เซียวเฟิงลืมตาขึ้นมาแล้วก็พบว่าฟ้าสว่างแล้ว
เซียวเฟิงกำลังจะลุกขึ้น แต่ก็ได้ยินอะไรบางอย่างมาจากประตูห้องของตัวเอง แล้วประตูห้องของเขาก็ค่อยๆ เปิดออกมาเผยให้เห็นร่างของใครบางคน
ตอนแรกนั้นเธอไม่ได้เดินเข้ามาทันที แต่ชะโงกหน้าเข้ามาดูโดยโผล่มาแค่ดวงตาสีฟ้าคู่หนึ่งเท่านั้น ทันทีที่เจ้าของดวงตาเห็นว่าเซียวเฟิงเหมือนยังหลับอยู่ เจ้าตัวจึงเปิดประตูเข้ามาด้วยความโกรธ
“คนใช้ไร้ประโยชน์! ไอ้พี่จอมซกมก! ยังไม่มาทำมื้อเช้าให้อีก! ฉันเกลียดพี่!”
เซียวหลิงที่เพิ่งลุกออกจากเตียงก่อนหน้านี้ ผมสีทองของเธอฟูฟ่อง ชุดนอนของเด็กสาวยับไปหมด เธอขยี้ตาแล้วก็ขึ้นมายืนบนเตียงของเซียวเฟิงแล้วก็เตะใส่ท้องของเขา
“สัญญาไว้แล้วไม่ใช่เหรอว่าจะดูแลฉันตลอดไปน่ะ! ผู้ชายตอแหล! ไปตายซะ!”
โชคร้ายที่เธอแรงน้อยเกินไป เตะแรงแค่ไหนเซียวเฟิงก็ไม่รู้สึกเจ็บเลยสักนิด
“ไอ้พี่งี่เง่า! เห็นเกมสำคัญกว่าฉันสินะ?!”
“ชอบหนีไปกับผู้หญิงอื่นตลอดเลย! หน้าไม่อาย! ทิ้งฉันแล้วสินะ?”
“ฉันก็น่ารักนะ! แล้วทำไมยังจะหนีไปหาคนอื่นอีก? พี่มันแย่ที่สุด!”
“ทั้งๆ ที่อยู่กับฉันก็น่าจะดีที่สุดแล้วแท้ๆ ถ้าอย่างงั้นล่ะก็… ฉัน… ฉันทำได้ทุกอย่างที่พี่ขอให้ผู้หญิงคนอื่นทำได้นะ!”
เซียวหลิงที่กำลังโกรธจัดทิ้งตัวใส่เซียวเฟิง ก่อนจะพบว่าตาของเซียวเฟิงภายใต้หมวกนั้นกำลังลืมอยู่
“อะ…! ตื่นมาตอนไหนเนี่ย?” เซียวหลิงตกใจจนเสียงสั่นแล้วมองไปที่พี่ชายของเธอ
“ก็…ตั้งแต่เธอเข้ามาในห้องเลย” เซียวเฟิงพูดอย่างจนใจแล้วก็ถอดหมวกออก
“โรคจิต! นี่แอบฟังที่ฉันพูดสินะ! ไอ้แมลงโสโครก!” ใบหน้าของเซียวหลิงแดงก่ำแล้วก็โวยวายออกมา เธอยังคงเตะเซียวเฟิงด้วยแรงน้อยๆ ของตัวเอง
แต่ที่เดินเหยียบอยู่นั้นมันก็คือตัวของพี่ชายเธอเช่นกัน ทำให้ในที่สุดเธอก็เสียสมดุลแล้วล้มลงจนได้ ร่างเล็กร่วงลงจากเตียงหน้าจะฟาดพื้นทันที
“ว้ายยยยย!” เซียวหลิงร้องออกมาแล้วหลับตาปี๋
แต่เซียวเฟิงไม่ยอมให้เธอเจ็บแน่ๆ ร่างของเขาขยับอย่างรวดเร็วลงไปอยู่กับพื้นแล้วรับร่างเล็กๆ นั่นมาไว้ในอ้อมแขนของตัวเอง
เซียวหลิงค่อยๆ ลืมตา แล้วก็พบว่าเธออยู่ในอ้อมแขนของพี่แทนที่จะอยู่บนพื้น ทว่าเด็กสาวไม่ได้ออกจากอ้อมแขนของผู้เป็นพี่ทันที แต่กลับกันเธอซุกตัวลงไปในอ้อมแขนของเขาต่อไป
“นี่! ไอ้พี่โง่! ก่อนหน้านี้นายแค่หูแว่ว ฉันไม่ได้พูดอะไรทั้งนั้น ฉันแค่เข้ามาปลุกนายเฉยๆ เข้าใจไหม?”
“คร้าบๆๆ เช้านี้อยากกินอะไร?” เซียวเฟิงถอนหายใจก่อนจะปล่อยน้องสาวของตัวเอง
“นม ขนมปังปิ้งกับไข่ลวก”
“นี่ วันนี้ต้องกินวิตามินนะ เดี๋ยวเปลี่ยนนมเป็นน้ำมะเขือเทศแล้วกัน”
“ฉันเกลียดน้ำมะเขือเทศ…”
“กินไปเถอะน่า”
…
หลังจากมื้อเช้า เซียวหลิงยังคงนั่งดื่มน้ำมะเขือเทศอย่างเชื่องช้า ส่วนเซียวเฟิงก็กลับเข้าไปในเกมอีกครั้ง
เขากลับมาที่โซนพื้นที่พิเศษอีกครั้ง แต่ตอนนี้มีคนยืนอยู่เต็มไปหมดจนชายหนุ่มแทบจะกลืนหายไปกับฝูงชน
ตามหุบเขานั้นเต็มไปด้วยผู้คนรวมทั้งบริเวณหน้าด่านด้วย ที่นี่เต็มไปด้วยพ่อค้าแม่ค้าอยู่เต็มไปหมด แผงขายของเต็มไปด้วยของอย่างยาเพิ่มพลังและใบวาร์ป ถึงจะสามารถซื้อจาก NPC ได้เหมือนกันแต่ตอนนี้ที่ร้านก็แออัดสุดๆ หลายๆ คนจึงเลือกที่จะซื้อจากผู้เล่นด้วยกัน ทำเอาเซียวเฟิงอดไม่ได้ที่จะนับถือในความหัวใสของพวกพ่อค้าจริงๆ
พวกเขามาที่นี่เพื่อที่จะบุกโซน [รังของสลาแมนเดอร์] ผู้คนที่อยู่ตรงนั้นต่างก็เป็นสมาชิกของกิลด์ใหญ่ๆ มากมาย คงเป็นเพื่อนร่วมทีมของเซียวเฟิงที่แชร์กลยุทธ์หลังจากที่พวกเขาเคลียร์โซนสำเร็จแล้ว
แต่เซียวเฟิงกลับต้องรู้สึกเสียใจที่โรสไม่ได้รอเขาที่ทางเข้าของโซนพื้นที่พิเศษ อันที่จริงชายหนุ่มคาดเดาไว้ว่าตอนที่ตนเองออกจากเกมตรงบริเวณนี้ ขากลับมาเขาจะต้องถูกลอบโจมตีจากคนของมิดซัมเมอร์ ซึ่งเขาก็กะจะสวนคืนเธอเมื่อเวลานั้นมาถึง
แต่น่าเสียดายที่โรสไม่ได้ทำเช่นนั้น เป็นไปได้ว่าที่นี่มีคนอยู่เยอะเกินไปหรือไม่ก็ที่นี่ไม่ใช่เขตของมิดซัมเมอร์
ทว่าอันที่จริงโรสก็ได้วางแผนเอาไว้แล้วว่าจะเล่นงานเขาในตอนที่ชายหนุ่มกลับเข้ามาในเกม แต่ไนท์ คูนเนอร์ห้ามเอาไว้ และอีกอย่าง กิลด์มิดซัมเมอร์ก็ไม่มีคนมากพอที่จะปิดสถานที่นี้ได้ ในขณะที่คนส่วนมากที่มาอยู่ที่นี่ต่างก็เป็นสมาชิกของกิลด์ใหญ่ๆ ทั้งนั้น และมิดซัมเมอร์ก็คงไม่อยากที่จะสร้างปัญหา
“เยี่ยจิ๋ง คิดว่าหมอนั่นจะสามารถเทียบพวกเราได้ไหม?”
“นี่พูดเพ้อเจ้ออะไรออกมาเนี่ย? ถ้าก่อนหน้านี้ก็คงตอบว่าไม่แหละ แต่ตอนนี้คงไม่อาจมั่นใจแล้วล่ะ” โรสนิ่งไป ส่วนไนท์ คูนเนอร์ก็พูดต่อ
“ในเขตฮัวเซียนี้คงไม่มีใครเก่งไปกว่าเขาแล้วล่ะ ฉันเชื่อว่าเขาน่าจะเก่งพอๆ กับเบลดมาสเตอร์เลยล่ะมั้ง เขามีเลเวลสูงที่สุดในเขต อาจจะในเซิร์ฟเวอร์ด้วย รู้ไหมว่าเขาเก็บเลเวลยังไง? เขาจัดการมอนสเตอร์เป็นพันตัวในเวลาเดียวกัน!”
“พันตัวในเวลาเดียวกัน? ด้วยตัวเองเลยเหรอ? มอนสเตอร์เลเวลเท่าไหร่? ใช้เวลาไปขนาดไหน?” โรสถามด้วยความประหลาดใจ
“ก็น่าจะจัดการด้วยตัวเองแหละ เขาจัดการพวกมอนสเตอร์เลเวล 20 ใน 5 นาที คงรู้นะว่าหมายความว่าอะไร เลเวลและไอเทมของเขาจะเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วด้วยวิธีนี้ แต่ยังมีอีกอย่างที่สำคัญมาก” ไนท์ คูนเนอร์ว่า
“มันคืออะไร?” โรสทำใจตัวเองให้เย็นลงแล้วพูดต่อ
“เขาจะมีอิทธิพลมากน่ะสิ! ถ้าตามปกติแล้วการที่เราจะไปทำภารกิจในโซนเขตพิเศษก็ต้องให้เขามาช่วยเพราะเขาเป็นนักบวช แต่ตามประสบการณ์ในการเล่นเกมของฉันแล้ว ความแข็งแกร่งของเขาระดับนั้นจะทำให้กิลด์ต่างๆ หาทางที่จะเอาเขามาเข้าร่วมภารกิจให้ได้แม้แต่กิลด์ที่เก่งที่สุดอย่างไดนัสตี้ก็ตาม ซึ่งถ้าเป็นอย่างนั้นถึงมิดซัมเมอร์จะยิ่งใหญ่แค่ไหนก็ตาม แต่ความต่างชั้นของเราแล้วก็ไดนัสตี้จะมากขึ้นเรื่อย ๆ แล้วในวันหนึ่งเราก็คงจะไม่สามารถเทียบได้ และก็ไม่มีเหตุผลให้พวกนั้นไม่ทำแบบนี้ด้วย”
โรสนิ่งไปโดยไม่พูดอะไรอยู่นาน
“นี่ ฉันเคยถามไปแล้วนะว่าระหว่างเธอกับไอ้หอกหักนั่นเกิดอะไรขึ้นกันแน่? แล้วจะจบได้ไหม? ฉันรู้นะว่ามิดซัมเมอร์น่ะมีความหมายกับเธอมากขนาดไหน แต่ถ้าเธอคิดจะไปเป็นศัตรูกับเขา เขาจะกลายเป็นปัญหาใหญ่ที่เธอไม่มีทางที่จะจัดการได้แน่ๆ แล้วมันก็จะจบลงแบบแย่ๆ แน่นอน” ไนท์ คูนเนอร์จ้องมาทางโรสแล้วว่าอย่างนั้น เธอต้องการที่จะให้ความขัดแย้งระหว่างทั้ง 2 คนจบลง
…แต่เธอไม่รู้สาเหตุของมัน
“ปัญหานี้คงจะไม่มีทางจบลงได้” โรสพูดอย่างเย็นชา ดวงตาของเธอแสดงความไร้ชีวิตชีวาอย่างชัดเจน อันที่จริงถ้าหญิงสาวยอมรับมันได้ปัญหาก็คงจบไปตั้งนานแล้ว แต่ทว่าเธอไม่สามารถทำใจยอมรับมันได้! และก็คงไม่มีวันให้อภัยเซียวเฟิงแน่ๆ
“เกิดอะไรขึ้นกันแน่?” ไนท์ คูนเนอร์ถามด้วยความสงสัย ก่อนที่เหมือนจะนึกอะไรบางอย่างได้ แล้วก็ถามต่อด้วยความสงสัยที่พุ่งสุดขีด “ทำไมต้องโกรธเขาขนาดนั้น? ไอ้หอกหักนั่นข่มขื…”
“หุบปากซะ!” โรสโกรธแล้วก็เบือนหน้าหนีไป
…
เมื่อเซียวเฟิงดูรายชื่อเพื่อน เขาก็เห็นว่าเฉียนโตวโตวไม่ได้อยู่ในเกมแล้ว ชายหนุ่มจึงไม่รู้ว่าเธอกำลังทำอะไรอยู่ แต่ก็มีข้อความจำนวนมากถูกส่งมาจากเล่าสวีและคนอื่นๆ ในทีมสำรวจ แต่หลังจากคิดอยู่นานเขาก็เลือกที่จะไม่อ่านมัน
ตอนนี้เขายังทำตามแผนในการหาเงินต่อไป เลยเลือกที่จะเข้าไปยังเมืองเทียนหลงก่อน แล้วก็ไปต่อที่เมืองรกร้างผ่านระบบเคลื่อนย้าย ลึกเข้าไปยังหุบเขากระดูกเพื่อทำภารกิจต่อ
ตอนนั้นเองที่เล่าสวีนั้นเข้าเกมมา เซียวเฟิงจึงส่งข้อความไปหาเพื่อถามวิธีในการเป็นสตรีมเมอร์ เพราะในหมู่คนที่เขารู้จักเล่าสวีดูพึ่งพาเรื่องนี้ได้มากที่สุดแล้ว
“อย่างแรกเลยต้องไปสมัครเป็นสตรีมเมอร์ที่เว็บไซต์หลักก่อนตามขั้นตอน ฉันมีคนรู้จักที่รับทำอะไรแบบนี้อยู่ เดี๋ยวติดต่อให้แล้วคุยกับเขาเองเลยนะ นายไม่ใช่คนไม่รู้หัวนอนปลายเท้า… หมอนั่นคงจะบริการให้อย่างดีเลยล่ะนะ” เล่าสวีตอบข้อความทันทีที่เห็น
“ขอบใจมากๆ” เซียวเฟิงตอบแบบง่ายๆ
ไม่เกิน 1 นาทีก็มีข้อความเข้าจากชายที่ชื่อว่าบัตเตอร์ฟลาย เขาเป็นนักรบเลเวล 8 และพวกเขาก็เริ่มการพูดคุยกันทันที
เจ้าหน้าที่ของเว็บไซต์ทางการรับผิดชอบเฉพาะเนื้อหาของเว็บไซต์หลักเท่านั้น ส่วนการพัฒนาหรือซ่อมแซมระบบนั้นพวกเขาไม่ต้องทำ จึงไม่น่าแปลกใจที่พวกเจ้าหน้าที่จะเข้ามาเป็นผู้เล่นด้วย
“ท่านฮีลเลอร์ เดี๋ยวผมจะคอยช่วยเหลือท่านเอง ก่อนอื่นเลยก็ล็อกอินเข้าไปที่เว็บไซต์หลักของเกม…”
ดูท่าเล่าสวีจะบอกเรื่องทั้งหมดให้เขาฟังเรียบร้อยแล้ว ไม่นานนักชายหนุ่มก็มีไอดีและอุปกรณ์สำหรับถ่ายทอดสดของตัวเอง ซึ่งก็ได้บัตเตอร์ฟลายนี่แหละที่ช่วยลดขั้นตอนในการยืนยันตัวตนออกไปให้
“หมดแล้วเหรอ?” เซียวเฟิงดูฟังก์ชันการถ่ายทอดสดด้วยความสงสัย เขาสามารถเห็นผ่านหน้าจอได้ว่าตนเองกำลังทำอะไรอยู่แบบเรียวไทม์ ส่วนผู้ชมก็สามารถให้เหรียญทองหรือแสดงความเห็นได้ แล้วความเห็นนั้นก็จะปรากฏขึ้นในจอ ทั้งยังสามารถดูจำนวนผู้ติดตามฟีดแบคจากสตรีมเมอร์คนอื่นๆ ได้ด้วย