เห็นลู่ฝานพยักหน้า ลู่เฮ่าหรานยิ้มกว้างเข้าไปอีก “ที่แท้เป็นแบบนี้นี่เอง งั้นยาพวกนี้ ตระกูลเก็บไว้ทั้งหมดแล้วกัน ลู่ฝาน นายขอบคุณคุณผู้ชายเถ่เมี่ยนแทนปู่ด้วย ต่อไปถ้าเขาต้องการความช่วยเหลือจากตระกูลลู่ ลูกหลานตระกูลลู่ ไม่มีทางปฏิเสธแน่นอน”
ลู่ฝานพูดช้าๆ ว่า “ผมจะบอกให้ครับ ปู่ พ่อ ลองกินยาดูก่อนสิ คิดว่ามันช่วยปู่กับพ่อได้เหมือนกัน”
ลู่เฮ่าหรานยิ้มแล้วพูดว่า “มีความคิดนี้พอดีเลย”
พูดพลาง หยิบยารวมพลังออกมาหนึ่งเม็ด ใส่เข้าไปในปากอย่างไม่ลังเล
คนอื่นให้ยากับเขา เขายังต้องคิดสักหน่อย ยาที่หลานตัวเองเอามา ยังมีอะไรให้คิดอีก กินไปก็จบแล้ว
ยาเข้าไปในปากแล้วละลาย ลู่เฮ่าหรานหลับตาลง สัมผัสฤทธิ์ยาที่แผ่ซ่านในร่างกาย
มีควันออกมาจากตัวเล็กน้อย ทันใดนั้น ลู่เฮ่าหรานลืมตาขึ้น “ฤทธิ์ยารุนแรงมาก ยาชั้นดี คิดไม่ถึงว่าจะช่วยนักบู๊แดนปราณในชั้นเก้าอย่างฉันได้ ฉันรู้สึกว่าตัวเองจะถึงขั้นปราณนอกได้ทุกเมื่อ”
ลู่หาวได้ยิน รีบกลืนยาลงไปเช่นกัน ทันใดนั้น ตัวเขามีควันออกมาเหมือนกัน
ลู่หาวเอ่ยชมว่า “เป็นยาดีจริงๆ ฉันพูดผิดแล้ว อย่างน้อยคุณผู้ชายเถ่เมี่ยน อย่างน้อยก็เป็นผู้ฝึกชี่ระดับสาม ต้องเป็นระดับสามขึ้นไปแน่นอน”
ลู่ฝานได้ยินคำชมแบบนี้ แอบยินดีอยู่ในใจ
“ลู่หาว ลู่ฝาน ฉันว่าช่วงนี้จะต้องเก็บตัวแล้ว คว้าโอกาสเอาไว้ ทะลุแดนปราณนอกให้ได้ ยาพวกนี้ ให้ลู่หาวจัดการทั้งหมด แต่ห้ามใช้หมด ต้องเหลือไว้สำรองใช้สักนิด ลูกหลานสายเลือดโดยตรงของตระกูล สามารถเอาไปได้หนึ่งเม็ด ส่วนคนที่ไม่ใช่ลูกหลานสายเลือดโดยตรง ถ้าผลการฝึกตนไม่เลว พรสวรรค์เป็นเลิศ ก็ให้ได้เหมือนกัน ส่วนโดยรวม
ลู่หาวตอบรับเบาๆ ลู่เฮ่าหรานมองลู่ฝาน แล้วพูดว่า “ลู่ฝาน นายเอาสิ่งนี้ไปก่อน”
ลู่เฮ่าหรานเอาแหวนสีดำขลับ ออกมาจากอก วางไว้ตรงหน้าลู่ฝาน บนนั้นมีตัวอักษรคำว่าลู่ชัดเจน ลู่ฝานเห็นแล้วตกใจเล็กน้อย
“ปู่ นี่คือ…”
ลู่เฮ่าหรานยิ้ม แล้วพูดว่า “นี่เป็นสัญลักษณ์ผู้นำตระกูล เดิมทีฉันจะให้พ่อนาย แต่พ่อนายคิดว่า สิ่งนี้อยู่ในมือนายคงมีประโยชน์มากกว่า เก็บเอาไว้ ห้ามปัดความรับผิดชอบของตระกูล”
ลู่ฝานรับแหวนมาอย่างจริงจัง เมื่ออยู่ในมือ ลู่ฝานรู้สึกถึงความเย็น จากนั้นลู่ฝานรู้สึกถึงพลังฟ้าดินอันบริสุทธิ์ เริ่มไหลเวียนอยู่รอบๆ เขา
ลู่หาวยิ้ม แล้วพูดว่า “ลู่ฝาน อย่าดูถูกแหวนวงนี้ นี่เป็นหินเล็กๆ ที่ไม่มีใครรู้ชื่อมัน จะช่วยทำให้นายฝึกฝนเร็วขึ้น ปู่นายจ่ายไปเยอะ กว่าจะสร้างมันออกมาเป็นเครื่องรางตระกูลได้ ตอนนี้มอบให้นายแล้ว นายต้องดูแลรักษาให้ดี”
ลู่ฝานพยักหน้า จากนั้นสวมแหวนไว้บนมือซ้าย
ก็ให้นายแล้ว อนาคตตระกูลลู่ ยังต้องพึ่งนายไปฝ่าฟัน ฉันไปเก็บตัวแล้ว ถ้าออกมาไม่ได้ ลู่หาว นายรับตำแหน่งผู้นำตระกูลไป
พูดจบ ลู่เฮ่าหรานเดินออกไปช้าๆ เขาอารมณ์ดี จนฮัมเพลงออกมา
ลู่ฝานมองแผ่นหลังปู่ ถามด้วยสีหน้ากังวลว่า “พ่อ ปู่คงไม่เป็นไรใช่ไหม”
ไม่คืบหน้าก็ถอยหลัง แค่ผ่านด่านก็ต้องมีความเสี่ยง โดยเฉพาะอายุมากอย่างปู่นาย ถ้าไม่ระวัง จะโดนแว้งกัด ผลจะรุนแรงมากขึ้น แต่โอกาสเจอการแว้งกัด ไม่ได้เยอะมาก แค่แดนปราณนอกเท่านั้น ไม่ได้โจมตีวิถีบู๊อย่างเป็นตาย นายกับฉันรอไปก็พอ
ลู่ฝานพูดว่า “ไม่มีวิธีอื่น ที่จะลดความเสี่ยงลงเหรอครับ อย่างเช่น ผมไปขอยาจากคุณผู้ชายเถ่เมี่ยนอีกครั้ง”
“ไม่จำเป็น เรารบกวนคุณผู้ชายเถ่เมี่ยนครั้งนึงแล้ว ไปหาเขาอีก จะไม่ค่อยเหมาะ อีกอย่างยาที่ลดการแว้งกัด ตอนนักบู๊ผ่านด่าน เกรงว่าคุณผู้ชายเถ่เมี่ยนคงไม่สามารถกลั่นออกมาได้ ถึงจะกลั่นได้
ลู่ฝานกัดฟัน เขารู้ว่าพ่อพูดความจริง ความกังวลบนใบหน้า ยังไม่หายไป เขาหวังเพียงว่าปู่จะทำสำเร็จ ภายในครั้งเดียว
ลู่หาวเก็บยาเอาไว้ แล้วพูดว่า “ไปกันเถอะลู่ฝาน เราเอายาไปให้ลูกหลานที่มีอนาคตในตระกูลกัน คิดว่าผ่านวันนี้ไป ไอ้เด็กตระกูลโม่พวกนั้น คงไม่มีโอกาสมาหาเรื่องตระกูลเราอีก ฉันเอาให้ลู่เทียนกังก่อนดีกว่า ให้เขาไปสู้กับโม่ไห่อีกครั้งเป็นไง นายคิดว่า ถ้าตระกูลโม่รู้ว่า ตระกูลลู่ของเรา มีผู้ฝึกชี่คอยช่วยเหลืออยู่เหมือนกัน พวกเขาจะมีปฏิกิริยายังไง”
ลู่ฝานพูดว่า “คงเดือดเป็นฟืนเป็นไฟ นั่งไม่ติดเลยมั้งครับ”
ลู่หาวยิ้มแล้วพูดว่า “ถูกต้อง ฉันอยากเห็นคนตระกูลโม่เป็นแบบนี้ ให้ฉันนับก่อนว่าควรแบ่งยายังไง ลู่หมิงหนึ่งเม็ด ลู่เฟิงหนึ่งเม็ด ลู่เทียนกังหนึ่งเม็ด……”
ลู่ฝานเงยหน้ามองฟ้า นกฝูงหนึ่งบินขึ้นมาจากหลังคา