บทที่ 75 เจ้าคนอวดดี(1)
ได้ยินเสียงของเฉินโม่ที่อยู่ๆก็ดังขึ้นมาจากด้านหลัง อานเข่อเยว่และมู่หรงยานเอ๋อร์ก็ตกใจ
หันหัวกลับมา เฉินโม่สองมือล้วงกระเป๋ากางเกง หน้ายิ้มอ่อนๆ
เสียงของเฉินโม่ไม่ถือว่าดังมาก แต่กลับมีพลังวิเศษบางอย่าง ที่สามารถทำให้ผู้คนได้ยินอย่างชัดเจน
ไอ้มีดและพวกวัยรุ่นทั้งหลาย อดไม่ได้ที่จะหยุดมือ มองไปที่เฉินโม่ด้วยความแปลกใจ ไม่รู้ว่าตอนไหนที่มีไอ่คนที่อย่าตายโผล่ออกมาอีกคน
ฉู่เหวินสงก็งงไปสักพัก ปัดตาขึ้นมองไปที่เฉินโม่ ถามด้วยน้ำเสียงดูถูก: “แล้วแกเป็นใครอีกล่ะ?”
ที่จริง ฉู่เหวินสงมองออกว่าเด็กพวกนี้ไม่ธรรมดา คนทั่วไปเรียกปลัดอำเภอไม่ได้หรอก เพราะงั้นเขาถึงไม่ได้ลงมือหนัก ให้เวลาเด็กพวกนี้เรียกคนมาช่วย ถ้าหากสามารถเรียกคนที่พอจะให้เขาฉู่เหวินสงให้หน้าได้ละก็ แบบนั้นเขาฉู่เหวินสงจะสามารถใช้เด็กพวกนนี้แลกหนี้บุญคุณสักหนึ่งครั้ง คุ้ม!
ถ้าเปลี่ยนเป็นพวกคู่แข่งพวกนั้นของเขาละก็ คงถูกจับยัดในกระสอบ ทิ้งลงแม่น้ำไปแล้ว
พวกของจางเสี่ยนเห็นเฉินโม่ออกตัวตอนนี้ อดไม่ได้ที่จะนับถือเฉินโม่ขึ้นมาเล็กน้อย แน่ว่าเฉินโม่จะเป็นเพียงเด็กบ้านนอก แต่ในเวลาคับขันก็ยังถือว่ามีน้ำใจ
แต่ว่า พวกเขาไม่ได้คาดหวังในตัวเฉินโม่ เจิ้งหยวนฮ่าวเรียกพ่อที่เป็นปลัดอำเภอมา ก็ยังไม่สามารถช่วยพวกเขาได้ เฉินโม่ไอ่คนบ้านนอกที่มาจากอำเภอเล็กๆ จะไปทำอะไรได้? มีคนมาตายเพิ่มก็เท่านั้น
เฉินโม่ไม่ได้สนใจสายตาที่ตะลึงของอานเข่อเยว่และมู่หรงยานเอ๋อร์ เดินผ่านทั้งสองคนด้วยความเฉยชา แล้วยืนอยู่หน้าฉู่เหวินสงที่ห่างออกไปสองเมตร
ยกหัวขึ้นเล็กน้อย เฉินโม่มองไปที่ฉู่เหวินสงด้วยหน้าที่เฉยชา พูดประโยคเดียวกันกับที่ตอนนั้นไปกินข้าวที่ร้านอาหารของบ้านเจี่ยงหยาว: “ฉันเป็นคนที่แกหาเรื่องไม่ไหว!”
ฉู่เหวินสงมองไปที่เฉินโม่ด้วยสายตาที่จริงจัง จากนั้นก็หัวเราะออกมา แต่ว่า รอยยิ้มนั้นทำให้คนรู้สึกตัวสั่น
ไอ้มีดและลูกน้องทั้งหลายที่อยู่ด้านข้าง ได้ยินเสียงหัวเราะของฉู่เหวินสง สีหน้าต่างก็กระวนกระวาย สายตาที่มองไปทางเฉินโม่ เหมือนกับกำลังดูคนที่ตายแล้ว หัวหน้านักเลงที่ปกครองอู่โจวคนนี้ โกรธเข้าจริงๆแล้ว!
ในใจของอานเข่อเยว่ก็รู้สึกโมโห เป็นห่วงเฉินโม่เล็กน้อย: “เจ้าหมอนี่ทำไมถึงชอบออกหน้าขนาดนี้เนี่ย ขนาดเจิ้งหยวนฮ่าวยังจัดการไม่ได้ หมอนี่ออกไปจะไปทำอะไรได้! ถ้าหมอนี่เกิดอะไรขึ้น กลับไปแม่จะต้องด่าฉันจนตายแน่ๆ!”
ตาที่สวยงามคู่นี้ของมู่หรงยานเอ๋อร์ เป็นประกาย มองเห็นท่าทีเฉยชาไม่ลุกลนของเฉินโม่ ถึงกับรู้สึกว่าเฉินโม่ในตอนนี้ โหญ่โตเหมือนกับภูเขาลูกใหญ่อย่างนั้นเลย ในใจก็ถึงกับมีความรู้สึกที่นับถือเกิดขึ้น แต่ว่า เธอก็แอบเป็นห่วงเฉินโม่ ขนาดที่ตัดสินใจว่าถ้าเฉินโม่ตกอยู่ในอันตราย ถึงแม้เธอจะต้องเปิดเผยตัวตนของตัวเอง ก็จะต้องช่วยเฉินโม่ให้ได้
ถึงแม้ฉู่เหวินสงจะโกรธเข้าจริงๆ แต่ก็ไม่ได้บุ่มบ่ามมุทะลุ วันนี้เขาสามารถมาถึงจุดๆนี้ได้ ก็อธิบายได้แล้วว่าเขาจะต้องมีวิธีการที่เหนือคนแล้ววิสัยทัศน์ที่เด็ดขาด
จากในตาของเฉินโม่ฉู่เหวินสงสามารถมองออกว่า เขาที่อยู่ในตาของเด็กหนุ่มที่อยู่ตรงคนนี้ ถูกดูถูกจากใจจริงๆ!
เด็กหนุ่มที่สามารถดูถูกเขาฉู่เหวินสง ไม่ก็ต้องมีตระกูลที่น่าตกใจ ไม่ก็ เป็นคนโง่คนหนึ่ง!
ฉู่เหวินสงไม่เชื่อว่าเฉินโม่จะเป็นแบบหลัง เพราะงั้น เขาถึงไม่ได้ลงมือทันที แต่ให้โอกาสเฉินโม่อีกครั้ง: “ไอ่หนุ่ม ฉันถามแกอีกครั้ง แกเป็นลูกเต้าเหล่าใคร? ถ้าหากยังไม่ตอบความจริงมาดีๆละก็ อย่าหาว่าฉันไม่เกรงใจ!”
อานเข่อเยว่ได้ยินคำพูดแบบนี้ ในใจก็แอบร้อนรน: “พูดออกมาสิ เรื่องมาถึงขั้นนี้ก็ปิดไม่อยู่แล้ว ขอแค่ฉู่เหวินสงรู้ว่าเบื้องหลังของเฉินโม่มีเหม่ยหวา กรุ๊ปและตระกูลเฉินที่หนานซู ก็น่าจะไม่กล้าทำอะไรหมอนี่!”
แต่ว่า เฉินโม่ก็ยังคงทำหน้าเฉยชา อีกทั้งครั้งนี้มุมปากยังมีรอยยิ้มโผล่ขึ้นมา: “คนอย่างแกนิน่าสนใจจริงๆ ฉันบอกไปแล้ว ฉันเป็นคนที่แกหาเรื่องไม่ไหว! หรือว่าแกหูหนวกเหรอ?”
ตัวของอานเข่อเยว่เอียงไปหนึ่งที เกือบจะล้ม: “เจ้าหมอนี่อยากทำอะไรเนี่ย? จนถึงเวลานี้แล้วยังปิดไว้ไม่ยอมพูด อย่างตายรึไง!”
ขนาดที่อานเข่อเยว่ตัดสินใจแล้วว่า ขอแค่ฉู่เหวินสงลงมือ เธอก็จะเปิดเผยตระกูลของเฉินโม่
พวกของสือหยางก็มองไปที่เฉินโม่อย่างตกตะลึง ในใจก็แปลกใจมาก: “เจ้าหมอนี่ หรือว่าไม่อยากอยู่แล้ว ถึงกับกล้าพูดคำพูดแบบนี้กับฉู่เหวินสง ทีนี้ฉู่เหวินสงคงจะลงมือฆ่ามันแน่นอน!”
ฉู่เหวินสงทั้งคนสีหน้าก็เปลี่ยนไป ไม่ได้คิดอะไรมากอีก โบกมือให้กับลูกน้องสองคน: “จัดการมัน!”
บทที่ 74 จอมบ้าคลั่งแห่งอู่โจว(2)
บทที่ 76 เจ้าคนอวดดี(2)