สายฟ้าฟาดลงไปยังช่องว่างระหว่างเกาะ จนลงไปสู่พื้นด้านล่าง จนพื้นด้านล่างยุบเป็นหลุมลงไป
เสียงนี้พูดขึ้นจนนักเรียนกลุ่มนั้นเงียบไป ลู่ฝานก็มองไปยังหัวคนขนาดใหญ่บนท้องฟ้านั้นอย่างตกใจ ในใจก็ระทึก
“พระเจ้า ในโลกนี้มีคนตัวใหญ่ขนาดนี้ด้วยหรือนี่”
ครูเจียงชิ่นเห็นใบหน้าที่ตกใจของลู่ฝานกับนักเรียนอีกคน ก็พูดออกมาว่า “นี่คือเทียนฉี่ เป็นผู้ลงทัณฑ์ของสถาบัน วันข้างหน้าถ้าพวกเธอไม่ปฏิบัติตามกฎของสถาบัน ก็ระวังสายฟ้าของเขาลงโทษแล้วกัน”
ลู่ฝานกลืนน้ำลาย มีคนที่น่ากลัวแบบนี้อยู่ ใครจะกล้าทำผิดกฎ
นักเรียนกลุ่มนั้นถูกพาตัวออกไปอย่างรวดเร็ว ท้องฟ้าก็กลับมาเงียบสงบอีกครั้ง พวกนักเรียนเก่าด้านล่างก็เริ่มคุยกันขึ้นมาอีกครั้ง สำหรับพวกเขาแล้ว ทุกคนที่เจอกับเทียนฉี่ก็จะรู้สึกเกรงกลัวเหมือนกัน
“เอาเถอะเริ่มการทดสอบได้”
ครูเจียงชิ่นสั่งการ ลู่ฝานก็ชักกระบี่หนักของตนเองออกมา
นักเรียนฝังตรงข้ามก็หยิบอาวุธของตนเองออกมาเหมือนกัน ส่งเสียงฮึกเหิมเบาๆ แล้วก็บุกมายังลู่ฝาน
ลู่ฝานขับเคลื่อนพลังปราณ แล้วยกมือร่ายกระบวนท่าแรก วิชากระบี่หนัก สายลมทำลาย!
พอนักเรียนที่บุกเข้ามาเห็นพลังปราณ ก็อึ้งไป ต่อมาก็ถูกลู่ฝานใช้กระบี่โจมตีจนสลบไปที่พื้น
ตอนที่ลู่ฝานต่อสู้กันนั้น นักเรียนบนเกาะอื่นๆ ก็เริ่มทดสอบเหมือนกัน เวลานี้เสียงการต่อสู้ก็ดังขึ้น
บนท้องฟ้า ผอ.สถาบันสอนวิชาบู๊กับอาจารย์ของเก้าคณะทุกท่านก็ยิ้มมองดูทุกคน
ท่านผอ.ยิ้มพูดว่า “ปีนี้ดูเหมือนว่าสถาบันจะดีกว่าปีก่อนๆ หน่อย มีนักเรียนที่ฝึกพลังปราณได้ไม่น้อย”
ด้านข้าง อาจารย์เสวียนเจินของคณะกระบี่ คิ้วแหลมคมเป็นดาบดวงตากลมโต สวมชุดสีคราม ก็พูดว่า “นั่นน่ะสิ ใช้กระบี่กันเยอะเลย ดูเหมือนว่าคณะกระบี่ของเรา ปีนี้จะได้ต้นกล้าเก่งๆ เยอะเลย”
“มีแต่คณะกระบี่ของพวกนายที่รับแต่เด็กเก่งๆ ได้หรือไง? ผมมองดูแล้ว ก็เห็นเด็กหนุ่มที่ร่างกายแข็งแรงฝึกมาเป็นอย่างดี ฮ่าๆ เห็นเด็กวัยรุ่นสู้กันอย่างดุดัน ผมรู้สึกว่าตนเองหนุ่มขึ้นหลายปีเลย”
อาจารย์เซินถูของคณะกำแหงที่มีใบหน้าเต็มไปด้วยหนวดเคราหัวเราะอย่างมีความสุข มือใหญ่ๆ ก็ลูบเคราของตนเองไปด้วย
ท่านผอ.หัวเราะเบาๆ ออกมา แล้วก็หันหน้าไปมองพูดกับชายวัยกลางคนอีกด้านว่า “อี้ชิง ครั้งนี้นายคิดว่าจะรับนักเรียนกี่คน?”
อี้ชิงยักคิ้วมองท่านผอ. ใบหน้ากลมๆ ผลิยิ้มพูดออกมา “ถ้าเจอคนถูกใจก็รับสักคนสองคน ถ้าไม่เข้าใจก็ไม่รับ”
พูดไปอย่างนั้น อาจารย์อี้ชิงก็หัวเราะเอามือลูบพุงกลมๆ ของตนเอง ร่างกายที่อ้วนพี่ทำให้ชุดเผาบู๊ของอี้ชิงปกปิดไว้ไม่มิด
พอสิ้นเสียง ก็มีเสียงเยือกเย็นดังเข้ามา
“วิธีนี้ของนาย อีกไม่นานคณะหนึ่งเดียวจะต้องล่มสลายด้วยเงื้อมือนายแน่ๆ”
คนที่พูดออกมา ก็คืออาจารย์ซิงยวนของคณะหยินหยาง ผมขาวยาวประบ่า ใบหน้าดูเป็นคนปลดปล่อย ดวงตาทั้งสองเยือกเย็น คนแปลกหน้าอย่าห้ามเข้าใกล้
เหมือนจะรู้นิสัยของซิงยวนมานานแล้ว อี้ชิงก็เลยไม่อยากจะสนใจเขา
คนอื่นๆ ก็ส่ายหัวยิ้มแหย สองคนนี้ก็อายุปูนนี้แล้ว ยังมีนิสัยแบบนี้อีก ไม่ไหวเลยจริงๆ
ทางด้านล่าง การทดสอบรอบแรกจบลง นักเรียนครึ่งหนึ่งถูกคัดออก
ลู่ฝานยืนอยู่กลางเกาะ รอบนี้เขาเอาชนะได้อย่างง่ายดาย มุมปากก็มีรอยยิ้มเบาๆ
เปลี่ยนสถานที่ แล้วการทดสอบอีกรอบก็เริ่มขึ้น ครั้งนี้คู่ต่อสู้ของเขาเป็นนักบู๊ที่ถืออาวุธเป็นดาบยาว วิชาดาบไม่เลว พอบุกเข้ามาก็มีแสงสะท้อนของดาบแทงตามาเลย แต่น่าเสียดาย พลังของเขาด้อยมาก พละกำลังไม่เพียงพอ แม้แต่พลังปราณก็ยังไม่ได้ฝึกออกมา แล้วจะเป็นคู่ต่อสู้ของลู่ฝานได้อย่างไร สองกระบวนท่าก็จัดการได้แล้ว
รอบที่สาม คู่ต่อสู้เป็นเด็กผู้หญิงคนหนึ่ง ถนัดใช้วิชาขา พลังระดับแดนปราณในชั้นหนึ่ง แต่น่าเสียดายวิชาขาของเธอเตะไม่โดนลู่ฝาน และเกือบโดนลู่ฝานเอากระบี่โจมตีบีบออกเกาะไป แล้วเธอก็ยอมแพ้ไปเอง
รอบที่สี่ เป็นนักเรียนที่ถนัดใช้กระบี่มือซ้าย วิชากระบี่เจ้าเล่ห์มาก แถมยังพูดมากอีกด้วย โจมตีไปด้วยด่าทอไปด้วย ลู่ฝานก็ไม่เกรงใจเขา ใช้หมัดถล่มเขา ซัดตกเกาะไปเลย ถ้าอาจารย์ไม่ได้ใช้พลังปราณไปรับตัวเขาไว้ล่ะก็ เกรงว่าหมอนี่คงจะต้องได้รับบาดเจ็บไปแล้ว แต่ว่าลู่ฝานก็ถือว่าได้ทิ้งความทรงจำไว้ให้เขาอย่างลึกซึ้งเลยทีเดียว
จำนวนคนน้อยลงเรื่อยๆ ไม่นานก็เหลือไม่กี่สิบคนแล้ว
อาจารย์ทั้งหลายต่างก็แอบพยักหน้า อาจารย์ซิงยวนชี้ไปยังเกาะน้อยตรงกลาง แล้วพูดว่า “เด็กผู้หญิงคนนี้คือใคร?”
ท่านผอ.ยิ้มพูดเบาๆ “มองออกแล้วหรือ? นั่นคือลูกศิษย์ของเจ้าแก่นั้น ตั้งใจมาแอบเรียนวิชาความรู้ของเราที่นี่”
ซิงยวนพูดอย่างใบหน้าไร้อารมณ์ว่า “ไม่ต้องประลองแล้ว มาเข้าคณะหยินหยางของผมเลย ผมก็อยากจะเห็นเหมือนกัน ว่าเธอจะขโมยวิชาไปได้สักแค่ไหน”
พูดจบ ซิงยวนก็ส่งเสียงไปให้กับอาจารย์เบาเกาะ อาจารย์ก็พูดกับเด็กผู้หญิงคนนั้นทันที “นักเรียนชื่อฮ่วนเย่ว์ เธอไม่ต้องทดสอบแล้ว อาจารย์ซิงยวนแห่งคณะหยินหยาง ยอมรับเธอเป็นศิษย์ ยินยอมไปหรือไม่”
ฮ่วนเย่ว์เก็บมีดแล้วพูดว่า “คณะหยินหยางงั้นหรือ? ฮ่าๆ เดิมทีฉันก็อยากจะเข้าคณะหยินหยางอยู่แล้ว ในเมื่อไม่ต้องทดสอบแล้ว งั้นฉันก็กลับไปนอนก่อนแล้วกันนะ”
ฮ่วนเย่ว์จากไปอย่างดีใจ การกลับไปของเธอทำให้ทุกคนหันไปมองตามตัวของเธอ
ลู่ฝานก็มองดูเธอ แล้วยิ้มพูดเบาๆ ว่า “เธอทำอะไรอีกเนี่ย? หรือว่าได้สิทธิพิเศษอะไร”
คิดไปอย่างนั้น ฮ่วนเย่ว์ก็ตะโกนมาทางฝั่งของลู่ฝาน “ลู่ฝาน ฉันไปคณะหยินหยางแล้วนะ ถ้านายเข้ามาได้ ก็มาหาฉันนะ”
ลู่ฝานอึ้งๆ ไป แล้วก็ยิ้มอย่างทำอะไรไม่ได้ เขาไม่ไปคณะหยินหยางหรอก
และในตอนนี้เอง นักเรียนที่สู้กับลู่ฝานเห็นว่าลู่ฝานเสียสมาธิ ก็เลยใช้กำปั้นต่อยมุ่งมาที่ใบหน้าของลู่ฝาน
ลู่ฝานก็สะบัดมือใช้กระบี่กระแทกไปที่ลำตัวของเขา จนเขาล้มลงพื้น แค่น้ำหนักของกระบี่ก็กดตัวของฝั่งตรงข้ามได้แล้ว จนกระทั่งฝั่งตรงข้ามขยับตัวไม่ได้ ก็เลยต้องยอมแพ้ไป
ด้านบน อาจารย์เสวียนเจินเห็นสิ่งที่ลู่ฝานแสดงออกมา ก็ยิ้มพูดว่า “เด็กหนุ่มคนนี้ไม่เลว ให้มาอยู่ในคณะกระบี่ของผมแล้วกัน”