หญิงสาวคนนั้นยืนบิดตัวไปมาด้วยความเขินหลังจากที่เกือบทำเซียวเฟิงหัวหลุดออกมา
ทันใดนั้นเธอก็ลุกขึ้นมาแล้วเดินจากไปเงียบๆ
“แปลกจัง ทำไมถึงมีผู้เล่นในนี้ได้ล่ะ? ภาพหลอนแน่ ๆ เลย ไปกันเถอะเสี่ยวฮัว”
เซียวเฟิงที่ปากอยู่ใต้โคลนจนไม่สามารถพูดอะไรได้ จึงทำแค่เพียงจ้องมองเธอด้วยสายตาไม่พอใจพร้อมพึมพำกับตัวเอง
“เจอกันครั้งหน้าฉันไม่ปล่อยเธอไว้แน่!”
หญิงสาวเดินไกลออกไปแล้วพร่ำบ่นออกมา
“สมควรแล้วล่ะ ใครใช้ให้แย่งความดังไปจากฉันล่ะ? อีกอย่างคือตัวแม่งโคตรจะหนักเลยยังไงก็ขึ้นมาไม่ได้หรอก ถึงจะเก่งแค่ไหนโดนโคลนดูดเข้าไปก็ขึ้นมาไม่ได้ ฮ่าๆๆ”
หญิงสาวคนนี้มีนามว่า ชูเมิ่งอิง เซียวเฟิงเคยเห็นเธอผ่านทีวีกับเสี่ยวหลิง
ชายหนุ่มถอดหน้ากากออกมาตอนที่อยู่หน้าเมืองและลืมใส่กลับทำให้เหมิงอิงจำหน้าเขาได้
เซียวเฟิงพยายามอย่างหนักจนกระทั่งเขาสามารถทำลายม้วนวาร์ปแล้วพาตัวเองกลับมาที่เมืองเทียนหลงได้
“อะไรเนี่ย! เหม็นชะมัด!”
ผู้เล่นคนอื่นที่อยู่ใกล้กับจุดวาร์ปของเซียวเฟิงต่างก็หลีกหนีจากเขาและเอามือขึ้นมาปิดจมูกทันที
เซียวเฟิงเองก็รู้ตัวว่ากลิ่นเหม็นนี้มาจากตัวเขาจนแทบทนไม่ได้ ชายหนุ่มรีบวิ่งตรงไปยังโรงแรมทันที
“หืม?” ไนท์คูนเนอร์ที่อยู่ในเมืองพอดีจึงได้จ้องมองเขาอยู่แบบนั้น
“มองอะไร? ไม่เคยเห็นคนหล่อรึไง?” เซียวเฟิงที่เปิดปากพูดแต่โคลนก็เข้าในปากเขาจนต้องถ่มมันออกมา ก่อนที่จะรีบตรงไปหา NPC โรงแรมเพื่อทำการอาบน้ำ
“นายมาทำอะไรที่นี่เนี่ย?” ไนท์คูนเนอร์ถามด้วยรอยยิ้มประหลาดผ่านทางช่องสื่อสาร
“ไม่ต้องมายุ่ง” เซียวเฟิงเมินเธอและรีบเข้าไปอาบน้ำ
“นายโดนพวกดูมส์เดย์ลีกล้างแค้นมารึไง?” ไนท์คูนเนอร์เปิดประเด็นชวนคิดและพยายามอดกลั้นความหัวเราะเอาไว้
“ไปไกล ๆ เลย! ฉันไม่อยากยุ่งกับพวกสาว ๆ ที่สุด!” เซียวเฟิงวางสายแล้วรีบปลดอุปกรณ์ตัวเองออกและอาบน้ำล้างโคลนไปจนหมด แม้จะยังมีกลิ่นเหม็นอยู่ก็ตาม
“อะไรกัน? โดนหญิงที่ไหนหักอกมารึไง?” ไนท์คูนเนอร์โทรกลับมาอีกครั้ง
“เงียบน่า! ถามขนาดนี้อยากให้ฉันอาบน้ำให้ฟังเหรอ?”
“ใครมันจะไปคิดอย่างนั้นล่ะ!” ครั้งนี้กลับเป็นหญิงสาวที่วางสายไปเสียเอง
เซียวเฟิงล้างตัวจนเสร็จก็ออกมาจากห้องน้ำ ก่อนจะแต่งตัวและเดินออกไป เขากลับมายังทุ่งเทาอีกครั้งและเดินหาตัวหญิงสาวคนเดิมอยู่นานแต่สุดท้ายแล้วก็ไม่เจอจนต้องกลับมาที่ที่เขาเคยจมในโคลนอีกครั้ง
เซียวเฟิงสังเกตพื้นที่รอบตัวและหาทางเข้าไปเจอกับออร์คตามที่โบลตันบอกไว้
ออร์คหนองน้ำ
เลเวล: 25
ธาตุ: พืช
ระดับ: อีลิตบอส
พลังชีวิต: 19000/19000
พลังโจมตี: 285-305
ค่าความฉลาด: 99-110
พลังป้องกัน: 108-120
พลังป้องกันเวทย์: 80-85
สกิล: กระทืบพื้น,เสียงคำราม,ฟื้นฟูขั้นต่ำ,เสียงกู่ร้อง,บ้าคลั่งระดับสูง,สังหารหมู่
คำอธิบาย: มอนสเตอร์ระดับสูงที่เติบโตในทุ่งเทา เก่งกาจด้านใช้ธรรมชาติโดยรอบ
พิเศษ: บอสระดับอีลิต มีพลังโจมตีและพลังป้องกันทั้งสองแบบสูงมาก
มันคือบอสที่แท้จริงและไม่ใช่ธาตุมืดแต่เป็นธาตุพืช เซียวเฟิงสบถลั่นแล้วถอยกลับออกมา
ไม่ใช่ว่าเขาไม่สามารถล้มมันได้ แต่มันต้องใช้เวลาที่มากเกินไปชายหนุ่มจึงตัดสินใจหนีออกมาแทน…
เซียวเฟิงที่พึ่งพาพลังธาตุแสงเพื่อจัดการมอนสเตอร์ธาตุมืดมาโดยตลอด และเพื่อให้ได้ประสิทธิภาพสูงสุดเขาจึงหลีกเลี่ยงบอสตัวนี้เพื่อไปหาเป้าหมายอื่นที่ประหยัดเวลากว่า…
แต่เขาก็รู้ดีว่ามีบอสอยู่ที่ดันเจี้ยนใต้เมือง เขาจำได้ว่ามันมีบอสอยู่พอสมควรในที่แห่งนั้นและมันก็จัดการได้ยากมากจนเขาไม่กล้าทำอะไรบุ่มบ่าม…
เซียวเฟิงไม่มีความคิดอื่นนอกจากต้องกลับไปที่เมืองเทียนหลง เขาซื้อน้ำยาโพชั่นที่นั่นและมุ่งหน้าไปยังดันเจี้ยนสุสานใต้เมืองและจัดการมอนสเตอร์ทันที
จากนั้นเขาก็ใช้ม้วนวาร์ปไปยังภูเขากระดูกและเก็บพุทราจีนที่นั่น
เขามองไปยังผลไม้ในมือและคิดว่าในตอนนี้จืออี้ได้สัตว์ขี่ตัวใหม่แล้ว และเขาก็ต้องหามันด้วยเช่นกัน
รายชื่อของสัตว์ขี่นั้นเกือบจะครบแล้ว และพบว่าอันดับหนึ่งของมันคือหมูป่า…
สัตว์ขี่จะเพิ่มค่าสถานะให้กับผู้เล่น บางตัวก็ให้สกิลได้ด้วย แม้จะไม่สามารถช่วยสู้ได้เหมือนพวกสัตว์เลี้ยงก็ตาม…
เซียวเฟิงที่คิดแล้วคิดอีก เขาหวนนึกถึงยูนิคอร์นของโบลตันที่มีปีกบินได้โคตรจะเท่ เขาคิดได้ว่าถ้ากลับไปได้น่าจะถามข้อมูลจากโบลตันโดยการอ้างยศตำแหน่งน่าจะดีที่สุด
พวกทหารกระดูกถูกจัดการไปมากมาย และเซียวเฟิงไม่ปล่อยโอกาสเก็บเลเวลให้สูญเปล่า
“คุณได้เข้าสู่สุสานใต้เมือง”
เซียวเฟิงหันไปมองรอบตัวแต่ก็ยังพบพวกกระดูกที่มีเลเวล 20 แต่พวกมันมีเครื่องหมาย ‘?’ อยู่บนหัวด้วย…
นี่หมายความว่าเขามีโอกาสเก็บเลเวลและอุปกรณ์ได้ที่นี่ไม่อั้น เช่นเดียวกับความเสี่ยงที่เพิ่มขึ้น!
เซียวเฟิงดูกระเป๋าตัวเองและหยิบไม้คทาออกมาใช้สกิลโฮลี่ไลท์ใส่พวกกระดูกที่เห็นทั้งหมด ลำแสงของเขากวาดล้างพวกมันแทบจะทันที
“โฮก!”
เสียงกรีดร้องของพวกอันเดธและมอนสเตอร์ธาตุมืดทั้งหลายที่กำลังถูกลำแสงของเซียวเฟิงลงทัณฑ์อย่างโหดเหี้ยม
-1023!
-892!
-2071!
-4087!
-697!
-984!
…
จำนวนข้อความเด้งขึ้นรัว ๆ ไม่หยุดมือ และทันใดนั้นเขาก็โดนการโจมตีจากอากาศลงมา
-36!
-27!
-48!
ความเสียหายที่เกิดขึ้นเกือบทำให้เขาตายในทันที…!
เซียวเฟิงขมวดคิ้วด้วยความสงสัย เขาที่หลบการโจมตีจากพวกนักธนูกระดูกได้ แต่กับพวกแบนชีที่โจมตีได้โดยไม่สนที่กำบังทำให้เขาได้รับบาดเจ็บหนัก
เขายกขวดยาโพชั่นขึ้นมาใช้ฟื้นฟูพลังชีวิตกับมานาตัวเองทันที จากนั้นก็มองไปรอบตัวและหลบการโจมตีจากทหารหอก
ชายหนุ่มไม่มีเวลาว่างใช้สกิลบัฟอาวุธกับตัวเองเลยแม้แต่วินาทีเดียว เพราะพวกมอนสเตอร์มีจำนวนมากเกินไป
พวกมอนสเตอร์แห่กันเข้ามามืดฟ้ามัวดิน และมันก็ถูกเซียวเฟิงจัดการไม่เลือกหน้า…
แต่อย่างไรก็ตาม พลังชีวิตของเซียวเฟิงก็ลดลงเรื่อย ๆ เพราะฝูงมอนสเตอร์มีจำนวนมากจนเขาไม่อาจหลบการโจมตีได้ทั้งหมด ยิ่งเขาใช้สกิลโฮลี่ไลท์มากเท่าไหร่ก็ยิ่งมีข้อความแสดงความเสียหายเกิดขึ้นระรัวไม่หยุดหย่อน…