สามปีก่อน แดร์ริลและพ่อแม่ของเขาถูกเตะออกจากตระกูล หลังจากนั้นพ่อแม่เขาก็ใช้ชีวิตในชนบทมาตลอด แดร์ริลมักจะไปเยี่ยมพวกเขาในทุก ๆ ไม่กี่วัน
“แดร์ริล พ่อได้ยินมาจากลุงของลูกไม่กี่วันก่อนว่าเขามอบ บริษัท แพลทินัม ให้ลูกดูแล พ่อแทบไม่เชื่อ พ่อเลยต้องมาดูด้วยตาตัวเอง” แดเนียลหัวเราะอย่างสดใส
“อย่างนั้นลูกก็เป็นประธานของบริษัทแพลทินัมจริง ๆ?” แม่ของเขา ลูน่า ถาม
แดร์ริลพยักหน้า แล้วอธิบาย “พ่อครับ แม่ครับ สิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อสามปีก่อนถูกจัดฉาก และเราก็ได้ทุกอย่างคืนแล้ว—ลุงเดรกเป็นคนมอบบริษัทแพลทินัมให้ผม”
เขาหัวเราะอย่างสบายใจ “สามปีที่ผ่านมา ผมทำให้พ่อแม่กังวล ตอนนี้เรื่องมันผ่านไปแล้ว สองวันก่อน ผมกำลังคิดว่าจะบอกเรื่องนี้กับพ่อแม่ยังไงตอนที่พ่อแม่มาที่นี่”
แดเนียลถอนหายใจอย่างโล่งอก เขากล่าวด้วยความรู้สึก “มันดีแล้วที่ความเข้าใจถูกแก้ไข เราไม่ต้องกังวลอีกแล้ว พวกเราสบายใจได้แล้วสินะ”
แดร์ริลพยักหน้า เขาเสนอ “พ่อครับ แม่ครับ ในเมื่อผมอยู่ที่นี่ ทั้งสองคนก็ไม่ต้องกลับไปที่ชนบทแล้วนะ”
แม้ว่าชนบทจะเงียบสงบ และอากาศก็บริสุทธิ์ แต่ที่นั่นไม่สะดวก
แกเนียลคิดอยู่ครู่หนึ่ง เขามองลูน่า แล้วพยักหน้า “ก็ได้ แม่ของลูกและพ่อจะกลับไปที่คฤหาสน์ เราคิดถึงตระกูลมาก เพราะเราไม่ได้เห็นพวกเขามานานแล้ว”
“ผมจะไปส่งเอง” แดร์ริลเสนอ
แดเนียลโบกมือแล้วกล่าว “ไม่ต้องห่วงเรื่องนั้น ลูกยุ่งกับการจัดการบริษัทแล้ว ยิ่งกว่านั้น แม่ของลูกเองก็ไม่ได้เข้าเมืองมานาน เราจะเที่ยวสำรวจแถวนี้ก่อน ไม่ต้องห่วงพวกเรา ไปทำงานยุ่ง ๆ ของลูกเถอะ”
เมื่อพ่อของเขายืนกรานแบบนี้ แดร์ริลก็ต้องยอมแพ้
หลังจากพวกเขาจากไป แดร์ริลก็นำหม้อดินเผาออกมา แล้วเริ่มทำเม็ดยาเทวะ
…
ริมทะเลเมืองตงไห่ คฤหาสน์ดาร์บี้
คนรับใช้ทั้งสองยืนิยู่ที่ประตูตอนที่รถเช่าคนหนึ่งมาถึง ชายวัยกลางคนเดินลงมา
เมื่อมองคฤหาสน์ แดเนียลกับลูน่าก็รู้สึกซาบซึ้ง
“ท่านแดเนียล คุณผู้หญิงลูน่า?” คนรับใช้ทั้งสองตกใจ พวกเขารีบทักทายทั้งคู่ แล้ววิ่งไปต้อนรับพวกเขา
สิบนาทีต่อมา หัวหน้าตระกูลดาร์บี้ เดรก ตามมาด้วยฟลอเรียน, ยูมิ และที่เหลือก็มาถึงห้องรับแขก
เดรก—พร้อมกับท่าทางดีใจ—เขาหัวเราะให้แดเนียล “น้องรอง นายผ่านมันมาได้แล้วสินะ? น่าดีใจที่น้องกลับมา! พี่จะให้คนไปจัดห้องให้”
สามปีก่อน เมื่อแดร์ริลและพ่อแม่ของเขาถูกเตะออกจากตระกูลดาร์บี้ เดรกรู้สึกผิด
แดเนียลตอบกลับอย่างอารมณ์ดี “พี่ ไม่ต้องสุภาพกับผมก็ได้ ที่นี่คือบ้านผม ทำไมผมถึงจะไม่กลับมาล่ะ? ผมกลับมาที่นี่เพราะได้ยินว่าความเข้าใจผิดกับแดร์ริลนั้นถูกแก้ไขแล้ว ผมเลยมาดูด้วยตัวเอง”
เมื่อชื่อของแดร์ริลถูกกล่าวถึง ทั้งตระกูลดาร์บี้ก็มีท่าทางมืดมนลง ใบหน้าของแจ็คสันขมขื่นมาก
ไม่กี่วันผ่านไปหลังจากงานแต่งงานของแจ็คสัน ข่าวที่ว่ารีเบคก้านั้นถูกแดร์ริลทำให้มีมลทินก็แพร่สะพัดไปทั่ว แดร์ริล ดาร์บี้ นำความเสียชื่อมาสู่พวกเขา
“พวกแกทั้งสามโดนเตะออกไปแล้วเมื่อสามปีก่อน! กล้าดียังไงกลับมาอีกตอนนี้!” ยูมิกระทืบส้นสูงของเธอใส่พวกเขา
ท่าทางของแดเนียลบิดเบี้ยว “เธอหมายความว่ายังไง?”
ยูมิเย้ยแล้วกล่าว “ฉันจะบอกความจริงให้ ลูกชายแสนดีของแก แดร์ริล ขโมยเงินทุนของตระกูลไปซื้อหุ้นของบริษัทปิโตรเลียม แล้วตอนนี้เขาก็ยังกล้าทำสิ่งน่าอับอายอีก!”
ยูมิกล่าวต่อ “การที่เขาแต่งงานเข้ากับพวกลินดัน ก็น่าอับอายมากพอแล้ว ใครจะไปคาดคิดว่าเขายังมีจิตใจอัปลักษณ์ ทำสิ่งเลวร้ายอย่างการการร่วมประเวณีกับญาติตัวเองอีก!”
ในตอนนั้น ลูน่านั่งนิ่งต่อไปไม่ได้อีก เธอขมวดคิ้ว “ลูกชายฉัน? เกิดอะไร? ได้โปรดอธิบายที!”
ยูมิส่งสัญญาณให้ฟลอเรียน ฟลอเรียนเข้าหาพวกเขาแล้วกล่าว “คุณป้าและคุณลุง ผมมั่นใจว่าพวกคุณคงยังไม่ได้ยินว่า แดร์ริล… ข่มขืนรีเบคก้าในคืนวันแต่งงานของพวกเขา”
อะไรนะ?
เหมือนสายฟ้าฟาด แดเนียลและลูน่ายืนขึ้นในเวลาเดียวกัน ลูน่าปกป้องลูกชายของเธอและกล่าว “เป็นไปไม่ได้! แดร์ริลไม่ใช่คนแบบนั้น!” เธอส่ายหัวด้วยความไม่เชื่อ
“เฮ้ แจ็คสัน ทำไมนายไม่บอกพวกเขาล่ะว่าเกิดอะไรขึ้น” ฟลอเรียนเย้ย
แจ็คสันเข้าหาพวกเขาแล้วกล่าวอย่างช้า ๆ “คุณป้า คุณลุง หลักฐานทุกอย่างชี้ไปที่แดร์ริล เขาเป็นคนข่มขืนภรรยาผม”
แดเนียลช็อคอย่างรุนแรง เขาทรุดลงกับเก้าอี้
“แกได้ยินจากแจ็คสันเองแล้วนี่ แล้วมันจะยังไม่จริงได้อีกเหรอ? ใครจะไปรู้ว่าไอ้คนไร้ศีลธรรมอย่างคนแบบแดร์ริลจะทำอะไรอีก? ถ้าเขาเป็นลูกฉันล่ะก็ ฉันคงตัดหางเขาทิ้งไปนานแล้ว แล้วฉันคงไม่กลับมาที่ตระกูลดาร์บี้อีก ฉันคงไม่หน้าด้านเหมือนพวกแกสองคน!” ยูมิกล่าวอย่างเจ้าเล่ห์
เธอเริ่มหยาบคายขึ้นอีก เธอกล่าว “ฉันได้ยินมาว่า ลิลี่ ลินดัน นั้นไม่เคยให้แดร์ริลแตะตัวเธอมาสามปีแล้ว ฉันเดาว่าเขาคงควบคุมตัวเองไม่ได้เมื่อเห็นหญิงสาว! เขาทำแม้กระทั่งแตะต้องภรรยาของน้องชายตัวเอง นี่เขายังนับเป็นมนุษย์อยู่อีกเหรอ? การเตะพวกแกออกจากตระกูลสามปีก่อนเป็นการตัดสินที่ดีที่สุดที่พวกเราทำ แต่แกก็ยังกล้าเสนอหน้ากลับมาอีก?”
“ลูกชายฉันไม่มีทางทำอะไรแบบนั้น!” แดเนียลไอ เขาจับหน้าอกตัวเอง
คนอื่นเริ่มดูถูก “ทั้งตระกูลรู้ว่าลูกชายนายทำให้พี่น้องของเขาเป็นมลทิน!”
“ใช่ เจ้าลูกชาย “แสนดี” ของนายไง!”
“พ่อลูกก็เหมือนกัน! แกไม่ได้สั่งสอนลูกให้ดี แล้วแกยังกล้าเสนอหน้ากลับมาที่ตระกูลดาร์บี้อีก!”
“พวกแกทั้งสามคนน่ะเป็นแอปเปิ้ลเน่า!”
ดวงตาของแดเนียลแดงก่ำ เขาชี้ไปที่ทุกคนแล้วตะโกน “ทุกคนหุบปากซะ! ลูก… ลูกชายของฉันไม่มีทาง-”
ในตอนนั้น เขาก็ทรุดลงกับพื้นตัวกระตุก มีน้ำลายฟูมปาก