ตอนที่ 323 คุณชายหนานเสียน (2)
ในขณะที่เฟิงอิงกำลังจะกำชับชิงหย่วนต่อ เสียงที่ดูลนลานก็ดังมาจากข้างนอก
“ผู้พิทักษ์เฟิง ผู้พิทักษ์ชิงหย่วน คุณชายหนานเสียนมาขอรับ!”
คุณชายหนานเสียน?
เฟิงอิงกับชิงหย่วนตัวแข็งทื่อ แววตาของพวกเขาดูตกใจและตกตะลึง
“คุณชายหนานเสียน…” ชิงหย่วนมองดูศิษย์จวนเฟิงอวิ๋นที่วิ่งเข้ามาอย่างทำอะไรไม่ถูก เขามีอาการน้ำลายติดคอ ตัวสั่น “คุณชายหนานเสียน…คือ…คนคนนั้นใช่หรือไม่ เขามาได้อย่างไร”
ใบหน้าอันดูสงบของเฟิงอิง ก็อดไม่ได้ที่จะดูกระวนกระวาย
“จวนเฟิงอวิ๋นเราคงไม่ได้ล่วงเกินคุณชายหนานเสียนใช่หรือไม่”
คุณชายหนานเสียน ชื่อนี้เป็นที่รู้จักไปทั่วทั้งโลกสันโดษ เมื่อได้ยินชื่อของเขา พวกเขาต่างขาสั่นไปตามๆ กัน
“พี่เฟิง เช่นนั้นพวกเราออกไปต้อนรับคุณชายหนานเสียนกันดีหรือไม่ ดูว่าเขามาหาพวกเราด้วยเรื่องอะไรกันแน่”
เฟิงอิงพยายามข่มใจให้สงบ แต่มือทั้งสองของเขากำแน่น
“เราไม่มีทางเลือกอื่นแล้ว”
พวกผู้อาวุโสไม่อยู่ที่จวน พวกเขาไม่อาจถอยได้
…
เฟิงอวี้ย่วน
เสียงเพล้งดังขึ้น ถ้วยชาตกจากมือของถังอวี้ นางลุกยืนขึ้นด้วยความดีใจ สายตามองไปที่ชายวัยกลางคนที่ยืนอยู่ตรงหน้า
“เหวินเฟิง เจ้าพูดจริงหรือ คุณชายหนานเสียนมาที่จวนเฟิงอวิ๋น?”
นางไม่เคยรู้ว่าคุณชายหนานเสียนมีความเกี่ยวข้องกับจวนเฟิงอวิ๋น แล้วเหตุใดจู่ๆ ถึงมาได้ และยังมาหลังจากนางกลับมาที่จวนได้ไม่นาน
หรือว่า…
เขามาเพื่อพบนางกันนะ?
แววตาของถังอวี้เต็มไปด้วยความดีใจ เจือด้วยอาการเขินอายกระมิดกระเมี้ยน
คุณชายหนานเสียนไม่เพียงมีพรสวรรค์โดดเด่น หน้าตาก็งดงามราวเทพบุตร นิสัยสุขุมเยือกเย็นราวกับเทพเซียนที่ไม่เกลือกกลัวด้วยฝุ่นโลกีย์
ชายที่ดีพร้อมเช่นนี้ คุณหนูของตระกูลต่างๆ ในโลกสันโดษ มีใครบ้างที่ไม่อยากแต่งงานด้วย
แต่เขากลับอุตส่าห์มาหานางถึงจวนเฟิงอวิ๋น
“ไป ข้าจะไปพบคุณชายหนานเสียน”
ถังอวี้สูดหายใจเข้าออกลึก เพื่อสะกดความตื่นเต้นในใจ นางเดินออกจากเรือนไป
คนจากโลกปุถุชนอยากแต่งงานดองญาติกับสกุลถังขนาดนี้ ต้องเป็นเพราะเห็นข้อดีบางอย่างของสกุลถัง ตอนนี้ถังอิ่นตายแล้ว คนที่แต่งงานด้วยได้เหลือแค่นางคนเดียวเท่านั้น
บางที หนานเสียนอาจมาหานางด้วยเหตุนี้!
…
หุบเขาและเมฆขาว
ดูราวกับภาพในความฝัน
ชายในชุดขาวราวเทพบุตร มือไพล่หลังข้างหนึ่ง ยืนอยู่ในม่านเมฆ รูปงามดังภาพเทพบุตร ดูสง่างามและหยิ่งผยอง ทำให้คนที่เห็นไม่กล้าคิดล่วงเกิน
ดูเหมือนคนที่อยู่ตรงหน้าเขา คือเทพเจ้าองค์เดียวในโลกนี้ คนอื่นๆ เปรียบเหมือนฝูงมดที่แหงนหน้ามองดูเทพเจ้า
“คุณชายหนานเสียน” เฟิงอิงรีบเดินเข้ามา เขามองเห็นชายที่ดูราวกับเทพบุตรจำแลง เขาลืมหายใจ
ผู้ชายแบบนี้ คงไม่มีหญิงคนใดในโลกที่ไม่ชื่นชอบ
แต่พร้อมกันนั้น สีหน้าที่ดูเย็นชาไร้อารมณ์ของเขา ก็ซ่อนความหยิ่งยโสคล้ายกับหมาป่าไว้ภายใน
ดังนั้น ต่อให้ผู้หญิงมากมายในโลกสันโดษจะชื่นชอบเขา แต่คนที่กล้าเข้าหากลับมีน้อยคนนัก
หนานเสียนไม่มองเฟิงอิงแม้แต่น้อย สายตาของเขาจับจ้องไปที่ชิงหย่วน
ชิงหย่วนใจตกลงไปที่ตาตุ่ม เขาคงไม่ได้ล่วงเกินอะไรคุณชายหนานเสียนใช่หรือไม่ น่าจะไม่เคยนะ?
แล้วทำไมเขาถึงรู้สึกว่าคุณชายหนานเสียน…จ้องดูราวกับอยากจะฆ่าเขา
เขาไม่ได้คิดไปเองใช่หรือไม่
“คู่หมั้นของเจ้า…” ในที่สุดเสียงอันราบเรียบของหนานเสียนก็ดังขึ้น “คือเสินจื่อเยียนของแคว้นหลงอ้าวใช่หรือไม่”
ชิงหย่วนอึ้ง มองดูหนานเสียนอย่างงุนงง
เขาชอบจื่อเยียนจริงๆ แต่เขาไม่คิดว่าหนานเสียนจะชอบคนคนนี้
ตอนที่ 324 คุณชายหนานเสียน (3)
ชายที่เยือกเย็นดุจดวงจันทร์ งามสง่าและสูงส่งดั่งเทพบุตร ทั้งยังเย็นชาดั่งหมาป่า ในโลกนี้ดูคล้ายว่าจะไม่มีหญิงใดเข้าไปอยู่ในใจของเขาได้
“คุณชายหนานเสียนรู้จักคู่หมั้นของข้าด้วยหรือ” ชิงหย่วนกัดฟัน กลั้นใจถาม
“ไม่รู้จัก” หนานเสียนมองดูชิงหย่วนดูสายตาไม่เป็นมิตร “แต่แคว้นหลงอ้าวเคยล่วงเกินข้า เจ้ากับเสินจื่อเยียนจะเป็นอย่างไร ไม่เกี่ยวกับข้า แต่ถ้าจวนเฟิงอวิ๋นกล้าออกหน้าช่วยแคว้นหลงอ้าว…”
หนานเสียนยิ้มน้อยๆ รอยยิ้มของเขาดูเย็นชาไร้อารมณ์
“จวนเฟิงอวิ๋น คงไม่ได้อยู่บนโลกนี้อีก”
ชิงหย่วนฟังแล้วใจสั่น
เขาชอบจื่อเยียน แค่จื่อเยียนเท่านั้น การกระทำของแคว้นหลงอ้าวเขาดูแล้วรู้สึกขัดใจ และเคยเอ่ยปากเตือนเสินอู่พ่อลูกหลายต่อหลายครั้ง
คิดไม่ถึงว่าสองพ่อลูกที่โง่เขลานั่นจะยังคงสร้างปัญหาไปทั่ว ยิ่งกว่านั้นยังล่วงเกินคุณชายหนานเสียน!
จะให้เขาออกหน้าแทนพวกเขาหรือ เฮอะๆ เขาไม่โง่ขนาดนั้นหรอก!
“คุณชายหนานเสียนวางใจเถอะ!” ชิงหย่วนกัดฟัน “ทั้งหมดนั้นเป็นผลจากการกระทำของแคว้นหลงอ้าวเอง หาเรื่องใส่ตัว ข้าไม่มีทางออกหน้าช่วยเหลือแคว้นหลงอ้าวแน่นอน”
“อืม”
น้ำเสียงของหนานเสียนฟังดูราบเรียบ
เขาเลิกมองชิงหย่วน เขากลับหลังสะบัดชายแขนเสื้อแล้วเดินลงไปในหุบเขา
เจ้างูเขียวโผล่หัวออกมาจากชายแขนเสื้อของหนานเสียน แววตาของมันดูเป็นห่วง “นายท่าน อาการบาดเจ็บของท่านยังไม่หายสนิท ทำไมต้องรีบร้อนมาเตือนคนของจวนเฟิงอวิ๋นด้วย ไว้วันหลังค่อยมาก็ได้นี่”
หนานเสียนหยุดนิ่ง ใต้สายลมโชยเอื่อย ชุดขาวราวหิมะของเขา ชายแขนเสื้อปลิวไสว
“ข้าไม่ชอบให้มีอะไรมาคุกคามความปลอดภัยของนาง”
“เช่นนั้นนายท่านกำจัดจวนเฟิงอวิ้นทิ้งเสียเลยก็ได้นี่”
หนานเสียนเงียบไปครู่หนึ่ง “ชิงเอ๋อร์เป็นคนจิตใจงาม นางคงไม่อยากให้ข้าเข่นฆ่าผู้คน เข่นฆ่าผู้บริสุทธิ์ ถ้าจวนเฟิงอวิ๋นลงมือก่อน แล้วข้ากำจัดจวนเฟิงอวิ๋นทิ้งจึงเป็นเรื่องที่สมเหตุสมผล แต่ข้าจะไม่ปล่อยให้เรื่องแบบนี้เกิดขึ้นแน่นอน!”
ชิงเอ๋อร์ไม่ใช่คนถูกรังแกแล้วจะอยู่เฉยๆ และเช่นเดียวกัน นางไม่เคยเข่นฆ่าผู้บริสุทธิ์เลยสักคน
คนที่นางจะเผชิญหน้าด้วยมีแค่คนที่รังแกคนของนางก่อนเท่านั้น!
เจ้างูเขียวตะลึง “นายท่าน ท่านชอบองค์หญิงแล้วสินะ?”
ชอบนางหรือ
หนานเสียนยิ้มน้อยๆ แววตาของเขาดูอ่อนโยน “เสี่ยวชิง”
เจ้างูเขียว “…ข้าชื่อชิงจู๋ ไม่ได้ชื่อเจ้างูน้อย นายท่านเปลี่ยนไปจริงๆ!”
“เสี่ยวชิง” ดูเหมือนหนานเสียนจะไม่ได้ยินคำทัดทานของเจ้างูเขียว ดูราวกับตรงหน้าของเขากำลังปรากฏภาพของหญิงสาว “ข้ารู้จักนางมาตั้งนานแล้ว”
เจ้างูเขียวกะพริบตา “นายท่านรู้จักนางมานานแล้วหรือ”
“เปล่า ตั้งแต่ข้ารู้ความ นางก็มาปรากฏในความฝันของข้า”
นางที่อยู่ในความฝัน แม้จะเห็นใบหน้าไม่ชัดนัก แต่ดวงตาคู่นั้นช่างมัดใจเขาได้สนิท
นัยน์ตาของหญิงสาวแฝงความรู้สึกเจ็บปวดและสิ้นหวัง กอดศพของเขาไว้แน่น ราวกับตกลงในห้วงแห่งความโศกเศร้าไม่อาจตะเกียกตะกายออกมาได้
เขาอยากซับน้ำตาให้นาง อยากกอดนางแน่นๆ อยากบอกให้นางรู้ว่าเขาอยู่ข้างกายนางเสมอ
แต่ไม่นาน เขาก็ตื่นขึ้นมาจากความฝัน มีเพียงความรู้สึกเจ็บปวดในใจที่ดูเหมือนจริง จริงขนาดที่เมื่อตื่นขึ้นมาแล้วก็ยังคงรู้สึกเช่นนั้น
“เพื่อตามหานาง เขาใช้ความพยายามอย่างยิ่งในการปลุกเข็มทิศเทพ…ของวิเศษประจำตระกูลขึ้นมา เพื่อใช้ตามหานาง”
แต่น่าเสียดาย…ครั้งแรกที่พบเฟิงหรูชิง เขารู้สึกสงบนิ่ง ไม่หวั่นไหวใดๆ
ทั้งๆ ที่นางหลบหน้าเขา รังเกียจเขา ใจของเขาก็สงบนิ่งไม่หวั่นไหว หรือแม้แต่นางแต่งงานกับชายอื่นไป เขาก็ไม่สะเทือนใจแม้แต่น้อย
จนกระทั่งวันนั้น…