ตอนที่ 223 หญิงที่ตามเย้ากั๋วซือ (4)
“เจ้าว่าใครเป็นเด็กน้อย ข้าอายุสิบห้าแล้ว สิบห้าแล้วนะ! ข้าก็แค่โตช้า ตัวเล็กไปหน่อย ข้าไม่ใช่เด็ก!”
เฟิงหรูชิงสตรีผู้นี้ช่างชั่วร้ายนัก ใส่ร้ายนางเป็นเด็กน้อย พูดแบบนี้…นางจะได้ครอบครองพี่หนานเสียน
อย่างถูกทํานองคลองธรรมแล้วกระมัง!
เหอะ นางไม่ยอมให้เฟิงหรูชิงสมหวังแน่!
“องค์หญิง ท่านคงไม่ได้ไปล่วงเกินผู้อื่นจริงๆ หรอกนะเพคะ” ชิงหลิงจะร้องไห้แล้ว
ที่แท้องค์หญิงไม่ได้ชอบนางหรือหลิวลี่เท่านั้น ถึงกับ…ถึงกับมีหญิงอื่นอยู่ข้างนอก!
อีกทั้งผู้อื่นมาหาให้องค์หญิงรับผิดชอบถึงบ้าน
“เจ้าหุบปาก!”
เฟิงหรูชิงตวาด ทำเอาเสียงร้องไห้ของชิงหลิงหยุดลง
“ว่ามาเถอะ มาหาข้ามีเรื่องอะไร” นางหรี่ดวงตาลง ยิ้มร่าประเมินเสี่ยวหลัวลี่ผู้นี้ “หากเจ้าหน้าตางดงาม ข้าอาจจะรับเจ้าไว้”
เสี่ยวหลัวลี่เบิกตากว้าง ผู้หญิงคนนี้หมายความว่าอย่างไร จะรับนางไว้คืออะไรกัน
ในฉับพลัน เสี่ยวหลัวลี่กลอกตาไปมาหลายรอบ เชิดหน้าอย่างภาคภูมิ “ข้าตัดสินใจพักอยู่ที่จวนองค์หญิงของเจ้า!”
ตอนเดินทางมา นางได้ยินข่าวลือเกี่ยวกับสตรีนางนี้มามาก
อ้วนอัปลักษณ์ กระทำแต่ความชั่วร้าย รังแกสตรีข่มเหงบุรุษ ถูกสามีหย่า…
ตอนนี้ดูไปแล้ว เฟิงหรูชิงอวบไปหน่อย แต่ไม่ถึงขั้นอ้วน ข้อนี้สามารถปล่อยผ่านไปได้
แต่เรื่องอื่นๆ ก็พิสูจน์ได้แล้วว่า ผู้หญิงคนนี้มีชื่อเสียงฉาวโฉ่ว
แต่พี่หนานเสียนดันชอบนาง เพราะอะไร
นางจะต้องอยู่ที่นี่จนกระทั่งรู้ว่านางมัดใจพี่หนานเสียนได้อย่างไรถึงจะยอมหยุด!
“เจ้ามาหาข้าทำไม หลิวลี่ โยนพวกนางออกไป” เฟิงหรูชิงไม่หันหน้ากลับมา ทิ้งคำพูดก่อนเดินกลับจวนองค์หญิง
เสี่ยวหลัวลี่ตะลึงลนลาน
นางรีบพุ่งไปเบื้องหน้าเฟิงหรูชิง รั้งนางไว้
แต่รูปร่างสูงอี้หมี่อู่[1]ของนาง เทียบกับคนสูงอี้หมี่ชี[2]อย่างเฟิงหรูชิง เป็นการเปรียบเทียบที่ห่างชั้นกันอย่างมาก
ทั้งทิ่มแทงใจนางยิ่งนัก
“ข้าน่ามอง น่ามองจริงๆ เพียงแต่…เพียงแต่ข้าทำเพื่อหลบคนที่บ้าน ถึงแอบปลอมตัว ข้าทาดินบนใบหน้าเอง จริงๆ นะ! ข้าเช็ดออกก็ได้ ข้าน่ามองจริงๆ !”
เฟิงหรูชิงเลิกคิ้ว “ถอยไป”
“ไม่ เจ้าต้องรับข้าไว้ วันนี้ข้าจะอยู่ที่นี่!”
เฟิงหรูชิงคร้านใส่ใจนาง เบี่ยงกายเดินผ่านเสี่ยวหลัวลี่
เสี่ยวหลัวลี่กอดเฟิงหรูชิงไว้…กอดขานาง
เฟิงหรูชิงรู้สึกหนักขา ดึงอยู่หลายทีก็ไม่ขยับ
นางหน้าคล้ำง้ำงอ
“โฮกโฮก!”
เจ้าหมีปฐพีเพิ่งลงมาจากเขา มองเห็นเจ้าตัวจ้อยสกปรกเกาะขาเฟิงหรูชิงอยู่ ในชั่ววูบทำเอามันคำรามด้วยความโมโห พุ่งเข้าไปหาเฟิงหรูชิง
ขาของเจ้านายเป็นของพวกเขาพี่น้อง เจ้าตัวจ้อยนี่คืออะไรกัน กล้าแย่งขาเจ้านายกับพวกมัน!
เฟิงหรูชิงขมวดคิ้วแน่น ไม่รู้เจ้าตัวเล็กนี่เรี่ยวแรงเยอะอย่างกับหมาป่า สะบัดหลายทีก็สะบัดไม่หลุด นางก็ไม่สนใจแล้ว กำลังคิดจะผลักเสี่ยวหลัวลี่ออก แล้วเดินต่อ แต่เจ้าหมียักษ์วิ่งเข้ามาก่อน โถมกายมาทางเฟิงหรูชิง
หากเป็นเมื่อก่อนเฟิงหรูชิงหลบเจ้าหมีได้อย่างไม่มีปัญหา ทว่าขานางถูกเจ้าตัวจ้อยเกาะไว้อยู่ อยากหลบก็ไม่ทัน ได้แต่มองหมีปฐพีโถมเข้ามาข้างขา เกาะขานางอย่างแรง
เฟิงหรูชิงได้ยินเสียงกระดูกขาตัวเองหัก
“หมีหนึ่ง!”
แววตาหมีหนึ่งงุนงง มันรู้สึกว่าเฟิงหรูชิงเหมือนจะโมโหแล้ว จึงรีบคลายกรงเล็บสองข้างออก ยืนสั่นอยู่ด้านข้าง
………………………
ตอนที่ 224 ตระกูลถัง (1)
มันไม่เข้าใจเลย เพราะอะไรเจ้าตัวจ้อยสกปรกเลอะเทอะนี่กอดเจ้านายถึงไม่โกรธ แต่พอเขากอดนิดหน่อย เจ้านายถึงได้ระเบิดโทสะแบบนี้!
ไม่ว่าเจ้าหมีหนึ่งจะขบคิดเข้าใจหรือไม่ เรื่องที่เลี่ยงไม่ได้คือ ผลไม้วิเศษสองสามวันนี้ของมันต้องถูกงดแน่!
“ตัดผลไม้วิเศษหนึ่งอาทิตย์!” เฟิงหรูชิงสะบัดชายเสื้อเกิดลมเย็นกระแสหนึ่ง กัดฟันเอ่ย
หมีหนึ่งยิ่งรู้สึกน้อยเนื้อต่ำใจ มันไม่รู้ว่าตัวเองทำอะไรลงไปกันแน่ แววตาน่าสงสารมองเฟิงหรูชิง
ตัดผลไม้วิเศษหนึ่งสัปดาห์เทียบเท่ากับการเอาชีวิตมันด้วยซ้ำ!
ยังดี ยังที่มันรู้สถานที่สองสามแห่งที่พี่หมาป่าซ่อนผลไม้วิเศษไว้ พอจะแก้ปัญหาด่วนของมันได้…
“ยังมีเจ้าอีก ไสหัวไปซะ!”
บางทีอาจเป็นเพราะโมโหจนเกินไป ขาอีกข้างของเฟิงหรูชิงคล้ายมีเรี่ยวแรงมหาศาลไม่จำกัด เตะออกครั้งเดียว เสี่ยวหลัวลี่กระเด็นออกไปไกล ซ้ำยังตีลังกากลางอากาศหลายตลบ ตกลงด้านนอกประตู
เชียนหนิงตะลึงงัน
คุณหนูมีพละกำลังมากมาตั้งแต่เล็กๆ นางมีเรี่ยวแรงมากแค่ไหน ไม่มีใครรู้ได้ดีเท่าสาวใช้ข้างกายอย่างนาง อีกอย่างเฟิงหรูชิงที่ได้รับขนานนามว่าเป็นคนไร้ประโยชน์กลับสลัดมือองค์หญิงหลุดได้
ยิ่งกว่านั้นจากความเข้าใจของนางที่มีโลกปุถุชน คนที่อายุสิบหกปีสามารถผ่านระดับเจินอู่ได้มีน้อยยิ่งกว่าน้อย ต่อให้เป็นคนตระกูลอิทธิพล พรสวรรค์นี้อย่างมากก็นับว่าปกติ ไม่ถึงขั้นเรียกว่าคนไร้ประโยชน์
ในโลกปุถุชนแห่งนี้ต่างกับสถานที่พวกนางอาศัยอยู่ ผู้ฝึกระดับเจินอู่อายุสิบหกปี นับว่าเป็นอัจฉริยะในโลกปุถุชนแล้ว
ไม่เข้าใจจริงๆ ว่าทำไมคนทั่วไปถึงเรียกนางเป็นคนไร้ประโยชน์
เชียนหนิงไม่อยากคิดมากอีก เดินเข้าไปพยุงเสี่ยวหลัวลี่ที่กำลังอึ้งขึ้นมา รีบถามว่า “คุณหนู ท่านเป็นอย่างไรบ้าง”
ดวงตาของเสี่ยวหลัวลี่แดงก่ำ ตั้งแต่เล็กจนโตไม่มีใครปฏิบัติเยี่ยงนี้ต่อนาง
นางรับไม่ได้จริงๆ !
ถ้าไม่ได้เข้าจวนองค์หญิง นางไม่ยอมแน่!”
“เชียนหนิง เจ้าไปซื้อจวนข้างๆ ซะ นางไม่ให้ข้าอยู่จวนองค์หญิง เช่นนั้นข้าจะปีนกำแพงสังเกตนางทุกวัน!”
นางต้องรู้ให้ได้ว่า ทำไมหนานเสียนถึงสนใจเฟิงหรูชิง!
หากได้จับตาสังเกตทุกวัน ก็จะพบว่าข้อดีของอีกฝ่าย…อยู่ที่ใดกัน
“อีกอย่าง ข้าจะแต่งตัวใหม่ นางรังเกียจที่ข้าอัปลักษณ์เกินไป ไม่ให้ข้าเข้าจวน ข้าจะแต่งตัวสง่างามๆ ! บางทีนางติดกับสาวงาม ยอมให้ข้าอยู่ในจวนก็ได้”
เชียนหนิงอึ้งไปสักพัก “คุณหนู ท่านจะ…ปลอมตัวเพื่อไม่ให้คนพวกนั้นพบตัวท่านไม่ใช่หรือเจ้าคะ”
“คนของตระกูลพวกนั้นโง่เง่ายิ่งนัก จนถึงตอนนี้ยังหาข้าไม่พบ บางทีด้วยสติปัญญาของพวกเขา คงไม่อาจหาข้าพบแล้ว ข้าไม่สน เจ้าก็ต้องล้างให้สะอาดหมดจดด้วย! โอกาสชนะของสองคน ยังไงก็มากกว่าข้าแค่คนเดียว”
เสี่ยวหลัวลี่ลุกขึ้นมา เชิดหน้าเอ่ย นางมั่นใจรูปโฉมของตัวเอง นางจิ้งจอกชอบคนสวย อย่างนั้นนางใช้แผนสาวงาม ไม่เชื่อว่าอีกฝ่ายจะไม่ติดเบ็ด ปล่อยให้นางเข้าจวนองค์หญิงอย่างว่าง่ายเสียเถอะ!
…
พื้นที่ว่างภายในมิติกว้างมาก
นอกจากพรรคเภสัชเทพที่เพิ่งย้ายเข้ามาแล้ว ยังเหลือพื้นที่ด้านนอกอีกกว้างขวาง
แต่ก็ไม่รู้เพราอะไร เฟิงหรูชิงเกิดรู้สึกบอกไม่ถูกบางอย่างกับพรรคเภสัชเทพในอดีต ดังนั้นนางจึงหาภูเขาด้านหลังพรรคเภสัชเทพปลูกสมุนไพร
ที่น่าเสียดายคือ สัตว์วิเศษไม่อาจเข้ามาด้านในมิติได้ ดังนั้นตัวสมุนไพรทั้งหมดล้วนเป็นนางลงมือปลูกเอง อีกอย่างถึงแม้ฝูเฉินและชิงหานจะสอนวิธีเลี้ยงดูยาวิเศษให้กับนางแล้ว แต่เจ้าสองคนนี้ไม่อาจปลูกสมุนไพรได้
………………