ทั้งสามคนยุ่งจนถึงเวลาประมาณห้าทุ่มจึงผ่าตัดเคสของวันนี้เสร็จหมด!
งานต่อไปของฉินเยว่ไม่ใช่การถือกล้องแล้ว เธอมอบหมายงานถือกล้องต่อให้หวังหย่ง ส่วนตัวเองเริ่มถ่ายรูปและบันทึกขั้นตอนการผ่าตัด
คราวนี้เป้าหมายหลักของทั้งสามไม่ใช่การวิจัยวิธีการผ่าตัดถุงน้ำดีเพียงอย่างเดียว แต่ต้องการวิจัยขั้นตอนการเย็บแผลเจาะเพื่อการผ่าตัดด้วยการส่องกล้องให้พัฒนาขึ้นไปอีกหนึ่งระดับ ทดสอบว่าทำเช่นไรจึงจะออกแบบการเย็บแผลจนไม่มีความเสียหายได้ดียิ่งขึ้น
ทั้งสามทำหน้าที่ของตัวเองโดยมีเป้าหมายเล็กๆ อยู่ในใจ
เฉินชางทำเพื่อได้รับของจากระบบและพัฒนาวิธีการผ่าตัดแบบใหม่ให้ดียิ่งขึ้น
หยังหย่งต้องการเรียนรู้วิธีการผ่าตัด พยายามช่วยเฉินชางเพื่อเรียนรู้ให้เร็วยิ่งขึ้น
ส่วนฉินเยว่ต้องการบันทึกข้อมูลในเคสผ่าตัดเพื่อเตรียมใช้ในหัวข้อการวิจัย
ทั้งสามแบ่งหน้าที่กันชัดเจน การทำงานเป็นไปอย่างสะดวกราบรื่น กระทั่งหลังห้าทุ่มทุกคนถึงค่อยคิดขึ้นมาได้ว่าวันนี้ยังไม่ได้กินข้าว!
เวลานี้ร้านอาหารทั่วไปคงปิดหมดแล้ว แต่ยังมีตลาดกลางคืนอยู่ วันนี้เฉินชางเป็นเจ้ามือพาทุกคนไปกินดื่มอาหารอย่างดี กว่าจะกลับถึงบ้านก็เที่ยงคืนแล้ว
……
……
เช้าวันต่อมา เมื่อลุกจากเตียงแล้ว เฉินชางมาที่ห้องเวชปฏิบัติด้วยความหวังเต็มเปี่ยม เพราะว่าตอนนี้
[ทักษะการผ่าตัดถุงน้ำดี: ระดับสูง ค่าประสบการณ์: 3900/4000]
ขาดอีกหนึ่งร้อยแต้ม ทักษะการผ่าตัดถุงน้ำดีของตนก็จะเลื่อนระดับแล้ว!
ระดับปรมาจารย์!
เมื่อคิดเช่นนี้เฉินชางก็รู้สึกกระตือรือร้นขึ้นมาเล็กน้อย
วันนี้ตอนหลี่เป่าซานส่งเวร เมื่อได้ฟังพยาบาลเวรเล่าสถานการณ์การรับผู้ป่วยในสองวันที่ผ่านมาแล้วก็ต้องขมวดคิ้วโดยพลัน!
ผู้ป่วยที่มาเข้ารับการผ่าตัดถุงน้ำดีมีสามสิบกว่าคน มองเพียงปราดเดียว เขาก็รู้ว่าปัญหาเกิดขึ้นที่ไหน
ในฐานะที่เป็นคนเก่าแก่ในวงการ หลี่เป่าซานหันไปถามสือน่าทันที “สามสิบกว่าเคส จะมากไปหรือเปล่าครับ? ทำไหวหรือ?”
ตอนนี้สือน่ารับผิดชอบห้องผู้ป่วยนอกของแผนกฉุกเฉิน ดังนั้นคนแรกที่หลี่เป่าซานจะถามก็คือเธอ
สือน่าพยักหน้า “จัดการลำดับการผ่าตัดเรียบร้อยแล้วค่ะ หัวหน้าแผนก คุณวางใจเถอะ”
หลี่เป่าซานพยักหน้า “อืม คุณระวังหน่อยนะครับ แผนกฉุกเฉินไม่เหมือนแผนกอื่น เราต้องเหลือเตียงผู้ป่วยเพื่อใช้กู้ชีพผู้ป่วยฉุกเฉินด้วย ส่วนผู้ป่วยผ่าตัดถุงน้ำดี…ก็จัดการไปตามความสามารถในการผ่าตัดของแผนก อย่าทำอะไรเกินตัว ถึงอย่างไรการผ่าตัดถุงน้ำดีบางเคสก็รอนานไม่ได้”
เฉินปิ่งเซิงเองก็ขมวดคิ้วเล็กน้อย “สามสิบกว่าเคส…มากไปหน่อยนะครับ การผ่าตัดถุงน้ำดีด้วยการส่องกล้องเคสหนึ่ง รวมเวลาเตรียมตัวก่อนและหลังผ่าตัดแล้วก็ต้องใช้เวลาหนึ่งชั่วโมงกว่า ไม่ง่ายเลย! ผ่าตัดทั้งวันโดยไม่กินไม่ดื่มก็ยังทำไม่เสร็จเลยนะครับ? นี่…จำนวนออกจะมากไปสักหน่อย!”
ทันใดนั้นทุกคนก็มองไปทางสือน่า
สือน่ายิ้มออกมา “เมื่อวานเสี่ยวเฉินทำไปแล้วหกเคส วันนี้เหล่าเฉินแปดเคส เสี่ยวเฉินแปดเคส คงไม่มีปัญหาอะไรหรอกค่ะ”
เมื่อเธอกล่าวเช่นนี้ออกมา ภายในห้องพลันเงียบลงทันที
หลี่เป่าซานแปลกใจ “เสี่ยวเฉิน คุณผ่าตัดถุงน้ำดีได้ด้วยหรือครับ?”
เฉินชางพยักหน้า “ครับ!”
สือน่ากล่าวต่อไป “เมื่อคืนมีหลายเคสที่ต้องผ่าตัดด่วน หัวหน้าแผนก คุณกับเหล่าเฉินไม่อยู่ทั้งคู่ ฉันเลยไปขอความช่วยเหลือจากแผนกศัลยกรรมทั่วไป ผลกลับกลายเป็นว่าต้วนปัวผลักภาระ บอกว่าไม่มีเวลา ตอนนั้นฉันเตรียมให้ผู้ป่วยย้ายโรงพยาบาลเร่งด่วนแล้ว จากนั้น…”
หลังจากสือน่าเล่าเรื่องการผ่าตัดของเฉินชางเมื่อคืนจบ ทุกคนพลันตื่นตะลึง!
เฉินชางได้รับความสำคัญอีกครั้งแล้ว!
เมื่อเห็นท่าทางชื่นชมของทุกคน เฉินชางจึงรีบบอกปัด “เป็นเพราะเหล่าเฉินสอนมาดีน่ะครับ”
เมื่อเขาพูดเช่นนี้ ทุกคนรอบๆ พลันมองไปที่เหล่าเฉิน
หลี่เป่าซานก็หันไปมองเหล่าเฉิน กล่าวอย่างสนิทสนมว่า “ปิ่งเซิง สุดยอดไปเลย!”
สือน่าก็พยักหน้า พูดยิ้มๆ ว่า “ใช่! เหล่าเฉิน สุดยอดไปเลย อาจารย์ยอดเยี่ยมทำให้เกิดลูกศิษย์ชั้นยอด!”
เมื่อเห็นทุกคนพากันชมแบบนี้ เหล่าเฉินก็หน้าแดงเป็นครั้งแรก
ฉันเยี่ยมขนาดนี้จริงหรือ?
ฉันร้ายกาจขนาดนั้นเลยหรือ?
ฉันสอนคนมากพรสวรรค์ออกมาโดยไม่รู้ตัวหรือ?
ฉันสุดยอดขนาดนี้ ทำไมเมื่อก่อนฉันไม่รู้ตัวล่ะ?
แต่ว่า…ตกลงฉันสอนอะไรเฉินชางกันแน่?
เหล่าเฉินคิดไม่ออกจริงๆ ว่าตนเองสอนอะไรให้เฉินชาง?
ช่างเถอะ คิดไม่ออกก็ไม่ต้องคิด ยังไงฉันก็สอนแล้วกัน!
เมื่อคิดได้ดังนี้ ท่าทางการยืนของเหล่าเฉินจึงให้ความรู้สึกแตกต่างออกไปจากเดิม เงยหน้าเชิดอกจนอกใหญ่กว่าฉินเยว่เสียอีก
สือน่าพูดต่อไปว่า “ส่วนใหญ่ผู้ป่วยที่ผ่าตัดไส้ติ่งด้วยการส่องกล้อง หลังจากผ่าตัดเสร็จก็กลับบ้านในวันนั้นได้เลย และกินอาหารกับทำกิจกรรมได้ตามปกติด้วย ขอแค่มาตรวจเป็นประจำก็พอ ไม่ต้องดูแลมากเกินไป!”
“ดังนั้นหัวหน้าแผนกคะ ห้องผู้ป่วยของพวกเราจะว่างในไม่ช้า เรื่องนี้คุณไม่ต้องกังวล!”
หลี่เป่าซานได้ยินดังนั้นก็พยักหน้าครั้งหนึ่ง “ดี! แผนกฉุกเฉินของพวกเราเพิ่งได้ห้องผ่าตัดมาไม่ทันไรก็มีผลงานขนาดนี้แล้ว ไม่เลว!”
“แต่จะต้องใส่ใจความปลอดภัยของผู้ป่วยด้วยนะครับ อย่าทำอะไรลวกๆ เพราะต้องการผลงานมากเกินไป! ฉินเยว่ คุณคอยสังเกตการณ์ให้ดี ทำวิจัยด้วยนะครับ”
……
……
หลังจากการแลกเวรที่เรียบง่ายเสร็จสิ้น เฉินชางก็จมลงสู่การผ่าตัดในวันนี้อีกครั้ง วันนี้เหล่าเฉินมีผ่าตัดแปดเคส เฉินชางก็มีการผ่าตัดแปดเคสเช่นกัน
ภายในห้องผ่าตัด อยู่ๆ ฉินเยว่ก็คิดเรื่องบางอย่างขึ้นมาได้จึงหันไปพูดกับเฉินชางว่า “เฉินชาง ฉันคิดว่า…พวกเราแบ่งการผ่าตัดออกเป็นกลุ่มดั้งเดิมกับกลุ่มทดลองได้นะคะ กลุ่มดั้งเดิมก็ใช้การผ่าตัดด้วยการส่องกล้องแบบเดิม ส่วนกลุ่มทดลองก็ใช้วิธีการของคุณ สุดท้ายพวกเราค่อยทำการวิเคราะห์แต่ละกลุ่ม เท่านี้วิทยานิพนธ์แบบง่ายๆ ก็ปรากฏเค้าร่างแล้ว!”
เฉินชางได้ยินดังนั้นก็คิดว่าเป็นไปได้ “ได้เลยครับ แต่ว่า…คุณจะไปหากลุ่มดั้งเดิมมาจากไหน?”
ฉินเยว่กลอกตาครู่หนึ่ง จากนั้นจึงเบิกตาวิ้งๆ “ห้องข้างๆ!”
เฉินชางชะงักไป “ห้องข้างๆ ? เหล่าเฉินหรือ?!”
พริบตานั้นเฉินชางพลันเข้าใจกระจ่าง แย้มยิ้มกระอักกระอ่วนออกมา “แบบนี้จะดีหรือครับ?”
ถ้าเหล่าเฉินรู้ว่าการผ่าตัดของตัวเองถูกนำมาใช้เป็นกลุ่มดั้งเดิมเพื่ออ้างอิง จะไม่โกรธจนอัดผมหรือ?
ฉินเยว่กลอกตา “มีอะไรไม่ดีล่ะ? ฉันคิดว่าดีมากเลยนะคะ ฉันเป็นคนรับผิดชอบเรื่องการวิจัยทางวิทยาศาสตร์นะ โอเคไหม”
เฉินชางยิ้มกระอักกระอ่วน “งั้นคุณลองไปปรึกษาเหล่าเฉินเถอะ”
การผ่าตัดในวันนี้หวังหย่งคล่องแคล่วกว่าเมื่อก่อนมาก ทั้งสองร่วมมือกันได้ดียิ่งขึ้น เมื่อเทียบกับเมื่อวาน ใช้เวลาน้อยลงมากเลยทีเดียว!
แต่เฉินชางกลับค้นพบอะไรบางอย่าง
[ทักษะการผ่าตัดถุงน้ำดี: ระดับสูง ค่าประสบการณ์: 4200/4000]
ประสบการณ์เต็มแล้ว!
แต่ว่า…ไม่เพิ่มระดับ!
ทำไมกัน?
นี่…นี่เป็นปัญหาที่คิดไม่ตกจริงๆ
คิดใคร่ครวญอยู่ครึ่งค่อนวัน จู่ๆ ก็คิดถึงเรื่องของเหล่าเฉินในตอนแรก ค่าประสบการณ์ก็ติดอยู่เช่นนี้โดยไม่เพิ่มระดับเช่นกัน
ต่อไปควรทำอย่างไรดี?
ตีมอนสเตอร์แล้วไม่เพิ่มระดับ นี่มันเรื่องอะไรกัน
ดูแล้ว การเลื่อนระดับไม่ได้วัดกันที่ค่าประสบการณ์เท่านั้น คงต้องทดลองให้ลึกซึ้งยิ่งขึ้น
[ติ๊ง! ทักษะการผ่าตัดของคุณมาถึงคอขวดแล้ว กรุณาผ่าตัดถุงน้ำดีให้หลากหลายยิ่งขึ้น ผ่าตัดหลายรูปแบบยิ่งขึ้น และผ่าตัดในระดับความยากที่แตกต่างกันให้มากขึ้น
การผ่าตัดธรรมดาเพียงอย่างเดียวเติมเต็มความเข้าใจที่คุณมีต่อการผ่าตัดถุงน้ำดีไม่ได้อีก โปรดพยายามให้มากขึ้น!]
เฉินชางได้ยินดังนั้นพลันเข้าใจกระจ่างขึ้นมาทันที ที่แท้ปัญหาก็อยู่ตรงนี้นี่เอง
ในเมื่อเพิ่มระดับไม่ได้ เฉินชางจึงมองไปที่หวังหย่งแล้วถามอย่างกะทันหันว่า “อยากลองดูหรือเปล่าครับ?”
หวังหย่งชะงักไป!
จากนั้นรู้สึกดีใจจนออกนอกหน้า ทั้งยังรู้สึกแปลกใจเล็กน้อย “ผม…ผมทำได้หรือครับ? คุณ…ผม…”
เขาติดตามหลี่เป่าซานไปผ่าตัดมาสองปีกว่าแล้ว ปกติได้แต่เป็นผู้ช่วย ตอนนี้มีโอกาสผ่าตัดด้วยตัวคนเดียวจะไม่ตื่นเต้นได้อย่างไร?
เฉินชางยิ้ม “ได้สิครับ! ทำไมจะไม่ได้ล่ะ! ผมจะคอยดูคุณอยู่ข้างๆ คุณมาทำเถอะ!”
[ติ๊ง! ค่าความรู้สึกดีของหวังหย่ง +20!]