บทที่ 79 ไม่เคยต้องการเตากลั่นยา(1)
เฉินโม่ยืนเฉยๆอยู่กับที่ รอให้จินเพ่ยอวิ๋นส่งคนมารับ
ฉู่เหวินสงยืนอยู่ด้านข้างด้วยอย่างสุภาพ โค้งตัวเล็กน้อย สังเกตไปที่เฉินโม่เป็นครั้งคราว บนหน้าก็แสดงสีหน้าที่ไม่เข้าใจออกมา
ผ่านไปยี่สิบนาที มีรถอาวดี้A8สีดำคันหนึ่งหยุดอยู่หน้าเฉินโม่ คนขับรถของคุณท่านจินที่ครั้งก่อนส่งเฉินโม่กลับ รีบลงจากรถ
ทำความเคารพกับเฉินโม่ก่อน: “คุณเฉิน คุณไม่เป็นอะไรใช่ไหมครับ?”
เฉินโม่พูดเบาๆว่า: “ไม่เป็นไร”
เสี่ยวหลิวถึงหันหน้ามองไปทางฉู่เหวินสง สั่งสอนว่า: “ฉู่เหวินสง แกใจกล้ามากนะ ถึงกับกล้าผิดใจแขกคนพิเศษของนายท่าน!”
พูดจบ เสี่ยวหลิวก็เตะเข้าที่ท้องของฉู่เหวินสงทันที
ฉู่เหวินสงไม่กล้าหลบ กัดฟันรับการเตะครั้งนี้ของเสี่ยวหลิวไว้ แล้วถูกเตะลอยไปล้มลงกับพื้น สีหน้าเจ็บปวด
ฉู่เหวินสงก็ถือว่าเป็นชายฉกรรจ์คนหนึ่ง อดทนแล้วลุกยืนขึ้น ก้มหัวแล้วพูด: “ขอให้น้องหลิวส่งต่อให้คุณท่านจินว่า ผมสำนึกผิดแล้ว ได้โปรดนายท่านให้อภัยด้วย!”
เสี่ยวหลิวจ้องไปที่เขาหนึ่งที มองไปทางเฉินโม่แล้วถาม: “คุณเฉิน ถ้าหากคุณยังไม่หายโกรธ ผมจะต่อยให้มันลุกไม่ขึ้น!”
เฉินโม่ส่ายหัว: “ไม่ต้องแล้ว เขาก็ไม่ได้ทำอะไรฉัน!”
เสี่ยวหลิวตอนนี้ถึงได้ค่อยๆผ่อนคลายลง ตอนมานายท่านได้สั่งมาไว้ว่า ถ้าไม่สามารถทำให้เฉินโม่พอใจได้ งั้นมันก็ไม่ต้องกลับมาแล้ว
เสี่ยวหลิวมองไปที่ฉู่เหวินสงหนึ่งที: “ถือว่าแกโชคดี คุณเฉินไม่ถืออะไรกับแก ยังไม่รีบขอบคุณคุณเฉินอีก!”
ฉู่เหวินสงรู้ว่าถึงแม้เสี่ยวหลิวเจอหน้าก็เตะเขาไปทีหนึ่งเลย แต่ความจริงก็เพื่อช่วยเขา ด้วยนิสัยของนายท่าน ถ้ากล้าผิดใจแขกคนพิเศษของเขาละก็ เกรงว่าอู่โจวหลังจากนี้คงจะไม่มีบุคคลที่ชื่อว่าฉู่เหวินสงแล้วล่ะ
ได้ยินแบบนี้ฉู่เหวินสงก็รีบโค้งตัวขอบคุณให้เฉินโม่: “ขอบคุณคุณเฉินออมมือ ต่อไปคุณเฉินสั่งอะไร ผมไม่กล้าขัดข้อง!”
ฉู่เหวินสงก็เป็นคนฉลาด คำพวกนี้ของเขาไม่ใช่แค่การขอโทษง่ายๆ แต่เป็นการแสดงความภักดีต่อเฉินโม่ แขกคนพิเศษที่แม้แต่คุณท่านจินก็ยังต้องเรียกเขาว่าคุณ เขาฉู่เหวินสงประจบตอนนี้ ไม่ผิดแน่นอน!
ฉู่เหวินสงก็ถือว่าซวยจริงๆ ถ้าหากเฉินโม่ไม่ได้บังเอิญรู้จักคุณท่านจิน ถึงแม้คนในตระกูลเฉินที่หนานซูโทรมา ฉู่เหวินสงอาจจะไม่ให้หน้าก็ได้ เพราะยังไงพลังมังกรก็ไม่อาจสยบคนพาลได้ แม้ว่ารากฐานของตระกูลเฉินที่หนานซูจะปักหลักในหนานซูมานาน แต่ที่นี่คือมณฑลฮ่านหยาง เขาไม่กลัว!
แต่ว่า บังเอิญมากที่เฉินโม่รู้จักคนของตระกูลจิน และเบื้องหลังที่ใหญ่ที่สุดของฉู่เหวินสง ก็คือเจ้าสี่จิน ลูกชายคนที่สี่ของคุณท่านจิน คุณท่านจินคือผู้ถืออำนาจสูงสุดของตระกูลจิน ถึงแม้จะเป็นเจ้าสี่จินก็ไม่กล้าขัดขืน แล้วเขาฉู่เหวินสงล่ะจะไปกล้าทำอะไร!
เพราะฉะนั้น ฉู่เหวินสงถึงได้เคารพอ่อนน้อมต่อเฉินโม่แบบนี้ ไม่ใช่เพราะกลัวเฉินโม่ แต่ที่กลัวคือคุณท่านจิน!
เฉินโม่พยักหน้า ยิ้มให้ฉู่เหวินสงอ่อนๆ ถือว่ายอมรับความภักดีของเขา ถึงแม้เฉินโม่ไม่ได้สนใจกองกำลังของฉู่เหวินสง แต่ยังไงเขาก็ต้องอาศัยอยู่ในอู่โจวอีกระยะเวลาหนึ่ง มีพี่ใหญ่ในอู่โจวคุมอยู่ อนาคตสามารถลดปัญหาได้ไม่น้อย
“พวกเราไปกันเถอะ!”เฉินโม่มองไปที่คนขับรถเสี่ยวหลิว พูดเบาๆ
“คุณเฉินเชิญขึ้นรถได้!”เสี่ยวหลิวเปิดประตูให้กับเฉินโม่อย่างสุภาพ รอให้เฉินโม่ขึ้นไปนั่งบนรถเรียบร้อยก็ปิดประตูเบาๆ จากนั้นก็ขับรถจากไป
จนถึงตอนนี้ฉู่เหวินสงถึงได้มองไปที่พวกลูกน้องที่นอนกองอยู่กับพื้น ในตาก็มีความกังวลไหลผ่าน เห็นทีหลังจากนี้ต้องหานักฝึกวิชาบู๊ตัวจริงมาเป็นบอดี้การ์ดซะแล้ว ไม่งั้นถึงแม้จะเลี้ยงคนมากแค่ไหน ก็ไม่เพียงพอที่จะสู้กับยอดฝีมือแค่คนเดียว
คฤหาสน์ของตระกูลจิน เสี่ยวหลิวพาเฉินโม่เข้าไปด้วยความเคารพ ได้ยินเสียง จินโจงรุ่นและจินเพ่ยอวิ๋นจึงรีบออกไปต้อนรับ
“เฉินไต้ซือ!”จินโจงรุ่นจับมือเคารพ
จินเพ่ยอวิ๋นก็เรียกเฉินไต้ซือตามไปหนึ่งคำ
บทที่ 78 ฉันขอรับสายๆหนึ่ง(2)
บทที่ 80 ไม่เคยต้องการเตากลั่นยา(2)