ตอนที่ 261 ภูตหมออยู่ไหน?
“เจ้าฆ่าข้าเสียเถอะ! ให้หายนะตกที่ข้าครอบครัวไม่เกี่ยว ขอเจ้าโปรดเมตตา ละเว้นตระกูลหลิ่วข้าด้วย”
ผู้นำตระกูลหลิ่วพูดพึมพำ ร่างกายล้วนผ่อนคลายลงมา ไม่คิดจะต่อต้านอีก ไอสังหารและความไม่ยอมแพ้ในดวงตาก็สลายไปในที่สุด
ถึงเวลาเช่นนี้ เขาทำอะไรไม่ได้แล้ว ไม่สามารถสังหารเด็กหนุ่มชุดแดงผู้นี้ คนคนนั้นที่ต้องตายก็เป็นได้แค่เขา หากไม่ตายคงเดือดร้อนถึงวงศ์ตระกูล ถึงตายไปก็ไม่มีหน้าไปพบบรรพบุรุษตระกูลหลิ่ว
“หัวหน้าแห่งตลาดมืดมาถึงแล้ว!”
จู่ๆ น้ำเสียงหนึ่งที่แฝงด้วยพลังวิญญาณก็ลอยเข้ามาทำลายความเงียบและบรรยากาศตึงเครียดหน้าหอเมฆาทรงเกียรติ แทบในขณะที่ได้ยินข่าวว่าหัวหน้าแห่งตลาดมืดมาเยือน สายตาทุกคนต่างมองไปทางหนุ่มน้อยชุดแดงผู้นั้นตามสัญชาตญาณ
ผู้นำแห่งตลาดมืด! กลุ่มอำนาจตลาดมืดกระจายไปทั่วแต่ละแว่นแคว้นใหญ่โต นั่นคือผู้ที่คอยหนุนหลังภูตหมออยู่! ยามนี่พวกเขามาตามหา ต้องรู้ข่าวที่ภูตหมออยู่ที่นี่แน่ถึงได้รีบมา แต่…แต่ตอนนี้ ภูตหมอตายไปแล้ว ซ้ำยังตายอย่างน่าอนาถเช่นนั้น หากคนตลาดมืดรู้เข้าจะเป็นเช่นไร?
เจ้าเมืองนึกถึงจุดนี้ ผู้นำตระกูลหลิ่วที่เดิมแววตาหดหู่ก็คิดเช่นกัน ใบหน้าที่เคยสิ้นหวังมีความหวังเล็กๆ ผุดขึ้น เขากำลังคิดว่า หากคนตลาดมืดแก้แค้นให้ภูตหมอได้ ด้วยการสังหารหนุ่มน้อยชุดแดง งั้นตระกูลหลิ่วเขาก็จะปลอดภัย!
ท่าทางทุกคนแปลกประหลาดใจไม่สงบ มีเพียงเฟิ่งจิ่วที่ใจเย็นเช่นเดิม
เธอมองผู้นำตระกูลหลิ่วที่โดนบีบคอไว้กลับยังหันหน้ามองไปทางต้นเสียงนั้น ยกมุมปากเล็กน้อย “เจ้ากำลังคิดอะไรอยู่? คิดว่าพวกเขาจะช่วยเจ้า? หรือฆ่าข้าได้รึ?”
ริมฝีปากผู้นำตระกูลที่เม้มอยู่สั่นเครือน้อยๆ เขามองท่านพ่อและเหล่าผู้เฒ่าที่ยังคุกเข่าอยู่บนพื้น ถอนหายใจเบาๆ แล้วหลับตาลง “เจ้าฆ่าข้าซะ! ใช้ชีวิตของข้าจบเรื่องทั้งหมดนี้!”
“แน่นอน ข้าจะไว้ชีวิตตระกูลหลิ่วก็ได้ แต่ข้าจะไม่ปล่อยคนที่คิดจะฆ่าข้าแน่”
สิ้นสุดน้ำเสียงที่นาบเนิบ จิตสังหารฉายผ่านในดวงตา มือที่บีบไว้รัดแน่นขึ้น บิดหักลำคอผู้นำตระกูลหลิ่วที่ไร้การขัดขืนโดยสิ้นเชิง จนถึงที่ตาย เขาเพียงร้องเสียงอู้อี้ก็หมดลมหายใจไป
“ผัวะ!”
เธอคลายมือออก ร่างผู้นำตระกูลจึงล้มลงไปเบื้องหน้าเหล่าคนตระกูลหลิ่วพอดิบพอดี
เห็นผู้นำตระกูลที่สิ้นลม ผู้เฒ่าหลิ่วสายตาตื่นตกใจ มีความเจ็บปวดและจนปัญญาที่ยากจะเก็บซ่อน ส่วนคนเฒ่าคนแก่ในตระกูลอีกสองสามท่านก็ขยับปาก กลับไม่พูดอะไรสักคำ แค่มองร่างไร้วิญญาณตรงหน้าพร้อมทั้งถอนหายใจ
จะโทษใคร? เกลียดใคร? แล้วควรไปหาใคร?
เรื่องทั้งหมดนี้ ทำได้เพียงโทษตัวเอง เกลียดตัวเอง เพราะเป็นพวกเขาที่รนหาเรื่องเอง และเพราะนี่คือโลกที่ผู้แข็งแกร่งถึงจะเป็นที่เคารพ…
ท่านเจ้าเมืองถอนหายใจอยู่ในใจ ไม่นึกเลย ไม่นึกเลยจริงๆ!
นึกไม่ถึงว่าผู้นำตระกูลหลิ่วจะจบชีวิตลงเช่นนี้ ช่างเป็นคนที่คิดเปิดเรื่อง แต่ไม่คิดถึงตอนจบโดยแท้ เดิมพวกเขาคิดว่าหากปะทะกับตระกูลหลิ่ว คนสุดท้ายที่ตายคงเป็นหนุ่มน้อยชุดแดง ทว่าถึงเวลานี้ ใครก็ไม่กล้าดูหมิ่น และเหิมเหริมต่อหน้าเขา
และตอนนี้ ย่างก้าวที่เรียบร้อยมั่นคงก็ดังใกล้เข้ามาจากที่ไกลๆ ทุกเสียงฝีเท้าที่สม่ำเสมอกันทำให้ทุกคนเงยหน้ามองไป เพียงเห็น กององครักษ์ชุดดำราวๆ ห้าสิบคนเดินมาจากบนถนนใหญ่ องครักษ์ชุดดำทั้งห้าสิบนายแต่ละคนต่างมีท่าทีเยือกเย็น กลิ่นอายสงบนิ่ง มองจากท่าทาง ล้วนเป็นยอดฝีมือที่คัดเลือกมาอย่างพิถีพิถัน
“ฮ่าๆๆ ภูตหมออยู่ไหนเล่า? เขาอยู่ไหน? รีบบอกเขาเร็วว่าข้ามารับเขากลับไปแล้ว!”
………………………………………………….
ตอนที่ 262 ที่แท้เป็นภูตหมอ?
หัวหน้าเคอที่เป็นหัวหน้าสาวย่างก้าวอันเงียบสงบเดินก้าวยาวมา พลางหัวเราะร่า เมื่อเห็นภาพด้านหน้าหอเมฆาทรงเกียรติ ก็แปลกใจไปบ้าง
“หืม? ที่นี่พวกเจ้าเป็นอะไรไป? เกิดเรื่องอะไรขึ้นรึ?”
สายตาหัวหน้าเคอมองผ่านศพ แล้วมองไปยังเหล่าผู้อาวุโสที่คุกเข่าอยู่บนพื้น
ทว่าบริเวณโดยรอบเงียบเชียบ ไม่มีใครตอบกลับคำพูดเขา เพราะไม่รู้ว่าควรบอกเช่นไร หรือจะบอกตรงๆ ว่าภูตหมอตายแล้ว ถูกควักลูกตาทิ้งระเบิดร่างตายไป? ส่วนมือสังหารที่ควักลูกตาภูตหมอ และทำร้ายเขาถึงแก่ชีวิตยามนี้ยังคงยืนอยู่ตรงนี้?
แม้นี่เป็นความจริง คนเห็นกันไม่น้อย แต่ในช่วงเวลานี้ก็ไม่มีใครกล้าพูด
ด้วยเหตุนี้ บรรยากาศจึงนิ่งงัน และแปลกๆ ไปบ้าง
“เอ๊? ท่านนี้คือ…”
สายตาหัวหน้าเคอจับจ้องบนร่างเด็กหนุ่มในชุดสีแดงแพรวพราวผู้นั้น พอเห็นหนุ่มน้อย ก็นึกถึงภูตหมออย่างอดไม่ได้ เพราะคล้ายกันยิ่งนัก แต่ว่า หนุ่มน้อยชุดแดงผู้นี้หน้าตาโดดเด่นเป็นที่สุด เขากลับไม่เคยเห็นรูปลักษณ์ภูตหมอ จึงไม่รู้ว่าคนตรงหน้านี้เป็นคนที่ตามหาหรือไม่
ท่านนี้คือเด็กหนุ่มที่สังหารภูตหมอ!
คำพูดนี้ หลายคนอยากตะโกนไป แต่ก็ไม่กล้าถึงเพียงนั้น
จนกระทั่ง บรรยากาศแปลกๆ นี้ถูกทำลายด้วยน้ำเสียงประหลาดใจ
“นายท่าน!”
เหลิ่งซวงในชุดสีดำเรียบๆ วิ่งมาจากด้านหลังกองทัพ แม้จะสวมชุดสีดำเรียบๆ แต่รูปร่างตอนนี้กลับไม่ถูกผูกรัดและปกปิด ที่ปรากฏอยู่คือรูปร่างสาวน้อยที่งดงามประณีต
ทว่าหัวหน้าเคอที่ได้ยินเสียงตะโกนเรียกของเหลิ่งซวงกลับผงะไป มองไปมารอบๆ “อยู่ไหน? ภูตหมออยู่ที่ไหนรึ?”
สิ้นสุดน้ำเสียง ก็เห็นสายลมโฉบผ่านไปจากข้างกายชั่วขณะ เหลิ่งซวงผู้นั้นมายังเบื้องหน้าหนุ่มน้อยชุดแดงตรงหน้านั้นอย่างรวดเร็ว
“นายท่าน ท่านเป็นอย่างไรบ้าง? ไม่เป็นอะไรใช่ไหมเจ้าคะ?” เหลิ่งซวงจับแขนนางไว้ พินิจมองจากบนลงล่าง เมื่อเห็นเสื้อผ้าบนตัวถูกฟันขาดเป็นรอยเล็กๆ แต่ละรอย ใบหน้างดงามเยือกเย็นก็เย็นเยียบขึ้นมาทันใด
“ใคร? ใครทำร้ายนายท่านจนกลายเป็นเช่นนี้เจ้าคะ?”
“ฮ่าๆๆ! ที่แท้น้องชายภูตหมอหน้าตาหล่อเหลาเช่นนี้เอง! นี่เป็นครั้งแรกที่ข้าเห็นโฉมหน้าท่าน ช่างน่าตกตะลึงโดยแท้”
หลังหัวหน้าเคอเห็นเหลิ่งซวงออกหน้าไปชี้คน ก็หัวเราะลั่นเดินเข้าไป พลางไถ่ถามว่า “น้องชายภูตหมอ หลายวันนี้ท่านสบายดีหรือไม่? หลังพวกเราได้ยินข่าวว่าท่านอยู่เมืองลิ่วเต้านี้ก็รีบมาทันที กลัวจะคลาดกันไม่ได้พบหน้า”
ผู้คนรอบข้างต่างนิ่งอึ้งเพราะภาพนี้ นี่ นี่มันเกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่?
ภูตหมอ?
ภูตหมอถูกเด็กหนุ่มชุดแดงฆ่าไม่ใช่หรือ? ทำไมหัวหน้าเคอถึงจำคนผิด? ยังมีสาวน้อยชุดดำที่โผล่มาจากไหนก็ไม่รู้อีก ทำไมหลังนางเรียกหนุ่มน้อยว่านายท่าน หัวหน้าเคอถึงยิ้มเข้าไปรับหน้า? ซ้ำยังเรียกภูตหมอเสียเต็มปากเต็มคำ?
สีหน้าท่านเจ้าเมืองเวลานี้เปลี่ยนไปยกใหญ่ บนหน้าผากมีเหงื่อไหลออก แม้แต่ริมฝีปากยังสั่นเทาขึ้นมาเล็กน้อย
นี่ นี่คงไม่ใช่อย่างที่เขาคิดกระมัง? หรือ หรือว่า เด็กหนุ่มชุดแดงผู้นี้จะเป็นภูตหมอตัวจริง?
สวรรค์! สุดท้ายเขาก็ทำเรื่องโง่เง่าไปเสียมากมาย!
ผู้คนรอบๆ เห็นภาพนี้ แต่ละคนก็เบิกตาโตอย่างเหลือเชื่อ สีหน้ายากจะเข้าใจ
ภูต ภูตหมอ? นี่คือภูตหมอรึ? งั้นคนที่ตายไปก่อนหน้านั้นเป็นผีสางที่ไหนกัน?
“ท่านหัวหน้าเคอ ไม่พบกันนาน สบายดีหรือไม่?”
มุมปากเธอเชิดขึ้นเผยรอยยิ้มเบาๆ หนึ่งประโยคที่ยอมรับตัวตน ทำให้ทุกคนรอบข้างต่างตกใจเสียจนสองขาอ่อนยวบ ทรุดนั่งลงบนพื้น…
………………………………………………….