บทที่ 98 ชายชราผู้น่ากลัว![รีไรท์]
ฉู่ชวิ๋นขับรถกลับไปที่บ้านพักบนภูเขาเฉียนหลง
หลี่เค่อซินจากไปแล้ว หลังจากที่ ฉู่ชวิ๋น ปฏิเสธที่จะให้เธอเป็นวัวเป็นม้าเพื่อตอบแทนพระคุณของเขา เธอเป็นผู้หญิงที่น่าสงสาร ความแค้นของเธอถูกล้างแค้นแล้ว ในอนาคตเธอควรกลับไปใช้ชีวิตที่เรียบง่ายและมีชีวิตที่ดี
เขาส่งหงหลินกลับไปที่หอสมบัติแล้วรีบกลับไปที่ภูเขาเฉียนหลง สำหรับฉู่ชวิ๋นแล้ว สิ่งที่สำคัญที่สุดตอนนี้คือความปลอดภัยของทุกคนรอบตัวเขา เขาต้องแก้ไขปัญหานี้โดยเร็วที่สุด
ตอนนี้มันดึกมากแล้ว ดวงจันทร์เปล่งแสงสีขาวนุ่มนวลและรถก็แล่นไปบนถนนบนภูเขาเฉียนหลง ตามถนนสายหลัก
ทันใดนั้นใบหน้าของฉู่ชวิ๋นก็เปลี่ยนไป แสงสีขาวพุ่งทะลุออกจากหลังคารถกลายเป็นรูเล็ก ๆ ประมาณด้วยนิ้วหัวแม่มือหนา ๆ แสงจันทร์สามารถทะลุผ่านหลังคารถ
วินาทีต่อมารถหยุดกะทันหัน ฉู่ชวิ๋นรีบลงจากรถอย่างรวดเร็วเพื่อมองดูรอบ ๆ
ภายใต้แสงจันทมีร์ชายชราที่มีหนวดเคราสีขาวยืนห่างออกไปกว่า 10 เมตร เขามองดูที่ฉู่ชวิ๋นด้วยความประหลาดใจ มีรูเล็ก ๆ เท่านิ้วหัวแม่มือหนาบนปกคอเสื้อของเขา
ฉู่ชวิ๋นตกใจเล็กน้อย ชายชราคนนี้ไม่ธรรมดา เขาไม่รู้ว่าชายชราปรากฏตัวบนหลังคารถของเขาเมื่อไหร่ ดวงตาของชายชรานั้นสว่างไสวมากในแสงจันทร์และเขาจ้องมองที่ฉู่ชวิ๋นอย่างเอาเป็นเอาตาย
“คุณเป็นใคร?” ฉู่ชวิ๋นไม่แยแส
ชายชราไม่ตอบ เขาเคลื่อนตัวหลบอยู่ใต้เงาในแสงจันทร์และพุ่งตรงไปที่ฉู่ชวิ๋น
ฉู่ชวิ๋นบีบวงการเคลื่อนไหวของตัวเองในแคบลง มันเร็วกว่าความเร็วของเสียง
ออร่าบนร่างกายของชายชราพุ่งสูงขึ้นไปจนถึงระดับที่น่าตกใจ เขาซัดออกมา 1 ฝ่ามือ ความแข็งแกร่งของเขาเหมือนคลื่นลูกมหึมา
ลมปราณของฉู่ชวิ๋นพุ่งสูงขึ้น ความแข็งแกร่งของขั้นสร้างรากฐานลมปราณถูกปลดปล่อยออกมาอย่างเต็มกำลัง เขาถูกปกคลุมด้วยแสงสีขาวและเหวี่ยงหมัดออกไป
มนุษย์ที่ถูกปกคลุมด้วยแสงสีขาว ระเบิดพลังกำปั้นออกอย่างต่อเนื่อง เข้าต่อสู้กับชายชราผู้แข็งแกร่ง
ตู้ม!
เสียงดังสนั่น เศษซากระเบิดถูกพัดพาหายไป คลื่นพลังที่น่ากลัวกวาดเอาทุกอย่างหายไป รถของฉู่ชวิ๋นก็ถูกยกขึ้นปลิวออกไปหลายเมตร
ถนนใต้เท้าของชายชราระเบิดขึ้น แต่ว่าคนไม่ขยับฉู่ชวิ๋นถูกแรงปะทะ ให้ถอยไปไกลกว่าสิบเมตร ใบหน้าของเขาหนักอึ้ง เขาถูกพลังสะท้อนกลับ
“เจ้าอ่อนแอเกินไป” ชายชราพูดด้วยเสียงที่ชัดเจน
“เหรอ?” ดวงตาของฉู่ชวิ๋นหรี่ลงเล็กน้อย
“วิชาดัชนีสังหาร—กระบวนท่าหนึ่งดัชนีสังหารสรรพสิ่ง”
มือของฉู่ชวิ๋นนั้นประสานกันและชี้ออกไป
ตู้ม!
ทันใดนั้นอากาศก็บิดเบี้ยวและเงาสีขาวยืนอยู่ในความว่างเปล่า เมื่อมองดูอย่างระมัดระวังมันเป็นนิ้วยักษ์ที่ถูกแปลงโดยแสงสีขาวสูงถึง 10 เมตรเหมือนเสาหินขนาดใหญ่
ตู้ม!
ด้วยพลังที่สั่นสะเทือนฟ้าดิน นิ้วมือคล้ายเสาหินกลิ้งลงมาหาชายชราด้วยความเร็วสูง ดวงตาของชายชราประหลาดใจเล็กน้อย แต่เขาก็ไม่ได้ตื่นตระหนก ชายชราโบกมือขึ้นไปบนอากาศเบา ๆ รอยประทับฝ่ามือพุ่งออกมาจากฝ่ามืออย่างรวดเร็ว ขยายตัวแล้วกดนิ้วยักษ์เอาไว้
ตู้ม!
ลมปราณที่แข็งแกร่งกวาดไปรอบๆและกระจัดกระจาย ต้นไม้ข้างทางถูกตัดทันทีโดยพลังปราณที่แข็งแกร่งเหมือนมีดและระเบิด นิ้วยักษ์นั้นถูกทำลายโดยรอยประทับและหายไปในอากาศ
ดวงตาของฉู่ชวิ๋นเย็นชา
“วิชาดัชนีสังหาร—กระบวนท่าสองดัชนีทลายภูผาสยบธารา”
ฉู่ชวิ๋นผสานมือ นิ้วยักษ์ที่ใหญ่กว่าเดิมลอยอยู่ในอากาศและจากนั้นด้วยแรงกด นิ้วยักษ์จึงตกลงมา ลมปราณไหลอย่างรวดเร็วทั่วทั้งร่างกาย เหมือนกับถูกพายุเฮอร์ริเคนเล็กๆ พัดพา มือสองส่องประกายให้ระเบิดหายไป
ลายนิ้วมือทั้งสองพุ่งออกมาและรวมเข้าเป็นหนึ่งเดียวในอากาศ ชนเข้ากับนิ้วยักษ์ที่ตกลงมา นิ้วยักษ์ชะลอตัวลง แต่มันก็มีพลังการทำลายล้างเหมือนเดิม ชายชราตะคอกและตบมือกันหลายฝ่ามือ
ปัง! นิ้วยักษ์ถูกทำลาย
ใบหน้าของฉู่ชวิ๋นขาวซีด ในชั่วขณะมันชี้ให้เห็นว่าวิชาดัชนีสังหารกระบวนท่าสองดัชนีทลายภูผาสยบธาราไม่เหมาะกับพื้นฐานพลังของเขาในตอนนี้ ลมปราณของเขาถูกใช้เร็วเกินไป
สิ่งที่ทำให้ฉู่ชวิ๋นประหลาดใจยิ่งกว่าเดิม คือชายชราแข็งแกร่งเกินไป และเขาเป็นคู่ต่อสู้ที่แข็งแกร่งที่สุดตั้งแต่ที่เขาเคยพบมาในโลกเดิมนี้!
“ยังมีอะไรอีก แสดงออกมา” ชายชราพูดอย่างภาคภูมิใจ
ดวงตาของฉู่ชวิ๋นเย็นชา เขาคงไปไหนไม่ได้ถ้าไม่ต่อสู้กับตาแก่นี้ในคืนนี้ ฉู่ชวิ๋นกระทืบเท้าลงบนดินจนมันแตก แล้วลอยขึ้นไปในอากาศ
“ฝ่ามือจอมเชือด—พังพินาศ!”
มือขวาของฉู่ชวิ๋นนั้นปรากฏแสงสว่างสีขาว เขาสะบัดมันอย่างรุนแรง ฝ่ามือที่เฉียบแหลม ชนศีรษะของชายชราในทันทีจนสั่นสะเทือนฟ้าดิน ชายชราเงยหน้าขึ้นมองฉู่ชวิ๋นและยิ้ม วินาทีต่อมาเขาก็หายตัวไป
ตู้ม!
ฉู่ชวิ๋นล้มลงกระแทกเข้ากับพื้น พื้นดินระเบิดเป็นหลุมขนาดใหญ่ที่มีเส้นผ่าศูนย์กลาง 3 เมตร ภูเขาสั่นสะเทือนทั้งลูก ใบหน้าของฉู่ชวิ๋นซีดขาวอีกครั้ง ความเร็วของอีกฝั่งเร็วเกินไป
“หนุ่มน้อย ข้าตั้งรับท่าของเจ้าได้ตั้งหลายท่าแล้ว ตอนนี้ตาแก่คนนี้ขอลงมือบ้างละนะ” ตาแก่มองดูฉู่ชวิ๋น พลางพูดเล่นออกมา
ดวงตาของฉู่ชวิ๋นหดตัวและจิตใจทั้งหมดของเขาระแวดระวัง มันจะเป็นการต่อสู้ที่ดุเดือดและยากที่จะหนีพ้น
ชายชราหยิบกระจกทองแดงแปดเหลี่ยมออกมา ฉู่ชวิ๋นรู้สึกขนลุกขึ้นมาครั้งแรก ชายชรายิ้มเยาะ แทรกลมปราณเข้าสู่กระจก กระจกทองแดงแปดเหลี่ยมเต็มไปด้วยแสงและมาพร้อมกับเสียงคำรามของมังกร
โครม!
เสียงอึกทึกของมังกรดังกึกก้องไปทั่วท้องฟ้าเหมือนเสียงฟ้าร้องในฤดูใบไม้ผลิ ภูเขาที่สั่นสะเทือนและก้อนหินก็กลิ้งตกลงมา ดวงตาของฉู่ชวิ๋นนั้นเบิกกว้างและเห็นเป็นแสงสีทอง
เขาเห็นมังกรทองคำจากภาพลวงตาของกระจกสีทองแดงแปดเหลี่ยมและวิ่งไปมาในอากาศ มีทั้งหมด 8 ตัว ซึ่งแต่ละตัวมีความยาวมากกว่า 8 เมตร ฉู่ชวิ๋นเคยจัดการกับมังกรมาก่อน เงาของมังกรเหล่านี้ไม่ธรรมดาจริง ๆ
เงามังกรทองแปดตัวลอยอยู่บนท้องฟ้า และเสียงสวดของมังกรก็สะเทือนเลือนลั่น ฉู่ชวิ๋นมึนงงและขนลุกชัน เขารู้สึกถึงภัยคุกคามแล้วจริง ๆ เป็นครั้งแรกตั้งแต่กลับชาติมาในครั้งนี้ ชายชราไม่เพียงแต่ระดับสูงกว่า แต่ยังมีอาวุธเซียนอีกด้วย!
“ไป!”
ขณะที่ชายชราโบกมือเงาของมังกรแปดตัวก็โบยบินเข้าใส่ฉู่ชวิ๋น กระบี่ไม้ปรากฏขึ้นในมือของเขา ฉู่ชวิ๋นกัดฟัน เขามีแต่ต้องสู้ตายเท่านั้น เขาถ่ายเทลมปราณลงในกระบี่ไม้อย่างบ้าคลั่ง
ทันทีที่แสงสีทองของดาบไม้สว่างขึ้น แสงสีทองก็ปกคลุมฉู่ชวิ๋นราวกับเกราะทองคำเทพแห่งสงคราม ฉู่ชวิ๋นเงยหน้าขึ้น ดวงตาของเขาเป็นสีทอง
“แยก!”
เมื่อกระบี่เล่มหนึ่งถูกแยกออก มันก็ระเบิดออกมาเป็นอีกกระบี่จำนวน 9 เล่ม เกิดเสียงกระบี่ตัดอากาศดังขึ้น แต่ไม่มีเสียงระเบิด ไม่มีเสียงอะไรเลย
กระบี่ 8 เล่มโจมตีกับเงาของมังกร 8 ตัว ขณะอีก 1 เล่มโจมตีที่ชายชรา
ฉึบ!
เสียงที่นุ่มนวลราวกับเสียงมีดตัดเค้ก กระบี่เล่มแรกสามารถหยุดเงามังกรทองได้โดยตรง จากนั้นตามมาด้วยเสียงของมังกรเงาระเบิดเสียงดังอึกทึก
ซ่า!
ถัดไปเงาของมังกรทั้งเจ็ดนั้นถูกทำลายด้วยพลังปราณของกระบี่ทั้งเจ็ดเล่ม ในขณะเดียวกันก็กลายเป็นดอกไม้ไฟไปทั่วท้องฟ้าและกระจายไปทั่ว
ฉู่ชวิ๋นตกใจมาก มันง่ายขนาดนั้นเลย?
“ฉิบหาย!”
เสียงโกรธของชายชราดึงดูดความสนใจของฉู่ชวิ๋นและหันไปมองเขา เพิ่งเห็นว่าชายชราถูกกระบี่ฟันเข้าไปที่บ่า โลหิตไหลออกมาเป็นสาย กระบี่ตกลงไปที่ก้อนหินด้านหลังชายชราและระเบิดออกมา
ดวงตาของฉู่ชวิ๋นสั่นไหว เรื่องนี้มันดูแปลก ๆ
เงาของมังกรแปดตัวนั้นเหมือนกระดาษ ซึ่งถูกทำลายได้ง่ายด้วยกระบี่ของเขา ด้วยระดับของชายชราจะอ่อนแอได้อย่างไรเมื่อใช้อาวุธเซียน?
ฉู่ชวิ๋นพยายามขยับตัวเพราะเขาเค้นพลังออกมาจนเกือบหมดแล้ว ใบหน้าของชายชราโกรธ เขาหยิบขวดกระเบื้องสีขาวเปิดจุกออก แล้วเทผงสีขาวบางส่วนเพื่อทาบริเวณแผลที่ไหล่ของเขา เลือดหยุดไหลทันทีซึ่งแสดงว่ายานี้ไม่ธรรมดา
“ข้าไม่ได้รับบาดเจ็บมากี่ปีแล้วนะ ข้าก็จำไม่ได้แล้ว แต่วันนี้เจ้ากลับทำร้ายข้าได้” ชายชราโกรธ แต่ไม่ได้มีแรงอาฆาตอะไร
“คุณเป็นใคร?” ฉู่ชวิ๋นต้องการรู้ว่าทำไมชายผู้มีพลังน่ากลัวถึงมาหาเขา?
ชายชราที่ดุร้ายกล่าวกับฉู่ชวิ๋น “ไม่ต้องกังวลว่าข้าเป็นใคร ข้าแค่มาตามหาคำตอบ”
“คำตอบอะไร?” ฉู่ชวิ๋นอยากรู้
“ข้าแค่อยากจะรู้ว่าเจ้าใช่ผู้ฝึกเป็นเซียนหรือเปล่า? แต่ข้าได้คำตอบแล้วว่าใช่” ชายชรากล่าว
จู่ ๆ ใบหน้าของฉู่ชวิ๋นก็เปลี่ยนไปและหัวใจสั่นไหว อีกฝ่ายรู้จักผู้ฝึกเป็นเซียน เป็นไปได้อย่างไร? หรือว่าบนโลกนี้ยังมีผู้ฝึกเป็นเซียนอีกเหรอ?
“คุณรู้อะไรอีกบ้าง?” ฉู่ชวิ๋นรู้สึกตกใจและกดดัน
ชายชรายิ้มพูดว่า “อย่าคิดมากเลย ในโลกนี้มีแค่ 3 คนที่เป็นผู้ฝึกเป็นเซียน เจ้าคือหนึ่งในนั้น”
3 คน? ดวงตาของฉู่ชวิ๋นเป็นประกายสามารถสรุปได้จากคำพูดของชายชราว่าเบื้องหลังเขามีผู้ฝึกเป็นเซียนอยู่จริง ๆ
“เขาเป็นใคร?” ฉู่ชวิ๋นอยากรู้อยากเห็นในทันที
“ตอนนี้ระดับพลังของเจ้าต่ำเกินไป ยังไงก็ตั้งใจฝึกฝนเข้าล่ะ ไม่ช้าก็เร็วแล้วจะได้รู้” ชายชราพูด
ฉู่ชวิ๋นพูดไม่ออก นี่เป็นครั้งแรกที่เขาได้ยินระดับพลังของเขาต่ำเกินไป เขารู้สึกเหมือนถูกรังเกียจ มันเป็นความรู้สึกที่ไม่ดีเอาซะเลย
“ฉันขอลาไปก่อนละ ไว้เจอกัน!” ชายชราประสานกำปั้นแล้วหันหลังจากไป
“หยุดก่อน” ฉู่ชวิ๋นเต็มไปด้วยคำถามจึงหยุดชายชราไว้
ชายชราเดินต่อไปและพูดว่า “เด็กน้อย แกยังเหลือพลังเพื่อไล่ตามฉันอีกเหรอ?”
พูดจบ เขาก็หายไปอย่างรวดเร็วเหมือนสายฟ้าและเข้าไปในป่าทึบ ฉู่ชวิ๋นโกรธมาก มันเป็นครั้งแรกที่เขาถูกเพิกเฉย ตอนนี้เขากำลังกัดฟัน เขายังพอมีพลังอยู่ในร่าง เส้นสีขาวห้าเส้นพุ่งออกมาจากปลายนิ้วและเข้าไปในป่าทึบ
เส้นไหมวิญญาณ
“โอ๊ย…” ครู่ต่อมาเสียงกรีดร้องมาจากในป่า
“ไอ้เด็กเวร ครั้งต่อไปที่ข้าพบเจ้า ข้าจะตีก้นเจ้าให้แหลกเลยคอยดู”
เสียงคำรามของชายชราทำให้ต้นไม้สั่นสะเทือน
ปากของฉู่ชวิ๋นถูกยกขึ้นเล็กน้อยและโล่งใจ แต่ในไม่ช้าเขาก็รู้สึกโกรธ เขาเป็นถึงจักรพรรดิ เป็นสัตว์ประหลาดที่อยู่มานานกว่า 3,000 ปี แต่เขาถูกเรียกว่า ‘เด็กน้อย’ เขาโกรธจริง ๆ แล้วนะ
การฝึกฝนของชายชรานั้นน่ากลัวมากจริง ๆ ต่อให้เขาพยายามอย่างดีที่สุดก็ยังไม่เป็นคู่ต่อสู้ของอีกฝ่ายในตอนนี้ แต่เมื่อเขานึกถึงอาการบาดเจ็บที่ไหล่ของชายชรา ส่วนเขาก็ไม่ได้บาดเจ็บแม้ เส้นผม ฉู่ชวิ๋นก็รู้สึกสบายใจขึ้น
‘โลกนี้เองก็มีเรื่องที่น่าสนใจเหมือนกันแฮะ’ ฉู่ชวิ๋นพึมพำ เขานั่งลงและเริ่มฟื้นพลัง ผ่านไป 2 ชั่วโมง เขาลืมตามาก็พบว่าพลังถูกเติมเต็มและรากฐานก็มั่นคงขึ้น การต่อสู้ครั้งนี้ไม่ได้เสียผลประโยชน์อะไร
หันกลับมามองที่รถ แม้แต่คนโง่ ๆ อย่างฉู่ชวิ๋น ยังรู้ว่ารถใช่ไม่ได้แล้ว รถคันนั้นถูกทับถมด้วยเศษหินที่ร่วงหล่นลงมาจากการต่อสู้
ฉู่ชวิ๋นเดินไปมาแล้วต่อยลงไปอย่างแรง ก้อนหินระเบิด เขาเก็บหยกที่ได้มาจากร้านเครื่องประดับตระกูลฉี แล้วหันหน้าไปยังยอดเขา ฉู่ชวิ๋น พุ่งไปที่นั่นด้วยความเร็วราวกับสายฟ้า
……
……
เช้าวันรุ่งขึ้นพระอาทิตย์เริ่มขึ้น ฉู่ชวิ๋นเดินออกจากบ้าน ถือสร้อยข้อมือหยกในมือของเขาแล้วก็ตีมันออกมา
ปัง!
เขามองสร้อยข้อมือหยกหล่นลงบนพื้นและมีแสงสีขาวพุ่งออกมา
จากนั้นม่านแสงก็ไหลไปตามพื้น และแผ่กระจายออกเป็นรูปทรงกลม โดยมีเส้นผ่านศูนย์กลางประมาณห้าเมตร ทันใดนั้นเขตแดนที่โปร่งใสเหมือนม่านน้ำก็ลอยขึ้นไปรอบๆ รูปทรง
เหมือนฝาแก้วขนาดครึ่งวงกลมขนาดใหญ่ที่กำลังโค้งงออยู่บนพื้น ฉู่ชวิ๋นยื่นมือออกมาสัมผัสมันทำให้เห็นได้ชัดว่ามันกำลังไหลออกมา เขาใช้พลังกระแทกอย่างแรงตรงเขตแดนของม่านโปร่งแสง สั่นสะเทือนและในไม่ช้าก็สงบลง
“ 50% ก่อนแล้วกัน!”
ฉู่ชวิ๋นบ่นพึมพำ แล้วทุบกำปั้นของเขาอีกครั้งและกดตรงเขตแดน พลังเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็วตรงบริเวณเขตแดนของม่านแสงกำลังสั่นสะเทือนราวกับว่ามันจะระเบิดได้ตลอดเวลา แต่ในที่สุดก็ยังคงสงบ
มุมปากของฉู่ชวิ๋นยกขึ้น
“80”
เกิดเสียงระเบิดก็ดังขึ้น
ปัง!
เส้นเขตแดนถูกเขย่า ในที่สุดก็ระเบิดและหายไป
มุมปากของฉู่ชวิ๋นถูกยกขึ้นเล็กน้อย จากนั้นเขาก็หยิบโทรศัพท์ออกมา เพื่อโทรหาเฉินฮั่นหลง และขอให้เฉินฮั่นหลงพาทุกคนมาที่บ้านพักบนเขาเฉียนหลง