บทที่ 76
แต่การหนีไปจะทำให้เธอเป็นตัวตลกของเมลานี ดังนั้นซาแมนธาจึงทนอยู่ด้วยความมุ่งมั่น เธอถึงขนาดคิดว่าจะให้ลูกสาวเธอหย่ากับขยะนี่ทันทีที่กลับบ้าน เธอต้องแน่ใจว่าใบหย่าจะถูกทำขึ้นพรุ่งนี้
ลิลี่คิดว่าเมลานีทำเกินไปหน่อย แต่เมื่อมองไปที่แดร์ริลข้างเธอ เธอก็หมดหนทาง
‘ลูกเขยคนอื่นสามารถทำให้แม่ยายประทับใจได้ แต่สามีเธอล่ะ? ลืมไปซะ!’ ลิลี่คิด
ในตอนนั้นเอง เมลานีก็หันไปหาแดร์ริลแล้วถามด้วยรอยยิ้ม “แดร์ริล เธอคิดว่าของขวัญที่จิมมี่ให้ฉันเป็นอย่างไรบ้างล่ะ?”
โดยไม่ต้องคิด แดร์ริลตอบด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง “ก็ไม่เลวครับ”
‘ก็ไม่เลว? พูดบ้าอะไร เขามีปัญญาซื้อมันได้เหรอ?’ เมลานีคิด
ในทันใดนั้น ทุกคนในห้องก็หัวเราะกับตัวเองด้วยสายตาดูถูกบนใบหน้า
‘คนพวกนี้เป็นอะไร? การเปรียบเทียบทุกอย่างบนโลกนี้มันสนุกนักรึไง?’ แดร์ริลคิด
แดร์ริลทนไม่ได้กับการกลั่นแกล้งของพวกเขาอีกต่อไป ด้วยความช่วยไม่ได้ เขายืนขึ้นแล้วออกจากห้องไป
‘ฮ่าฮ่าฮ่า! เจ้าขยะนี่อายจนไม่กล้าอยู่ต่อ? เมื่อไม่มีเขา ก็คงไม่มีใครให้กลั่นแกล้งอีก ไม่สนุกเอาซะเลย’ พวกเขาคิด
ทั้งเมลานีและจิมมี่ดูจะผิดหวังเมื่อเขาจากไป ซาแมนธาเองก็โล่งใจที่เขาจากไป ไม่อย่างนั้นเธอคงถูกกลั่นแกล้งแบบนี้ไปอีกยาว ลิลี่อยากจะตามเขาออกไปเพื่อดูว่าเขาเป็นยังไง แต่เธอก็ทิ้งความคิดนั้นไปเมื่อพิจารณาถึงสถานการณ์ในห้อง
อย่างไรก็ตาม สามนาทีต่อมา แดร์ริลก็กลับมา
ซาแมนธากระทืบเท้าของตัวเองด้วยความโกรธเมื่อประตูเปิดออก “แกจะกลับมาทำไมอีก? นี่ยังน่าอับอายไม่พอเหรอ?”
ลิลี่ยืนขึ้นแล้วกระซิบ “รอเราที่รถก็พอ นายจะมาทำอะไรที่นี่อีกเนี่ย?”
แดร์ริลยิ้มโดยไม่ได้พูดอะไร เขามีกล่องของขวัญในมือ
เขาได้ของขวัญนี้มาจาก เดรก ดาร์บี้ หลังจากงานแต่ง นี่เป็นของชดเชยสำหรับอดีตที่ผ่านมา เมื่อแดร์ริลถูกเตะออกจากตระกูลและต้องแต่งงานกับตระกูลลินดัน ไม่มีใครในดาร์บี้สักคนที่มางานแต่งเขา เดรกรู้สึกผิด เขาจึงนำสิ่งนี้มาให้แดร์ริลเพื่อชดเชย
แดร์ริลรับของขวัญ แต่เขาไม่รู้ว่าอะไรอยู่ในกล่อง มันคงไม่ใช่อะไรที่แย่ถ้ามาจากเดรก
เขาวางกล่องตรงหน้าซาแมนธาแล้วกลับไปนั่ง “คุณแม่ ผมไม่ได้ให้ของขวัญคุณเลยตลอดสามปีที่แต่งงานกับลิลี่มา นี่ครับ ผมหวังว่านี่จะชดเชยได้”
‘อะไร? หมอนี่ออกไปแล้วกลับมาพร้อมของขวัญเร็วขนาดนี้เชียว?’ ทุกคนคิด
ทุกคนมองกล่องอย่างสงสัย มันมีรูปดอกไม้สลักไว้บนกล่องอย่างงดงาม ตัวบรรจุภัณฑ์เองก็ดูแพง อะไรก็ตามที่อยู่ภายในจะต้องน่าสนใจแน่
มันเป็นปกติที่คนจะคิดแบบนั้น อย่างไรก็ตามคนมากมายก็คิดแบบอื่น
‘ของแพง ๆ จะมาจากคนไร้ค่าแบบนี้ได้อย่างไร? เขาต้องตั้งใจนำมันมาเพื่อแก้ความอับอายก่อนหน้านี้แน่’
ด้วยความคิดเช่นนั้น คนคนจึงคิดว่าซาแมนธาต้องไม่กล้าเปิดกล่องต่อหน้าทุกคนแน่ แม้ว่าซาแมนธาจะคิดว่าลูกเขยไร้ประโยชน์ของเธอจะพยายามแก้ไขความอับอายของเธอ แต่เธอต้องไม่มีทางเปิดมันให้อับอายไปกว่านี้แน่
“แดร์ริล คุณใช้เวลาไม่กี่นาที่ในการน้ําของขวัญนี้มา ผมหวังว่ามั่นจะไม่ใช่ของจากร้านแผงในตลาดกลางคืนข้างนอกนะ?” จิมมีแกล้งเขา แดร์ริลยิ้มอย่างสุภาพ เขาไม่สนใจเลยแม้แต่น้อย “ซาแมนธา ให้เราดูสิว่าลูกเขยเธอให้อะไร” เมลานีกล่าวด้วยความกระตือรือร้นปลอม ๆ เธอพร้อมที่จะกลั่นแกล้งซาแมนธาทันทีที่เธอเปิดมันออก ทุกคนก็ร่วมด้วยเช่นกัน “ใช่ เปิดให้เราดูสิ” “ฉันสงสัยว่ามันอาจจะดีกว่าของจิมมี” ซาแมนธาลังเลพร้อมกัดปากของเธอ แม้ว่าเธอจะสงสัยในของขวัญของแคร์ริล ถ้ามันมาจากร้านแผงนตลาดกลางคืนจริงล่ะ? เธอจะกลายเป็นเรื่องตลกของพวกเขาตลอดไป แต่ภายใต้แรงกดดันจากทุกคน เธอไม่มีทางเลือกนอกจากเปิดมันออก ทันใดนั้น ทุกคนก็อ้าปากค้างด้วยความแปลกใจ เมื่อเห็นของด้านใน ซาแมนธาเองก็ตกใจ ลิลีเองก็แปลกใจ รอยยิ้มของเมลานีและจิมมีแข็งค้างในทันที