บทที่ 53 ฟังก์ชันใหม่ของโทรศัพท์
โทรศัพท์ดูดกลืนพลังปราณไปจากร่างกายของเด็กหนุ่มไม่น้อย
การโอนถ่ายข้อมูลเป็นจำนวน 1 GB ไม่ใช่เรื่องที่หลินเป่ยเฉินจะต้องคิดอะไรมากมาย แต่มันก็ทำให้เขารู้สึกเหนื่อยล้ามากกว่าเดิม
ในเวลาเดียวกันนี้ หน้าจอโทรศัพท์กลายเป็นสีขาว ตรงกลางขึ้นแถบสถานะดำเนินการอัปเดตสีเขียว
ทั้งหมดที่หลินเป่ยเฉินสามารถทำได้ในตอนนี้ คือรอคอย
หนึ่งชั่วยามกับอีกหนึ่งก้านธูปต่อมา…
การอัปเดตระบบก็เสร็จสิ้น
“ยินดีด้วย! การอัปเดตระบบเสร็จสมบูรณ์ ฟังก์ชันใหม่ที่ถูกเพิ่มเข้ามาจากการอัปเดตครั้งนี้ คือฟังก์ชันผู้ช่วยส่วนตัวยอดอัจฉริยะ และนอกจากนี้ ผู้ใช้งานยังสามารถเลือกติดตั้งแอปแบบสุ่มจากแอปสโตร์ได้ถึง 2 แอปโดยไม่ต้องเสียค่าใช้จ่าย”
หน้าต่างข้อความเด้งขึ้นเตือนบนหน้าจอโทรศัพท์
“ผู้ช่วยส่วนตัวงั้นเหรอ?”
หลินเป่ยเฉินรู้ดีว่ามันคืออะไร
เนื่องจากในโทรศัพท์ไอโฟนมีสิริ ในโทรศัพท์แอนดรอยด์ก็มีผู้ช่วยส่วนตัวจากกูเกิล
ผู้ช่วยส่วนตัวเหล่านี้จะรับคำสั่งผ่านทางเสียงพูด ทำให้ผู้ใช้ไม่ต้องเอื้อมมือแตะโทรศัพท์เลยแม้แต่น้อย ถือว่าเป็นฟังก์ชันที่มีประโยชน์มหาศาล
“แต่ผู้ช่วยของโทรศัพท์เครื่องนี้มีชื่อว่าอะไรนะ?”
“สวัสดี สิริ?”
ไม่มีการตอบรับจากโทรศัพท์
“โอเค กูเกิล”
ยังคงไม่มีการตอบรับเช่นเคย
“เสี่ยวโอ้ว?” เด็กหนุ่มลองเรียกชื่อผู้ช่วยส่วนตัวประจำโทรศัพท์แบรนด์ออปโป้
ยังคงไม่มีการตอบสนอง
“เสี่ยวอี้?” คราวนี้หันมาเรียกชื่อผู้ช่วยส่วนตัวประจำแบรนด์หัวเหว่ยบ้าง
แต่ก็ยังไม่มีการตอบสนองอยู่ดี
“เฮ้อ…เสี่ยวจี้ล่ะ อย่าบอกนะว่าชื่อเสี่ยวจี้?”
“ปิ๊งป่อง! มีอะไรให้ข้าน้อยรับใช้เจ้าคะ นายท่าน?”
น้ำเสียงอ่อนหวานของหญิงสาวคนหนึ่งดังออกมาจากโทรศัพท์ในทันที
เฮ้ย…
ชื่อเสี่ยวจี้จริงๆ เหรอวะเนี่ย
ทำไมฟังดูกระจอกจัง
หลินเป่ยเฉินคิดแล้วก็ได้แต่หัวเราะอยู่ในใจคนเดียว
“ช่วยอธิบายให้ฉันฟังหน่อยสิว่า ฟังก์ชันการ ‘ติดตั้งแอปแบบสุ่มจากแอปสโตร์’ คืออะไร?” หลินเป่ยเฉินพูด
“รับทราบเจ้าค่ะ แต่ก่อนอื่น นายท่านต้องเปิดแอปสโตร์ในโทรศัพท์ก่อนนะเจ้าคะ” เสี่ยวจี้ตอบกลับมา
“เธอจัดการเปิดได้เลย” หลินเป่ยเฉินออกคำสั่ง
“ได้เลยเจ้าค่ะ”
แล้วแอปสโตร์ก็ถูกเปิดขึ้นบนหน้าจอในอีกไม่กี่วินาทีให้หลัง
ในนั้นบรรจุด้วยแอปพลิเคชันที่เขาได้ติดตั้งเอาไว้อยู่แล้ว อย่างเช่น แอปคัมภีร์ฝึกวิชากระบี่สามท่าขั้นพื้นฐาน แอปการหลอมรวมพลังลมปราณแล้วก็ยังมีข้อความที่เขาไม่ได้อ่านจำนวนหนึ่ง
เด็กหนุ่มกดอ่านข้อความนั้นทันที
“ผู้ใช้สามารถหมุนวงล้อเพื่อเลือกการติดตั้งแอปแบบสุ่มได้ 2 ครั้งโดยไม่เสียค่าใช้จ่าย ต้องการหมุนวงล้อตอนนี้เลยหรือไม่?”
หน้าต่างข้อความเด้งขึ้นมาบนหน้าจออีกครั้ง
หลินเป่ยเฉินยกมือแตะคางตัวเองอย่างใช้ความคิด
“จะให้เราติดตั้งแอปที่ไม่รู้ว่าคือแอปอะไรน่ะเหรอ?”
จะว่าไปแล้ว แอปที่เขาติดตั้งลงเครื่องก่อนหน้านี้ ก็ไม่มีแอปไหนเหมือนแอปพลิเคชันบนโลกมนุษย์อยู่แล้ว เพราะฉะนั้น มันคงไม่ทำให้โทรศัพท์เสียหายหรอกกระมัง
“มันจะเป็นแอปอะไรบ้างนะ?”
หลินเป่ยเฉินกดเลือก…
“เริ่มหมุนวงล้อ”
จากนั้น ภาพวงล้อลุ้นโชคก็ปรากฏขึ้นบนหน้าแอปสโตร์
หลินเป่ยเฉินยกโทรศัพท์ขึ้นมาดูใกล้ๆ ก่อนจะพบว่ามันเหมือนวงล้อสำหรับลุ้นผลหมายเลขลอตเตอรี่ เพียงแต่ว่าวงล้อในหน้าจอของเขามันหมุนเร็วรี่อย่างบ้าคลั่งมากเกินไป
ไม่กี่วินาทีหลังจากนั้น…
“ติ๊ง!”
“ยินดีด้วย การหมุนวงล้อครั้งนี้ คุณได้รับการติดตั้งแอปไป่ตู้แมป”
“ติ๊ง!”
“ยินดีด้วย การหมุนวงล้อครั้งนี้ คุณได้รับการติดตั้งแอปไป่ตู้ เน็ตดิสก์”
หน้าต่างข้อความเด้งขึ้นมาอย่างต่อเนื่อง ก่อนที่จะเลือนหายไป
หลังจากนั้น บนหน้าจอโทรศัพท์ก็ปรากฏโลโก้ของแอปพลิเคชันที่ไม่เคยมีอยู่ในเครื่องมาก่อน
ลักษณะโลโก้ที่คุ้นเคย
สีสันของโลโก้ที่เคยผ่านตา
นี่มันแอปไป่ตู้แมปที่หลินเป่ยเฉินเคยใช้นับครั้งไม่ถ้วนตอนยังอยู่บนโลกมนุษย์นี่นา
แล้วก็แอปไป่ตู้ เน็ตดิสก์นั่นด้วย
“นี่มัน…”
ดวงตาของหลินเป่ยเฉินเป็นประกายแวววาวขึ้นมาแล้ว
เขาเลือกกดใช้งานแอปแผนที่เป็นอันดับแรก
รู้สึกตื่นเต้นจัง
ไม่รู้เลยว่า…การใช้งานของแอปแผนที่ในโทรศัพท์เครื่องนี้ จะสามารถใช้งานได้เหมือนแอปแผนที่ทั่วไปหรือเปล่า?
แน่นอนว่ามันต้องมีฟังก์ชันระบบนำทางอยู่แล้ว
“งั้นแบบนี้ เราให้มันหาเส้นทางกลับสู่โลกมนุษย์ได้ไหมนะ?”
หลินเป่ยเฉินคิดดูแล้วก็รู้สึกว่าน่าลอง
เขากดดาวน์โหลดแอปแผนที่โดยไม่ลังเล
การติดตั้งแอปแผนที่ลงโทรศัพท์ ทำให้เขาต้องใช้การโอนถ่ายข้อมูลอีก 1 GB
เป็นอีกครั้งที่พลังงานสสารลึกลับถูกดูดออกไปจากร่างกายจำนวนมาก ส่งผลให้ตอนนี้ หลินเป่ยเฉินใบหน้าซีดขาวไปหมด
เด็กหนุ่มเริ่มรู้สึกเหนื่อยล้าใกล้หมดแรง
เขาแตะนิ้วลงไปบนโลโก้ของแอปไป่ตู้แมป
แล้วหน้าต่างการใช้งานที่คุ้นเคยก็ปรากฏขึ้น
บนหน้าจอโทรศัพท์ขณะนี้ ปรากฏภาพแผนที่ภูมิประเทศโดยรวมของค่ายพักแห่งนี้
ตำแหน่งศูนย์กลางบนหน้าจอ ก็คือตำแหน่งกระโจมที่พักของหลินเป่ยเฉิน
ส่วนพื้นที่โดยรอบระบุว่าประกอบไปด้วยปราสาทหิน กำแพงเมือง ประตูทางเข้าหลัก ประตูทางออกสู่ป่าต้องห้าม และอื่นๆ อีกมากมาย ทุกอย่างปรากฏขึ้นบนแผนที่อย่างละเอียดถี่ถ้วน ส่วนหน้าตาการใช้งานนั้นไม่ได้แตกต่างไปจากแอปแผนที่บนโลกมนุษย์เลย
หลินเป่ยเฉินลองพิมพ์ข้อความ ป้อนจุดหมายเส้นทางลงไปด้วยมือที่สั่นเทา
“โลกมนุษย์”
เมื่อพิมพ์เสร็จแล้วเขาก็กด “ค้นหาเส้นทาง”
พลัน บนหน้าจอปรากฏวงกลมหมุนติ้วๆ รอการประมวลผลอยู่เนิ่นนาน
หลินเป่ยเฉินรู้สึกว่าพลังปราณในร่างกายของเขากำลังถูกโทรศัพท์ดูดกินอีกครั้งหนึ่ง
เห็นได้ชัดว่า แม้แต่การดาวน์โหลดข้อมูลเล็กน้อย ก็ต้องใช้พลังงานจากร่างกายเขาเช่นกัน
หลินเป่ยเฉินเริ่มคุ้นเคยแล้ว
ผ่านไปหนึ่งนาทีเต็ม…
หลินเป่ยเฉินอยากรู้ผลการค้นหาใจจะขาด มันเป็นความรู้สึกเดียวกับตอนที่เขารอคอยคำตอบ หลังจากสารภาพรักกับคนที่แอบชอบตอนอยู่มัธยมต้น หัวใจเต้นระรัวดั่งกลองตีจนตอนนี้หัวใจของเขามันแทบจะขึ้นมาเต้นอยู่ที่คอหอยแล้ว
ในที่สุด…
“ติ๊ง!”
หน้าต่างข้อความปรากฏขึ้นบนหน้าจอ
“โปรแกรมไม่ตอบสนอง หยุดการทำงานตอนนี้เลยหรือไม่?”
หลินเป่ยเฉินถึงกับสะดุ้งโหยง
“อะไรกันวะเนี่ย?”
แอปบ้าบอนี่สามารถใช้งานได้จริงหรือเปล่าเนี่ย?
หรือว่าเป็นของปลอม?
ทำไมใช้งานครั้งแรกก็ห่วยแตกได้ถึงขนาดนี้
น่าผิดหวังเกินไปแล้ว!
หรือจะเป็นเพราะว่าระยะทางมันห่างไกลมากไป เกินขีดจำกัดที่โทรศัพท์มือถือเครื่องนี้จะประมวลผลได้?
หลินเป่ยเฉินแตะนิ้วลงไปบนตัวเลือก…
“หยุดการทำงานทันที”
แล้วแอปแผนที่ก็ปิดตัวเองลงไป
แต่วินาทีต่อมา เด็กหนุ่มก็กดเริ่มต้นการทำงานของมันอีกครั้ง
คราวนี้ เขาลองป้อนจุดหมายปลายทางเป็นเมืองหยุนเมิ่งดูบ้าง
ปรากฏตัวเลือกเส้นทางสามรูปแบบให้เขาเลือกใช้
เส้นทางแรกคือเหาะไปบนท้องฟ้า ใช้เวลาเดินทางราว 1 เค่อ
“แล้วฉันจะบินได้ไงวะ!”
หลินเป่ยเฉินปัดเส้นทางนี้ทิ้งโดยไม่ต้องคิด
เพราะตอนนี้ ความสามารถของเขายังไม่ถึงขั้นเหาะเหินเดินอากาศได้สักหน่อย
เส้นทางต่อมา เป็นการโดยสารรถม้า ใช้เวลาเดินทางทั้งสิ้นครึ่งชั่วยามกับอีก 2 เค่อ
ส่วนเส้นทางสุดท้าย เป็นการเดินทางด้วยเท้า ต้องใช้เวลาเดินทั้งสิ้น 3 ชั่วยามกับอีก 1 ก้านธูป
เส้นทางแต่ละสาย จะมีข้อดีและข้อเสียแตกต่างกันไป
“ถึงจะใช้เดินทางกลับโลกมนุษย์ไม่ได้ แต่อย่างน้อย มีแอปแผนที่อยู่ในมือก็อุ่นใจมากขึ้นละนะ”
หลินเป่ยเฉินปิดการทำงานของแอปลงไป เพราะว่ามันมีรูปแบบการใช้งานที่แตกต่างจากแอปอื่นๆ ภายในเครื่อง ตราบใดที่แอปแผนที่ยังคงเปิดใช้งานอยู่ มันจะดูดกลืนพลังงานสสารลึกลับจากร่างกายของหลินเป่ยเฉินตลอดเวลา ถึงแม้จะไม่ได้เป็นการดูดกลืนพลังงานจำนวนมาก แต่ก็อาจส่งผลเสียได้ในระยะยาวเช่นกัน
ส่วนฟังก์ชันอื่นๆ ของแอปแผนที่ยังไม่ได้ถูกพัฒนา
หลังจากนั้น หลินเป่ยเฉินก็เปิดกลับเข้าไปในแอปสโตร์อีกครั้ง
ดวงตาของเขาจ้องมองอยู่ที่โลโก้ของแอปไป่ตู้ เน็ตดิสก์
ถ้าอยู่ที่โลกมนุษย์ นี่จะเป็นแอปสำหรับเก็บไฟล์ออนไลน์
แต่อยู่ที่นี่ มันเอาไว้ทำอะไรได้บ้าง?
เด็กหนุ่มกดติดตั้งแอปนี้โดยไม่ลังเลเช่นกัน และมันก็ต้องใช้การโอนถ่ายข้อมูลอีก 1 GB
หลังจากติดตั้งเรียบร้อย โลโก้ของแอปก็ปรากฏขึ้นบนหน้าจอหลัก
หลินเป่ยเฉินกดเปิดใช้งานทันที
เมื่อเทียบกับแอปสำหรับเก็บไฟล์ออนไลน์บนโลกมนุษย์ หน้าตาของแอปนี้ก็ไม่มีอะไรแตกต่างกันเลย
แต่มันมีพื้นที่เก็บข้อมูลให้เขาเพียง 10 GB เท่านั้น
“ขี้เหนียวเกินไปไหมเนี่ย ถ้าเป็นแอปที่โลกมนุษย์นะ แค่ดาวน์โหลดมาติดตั้งกับลงทะเบียนใช้งาน ก็ได้พื้นที่เก็บไฟล์ตั้ง 2 เทระไบต์แล้วนะเฮ้ย”
หลินเป่ยเฉินมองหน้าจอโทรศัพท์ด้วยความพิศวงว่าแอปนี้มันจะเอามาใช้ประโยชน์อะไรได้บ้าง
แอปแผนที่อย่างน้อยก็เอาไว้ใช้นำทางได้
แต่แอปเก็บไฟล์ออนไลน์จะเอาไว้เก็บอะไรล่ะ
ในโลกที่ไม่มีไฟฟ้าใช้อย่างนี้ จะมีอะไรให้เก็บในโทรศัพท์ได้ด้วยหรือไง
หรือว่า…
พลัน ความคิดบางอย่างก็ปรากฏขึ้นในหัวสมองของหลินเป่ยเฉิน
เด็กหนุ่มชี้โทรศัพท์มือถือไปที่กระบี่คุณธรรมของตนเอง ก่อนยิ้มกว้าง แล้วพูดออกมาเหมือนท่องคาถาว่า “เจ้ากระบี่คุณธรรม จงเข้าไปอยู่ในพื้นที่เก็บไฟล์เดี๋ยวนี้”
บังเกิดแสงสว่างวูบวาบ แล้วกระบี่คุณธรรมของเขาก็หายวับไปในพริบตา