บทที่ 61 ความคิดของตระกูลเอียน(1)
เอียนเฟยมองเห็นนักเรียนพวกนั้นที่เดินออกมาจากในโรงเรียน เป็นนักเรียนมัธยมปีที่6ห้อง6พอดี
เห็นเฉินโม่ยืนเหม่ออยู่ที่หน้าประตู เจี่ยงหยาวจึงรีบเดินเข้าไปหา ถามว่า: “พี่เฉินโม่ เกิดเรื่องอะไรขึ้น? เมื่อกี้เหมือนฉันได้ยินมีคนเรียกชื่อของพี่ด้วย!”
เฉินโม่หันหน้ามองไปหาเธอ ยิ้มอ่อนๆแล้วพูดว่า: “ไม่มีอะไร ใช่สิ ทำไมพวกเธอก็มากันด้วยล่ะ?”
เจี่ยงหยาวหัวเราะออกมาแล้วพูด: “ครูประจำชั้นถูกพี่แทงใจดำซะหนัก สั่งการบ้านปิดเทอมช่วงฤดูหนาวอย่างเร่งรีบ ก็เดินออกไปแล้ว พวกเราถูกเสียงทางนี้ดึงดูด เลยลงมาดูว่าเกิดอะไรขึ้น”
“อย่างนี้นี่เอง!” เฉินโม่พยักหน้า พูดว่า: “ถ้างั้นพวกเธอกลับไปเถอะ ฉันยังมีเรื่องอีกนิดหน่อย ขอตัวไปก่อน”
“อื้ม”เจี่ยงหยาวพยักหน้าอย่างเรียบร้อย
เฉินโม่ยิ้มอ่อนๆให้กับพวกของจ้าวกางที่อยู่ในฝูงคน ถือว่าเป็นการบอกลา เตรียมกลับไปที่บ้านเช่าในชุมชนเมือง
“รอสักครู่”ทันใดนั้น อานเข่อเยว่เดินก้าวเท้าเร็วออกมาจากฝูงคน เดินไปข้างกายของเฉินโม่
เฉินโม่มองดูหญิงที่สวยงามดั่งลูกรักพระเจ้าคนนี้ ด้วยสีหน้าที่เย็นช้า
“อานเข่อเยว่ มีเรื่องอะไรเหรอ?” เฉินโม่ถามแบบผ่านๆ พร้อมกับสีหน้าที่แสดงออกมาว่าไม่อยากอยู่ใกล้
อานเข่อเยว่ในใจก็สั่นไปหนึ่งที งงไปสักพัก เมื่อก่อนพฤติกรรมของเฉินโม่ที่อยู่ต่อเธอไม่ใช่แบบนี้ ทำไมหลังจากการสอบ เฉินโม่ก็เหมือนว่าเปลี่ยนไปเป็นคนละคน? มักจะแสดงสีหน้าที่เย็นช้ากับเธอตลอด!
นี่ทำให้ดาวโรงเรียนที่มีคนค่อยติดตามอยู่ตลอด โมโหขึ้นมาเล็กน้อย
แต่ว่า นึกถึงเรื่องที่แม่ของตัวเองสั่งไว้ ความไม่พอใจที่อานเข่อเยว่มีต่อเฉินโม่ จึงทำได้แค่เพียงเจ็บซ้อนเอาไว้ในก้นบึ้งหัวใจ เดินขึ้นหน้าไปอีกก้าว แนบติดกับเฉินโม่ไว้แน่น ใช้เสียงเบาที่มีเพียงเธอกับเฉินโม่เท่านั้นที่สามารถได้ยินได้พูดว่า: “แม่ของฉันให้ฉันมาถามนายว่า หลายวันมานี้นายไปไหน? ทำไมถึงไม่ได้กลับไป? ท่านเป็นห่วงนายมาก!”
Smart address bar. th.readeraz.com แดนนิรมิตเทพ บทที่ 61 ความคิดของตระกูลเอียน(1) – th.readeraz
ถ้าหากเป็นชาติก่อน เฉินโม่ได้ยินคำพูดแบบนี้ จะต้องซาบซึ้งมากแน่นอน แต่ว่า ตอนนี้รู้แล้วว่าคนของตระกูลอานกระทำกับเขายังไง เฉินโม่ก็ไม่จำเป็นต้องให้หน้าคนของตระกูลอานอีกต่อไป
“กลับไปบอกต่อให้คุณน้า ฉันอยู่ข้างนอกเช่าห้องอยู่ จากนี้ไปจะไม่รบกวนตระกูลอานอีกแล้ว ถ้าไม่มีเรื่องอะไรแล้ว ฉันขอไปก่อน”เฉินโม่พูดจบ หันตัวเดินจากไป ไม่ได้ให้หน้าอานเข่อเยว่เลยแม้แต่นิดเดียว
อานเข่อเยว่ก็โกรธอยู่ในใจ เดิมทีคิดว่าอยากจะเดินขึ้นไปถามกับเฉินโม่ให้ชัดเจนว่าหมายความว่าไง? แต่ว่า ศักดิ์ศรีของดาวโรงเรียน ทำให้เธอไม่ได้ตามไป ยืนเหม่ออยู่กับที่ มองดูร่างเงาของเฉินโม่ที่เดินห่างออกไปเรื่อยๆ ในใจกลับมีความเศร้าเล็กน้อยเกิดขึ้น
ในฝูงคน มองเห็นดาวโรงเรียนเดินตามไปพูดคุยกับเฉินโม่ก่อน นักเรียนทั้งหลายต่างก็แสดงสีหน้าที่ตะลึง ไม่เข้าใจว่าทำไมอานเข่อเยว่อยู่ๆถึงใกล้ชิดกับเฉินโม่ขนาดนี้?
เจิ้งหยวนฮ่าวมองดูอานเข่อเยว่ที่ยืนอยู่นอกประตู บนหน้ามีความเศร้าแสดงออกมา หน้าตาที่หล่อเหลาก็มีความเยือกเย็นปรากฏขึ้น ในตาก็มีความโกรธปนอยู่
มองดูเฉินโม่ที่เดินออกไปไกลมากแล้ว มือทั้งสองของเจิ้งหยวนฮ่าว กำไว้เป็นหมัด
เฉินโม่ไม่ได้สนใจเรื่องพวกนี้ เดินตรงกลับไปที่บ้านเช่าในชุมชนเมือง กลับไปที่ห้องของตัวเอง ล็อคประตูห้อง แต่ว่าเฉินโม่ไม่ได้เริ่มการฝึกฝนทันที แต่กลับนั่งอยู่บนเก้าอี้ สายตาทั้งสองข้างมองออกไปนอกหน้าต่าง เหมือนกำลังคิดอะไรอยู่
ร้านน้ำชาที่อยู่ใกล้เคียงกับโรงเรียนตี้ยี ในห้องแยกหนึ่ง เอียนเฟยนั่งอยู่เงียบๆ ชิมชาด้วยความชิล
ตรงข้าม ชายชราที่สวมชุดดำถามด้วยความสงสัย: “คุณชายเฟย ผมไม่เข้าใจจริงๆ คุณชายทำแบบนี้สรุปแล้วหมายความว่าอย่างไรกันแน่?”
มุมปากของเอียนเฟยโค้งขึ้น ตาที่รูปร่างเหมือนดอกพีชก็หรี่ลงเล็กน้อย ยิ้มตาหรี่แล้วพูด: “ลุงจ้าว นายยังจำได้ไหมว่าพ่อฉันสั่งมาว่ายังไง?”
ชายชราหยุดชะงักไปชั่วขณะ พูดตอบ: “นายท่านสั่งไว้ว่า การปฏิเสธงานแต่งครั้งนี้ จะต้องใหญ่โตและแพร่หลาย ยิ่งผู้คนรู้มากก็ยิ่งดี แต่อย่าทำให้เฉินโม่ต้องรู้สึกเสียหน้า”
เอียนเฟยหัวเราะออกมา: “นายคิดว่าทำไมพ่อถึงได้ออกคำสั่งแบบนี้? นายไม่คิดว่ามันขัดแย้งกันเหรอ?”
ชายชราพยักหน้า บนหน้าเต็มไปด้วยความสงสัยแล้วถาม: “ขัดแย้งกันจริงๆ ด้านหนึ่งต้องปฏิเสธงานแต่งอย่างใหญ่โตและแพร่หลาย แต่กลับต้องรักษาหน้าให้กับคนที่ปฏิเสธงานแต่ง? ในตอนที่นายท่านออกคำสั่งแบบนี้ ผมยังคิดว่าเขาตั้งใจจะแกล้งท่านซะอีก”
“คุณชายเฟย คุณชายก็อย่าพูดอ้อมค้อมอีกเลย บอกกับผมด้วยว่ามันเป็นเรื่องอะไรกันแน่?” ลุงจ้าวยิ้มแห้งแล้วถาม
บนหน้าของเอียนเฟยมีความได้ใจอยู่: “ลุงจ้าว นายเป็นพ่อบ้านที่อยู่ข้างพ่อผมมาสิบกว่าปี วิธีการแค่นี้ก็ไม่เข้าใจเหรอ? คำสั่งนี้ ไม่ใช่คำสั่งของพ่อผมตั้งแต่แรก แต่เป็นผู้ที่อยู่ตำแหน่งสูงสุดของตระกูลเอียนท่านนั้นต่างหากที่เป็นคนสั่ง!”
ลุงจ้าวพยักหน้า: “สิ่งนี้ผมสามารถเดาได้ แต่นึกไม่ออกจริงๆว่านายท่านทำไปเพื่ออะไรกันแน่!”
เอียนเฟยตาเป็นประกายแล้วพูดว่า: “นี่มีอะไรที่ไม่เข้าใจอีก? ถึงแม้ผมไม่รู้ว่าบนตัวของเฉินโม่มีสิ่งใดที่พวกเขาถูกใจ แต่ว่าการปฏิเสธงานแต่งครั้งนี้ เห็นได้ชัดว่าเป็นแค่เรื่องตลก ทำไปเพื่อให้คนของตระกูลหลี่เห็น ว่าตระกูลเอียน ไม่อยากปฏิเสธงานแต่งด้วยซ้ำ”
บทที่ 60 ถอนหมั้น(2)
บทที่ 62 ความคิดของตระกูลเอียน(2)