บทที่ 111
ราชานกกลายพันธุ์
จ่าฝูงของนกประหลาดสีขาวกลุ่มนั้นก็คือนกหน้าโง่ที่เป็นแร้งทรายกลายพันธุ์
ตั้งแต่นกหน้าโง่ถูกซื้อโดยหลี่ชวนเฉิง ลั่วอู๋ก็ไม่เคยได้เห็นมันอีกเลย เขาไม่คาดคิดว่ามันมาอยู่ที่นี่
ลั่วอู๋ตรวจดูข้อมูลเกี่ยวกับนกสีขาวอย่างรวดเร็ว
เผ่าพันธุ์: เหยี่ยวหยกขาว
ระดับ: ทองแดง
มิติ: ระดับทองแดง 7
ทักษะ: ปีกวายุ (ระดับ C), วายุเร้นกาย (ระดับ B)
พื้นเพ: นกที่อยู่รวมกันเป็นฝูงที่มีจิตสำนึกในดินแดนรวมกัน มีแข็งแกร่งและความอ่อนแอซึ่งขึ้นอยู่กับความสามัคคีภายใน มักจะออกล่าสัตว์เป็นกลุ่ม
“แกว๊ก!”
หลังจากที่ได้ตรวจสอบ “กองทัพ” ของมันแล้วนกหน้าโง่ก็เงยหน้าขึ้นและร้องเสียงดัง จากนั้นเขาก็มองดูปลาประหลาด 5 ตัวในบ่อและพยักหน้าด้วยความพึงพอใจ
มันมีลมหายใจที่พึงพอใจมาก
ระดับทองแดง 10.
อย่างไรก็ตามเนื่องจากศักยภาพของแก่นวิญญาณ มันจึงยังก้าวไปไม่ถึงขั้นนั้น
ลั่วอู๋สามารถเห็นได้ชัดว่านกหน้าโง่นั้นกำลังเตรียมความพร้อมสำหรับการวิวัฒนาการของตัวเองอยู่ และปลาทารกเหล่านี้เป็นอาหารที่ดีที่สุด แต่ดูเหมือนว่านกหน้าโง่นั้นจะยังไม่พอใจกับวิวัฒนาการธรรมดา
“ เอายังไงกันต่อล่ะ?” ฉูจงฉวนถามด้วยเสียงต่ำ “มันคือนกของเจ้านี่นา”
ลั่วอู๋คิดวิธีดี ๆ ไม่ออก “เจ้าเข้าไปพูดดี ๆ ได้ไหม เจ้าน่าจะทำให้มันรู้สึกคลุมเครือ”
ฉูจงฉวนกลอกตาของเขา
ลั่วอู๋คิดว่า “ข้าจะลองออกไปหามันดู บางทีนกหน้าโง่ตัวนี้อาจจำข้าได้”
ขณะที่ลั่วอู๋กำลังจะปรากฏตัว ลูกศรที่เร็วมากก็พุ่งผ่านหน้าเขาออกมาจากมุมหนึ่ง เฉียดใบหน้าของลั่วอู๋และปักลงไปที่ต้นไม้ด้านหลัง
“เหวอ!” ทุกคนเข้าสู่การเฝ้าระวังในทันที
สัตว์วิญญาณ ไม่มีทางยิงลูกศรแบบนี้ได้
นี่เป็นได้แค่ฝีมือของมนุษย์
“นายน้อย ท่านบาดเจ็บ” หลี่หยินกล่าวอย่างกังวล
ลั่วอู๋รู้สึกเจ็บเล็กน้อยบนใบหน้าของเขา แต่หลังจากสัมผัสแล้วเขาพบว่ามีแค่บาดแผลเล็ก ๆ ที่แก้มของเขาและมีเลือดไหลลงมา
“ไม่เป็นไร นี่มันแค่บาดเจ็บเล็กน้อย” ลั่วอู๋พูดอย่างสบายใจ แต่แล้วอาการหนาวสันหลังก็เกิดขึ้น ในทันทีที่ดวงตาของเขาเห็นบางอย่าง เขาพูดด้วยเสียงต่ำ “พวกหมาลอบกัด”
ในป่าทึบนี้มีร่างของมนุษย์หลายร่างออกมา
ชายชราในชุดสีน้ำเงินหายใจแรง คาดว่าระดับของเขาคงอยู่ไม่ไกลจากผู้ใช้พลังวิญญาณระดับทองเท่าไหร่ โดยข้างหลังเขามีคนสี่คนตามมาด้วย
เป็นชายสามคนและหญิงหนึ่งคน
ข้างหน้าเขาคือชายคนหนึ่งในฉลองพระองค์ มีท่าทางภาคภูมิและบุคคลิกที่ดูไม่ธรรมดา มีรอยย่นเล็ก ๆ ระหว่างคิ้วของเขา ซึ่งทำให้เขาดูเหมือนผู้หญิงเล็กน้อย
“ เจ้ากล้ามากที่กล้าพูดว่าข้าเป็นหมา” ชายในฉลองพระองค์กล่าวด้วยเสียงเยาะเย้ย
คนเหล่านี้ไม่ใช่คนทั่วไป
นอกจากนี้หญิงสาวผมสั้นที่ยืนอยู่ด้านหลังและชายอีกสองคนล้วนเป็นผู้ใช้พลังวิญญาณระดับเงินซึ่งอยู่ห่างจากการเป็นผู้ใช้พลังวิญญาณระดับสูงเพียงเล็กน้อย
“เจ้าคือใคร?” ลั่วอู๋กล่าวถาม
ชายองครักษ์คนหนึ่งได้ยินก็ก้าวไปข้างหน้าและพูดอย่างหยิ่งผยองว่า “ดูจากเสื้อผ้าของเจ้าแล้ว ข้าไม่น่าแปลกใจเลยที่เจ้าไม่รู้ว่าท่านผู้นี้คือ เจิ้งซี บุตรชายของผู้ว่าการ 5 มณฑลทางตะวันตกเฉียงใต้ของจักรวรรดิ”
ลักษณะเสื้อผ้าของผู้คนในพื้นที่เขตหวงชานั้นชัดเจนและง่ายต่อการระบุ
บุตรของเจ้าเมือง 5 มณฑล
เขาค่อนข้างมีฐานะสูงส่ง
“ข้ามาที่นี่เพื่อค้นหาสัตว์วิญญาณที่เหมาะสมสำหรับน้องสาวของข้า เราเฝ้าดูราชานกกลายพันธุ์ตัวนี้มานานแล้วและกำลังรอให้มันวิวัฒนาการ” เจิ้งซีกล่าว “ถ้าเจ้าออกไปโดยเร็ว ข้าจะไม่ใส่ใจการดูหมิ่นและการหมิ่นประมาทอันไร้เหตุผลของเจ้า”
หญิงสาวผมสั้นซ่อนตัวอยู่ด้านหลังของเขา นางกะพริบตาสีดำอันเป็นประกายแวววาวพร้อมกระซิบ “ท่านพี่ ทำแบบนี้ข้าว่ามันไม่ค่อยดีเท่าไหร่นัก”
“ ราชานกกลายพันธุ์ตัวนั้นไม่มีข้อตำหนิ มันเหมาะมากที่จะเป็นสัตว์วิญญาณตัวแรกของเจ้า ข้าไม่สามารถมอบมันให้คนอื่นได้” เจิ้งซีเมินไม่สนใจ
ที่แท้พวกเขาเองก็มาเพื่อค้นหาสัตว์วิญญาณที่เหมาะสม
จุดประสงค์ที่ใหญ่ที่สุดของการเดินทางครั้งนี้ของพวกเขาคือการค้นหาสัตว์วิญญาณที่เหมาะสมกับน้องสาวของเจิ้งซี
ชายชราในชุดสีน้ำเงินเป็นผู้คุ้มกันของพวกเขา
ส่วนสาวน้อยผมสั้นคือเจิ้งเว่ยลูกสาวคนเล็กของเจ้าเมือง
เมื่อวิวัฒนาการเสร็จสมบูรณ์แล้วราชานกกลายพันธุ์ตัวนี้ ซึ่งห้อมล้อมด้วยเหยี่ยวหยกขาวเป็นตัวเลือกที่ดีที่สุดในการเป็นสัตว์วิญญาณตัวแรกของนาง
การกลายพันธุ์, การบิน, ศักยภาพสูงสุดยิ่งกว่าระดับเงิน, ท่าทางที่เป็นดั่งราชาและทักษะที่มีมากมาย
ทุกอย่างดูน่าตื่นเต้น
ลั่วอู๋หัวเราะเยาะ “เป็นลูกชายของเจ้าเมืองงั้นเหรอ เจ้ายิ่งใหญ่มาก แต่เจ้าเองก็หมิ่นประมาทไม่เคารพข้าด้วยเช่นกัน ตอนที่ข้าอยู่ในคฤหาสน์ชวนเทียน บุตรชายขององค์ชายรัชทายาทยังไม่กล้าคุยกับข้าแบบนี้ด้วยซ้ำ”
คนเหล่านั้นประหลาดใจเล็กน้อย
สถานะของบุตรชายขององค์ชายรัชทายาทนั้นสูงกว่าบุตรของเจ้าเมืองมาก
ดวงตาของเจิ้งซีจดจ่อและมองไปที่ลั่วอู๋เล็กน้อย “ฮ่าฮ่า, มิติพลังวิญญาณของเจ้าก็ไม่ได้สูงนัก แต่ความสามารถในการต่อสู้ก็แข็งแกร่งใช้ได้ มากที่สุดเจ้าก็คงเป็นระดับทอง หากเจ้ามีสถานะที่สูงส่งจริงๆ เจ้าจะมาในสถานที่อันตรายแบบนี้โดยไม่มีคนคุ้มกันได้ยังไง”
หลายคนรอบตัวเขาเห็นด้วยและพยักหน้า
ฉูจงฉวนพึมพำด้วยเสียงเบา “นายน้อยคนนี้มาที่นี่ด้วยการฝึกอบรม ไม่ได้ออกล่าเป็นการละเล่นโดยต้องมีผู้คุ้มกันอะไร เขาไม่ใช่ดอกไม้ในเรือนกระจกที่ต้องคอยดูแล”
แม้ว่าเสียงจะเบา แต่ทุกคนในที่นี้ก็สามารถได้ยินได้อย่างชัดเจน
ความหมายนี้เป็นการเสียดสีเจิ้งซีและคนอื่น ๆ ด้วย
“เจ้าพูดแบบนี้หมายความว่ายังไง ?” เจิ้งซีกล่าวอย่างไม่พอใจ
ฉูจงฉวนไม่สนใจ
แม้ว่าเขาจะเป็นบุตรชายของผู้ว่าการ 5 มณฑลทางตะวันตกเฉียงใต้ที่มีความสำคัญมาก แต่ตระกูล ฉูก็ไม่ได้กลัว ฉูจานเทียน ที่เป็นผู้อาวุโสของตระกูลฉู เขาเองก็เคยบอกไว้ว่าตราบใดที่เขาไม่ทำให้ราชวงศ์และบุคคลในตำนานขุ่นเคืองเขาก็ไม่ต้องกลัว
ครู่หนึ่งบรรยากาศดูตึงเครียดเล็กน้อย
“เจิ้งซี ราชานกกลายพันธุ์กำลังจะวิวัฒนาการ” ชายชราชุดน้ำเงินดูเหมือนจะรู้สึกได้ถึงอะไรบางอย่างและก็พูดขึ้น
บรรยากาศคลายลงเล็กน้อย
พวกเขามองดูไปที่ต้นไม้โบราณขนาดใหญ่ผ่านใบไม้ที่หนาแน่น
ทุกคนต่างเห็นร่างของราชานกกลายพันธุ์ถูกปกคลุมไปด้วยแสงสีขาวที่แข็งแกร่ง พลังการยับยั้งที่แข็งแกร่งก็ถูกปลดปล่อยออกมา ทันใดนั้นลูกปลาทั้งห้าตัวก็กลัวจนกลับไปมีขนาดเท่ากับปลาคาร์พ
ในช่วงเวลาสำคัญของการวิวัฒนาการ ราชานกนั้นไม่คิดจะรีบร้อน เขาค่อย ๆ กลืนปลาทารกสามตัวลงไปแทน
แสงสีขาวนั้นยิ่งรุนแรงขึ้นเรื่อย ๆ
เหยี่ยวหยกขาวจำนวนมากนอนคำนับอยู่บนพื้น เพื่อต้อนรับการกำเนิดใหม่ของราชา เป็นการบูชาของนกหลายพันตัว
แสงไฟสีขาวสว่างขึ้น
ครอบคลุมแม้แต่ต้นไม้โบราณทั้งต้น
“ อย่าบอกนะว่า … ” ทุกคนต่างตกใจ
สถานการณ์นี้มันยิ่งกว่าการวิวัฒนาการธรรมดา
หรือว่ามันจะเป็นวิวัฒนาการแบบก้าวกระโดด?
วิวัฒนาการเป็นของหายากและการวิวัฒนาการแต่ละขั้นตอนนั้นเป็นของหายากในรอบร้อยปี
ว่ากันว่าครั้งหนึ่งเคยมีงูหลามทองคำ ซึ่งวิวัฒนาการจากระดับเงินเป็นทองและกลายเป็นมังกร สัตว์วิญญาณระดับทองซึ่งทำให้ทั้งทวีปตกใจ
ในที่สุดแสงสีขาวก็มาบรรจบกัน
นกเหยี่ยวยักษ์ปรากฏตัวขึ้นในที่เดียวกันขนของมันยังคงขาวราวกับหิมะ แต่ถูกปกคลุมไปด้วยแสงสีฟ้าบริสุทธิ์อันสูงส่งและลึกลับและหางของมันก็แผ่ขนนกออกมาเก้าขนเหมือนนกยูง
คอด้านหลังของมันปรากฏขนนกหลากสีที่ดูลึกลับอย่างยิ่ง ปีกเปิดออกแสงสีทองอ่อน ๆ ลอยอยู่ในอากาศราวกับว่าปกคลุมไปทั่วท้องฟ้า
ลั่วอู๋ตกใจมาก
มันเป็นสัตว์วิญญาณระดับทอง
นกหน้าโง่นั้นได้วิวัฒนาการไปก้าวกระโดด มันดูสง่างามมาก หลังจากวิวัฒนาการ จริง ๆ แล้วมันค่อนข้างคล้ายกับนกในตำนานที่เรียกว่าจิงหลวน
เจิ้งซีหายใจเข้าลึก ๆ ใบหน้าของเขาเก็บความตื่นเต้นไว้ได้
ไม่น่าแปลกใจเท่าไหร่ ใครจะทนได้กัน
การวิวัฒนาการนั้นสำคัญที่สุด เรื่องอื่นช่างมันไปก่อนได้
หากปราศจากการบูชาจากนกหลายพันตัวและความศรัทธาร่วมกัน การวิวัฒนาการที่สมบูรณ์แบบเช่นนี้คงจะไม่เกิดขึ้น
ปัญหาเดียวคือหลังจากการวิวัฒนาการแล้วศักยภาพของมันนั้นสูงเกินไปและน้องสาวของเขาก็เป็นเพียงผู้ใช้วิญญาณระดับทองแดง แต่มันก็ไม่สำคัญ มันเพิ่งวิวัฒนาการและต้นกำเนิดของมันก็ยังไม่คงที่ ดังนั้นนางจึงมีโอกาสที่จะทำพันธสัญญากับมันได้
เจิ้งซีมองไปที่ลั่วอู๋และพรรคพวกของเขาด้วยสายตาเย็นชา
“ออกไปจากที่นี่ซะ ราชานกกลายพันธุ์ตัวนี้จะต้องเป็นของข้าและจะไม่มีใครหยุดข้าได้”