานพุ่งเข้ามาในโพรงถ้ำ
โพรงถ้ำลึก กว้างและมืดสนิท
แต่มืดระดับนี้ กลับไม่สามารถขัดขวางการมองเห็นของลู่ฝานได้ หลังจากดื่มเลือดมังกร ลู่ฝานรู้สึกว่าความสามารถในการมองเห็นของตัวเอง แข็งแกร่งขึ้นมากเช่นกัน
ทันใดนั้น ลู่ฝานเห็นทั้งสองข้างของโพรงถ้ำ มีดอกอำพันมังกรเป็นชิ้นๆ แต่เขาไม่มีเวลามาเก็บ และเดินต่อไปข้างหน้า มีแสงสว่างปรากฏด้านหน้า
พุ่งไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว ข้างหน้าปรากฏเป็นภาพกว้าง ลู่ฝานเห็นส่วนลึกในโพรงถ้ำ มีสิ่งของเป็นประกายแวววาวกองเหมือนภูเขา
ขณะนั้น มีดสั้นที่มาพร้อมกับคลื่นความร้อน พุ่งมาจากด้านข้าง
“ไอ้คนฉวยโอกาส ตายซะ!”
ลู่ฝานทำได้เพียงยกมือขึ้นมากัน มีดสั้นโจมตีบนแขนเขา มีเสียงเหมือนทองกระทบหินดังขึ้น
ลู่ฝานโดนพละกำลังมหาศาล โจมตีจนกระเด็น กระแทกเข้าไปในกองสมบัติ
เมื่อช้อนตาขึ้นมอง เห็นเด็กผู้หญิงคนนั้น ง้างมีดสั้นพุ่งเข้ามาอีกครั้ง