เผยเชียนไม่ได้เข้าใจสิ่งที่เปาซวี่พูดมาทั้งหมด แต่ก็มีเรื่องหนึ่งที่รู้สึกมั่นใจมาก
เกิดเรื่องบัดซบขึ้นอีกแล้ว!
เดิมทีเผยเชียนก็ทุกข์ระทมหนักอยู่แล้ว
ซีรีส์ชีวิตประจำวันของบอสเผยทำเงินได้
เกมนักออกแบบเกมก็ทำเงินได้
ไม่มีทางเลยที่เขาจะผลาญเงินทุนระบบได้หมด
จะมีอะไรแย่ไปกว่านี้อีกเหรอ
คำตอบคือ… มี!
บทความนี้ทำให้คนทั่วไปหันมาสนใจบริษัทเถิงต๋า เกมของพวกเขาจึงกลับมามีกระแสอีกรอบ!
เผยเชียนกลุ้มใจหนักกว่าเดิม
นี่มันอะไรกัน
ทำไมชีวิตมันพลิกผันได้ขนาดนี้…
แต่คิดดูดีๆ ก็ไม่ได้ดูเป็นข่าวร้ายอะไร
เพราะยังไง… ตอนนี้ก็ผลาญเงินระบบให้หมดไม่ได้อยู่ดี!
ในเมื่อหวังให้บริษัทขาดทุนไม่ได้แล้ว ยิ่งทำเงินได้มากเท่าไหร่ ก็ยิ่งจะได้เงินแปลงเข้าความมั่งคั่งส่วนบุคคลมากเท่านั้น ถ้ามองแบบนี้ก็ดูจะ…
ไม่แย่เท่าไหร่ ว่ามั้ย
เผยเชียนเริ่มคลางแคลงชีวิตของตัวเอง
“วันนี้เป็นวันดี พวกเราถ่ายรูปหมู่กันดีมั้ยครับ” จูเสี่ยวเช่อยกกล้อง DSLR ในมือขึ้นพร้อมตะโกนถาม
“ความคิดดี!”
“ใช่ๆ! มาถ่ายรูปหมู่กันเถอะ!”
“ทุกคน เข้ามาเร็ว ยืนดีๆ อย่าบังกัน!”
“บอสเผยต้องอยู่ตรงกลางนะคะ”
เหล่าพนักงานเริ่มตะโกนเรียกกันพร้อมดันเผยเชียนไปยืนอยู่ตรงกลาง
จูเสี่ยวเช่อนั่งยองลงกับพื้นแล้วปรับกล้อง DSLR “ยิ้มนะครับทุกคน หนึ่ง สอง สาม! ทุกคนตะโกนพร้อมกันว่า ‘ยินดีกับความสำเร็จครั้งใหญ่!’”
“ยินดีกับความสำเร็จครั้งใหญ่!”
ทุกคนฉีกยิ้มกว้างพร้อมตะโกนขึ้นอย่างพร้อมเพรียงกัน
เผยเชียนยืนอยู่กลางดงพนักงาน เขาฟังพนักงานร้องแสดงความยินดีด้วยอารมณ์สับสน
เขาเศร้าใจที่ไม่ว่าจะพยายามแค่ไหนก็ไม่สามารถทำให้บริษัทขาดทุนได้ในรอบปิดบัญชีนี้
แต่ก็ยังสามารถแปลงเงินก้อนโตมาเป็นความมั่งคั่งส่วนบุคคลได้ ถือเป็นความหวังเล็กๆ
ดังนั้นเขาจึงไม่รู้ว่าจะรู้สึกดีใจหรือเสียใจดี…
เผยเชียนทำตาเศร้าสร้อยพร้อมแย้มยิ้มบาง
แชะ!
แสงแฟลชสว่างวาบตอนที่จูเสี่ยวเช่อกดถ่ายรูปเก็บภาพตรงหน้าเข้าไปไว้ในกล้อง DSLR
เผยเชียนถอนหายใจเบาๆ ก่อนจะเดินกลับห้องทำงาน
เขาอยากให้เวลาตัวเองได้สงบจิตสงบใจก่อน จากนั้นค่อยคิดว่าทำไมโลกนี้ถึงบ้าบอได้ขนาดนี้
พอจูเสี่ยวเช่อเอารูปลงคอมพิวเตอร์เสร็จ ทุกคนก็มามุงดูกัน
“ส่งมาให้ฉันด้วย”
“ผู้กำกับจูถ่ายรูปเก่งจริงๆ สมกับที่เป็นมืออาชีพ”
“เอ๊ะ ทำไมบอสเผยยิ้มแบบนั้นล่ะ”
“ซูมดูซิ”
“ซูมอีก”
ทุกคนชะโงกหน้าเข้าไปดูใกล้ๆ จอคอมพิวเตอร์
รูปบนจอถูกขยายอยู่หลายครั้ง แต่ด้วยความคมชัดของกล้อง DSLR ทำให้ทุกคนเห็นสีหน้าของเผยเชียนได้อย่างชัดเจน
ดวงตาของเขาดูเศร้าเล็กน้อย
แต่มุมปากกลับผุดยิ้ม ไม่ได้เป็นรอยยิ้มที่มาจากการฝืน เป็นรอยยิ้มที่มาจากใจจริง
จูเสี่ยวเช่อหันมองหวงซื่อปั๋ว เปาซวี่ และคนอื่นๆ
“รอยยิ้มของบอสเผย…
“หมายความว่ายังไงกันนะ”
…
…
ในห้องทำงาน
เผยเชียนไล่ดูนั่นดูนี่บนอินเทอร์เน็ต
ที่เปาซวี่พูดเป็นเรื่องจริง!
‘บริษัทเถิงต๋า’ กลายเป็นคำค้นยอดนิยมบนเว่ยป๋อ ชาวเน็ตกำลังถกเรื่องนี้กันอย่างร้อนแรง บ้างก็พูดกันไปต่างๆ นานา
เพราะบทความไม่มีหลักฐานยืนยันจึงไม่มีใครรู้ว่าเนื้อหาในบทความนั้นจริงเท็จแค่ไหน
บางคนออกมาเปิดเผยเรื่องจริง แต่ก็มีทั้งเรื่องจริงและเรื่องปลอมปะปนกันไปทำให้ไม่มีใครแยกได้ว่าอันไหนจริงอันไหนหลอกในเวลาสั้นๆ!
ที่เผยเชียนเก็บความลับมาได้ดีขนาดนี้เป็นเพราะชื่อเสียงและตัวตนของเขาในบริษัท
พนักงานของเถิงต๋าทุกคนเคารพเทิดทูนเขามาก พอเผยเชียนออกคำสั่งห้ามไม่ให้ใครเปิดเผยตัวตนของเขาและสวัสดิการของบริษัท ทุกคนก็ทำตามกันอย่างเคร่งครัด
ถึงหม่าอี้ฉวินจะแอบไปให้สัมภาษณ์เพื่อช่วยโฆษณาบริษัทเถิงต๋า เขาก็ทำตามที่เผยเชียนสั่ง ไม่บอกให้คนอื่นๆ รู้ว่าตนเป็นพนักงานของเถิงต๋า!
ดังนั้นข่าวลือที่กระจายว่อนโลกอินเทอร์เน็ตในตอนนี้จึงมีทั้งข่าวจริงและข่าวปลอม ไม่มีใครชี้ชัดได้ว่าแหล่งข้อมูลมาจากไหน
บทสัมภาษณ์ระบุว่าอยากจะเปิดม่านที่บดบังบริษัทเถิงต๋าอันลึกลับออก แต่สุดท้ายก็เปิดได้แค่ครึ่งเดียว ไม่มีใครได้เห็นสิ่งที่ซ่อนอยู่อย่างชัดเจน!
แต่ความไม่แน่นอนและการที่ได้เดาไปต่างๆ นานาก็ทำให้ผู้คนสนใจอยากรู้กันมากขึ้น!
เกมนักออกแบบเกมและซีรีส์ชีวิตประจำวันของบอสเผยสามารถนำมารวมกันเป็นภาพบริษัทเถิงต๋าแบบรางๆ ได้ พอเอาทั้งสองอย่างนี้มาเชื่อมกันก็เกิดเป็นกระแสขึ้นมาอีกระลอก!
เผยเชียนเปิดแพลตฟอร์มเกมขึ้นมาดูสถิติเกมต่างๆ
ถึงผู้เล่นจะไม่ได้เพิ่มขึ้นพรวดพราด แต่ก็มีเพิ่มกันทั้งสี่เกม!
แม้แต่เกมโดดเดี่ยวเดียวดายกลางทะเลยังมียอดดาวน์โหลดเพิ่มขึ้นมากระจึ๋งนึง
ส่วนซีรีส์ชีวิตประจำวันของบอสเผยที่เผยแพร่ทางเว็บอ้ายลี่เต่าช่องทางเดียวนั้น ทุกๆ ยอดวิวที่เพิ่มขึ้นจะกลายเป็นเม็ดเงินเข้ากระเป๋า
เผยเชียนกดปิดหน้าแพลตฟอร์มไป
เขาเริ่มสงสัยตัวเองมากกว่าครั้งไหนๆ
หรือตัวเขาจะมีพรสวรรค์มากเกินไป แตะจับอะไรก็กลายเป็นเงินเป็นทองไปหมด แค่เข้าไปจุ้นจ้านด้วยนิดหน่อยก็พาทีมประสบความสำเร็จ
เป็นไปไม่ได้
เผยเชียนรู้ขีดจำกัดของตัวเองดี
แปลว่าความสำเร็จครั้งที่ผ่านมาเป็นเพราะโชคช่วยเหรอ
ก็ไม่ใช่ซะทีเดียว
โชคถือเป็นปัจจัยหนึ่ง เช่น ถ้าอาจารย์เฉียวไม่บังเอิญมาเจอเกมโดดเดี่ยวเดียวดายกลางทะเล เกมนี้ก็ไม่มีทางได้เกิดหรอก
แต่จะบอกเป็นเพราะโชคช่วยล้วนๆ ก็ไม่ถูกนัก
นอกจากโชคแล้วยังมีเหตุผลเบื้องลึกบางอย่างที่เผยเชียนมองข้ามไป
เขาไตร่ตรองดูอย่างละเอียด
ที่เกมโดดเดี่ยวเดียวดายกลางทะเลทรายประสบความสำเร็จได้เป็นเพราะเกมมีเอกลักษณ์
ส่วนเกมแม่ทัพผี เกมฐานทัพกลางทะเล และเกมนักออกแบบเกม…
ล้วนเหมือนกันหมด!
ถึงความสำเร็จของทั้งสามเกมจะเกิดจากความบังเอิญ แต่จริงๆ ก็มีปัจจัยที่ช่วยให้เกมประสบความสำเร็จได้ซ่อนอยู่
ส่วนหนึ่งก็เพราะเผยเชียนอยากสวนทางตลาดและรสนิยมของผู้เล่น เลยทำให้เกมออกมาโดดเด่นเป็นเอกลักษณ์
อีกส่วนหนึ่งมาจากการที่เผยเชียนพยายามผลาญเงินให้ได้เยอะๆ ด้วยการทุ่มเงินก้อนใหญ่ซื้อทรัพยากรงานภาพคุณภาพดี ให้โบนัสและสวัสดิการดีๆ มากมายกับพนักงาน ทำให้พวกเขามีขวัญและกำลังใจในการทำงานสุดๆ
ด้วยเหตุนี้เกมคุณภาพดีจึงถือกำเนิดขึ้น!
เผยเชียนตบหัวตัวเอง
“…แสดงว่าทั้งหมดเป็นความผิดของฉันเอง!
“ฉันทำแบบนี้ไม่ได้!
“โง่ชะมัด!
“จริงๆ แล้วต้องสร้างเกมตามกระแสสินะ
“ไม่สิ ทำแบบนั้นก็ไม่ถูกเหมือนกัน…”
เผยเชียนเลิกล้มความคิดนั้นทันที
มีตัวอย่างมากมายของบริษัทที่ทำเกมเลียนแบบเกมอื่นแล้วประสบความสำเร็จอย่างยิ่งใหญ่ ดูท่าว่าที่ชื่อบริษัทเขามีคำว่า ‘เถิง’ อยู่จะไม่ใช่เรื่องงมงายแล้วล่ะ
“ไม่ ฉันต้องค่อยๆ คิดเรื่องนี้
“ระหว่างที่คิดอยู่ ต้องหยุดการค้นคว้าและพัฒนาเกมใหม่ไปก่อน จะยอมเสี่ยงไปมากกว่านี้ไม่ได้
“ตอนนี้มีบ่อเงินอยู่สามบ่อแล้ว ถ้าขุดขึ้นอีกบ่อได้ฉิบหายกันพอดี”
เผยเชียนตัดสินใจระงับการพัฒนาเกมใหม่ไว้ก่อน
ก่อนหน้านี้เขาเคยสัญญากับผู้เล่นไว้ว่าจะปล่อยอัปเดตเกมเก่าๆ
เดี๋ยวสัปดาห์หน้าให้ลู่หมิงเหลียงกับคนอื่นๆ จัดการเกมเก่าไปก่อน
ตามธรรมเนียน เดือนหน้าเขาต้องใช้ ‘ระบบคัดที่หนึ่งออก’ อีก
แต่เผยเชียนก็ไม่อยากกำจัดลู่หมิงเหลียงออก เท่าที่เห็นในตอนนี้ ลู่หมิงเหลียงเป็นคนที่เชื่อฟังคำสั่งเขาทุกอย่าง ไม่ใส่นั่นใส่นี่เพิ่มเข้ามาเหมือนหวงซื่อปั๋วกับเปาซวี่
เผยเชียนพอใจในจุดนี้มาก
ความล้มเหลวของเกมนักออกแบบเกมเป็นความผิดของเขาเอง คงจะไม่สมเหตุสมผลเท่าไหร่ถ้าจะไปโทษลู่หมิงเหลียง
ถึงเสียงพากย์ของลู่หมิงเหลียงจะเป็นอีกปัจจัยที่ทำให้เกมประสบความสำเร็จ ขอแค่เผยเชียนไม่ปล่อยให้เขาพากย์เสียงลงเกมหน้าก็คงไม่มีปัญหาอะไร
เผยเชียนยังเชื่อใจลู่หมิงเหลียงอยู่ จึงไม่คิดจะกำจัดอีกฝ่ายออกไปง่ายๆ
ที่สำคัญที่สุดคือ ถ้าดันทำให้ลู่หมิงเหลียงกลายเป็นหวงซื่อปั๋วหมายเลขสองขึ้นมา ชีวิตเขาได้จบเห่แน่!
ดังนั้นหลังจากคิดดูอย่างถี่ถ้วน เผยเชียนก็ตัดสินใจให้ลู่หมิงเหลียงทำตำแหน่งหัวหน้าฝ่ายวางแผนต่อไปโดยรับผิดชอบแค่การอัปเดตตัวเกมปัจจุบัน
เผยเชียนจะตั้งราคาตัวอัปเดตไว้ต่ำๆ ถึงจะยังทำเงินได้ อย่างน้อยก็ต้องพยายามลดจำนวนลงให้น้อยที่สุดเท่าที่จะทำได้
ถ้าอยากขาดทุนก็ต้องหาวิธีการอื่น
“ฉันต้องเปลี่ยนวิธีคิด
“พอเห็นแบบนี้ก็ชัดเจนแล้วว่าฉันต้องทำอะไรเพื่อที่จะได้ขาดทุน
“ฉันต้องพาร้านอินเทอร์เน็ตโมหยูมุ่งสู่ความสำเร็จ
“ฉันจะเปิดสาขาใหม่ในจิงโจว!”
อีกหนึ่งสัปดาห์จะถึงวันสรุปบัญชีรอบนี้ แต่เผยเชียนคิดเผื่อไปถึงวันสรุปบัญชีรอบหน้าแล้ว
ก็เหมือนทีมที่กำลังเป็นรองอยู่ในการแข่งขันแบบ BO5[1] สิ่งที่ทีมทำได้คือเริ่มคิดถึงการแข่งขันรอบต่อไป…
ตอนนี้สิ่งที่เผยเชียนทำแล้วประสบความสำเร็จมากที่สุดคือร้านอินเทอร์เน็ตโมหยู!
ทุนสามล้านหยวนที่ลงไปตอนแรกก็ยังไม่ได้คืน แถมยังขาดทุนอีกเดือนละสามแสน นี่คือความพยายามที่ประสบความสำเร็จที่สุดของเผยเชียน!
ดังนั้นถ้าเปิดสาขาเพิ่ม…
ก็จะขาดทุนได้มากเท่าที่ใจต้องการเลยไม่ใช่เหรอ!
……………………….
[1] Best of 5 หรือ BO5 คือทีมใดชนะ 3 ใน 5 เกมก่อน การแข่งขันจะถือว่าสิ้นสุด