และต้นตอของความคับข้องใจทั้งหมดนี้ เอาเข้าจริงแล้วก็อยู่ที่ตัวอวี๋เซี่ยวเซี่ยวทั้งนั้น
เธอรู้เรื่องความสัมพันธ์ระหว่างตี้ซื่อเทียนและซูเฉิงหว่านเย่ว์ตั้งแต่แรก แต่เธอยังไม่ชัดเจนกับเยี่ยเทียน และตามไล่จีบอยู่ตลอด…
แบบนี้เรียกว่าไม่ได้ตั้งใจจริงๆ เหรอ
เป็นผู้หญิงร้ายได้แบบนี้ ก็ถือว่าหาได้ยากจริงๆ
“ใช่แล้ว เกือบลืมเอาอันนี้ให้เธอ”
ซูหว่านหยิบแท็บเล็ตออกมาจากกระเป๋าของเธอ และเปิดวิดีโอที่เชื่อมต่อเสร็จตั้งนานแล้วพูดว่า “นี่ ดูสิ วีดีโอการถ่ายทอดสดงานเฉลิมฉลองพิธีอภิเษกสมรสของเจ้าชาย มันยิ่งใหญ่มากเลยใช่ไหม”
ในเวลานี้งานแต่งงานที่ยิ่งใหญ่กำลังเล่นอยู่บนหน้าจอแท็บเล็ต และใบหน้าหน้าของเจ้าบ่าวก็มีโครงหน้าคมคาย ดวงตาสีฟ้า และผมสีดำบริสุทธิ์ นี่คือเจ้าชายชาลส์ภารกิจ คนรักคนปัจจุบันของอวี๋เซี่ยวเซี่ยว
“นี่…นี่คืออะไร ซูหว่าน นี่ต้องเป็นคนที่เธอหามาจัดฉากแน่ นี่ไม่ใช่เรื่องจริง ไม่ใช่เรื่องจริง!”
อวี๋เซี่ยวเซี่ยวส่ายหัวอย่างสุดชีวิต ดวงตาของเธอแดงก่ำ กัดริมฝีปากและพูดว่า “ซูหว่าน เธอต้องการทำอะไรกันแน่ ทำไมเธอถึงไม่ยอมปล่อยฉันไป”
ซูหว่านส่ายหัวพูดว่า “เป็นเธอต่างหากที่ไม่ปล่อยตัวเอง ถ้าเธออยู่กับเยี่ยเทียนอย่างสงบๆ ดีๆ จะมีเรื่องในวันนี้เหรอ อวี๋เซี่ยวเซี่ยวเรื่องทุกอย่าง เธอทำตัวเธอเองทั้งหมด อย่าใช้รักแท้ของเยี่ยเทียนมาเอ่ยปากเพื่อเป็นข้ออ้างในการเสียสละของเยี่ยเทียน หากเธอรักเยี่ยเทียนจริงๆ และไม่รู้สึกอะไรกับชาลส์ แล้วเธอจะมาตกใจอะไรกับการที่ได้เห็นเจ้าชายชาลส์แต่งงาน เธอเสียใจอะไร เธอเห็นตัวเธอเองเป็นอะไร รักแท้ของเจ้าชายงั้นเหรอ เธออ่านนิยายมากเกินไปหรือเปล่า เธอก็แค่หนึ่งในคนรักมากมายของเขาเจ้าชายชาลส์ ที่มาสนใจเธอแค่ช่วงหนึ่งเท่านั้น และที่เขาตอบตกลงว่าจะช่วยเธอนั้นก็เพราะเขาเห็นพรสวรรค์ของเยี่ยเทียนเท่านั้น!”
ขณะพูด ซูหว่านผลักแท็บเล็ตไปที่หน้าอวี๋เซี่ยวเซี่ยว “เธอลืมตาและมองดีๆ กลุ่มเพื่อนเจ้าบ่าวคือใคร”
คือ…
เยี่ยเทียน
เยี่ยเทียนในวันนี้ไม่ได้หมดสภาพหรือจิตตกเหมือนเมื่อตอนที่ตระกูลเยี่ยล้มละลาย เขาสวมชุดพิธีการสีดำ และก็ดูมีชีวิตชีวามาก
“ไม่ ไม่จริง มันไม่จริง” ร่างกายของอวี๋เซี่ยวเซี่ยวราวกับถูกดูดเรี่ยวแรงออกไปจนหมด เธอโผตัวลุกขึ้นจากเก้าอี้ จากนั้นก็วิ่งออกจากร้านกาแฟเหมือนคนบ้า ซูหว่านมองร่างที่อยู่บนพื้นหิมะ เธอมองดูอวี๋เซี่ยวเซี่ยวที่วิ่งไปด้วยโทรศัพท์ไปด้วยอย่างนิ่งเงียบ จากนั้นรถที่ขับมาด้วยความเร็วก็พุ่งชนตัวเธออย่างจัง…
เลือดสีแดงสดอาบย้อมบนหิมะสีขาวเงิน
ซูหว่านปิดแท็บเล็ตอย่างเงียบๆ และโทรศัพท์ของเธอก็ดังขึ้นอย่างรวดเร็ว
“ทำได้เยี่ยมมาก”
ซูหว่านรับโทรศัพท์ และฝั่งนั้นก็มีเสียงไพเราะของผู้หญิงดังออกมาพูดด้วยน้ำเสียงต่ำเป็นภาษาต่างประเทศว่า “คนพวกนี้ทำให้ราชวงศ์เสื่อมเสีย ถูกกำจัดยิ่งเร็วยิ่งดี และแน่นอนว่าต้องขอบคุณสำหรับความเอื้อเฟื้อช่วยเหลือของเธอนะซู ไม่ว่าจะด้านการเงินหรือด้านข้อมูล ฉันรู้สึกขอบคุณอย่างจริงใจ! คุณวางใจได้ รอให้เจ้าชายของฉันเอาชนะชาลส์ในการขึ้นครองบัลลังก์ได้สำเร็จ จะไม่มีวันลืมคำสัญญา…ตระกูลเย่จะไม่มีวันได้กลับมาเสนอหน้าอีก”
“ถ้างั้นซูหว่านก็ต้องขอบคุณสมเด็จพระราชินีด้วยเพคะ”
หลังจากวางสาย ซูหว่านก็เก็บของและจ่ายเงิน เดินออกจากร้านกาแฟคนเดียว เธออยู่ในโลกใบนี้มานานขนาดนี้แล้ว และยังเอาหุ้นทั้งหมดแลกเงินสดมาอย่างประเมินค่าไม่ได้ แล้วเอาไปใช้เพื่อสนับสนุนราชินีเนีย และนี่คือวันที่เธอรอ
เวลานี้สถานที่เกิดอุบัติเหตุทางรถยนต์ก็ถูกล้อมรอบด้วยผู้คนจำนวนมาก และเลือดยังคงกระจายอยู่บนหิมะ ซูหว่านไม่ได้หันไปมองมันอีก
“คุณจะไปแล้วเหรอ”
ทันใดนั้นก็มีเสียงต่ำของผู้ชายดังขึ้นจากข้างหลัง
ซูหว่านชะงักเท้า แต่ก็ไม่ได้หันกลับไปมอง “ขอโทษ คราวนี้ฉันแย่งคะแนนของคุณไป คุณควรรู้ว่าชีวิตนี้ฉันเกลียดคนประเภทสำส่อน แล้วยังเอาคนอื่นมาป้องกันตัวเองที่สุด”
“อือ”
ซูรุ่ยที่อยู่ด้านหลังก้าวขึ้นหน้าหนึ่งก้าว คล้ายกับว่าเขาต้องการจะจับไหล่ซูหว่าน แต่ว่าทันใดนั้นซูหว่านก็ก้าวไปข้างหน้าอีกหนึ่งก้าวใหญ่
ท่ามกลางหิมะสีขาว ครั้งที่แล้ว เขาแบกเธอไว้บนหลังแล้วเดินไปข้างหน้า
คราวนี้ เธอกลับหันหลังให้เขา รักษาระยะห่างที่ใกล้ที่สุดเอาไว้ แต่ก็เป็นระยะห่างที่ไกลที่สุดเช่นกัน…
“ซูรุ่ย ถ้ามีครั้งหน้า ฉันก็จะทำแบบนี้อีก ดังนั้น คุณอย่าตามฉันอีก”
น้ำเสียงของซูหว่านจริงจังมาก ท่ามกลางหิมะที่โปรยปรายลงมานั้นแสดงให้เห็นถึงความเหงา “ฉันจำไม่ได้ว่าฉันทำร้ายคนไปกี่คนแล้ว และฉันก็จะทำแบบนี้ต่อไป”
“อือ”
ซูรุ่ยตอบรับเสียงหนึ่ง น้ำเสียงของเขาดูไม่ใส่ใจ แต่อันที่จริงแล้วจริงจัง “ซูหว่าน ผมฆ่าคนมากกว่าคุณ ผมโหดร้ายกว่าคุณด้วยซ้ำ แต่…ซูหว่าน คุณรู้ไหม ผมมาที่ห้วงกาลอวกาศที่สาบสูญ กลายเป็นเจ้าหน้าที่ เพื่อมาหาคุณ ถึงแม้ผมจะไม่ได้รับคะแนนก็ไม่เป็นไร ขอเพียงอยู่ในโลกใบเดียวกับคุณ ผมก็รู้สึกพอใจมากแล้ว”
“งั้นเหรอ”
น้ำเสียงของซูหว่านดูลังเลและสับสนเล็กน้อย
ในตอนนี้เธอเริ่มติดต่อสำนักงานใหญ่แล้ว และยืนยันการออกจากภารกิจ…
ซูรุ่ย…
ฉันอยากจะเชื่อ แต่ก็ไม่กล้าเชื่อคุณ
ได้โปรดยกโทษให้กับความขี้ขลาดและเห็นแก่ตัวของฉันด้วย ความเห็นแก่ตัวที่ต้องการความเชื่อมั่นมากกว่านี้ มากยิ่งกว่านี้ ถึงจะกล้ามอบความจริงใจของฉันให้กับคุณ…
หิมะตกหนักบดบังการมองเห็นของซูรุ่ย ซูหว่านยิ่งเดินยิ่งจากไปไกล เวลานี้ในหัวของซูรุ่ยได้ยินเสียงแจ้งเตือนว่าภารกิจล้มเหลวแล้ว…
อวี๋เซี่ยวเซี่ยวเสียชีวิตแล้ว และภารกิจถูกตัดสินว่าล้มเหลวโดยสิ้นเชิง
“ภารกิจล้มเหลวแล้วล่ะค่ะ!”
ซูเสี่ยวซูไม่รู้ว่าออกมาจากที่ใด สวมเสื้อแจ็คเก็ตขนนุ่มสีแดง เมื่อเห็นซูรุ่ยไม่ได้พูดอะไร ซูเสี่ยวซูก็กลอกตาไปมาและพูดกับตัวเองว่า “หลังจากภารกิจล้มเหลวแล้ว ก็ต้องออกจากโลกนี้ภายในเวลาที่กำหนดใช่ไหมคะ ปะป๊ารีบคัดลอกข้อมูลในชิปของหนูเร็ว! หนูคัดลอกระบบทั้งหมดของหลิงเสินมาหมดแล้ว ข้อมูลเหล่านี้จะถูกใช้ในภายหลังแน่นอน!”
คำพูดของซูเสี่ยวซูทำให้ซูรุ่ยกลับมามีสติอีกครั้ง
อันที่จริงตอนเห็นซูเสี่ยวซูครั้งแรกในเกม ซูรุ่ยเกิดความรู้สึกแปลกๆ ขึ้นมาในใจเป็นพิเศษ และหลังจากเกมออฟไลน์ในวันนั้น ซูเสี่ยวซูก็ปรากฏตัวในห้องนอนของซูรุ่ย นี่ทำให้ซูรุ่ยแน่ใจว่าเขาจะต้องมีความสัมพันธ์ที่ใกล้ชิดกับซูเสี่ยวซู
และเมื่อซูเสี่ยวซูเล่าเรื่องราวออกมา ซูรุ่ยถึงรู้ว่าเธอเป็นสุดยอดปัญญาประดิษฐ์ขั้นสูงที่สามารถเปลี่ยนร่างเป็นมนุษย์ได้ ซูเสี่ยวซูคือผลิตภัณฑ์รุ่นทดลองที่ผลิตขึ้นโดยซูรุ่ยจากโลกอนาคตสักใบที่มีความก้าวหน้าทางเทคโนโลยี
“ปะป๊า ที่จริงหนูเป็นแค่สำเนาข้อมูลเท่านั้น ตอนนี้หนูไม่สามารถออกจากโลกของ ‘หลิงเสิน’ ได้ แต่ว่ารอให้ถึงเวลาในห้วงภารกิจหนึ่งก่อน เมื่อในอนาคตหนูถูกคิดค้นออกมา พวกเราสามคนก็จะรวมตัวกันได้แล้ว”
นี่คือคำพูดเดิมของซูเสี่ยวซูที่บอกกับซูรุ่ยในเวลานั้น ในคำอธิบายของซูเสี่ยวซู รวมถึงซูหว่าน ทั้งสามคนเป็นครอบครัวที่มีความสุขมาก หรือบางทีอาจเป็นเพราะคำพูดของซูเสี่ยวซูนั้นเป็นสิ่งที่ใฝ่ฝัน หรือบางทีเพราะตัวเองรู้สึกว่ามีความสัมพันธ์ที่สนิทสนมกับเธอมาก ดังนั้นซูรุ่ยจึงเชื่อคำพูดของซูเสี่ยวซู…
สำเนาของซูเสี่ยวซูถูกคนในโลกอนาคตมานำวางไว้ในโลกใบนี้ เธอไม่ได้เป็นเพียงตัวน่ารักที่มีชีวิตเท่านั้น!
ความจริงแล้วเธอมีภารกิจ นั่นคือการคัดลอกระบบข้อมูลของ ‘หลิงเสิน’
หลังจากที่ซูเสี่ยวซูถ่ายโอนข้อมูลทั้งหมดของ ‘หลิงเสิน’ ไปยังสมองของซูรุ่ยแล้ว เธอจึงกลายเป็นชุดข้อมูลและกลับไปที่โลกของเกม ‘หลิงเสิน’ อีกครั้งอย่างอาลัยอาวรณ์ หลังจากนี้เธอจะอยู่ได้แค่ในโลกนี้เท่านั้น…
“ซูเสี่ยวซู พวกเราจะเจอกันอีกแน่นอน!”
ซูรุ่ยทิ้งคำพูดเหล่านี้ไว้อย่างเงียบๆ หลังจากนั้นซูรุ่ยก็เริ่มทำตามขั้นตอนก่อนหน้านี้ เพื่อออกจากโลกภารกิจตามแนวทางปฏิบัติ…
ในโลกของ ‘หลิงเสิน’ เพื่อที่จะเฉลิมฉลองเทศกาลคริสต์มาส โลกทั้งใบต่างปกคลุมไปด้วยสีเงินและหิมะที่กำลังโปรยปราย
ซูเสี่ยวซูเดินอยู่บนแผนที่ซึ่งไร้ผู้คนตามลำพังอย่างเงียบๆ และหิมะก็ปกคลุมบนไหล่เล็กๆ ของเธอ
“ปะป๋า หม่าม๊า”
จู่ๆ ซูเสี่ยวซูก็อยากจะร้องไห้ออกมา แต่…ดูเหมือนว่าปะป๊าของเธอจะลืมติดตั้งท่อน้ำตาให้เธอ
ตอนนั้นเธอถูกสร้างขึ้นด้วยความรู้สึกของมนุษย์ แต่เธอไม่ได้รับสิทธิ์ในการร้องไห้ ซูเสี่ยวซูดูเหมือนจะนึกถึงเสียงทุ้มต่ำของซูรุ่ยในอีกโลกหนึ่งขึ้นมา…
จากนี้ไปเธอจะชื่อว่าซูเสี่ยวซู เป็นลูกสาวของฉันและซูหว่าน
โลกของเธอไม่จำเป็นต้องมีน้ำตา เพราะพวกเราจะไม่ทำให้เธอร้องไห้
คนที่อยู่ในโลกนั้นมาตลอดจะต้องมีความสุขมากๆ เป็นพิเศษเลยใช่ไหม
จู่ๆ ซูเสี่ยวซูก็รู้สึกอิจฉาเล็กน้อย และอิจฉาร่างกายของตัวเอง
ในตอนนี้ ซูเสี่ยวซูคิดว่าเธอจะต้องติดอยู่ในโลกของ ‘หลิงเสิน’ ตลอดไป แต่เธอกลับไม่รู้ว่าเธอจะได้พบกับซูรุ่ยและซูหว่านอีกครั้งสักวันหนึ่งในอนาคต…