บทที่ 94 พนันกันอีกสักตา![รีไรท์]
ผู้เชี่ยวชาญหินรับหินที่อยู่ในมือของฉู่ชวิ๋น แต่เขาไม่ได้ตั้งใจจะผ่าพิสูจน์!
“ขอโทษด้วยนะครับ! กรุณาจ่ายค่าหินหยกก่อน”
ชายวัยกลางคนในชุดสูทพร้อมแว่นตาหนึ่งคู่ก้าวเข้ามาแล้วพูดขึ้น สกุลของเขาคือจาง เขาเป็นผู้จัดการที่ชั้นสามแห่งนี้
“ราคาเท่าไหร่?” ฉู่ชวิ๋นถาม
เป็นเรื่องของการจ่ายเงินแน่นอน ไม่มีอะไรต้องกังวล
“500,000 หยวน” ผู้จัดการจางจ้องไปที่ปฏิกิริยาของฉู่ชวิ๋น ตราบใดที่เห็นฉู่ชวิ๋นลังเลเล็กน้อยเขาจะเริ่มเยาะเย้ยทันที
น่าเสียดายที่ฉู่ชวิ๋นถอนหายใจเบา ๆ และไม่ได้เปิดเปลือกตาขึ้น
ในความเป็นจริงพวกเขาไม่รู้จักฉู่ชวิ๋นเป็นอย่างดี เขาไม่ค่อยสนใจเกี่ยวกับเงิน ๆ ทอง ๆ หากฉู่ชวิ๋นเปลี่ยนมันเป็นหินนางฟ้าได้ เขาก็จะจับตามองของฉู่ชวิ๋น
“ชำระเงินด้วยบัตรหรือเช็คดีครับ”
ผู้จัดการจางรู้สึกไม่สบายใจมาก เพราะเขาไม่สามารถเหน็บแนมฉู่ชวิ๋นได้เลยและเขาไม่สามารถพูดกับฉีลู่ได้
“ถามเธอสิ” ฉู่ชวิ๋นชี้ไปที่หงหลิง เขาออกมาข้างนอกโดยไม่มีเงินติดตัว เขาเป็นคนจนกรอบแบบสุด ๆ
“ตรวจสอบด้วยค่ะ” หงหลิงนำเช็คออกมาเขียนและมอบให้ผู้จัดการจาง
แค่ 500,000 หยวนที่ฉู่ชวิ๋นใช้ไป นับประสาอะไรกันต่อให้เป็น 50 ล้านหยวน 500 ล้านหยวน ตราบใดที่เธอมี เธอก็ไม่ลังเลที่จะจ่ายให้เขา
เธอจำได้อย่างชัดเจนว่าที่หอสมบัติของเธอ ฉู่ชวิ๋นกล่าวว่าเขาไม่ชอบเป็นหนี้ใคร เขามอบป้ายหยกช่วยชีวิตเฉินฮั่นหลง มันสามารถหยุดกระสุนได้
สิ่งนี้เป็นปาฏิหาริย์ เงินจำนวนมากเท่าไรก็ไม่สามารถหาซื้อได้ การกระทำของหงหลิงนั้นสะอาดและเรียบร้อย ดังนั้นฉีลู่จึงไม่มีโอกาสหยุดเธอเอาไว้ ทันใดนั้นใบหน้าของเขาก็มืดครึ้ม
“ฉันอิจฉาพี่ชายคนนี้จริง ๆ ปล่อยให้ผู้หญิงจ่ายเงินให้นายแล้วยังทำตัวใจเย็นได้ ฉันชื่นชมนายจริง ๆ” ฉีลู่เสียดสี
“ไม่ต้องเกรงใจ!” ฉู่ชวิ๋นพูดอย่างเฉยเมย
ฉีลู่พูดอะไรไม่ออก เขาด่าฉู่ชวิ๋นในใจ เห็นฉันชื่นชมแกจริง ๆ หรือไง ฉันล้อเลียนแกต่างหาก ไอ้โง่! ดวงตาของผู้คนรอบข้างต่างมองมา เพราะเข้าใจว่าสองคนนี้ไม่ถูกกันอย่างแน่นอน
“ตัดหินหยกก้อนนี้ได้ไหม?” ฉู่ชวิ๋นมองที่ผู้เชี่ยวชาญเรื่องหิน
คนผ่าหินมองไปที่ฉีลู่
ฉีลู่พยักหน้า แต่ในใจเขาตะโกน มาลองดูกัน! จะต้องไม่มีอะไรในนั้นเหลือเพียงเศษเสี้ยวของหินขยะ
หินหยกนั้นถูกใส่เข้าไปในเครื่องแยกชิ้นส่วน และมีดแรกจะถูกตัดจากหนึ่งในห้าของหินหยกทั้งหมด
“รอก่อน!” ฉู่ชวิ๋นจู่ ๆ ก็ส่งเสียง
ทุกคนมองเขาและบ่นในใจ คืออะไร ขอคำปรึกษาเหรอ? ฉู่ชวิ๋นเดินไปที่นั่น เอาปากกาทำเครื่องหมายไว้บนหินหนึ่งในสามของหินหยก
“เริ่มจากตรงนี้!” ฉู่ชวิ๋นพูดขึ้น
ทุกคนอดถอนใจไม่ได้ โง่เง่า!
ปกติชิ้นส่วนหินจะถูกแยกเป็นร้อย ๆ ครั้ง จะให้เริ่มตรงไหนก็เหมือนเดิม
คนผ่าหินมองดูฉีลู่ “ทำตามที่เขาพูด”
ฉีลู่หัวเราะเยาะไม่ว่าจะเริ่มลงมีดที่ใด ขยะก็เป็นขยะอยู่วันยังค่ำ
เขาทำมาเป็นอาชีพแทบจะไม่มีวัตถุดิบที่ดีที่นี่เลย หยกคุณภาพสูงถูกเอาไปเก็บไว้แล้ว ที่เหลือแค่เอาไว้ดึงดูดนักพนันจำนวนมากเข้ามา
ผู้เชี่ยวชาญหินหยก เริ่มที่จะเอาชิ้นส่วนหลังจากตัดแล้วออกมาทุกคนดู การตัดหินเทียบเท่ากับการพนัน ซึ่งทำให้ผู้คนรู้สึกพลุ่งพล่าน
“ดูสิมันเป็นสีเขียว” ไม่รู้ว่าใครตะโกนอย่างตื่นเต้น
มีความโกลาหลเกิดขึ้นทันที! ในที่สุดมีดก็ตัดหิน เผยให้เห็นพื้นที่สีเขียวขนาดใหญ่ภายใน
“ฮ่าฮ่า น้องชายตัวน้อยของฉันโชคดีจริง ๆ ดวงขึ้นดีจริง ๆ เลย”
“สีเขียวอมฟ้า สีมันวาวเหมือนจาระบี นี่คือน้ำมันเมล็ดคุณภาพสูงสีเขียว!”
“น้องชายเก่งมาก โชคดีสุด ๆ เลย มันก้อนใหญ่มาก มันมีมูลค่า 20 หรือ 30 ล้านหยวน”
ผู้คนพูดคุยกันเสียงดัง พวกเขารู้วิธีการพนันหิน มันทำให้พวกเขาเฝ้าดูกันอย่างดุเดือดเลือดพล่าน และพวกเขากล่าวว่าใบหน้าของฉีลู่หน้าเปลี่ยนสีไปแล้ว
ฉู่ชวิ๋นหัวเราะเบา ๆ และพูดว่า “คุณชายฉี ผมจะให้ราคามิตรภาพกับคุณ เอาแค่ 25 ล้านหยวน เพิ่มไป 10 เท่าคือ 250 ล้านหยวน เอาเท่านี้พอ”
ฉากเงียบสงัดไปชั่วขณะ พวกเขาลืมเรื่องนี้ไปเลย
ฉีลู่กล่าวว่าผ่าหินแล้วพบว่าเป็นหินคุณภาพดี จะซื้อกลับในราคา 10 เท่า
10 เท่านั้นเท่ากับ 250 ล้านหยวน มันเป็นตัวเลขมหาศาลเลยนะ ไม่มีใครกล้าพูดอะไรออกมาเพราะใบหน้าของฉีลู่นั้นมืดมนและน่ากลัว
ดูเหมือนฉู่ชวิ๋นจะมองไม่เห็นและพูดต่ออีกว่า
“คุณชายฉี จะเปลี่ยนใจเหรอ?”
ฉีลู่หรี่ดวงตาของเขาลง มันเต็มไปด้วยความดุร้าย แต่เขาปกปิดมันอย่างชาญฉลาดเมื่อเขาเงยหน้าขึ้นมองและยิ้มว่า
“จะเป็นไปได้ยังไง? มันแค่ 250 ล้านหยวนเอง ฉันยังสามารถจ่ายออกไปได้อีกเยอะ”
เขาไม่กล้าโกงต่อหน้าคนมากมาย มันจะเป็นการทำลายธุรกิจตัวเอง
แม้เขาจะคิดว่าการแสดงของเขานั้นไร้ที่ติ แต่ผู้คนที่นี่ล้วนเป็นวิญญาณของมนุษย์ นักพนันไม่มีอะไรอย่างอื่นนอกจาก ความรู้สึกและมีสายตาที่ดี
ในสายตาของพวกเขา ฉีลู่พูดอย่างนี้ด้วยอาการกัดฟันแน่นราวกับว่า ได้ยินเสียงขบฟันของเขา ด้วยเงินจำนวนมากแบบนี้ จะไม่มีอาการเจ็บปวดและสั่นไหวเลยเรอะ?
คนเหล่านี้มักจะเล่นการพนันและสูญเสียเงินที่นี่ ในเวลานี้พวกเขามองด้วยความละโมบ แต่ไม่สามารถแสดงออกมาได้ ฉีลู่กัดฟันและเขียนเช็คส่งให้
ฉู่ชวิ๋นรับเช็คแล้วส่งให้หงหลิงโดยไม่ได้มองเลย หงหลิงลังเล เธอรับเช็คมาจากฉู่ชวิ๋น แปลว่าเขาไม่ได้เป็นหนี้เธอเลยเหรอ?
ในความเป็นจริง เธอไม่ต้องการเงิน เธอหวังว่าจะได้รับป้ายหยกช่วยชีวิต อย่างไรก็ตามในท้ายที่สุดเธอก็หยิบมันขึ้นมา ฉู่ชวิ๋นมอบมันให้กับเธอ เธอได้แต่ต้องรับมันไว้
“ไปกันเถอะ!” ฉู่ชวิ๋นพูดขึ้น เขาฆ่าคนมากเกินไป เขาแค่อยากมาสนุกและผ่อนคลายอารมณ์รุนแรง หยกที่ต้องการก็มีมากพอแล้ว เขามีสิ่งสำคัญที่ต้องไปทำต่อ
“คุณชายฉี ขอบคุณสำหรับการต้อนรับของคุณนะคะ ลาก่อน!”
หงหลิงบอกลาแล้วตามฉู่ชวิ๋นไปที่ลิฟต์
ดวงตาของฉีลู่กลายเป็นสีแดงในไม่ช้า หากเขาไม่รู้ว่าเขาถูกสองคนนี้มาป่วน สมองของเขาคงโดนสุนัขคาบไปกินแล้ว
“รอเดี๋ยว!” ฉีลู่ก้าวเข้ามาขวางฉู่ชวิ๋นและหงหลิง
“มีอะไรอีกเหรอ คุณชายฉี?” ฉู่ชวิ๋นทำท่าทางไม่ใส่ใจ
ถ้าเป็นในอดีต ฉีลู่คงพลั้งเหวี่ยงหมัดออกไปแล้ว แต่ตอนนี้การแสดงออกของเขาแนบเนียน ไม่มีทางจับได้
“น้องชาย นายโชคดีมากเกินไป จะรีบไปไหนล่ะ ทำไมเราไม่พนันอีกตาล่ะ?”
ฉีลู่พยายามซ่อนความเกลียดชังด้วยน้ำเสียงของเขา
“โอ้?” ฉู่ชวิ๋นยกคิ้วขึ้นและถามด้วยความสนใจ “จะพนันยังไงดี?”
“กฎง่ายมาก เราสองคนหยิบหินหยก 3 ก้อนจากในทั้งหมด 8 กอง ในเวลาเดียวกันแล้วผ่าหิน ตราบใดที่พบว่าเป็นหินคุณภาพดี อีกฝ่ายต้องซื้อกลับในราคา 10 เท่า ลองดูไหม?” ฉีลู่พูดด้วยความเจ็บใจ
“เอาสิ!” ฉู่ชวิ๋นพูดอย่างไม่ใส่ใจ
ฉีลู่นิ่งไป เขาอารมณ์เสียมากเพราะฉู่ชวิ๋นรับปากอย่างรวดเร็ว ทำให้เขาไม่สามารถเยาะเย้ยได้
เขาพูดกับตัวเองว่า “เสแสร้ง! จะทนต่อไปได้สักเท่าไร ยังไงอีกเดี๋ยวได้ตายแน่!”
คนรอบข้างถูกจุดประกายความกระตือรือร้นทันที มันเหมือนการชนไก่ ชายที่ดูมีอายุคนหนึ่งเกือบจะตะโกนส่งเสียงเชียร์ นั่นคือสิ่งที่ผู้คนทำตอนนี้ มันไม่ใช่เรื่องใหญ่
อย่างไรก็ตาม บางคนก็กังวลเกี่ยวกับฉู่ชวิ๋น วิธีการพนันดังกล่าวมักจะต้องมีผู้ที่ได้รับการยอมรับอย่างสูงในวงการการพนันเป็นผู้ตัดสิน แต่ฉีลู่ไม่ได้พูดถึงเรื่องนี้ เห็นได้ชัดว่าเขารังแกคนธรรมดาอย่างฉู่ชวิ๋น คนส่วนใหญ่รู้ว่าแม้ฉู่ชวิ๋นจะชนะ ผลที่ตามมาอาจเลวร้ายยิ่งกว่าเดิมแน่นอน ไม่มีใครเป็นฮีโร่ที่จะเสี่ยงบอกการลักไก่ของฉีลู่เพื่อเตือนฉู่ชวิ๋น
…
ฉู่ชวิ๋นและฉีลู่มองหน้ากัน ฉีลู่จ้องมองที่ฮงหลิง ดวงตาของเขาก็มีแต่ความปรารถนาและความหื่นกาม
เขาพูดกับตัวเองว่า “นังผู้หญิงคนนี้ รอฉันจัดการผู้ชายคนนี้ก่อนนะ ฉันจะทรมานเธอเอง!”
“ขอความกรุณาด้วย!” ฉีลู่พูดด้วยวิธีแปลก ๆ
เมื่อพูดจบเขาก็เดินสลับไปมาเพื่อเลือกก้อนหินหยก
ฉู่ชวิ๋นยิ้มมุมปากของเขาแล้วเดินช้าๆ จิตของเขาเปิดอยู่แล้ว ฉีลู่มองฉู่ชวิ๋น ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความดูถูกเหยียดหยาม วิธีการเลือกหินหยกของฉู่ชวิ๋นนั้นไม่เป็นมืออาชีพเอาซะเลย
ครั้งแรกเขาเลือกหินที่เป็นเหมือนก้อนอึ 1 ก้อน
เขายิ้มอย่างมั่นใจและไม่ได้ก้มตัวลงไปเลือกหิน เขาสะบัดหิน 3 ก้อนด้วยเท้าของเขา โบกมือแล้วพูดว่า “นี่คือหิน 3 ก้อนแรก”
ทุกคนดูทึ่มทื่อ ไม่รีบร้อนเกินไปหน่อยเหรอ? ฉีลู่ยิ้มเยาะและจ้องมองที่ฉู่ชวิ๋น ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความรุนแรง กล้าที่จะเล่นกับฉันเรอะ?
ในหัวใจของเขาแค่ตอนที่ฉู่ชวิ๋นรับปากว่าจะเล่นพนันกับเขา มันก็ได้แพ้ไปแล้ว นี่คืออาณาจักรของเขา คำพูดของเขาคือที่สุด ฉีลู่ตัดสินใจที่จะให้ฉู่ชวิ๋นรู้ว่านี้ คือการตัดสินใจที่แย่ที่สุดในชีวิต มันคือการแสดงความฉลาดอันน้อยนิดของตัวเองต่อหน้าเขาและหงหลิง เขาต้องการให้ผู้หญิงคนนี้รู้ว่า คนประเภทใดที่ไม่สามารถทำให้ขุ่นเคืองได้
“3 ก้อนนี้”
คำพูดของฉู่ชวิ๋นปลุกฉีลู่ และเขาเงยหน้าขึ้นมอง ฉู่ชวิ๋นมอบหินหยกทั้ง 3 ก้อนให้กับผู้เชี่ยวชาญด้านหิน
ฉีลู่เดินไปและพูดว่า “ในเมื่อเราได้เลือกทั้งหมดแล้ว มาเริ่มกันเลย!”
ฉู่ชวิ๋นพยักหน้าและตกลง “ใครจะเป็นคนเริ่มก่อน?” ฉีลู่ถาม
“แล้วแต่” ฉีลู่ไม่รู้จักธรรมชาติของฉู่ชวิ๋น ตอนนี้ฉีลู่กัดฟันแน่นเนื่องจากความกวนของฉู่ชวิ๋น
“เริ่มด้วยของฉันก่อน!” ฉีลู่กวักมือเรียกให้ เริ่มผ่าหินขึ้น
ผู้เชี่ยวชาญหินพยักหน้าเล็กน้อย
ฉีลู่พยักหน้าอย่างไร้ร่องรอยไปยังเครื่องตัดหินและใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความภาคภูมิใจ เขาพูดได้เต็มปากว่าเขาเป็นฝ่ายชนะการพนันหินแล้ว
หินของเขาถูกเปลี่ยนเป็นหินคุณภาพดีที่ได้รับการประเมินโดยผู้เชี่ยวชาญ การกระทำของผู้เชี่ยวชาญตัดหินนั้นรวดเร็วมาก วาดเส้นแล้วเตรียมตัด
ในเวลาเดียวกันฉู่ชวิ๋นก้มลง ส่งพลังแสงสีขาวพุ่งเข้าไปในหินของฉีลู่อย่างเงียบๆ มีดนั้นตัดสองในห้าของหิน สีหน้าของผู้เชี่ยวชาญหินเปลี่ยนไป รอยยิ้มเย่อหยิ่งของฉีลู่เยือกเย็น ไม่มีสีเขียว ไม่มีอะไรเลย
“ก้อนต่อไป” ฉีลู่เสียงเย็นชา เห็นได้ชัดว่าร่างของผู้เชี่ยวชาญหินสั่นเทาอยู่ครู่หนึ่งและเริ่มตัดหินก้อนที่สอง
ส่วนที่สองมาจากส่วนที่เหลือของหินหยก มันกลับกลายเป็นว่าไม่มีอะไร ใบหน้าของฉีลู่นั้นมืดมนและเหมือนคนจมน้ำ
“ตัดจากตรงกลาง!”
ฉีลู่ตะโกน คนธรรมดาจะไม่เลือกที่จะตัดจากตรงกลางเพราะถ้ามีหินคุณภาพดีจริง มันจะไร้ประโยชน์ทันที แต่เขาจะให้ตัดหินหยกนี้ จากตรงกลางแบบนี้มันจะกลายเป็นขยะในทันที คนผ่าหินเช็ดเหงื่อเย็นบนหน้าผากของเขา เขาไม่กล้ายกหัว เขาตัดหินลงไป หินหยกแบ่งออกเป็นสองส่วน
นี่คือ?
ทุกคนมึนงงราวกับเป็นคนโง่ มันจะเป็นผงไปได้ยังไง? พวกเขาไม่เคยเจอสิ่งที่แปลกประหลาดเช่นนี้มาก่อน เป็นเพราะการขนส่งหรือหินนี้ไม่มีอะไรมาแต่แรกแล้ว?
ในเวลานี้มีลมพัดผ่านจากหน้าต่างและผงสีขาวก็ปลิวไป และมันหายไปทันที นี่ทำให้ใบหน้าของฝูงชนแปลกประหลาดขึ้น สีหน้าของฉีลู่ดำสนิทและน่ากลัว และฟันของเขาขบกันจนเกือบจะแตก
“หมายความว่ายังไง? ใครจะบอกฉันได้ว่าผงมีค่าเท่าไหร่?”
เสียงของฉู่ชวิ๋นดังขึ้นฉับพลัน ในนั้นทุกคนเงียบมาก หงหลิงกลั้นหัวเราะแทบไม่อยู่ นอื่นก็มีสีหน้าแปลก ๆ ไม่รู้จะทำหน้าอย่างไรดี ผงมีมูลค่าเท่าไร? ตอนนี้มันถูกพัดพาไปโดยสายลม ถ้าคุณอยากขาย
คุณก็ต้องไปตามเก็บมันแล้วละ