ตอนที่ 337 ไปตระกูลถัง (3)
“มีข้าอยู่ก็ไม่”
แต่เขาต้องไปเอาน้ำตาหงส์ให้นาง ไม่สามารถไปกับนางได้
ดังนั้น มีเพียงให้นางนำหยกแขวนของเขาไปด้วยเขาจึงจะวางใจจากไปได้
“กั๋วซือ เจ้าวางใจเถอะข้าไม่ให้ตัวเองขาดทุนแน่ ไม่มีวัน!” เฟิงหรูชิงฉีกยิ้มไปทั้งตา “ไม่ต้องพูดถึงข้าไม่เพียงแต่เชื่อเจ้า ข้ายังเชื่อถังอิ่นด้วย”
นางหนูนั่นเอาความคิดทั้งหมดมาเขียนไว้บนหน้า เรียบง่ายเสียจนน่ากลัว
และก็เป็นเพราะเหตุนี้นางจึงยินดีที่จะเชื่อถังอิ่น
ส่วนเหตุใดนางจึงต้องไปตระกูลถังด้วยตัวเอง…
บางทีถังอิ่นอาจไม่สังเกตแต่นางกลับฟังออก เชียนหนิงไม่ได้ได้หญ้าวิเศษระดับห้ามาอย่างราบรื่นเช่นนั้น
นางจะให้เชียนหนิงหญิงสาวคนนั้นต้องลำบากเพราะตัวนางไม่ได้
ฉะนั้นนางต้องไปด้วยตนเอง นำหญ้าวิเศษระดับห้ากับเชียนหนิงกลับมา!
ถังอิ่น?
หนานเสียนขมวดคิ้ว ชื่อนี้เหมือนจะเคยได้ยินจากไหนแต่กลับจำไม่ได้แล้ว…
“หากเจ้าอยากไปจริงเจ้าก็ไปเถอะ ชิงเอ๋อร์เจ้าต้องจำเอาไว้ โลกใบนี้ไม่มีผู้ใดขัดขวางไม่ให้เจ้าทำสิ่งใดได้ หากมีคนรังแกเจ้า…” มุมปากเขายกขึ้นและลูบศีรษะเฟิงหรูชิงเบาๆ “เช่นนั้นเจ้าก็มาบอกข้า ข้าช่วยเจ้าจัดการคนสามสี่คนก็ไม่ใช่ปัญหาอะไร”
“เช่นนั้นวันหน้าข้า…นับว่าได้กอดขาแล้ว?”
“ไม่นับ” หนานเสียนส่ายหน้า “เจ้าไม่เคยกอดขาข้า เจ้าเพียงแต่กระโจนใส่อ้อมกอดข้า”
“…” เฟิงหรูชิงชะงัก “กั๋วซือ นี่ก็สายมากแล้วถังอิ่นยังรอข้าอยู่ข้าต้องกลับก่อน อีกครึ่งเดือนหากเจ้าไม่กลับมาข้าจะไปหาเจ้า”
“จริงสิ” ก่อนจะไปเฟิงหรูชิงราวกับนึกบางอย่างได้ นางหยิบขวดเครื่องเคลือบหนึ่งขวดจากช่องว่างส่งให้หนานเสียน “เจ้าให้ของขวัญแทนใจข้า ข้าก็ต้องให้ของตอบแทน ยาวิเศษธรรมดาเกรงว่าจะไร้ผลกับเจ้า นี่คือน้ำวิเศษ ข้าก็ไม่รู้ว่าจะมีประโยชน์ต่อเจ้าหรือไม่ ข้าให้เจ้า”
น้ำวิเศษหนึ่งขวดเต็ม หากขายราคาต้องสูงเสียดฟ้า ไม่น้อยไปกว่ายาวิเศษระดับเจ็ดหรืออาจมากกว่าด้วยซ้ำ!
นางไม่ให้โอกาสหนานเสียนได้ตอบกลับ หลังนำน้ำวิเศษให้เขาแล้วก็หันหลังกลับ ร่างนั้นค่อยๆ หายลับไปใต้แสงอาทิตย์
“ชิงน้อย” หนานเสียนเงียบไปชั่วขณะแล้วจู่ๆ ก็เอ่ยถามขึ้น “เจ้าจำถังอิ่นคนนี้ได้หรือไม่? เป็นชายหรือหญิง?”
“…” ชิงจู๋เบิกตาโต “ก่อนหน้านี้คนที่บ้านท่านคนนั้นหาท่านเจอ บอกว่าอยากจะหมั้นหมายให้ท่าน เหมือนว่าจะเป็นตระกูลถังรู้สึกจะชื่อถังอิ่นกระมัง?”
นายท่านมีความจำแค่เจ็ดวินาทีหรือ?
แน่นอนว่าประโยคสุดท้ายชิงจู๋ไม่กล้าพูดออกไป
“อ้อ” เสียงหนานเสียนนิ่งเรียบ “ครั้งนั้นข้าก็ปฏิเสธไปแล้ว ก็ไม่ได้สนใจนัก นางไม่ใช่ผู้ชายก็พอ”
ชิงจู๋หมดคำพูดกรอกตามองบน “นายท่าน ความจำท่าน ข้าเกรงว่าวันไหนท่านจะลืมองค์หญิงเข้า”
“ไม่มีทาง” น้ำเสียงหนานเสียนหนักแน่น “ข้ามกี่ภพกี่ชาติข้าก็ไม่มีทางลืมนาง!”
คนที่สำคัญสำหรับเขาจริงเขาไม่มีทางลืม หากลืมนางเช่นนั้นใจของเขาคงโหวงเหวง เหมือนถูกควักออกไปส่วนหนึ่งอย่างไรอย่างนั้น
แม้ได้พบกันอีกครั้งเขาก็จะยังสัมผัสได้
หรือด้วยเหตุนี้เอง เขาจึงต้องเหลือความทรงจำไว้มากมายเพื่อใช้จดจำนาง คนที่ไม่มีความสำคัญเหล่านั้นจึงไม่สามารถมายึดครองความทรงจำของเขาได้!
“นายท่าน พวกเรายังต้องกลับไปหรือไม่?” ชิงจู๋เอ่ยถาม
หนานเสียนส่ายหน้าช้าๆ “ไม่จำเป็นแล้ว ข้าเชื่อว่านางมีวิธีรักษาเฟิงเทียนอวี้”
หากไม่ได้จริงๆ เขาค่อยกลับไปก็ยังทัน
ตอนที่ 338 ตระกูลถัง (1)
ภายในศาลบรรพชนของตระกูลถัง
เชียนหนิงคุกเข่าอยู่หน้าป้ายบรรพชน แขนสองข้างของนางกอดร่างตัวเองไว้ ดูเหมือนจะมีลมหนาวพัดเข้ามาทำให้แขนของนางกอดรัดแน่นขึ้น
แอ๊ด!
ประตูห้องถูกผลักออก
ผู้เฒ่าถังอีเดินเข้ามาจากนอกประตู เขามองเชียนหนิงที่คุกเข่าอยู่หน้าป้ายบรรพชนแล้วถอนหายใจเบาๆ
“เชียนหนิง บอกข้ามาเสี่ยวอิ่นนางจะเอาหญ้าวิเศษระดับห้าไปทำอะไรกันแน่?”
เชียนหนิงกัดริมฝีปากก้มหน้าลง นางไม่สามารถบอกวิธีใช้หญ้าวิเศษระดับห้ากับท่านผู้เฒ่านั้น มิเช่นนั้นท่านผู้เฒ่าต้องไม่ให้นางแน่!
“คุณหนูนางบอกว่า นางมีสิทธิ์เอายาวิเศษระดับห้าไปได้หนึ่งอัน จึงให้ข้าน้อยกลับมารับไป”
“เชียนหนิง” ผู้เฒ่าถังอีหัวเราะเสียงขม
“พรสวรรค์เจ้าไม่เลวมาตลอด ข้าจึงให้เจ้าปกป้องเสี่ยวอิ่นในตอนแรก หากเจ้าสามารถบอกได้ว่าเสี่ยวอิ่นจะนำหญ้าวิเศษระดับห้าไปใช้อะไร บางทีข้าอาจจะพอให้หญ้าวิเศษระดับห้ากับเจ้าได้ ในทางกลับกันข้าก็ไม่สามารถตัดสินใจได้”
แม้พลังของเขาจะแก่กล้าแต่ก็เป็นเพียงแค่ผู้เฒ่าคนหนึ่งเท่านั้น ตระกูลถังยังมีผู้นำอยู่ หากเชียนหนิงไม่พูดออกมาว่าจะนำไปทำอะไร เขาก็ไม่มีวิธีจะไปเอามาให้นางได้
“อีกอย่าง…” ผู้เฒ่าถังอีเงียบไปชั่วครู่ “ครั้งนี้เจ้าแอบไปขโมยยาวิเศษระดับห้าท่านผู้นำตระกูลก็โกรธมากแล้ว ข้าเห็นแก่เสี่ยวอิ่นจึงช่วยเจ้าไว้ อีกไม่กี่วันหลังจากเจ้าออกไปก็อย่าได้ทำความผิดเช่นนี้อีก ไม่เช่นนั้นครั้งหน้าข้าก็หมดวิธีจะช่วยเจ้าได้”
เชียนหนิงสะดุ้ง
เดิมนางคิดว่าด้วยฐานะของคุณหนู ต้องการหญ้าวิเศษระดับห้าหนึ่งอันเป็นเรื่องง่ายนิดเดียว แต่คิดไม่ถึงว่าหญ้าวิเศษระดับห้านี้ถังอวี้ก็ต้องการ ถังลั่วในฐานะผู้นำตระกูลถังย่อมมีใจเอนเอียงให้ถังอวี้ เอาหญ้าวิเศษระดับห้าให้นาง
นอกเสียจาก…
หญ้าวิเศษระดับห้านี้จะสำคัญกับคุณหนูมากจริงๆ ไม่เช่นนั้นคนพวกนี้ไม่ยอมถอยแน่!
แต่ว่าหากตระกูลถังรู้ว่าหญ้าวิเศษระดับห้าถูกคุณหนูนำไปให้คนอื่นจะต้องไม่ให้นางแน่ นางหมดหนทางจึงคิดขโมยหญ้าวิเศษระดับห้า คิดไม่ถึงว่าจะถูกจับได้!
เห็นเชียนหนิงเงียบไม่พูดผู้เฒ่าถังอีก็ถอนหายใจอย่างจนปัญญา สุดท้ายก็เดินออกจากศาลบรรพชนไป
…
สวนหลังบ้านตระกูลถัง
ถังอวี้กวาดแก้วบนโต๊ะลงพื้น ใบหน้าบิดเบี้ยว
นางเพิ่งจะกลับมาจากจวนเฟิงอวิ๋นก็พบกับเชียนหนิงนังคนชั้นต่ำนั่น ที่ทำให้นางโมโหยิ่งกว่าก็คือถังอิ่นยังมีชีวิตอยู่!
“เหวินเฟิง เจ้ากล้าหลอกข้า รอข้ากลับไปจวนเฟิงอวิ๋นข้าไม่ปล่อยเจ้าไว้แน่!”
ส่วนหญ้าวิเศษระดับห้า…นัยน์ตาถังอวี้ฉายแววเย็นชา
ที่หลังเขานางมีห้องยาวิเศษเคลื่อนที่ย่อมไม่ขาดแคลนยาวิเศษระดับห้า แต่ขอเพียงเป็นของที่ถังอิ่นอยากได้นางก็จะไม่ให้!
“อวี้เอ๋อร์ เจ้ากำลังทำอะไร?”
ถังอวี้จิตหลุดลอยไปไกลไม่เห็นการปรากฏตัวของถังลั่ว กว่านางจะเรียกสติกลับมาได้ก็เห็นดวงตาถังลั่วเต็มไปด้วยความประหลาดใจแล้ว สีหน้าน่ากลัวของนางล้วนอยู่ในสายตาของถังลั่ว ทำให้ใจถังลั่วหนาวสะท้าน ราวกับไม่คิดคิดว่าลูกสาวที่ว่านอนสอนง่ายน่ารักของตัวเองจะมีมุมนี้
“ท่านพ่อ” ถังอวี้เบ้ปากน้ำตาไหลพรั่งพรู “น้องถังอิ่นจะต้องจงใจแน่ นางรู้ดีว่าหญ้าวิเศษระดับห้าสำคัญต่อข้ามากก็ยังให้เชียนหนิงกลับมาแย่ง นางไม่ต้องการให้ข้าเป็นสุข”
ถังลั่วขมวดคิ้ว “ถังอิ่นไม่ทันโลก น่าจะไม่ใช่เช่นนั้น”
“ท่านพ่อ ท่านไม่เข้าใจ หลายวันก่อนข้าพบกับน้องถังอิ่น พูดเรื่องหญ้าวิเศษระดับห้ากับนาง นางรู้ว่าหญ้าวิเศษระดับห้าสำหรับข้าสำคัญมากเพียงใด”
ถังอวี้ปกปิดความชั่วร้ายในดวงตาเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงน้อยใจ