ตอนที่ 351 ถังลั่วยอมถอย (2)
เสี่ยวชิงของนางมีเสน่ห์ถึงเพียงนี้ ทำให้นาง…ตัดใจไม่ได้
ในเมื่อตัดใจไม่ได้นางก็ต้องละทิ้งตระกูลถัง
ยืนเคียงข้างเฟิงหรูชิงตลอดไป!
เฟิงหรูชิงไม่ได้พูดอะไร นางกุมมือถังอิ่นเอาไว้เบาๆ ราวกับเพิ่มพลังให้ถังอิ่นอย่างไม่มีขีดจำกัด
“อิ่นเอ๋อร์เจ้าจะไปจริงหรือ?” ผู้เฒ่าถังอีตกตะลึง
เพื่อเฟิงหรูชิงถังอิ่นทำถึงขั้นนี้ เช่นนั้นนาง…ชอบเฟิงหรูชิงมากเพียงใดกัน?
ถังอิ่นเม้มปาก “จวนเฟิงอวิ๋นกำลังแกร่งกล้า ข้าไม่เคยหวังให้พวกท่านระบายความโกรธให้ข้า แต่ข้าก็ไม่อยากเห็นตระกูลถังไปประจบสอพลอจวนเฟิงอวิ๋นนั่น ท่านอาถังลั่วตัดสินใจเช่นนี้ข้ายังจะอยู่ได้อีกหรือ?”
บรรยากาศทั้งหมดแย่ลง
ท่าทางจริงจังปรากฏบนใบหน้าถังลั่ว
เขาหวังอยากเชื่อมสัมพันธ์กับจวนเฟิงอวิ๋น แต่ว่า…ถังอิ่นก็สำคัญเช่นกัน
หลายปีมานี้เขาตั้งใจอ่อนโยนกับถังอิ่นจนละเลยแม้กระทั่งลูกสาวตัวเอง ก็เพราะว่าตัวของถังอิ่น…แล้วก็ตำแหน่ง…
แต่หลายปีมาแล้ว นอกจากตำแหน่งคู่หมั้นของหนานเสียนแล้วถังอิ่นไม่มีการเปลี่ยนแปลงอะไรเลย
พรสวรรค์ของนางก็ถูกกดไว้ ฝึกตบะได้ช้ามาก
ด้วยเหตุนี้เขาจึงตอบตกลงที่จะไปเอาใจจวนเฟิงอวิ๋น เพียงเพื่อให้ตระกูลถังมีที่ยืนในโลกสันโดษนี้
เขานึกว่าเขาดีต่อถังอิ่นเช่นนี้แล้วถังอิ่นจะเข้าใจเขา แต่สุดท้ายนางก็เลือกคนแปลกหน้าคนหนึ่ง…
“อิ่นเอ๋อร์ ข้าไม่ได้อยากเอาใจจวนเฟิงอวิ๋น” รอยยิ้มขมขื่นปรากฏบนใบหน้าหล่อเหลาของถังลั่ว “เพียงแต่อวี้เอ๋อร์ตอบตกลงกับจวนเฟิงอวิ๋นก่อนแล้ว หากผิดคำจะนำพาภัยพิบัติมาสู่ตระกูลถัง และข้ากับอวี้เอ๋อร์ก็เข้าใจผิดว่าเจ้าตั้งใจมาแย่งชิงหญ้าวิเศษระดับห้าจึงได้พูดเช่นนั้นออกไป”
เขาเดินไปทางถังอิ่น ความเย็นชาในสายตาจางหายไปมีรอยยิ้มที่อ่อนโยน
“เจ้าใช้ชีวิตอยู่ในตระกูลถังมานานหลายปี น่าจะ…ไม่อยากให้ตระกูลถังต้องถูกทำร้าย?”
ถังอิ่นทำเสียงหึ๊ “ถังอวี้ไม่เคยพูดเรื่องจะนำหญ้าวิเศษระดับห้าไปให้จวนเฟิงอวิ๋นกับข้ามาก่อน”
สีหน้าถังลั่วชะงัก อวี้เอ๋อร์ไม่เคยพูดมาก่อน? เช่นนั้นเหตุใดอวี้เอ๋อร์บอกว่าถังอิ่นรู้การกระทำของนาง จงใจมาแย่งหญ้าวิเศษระดับห้า?
“ท่านผู้นำตระกูล ข้าเชื่อคำพูดอิ่นเอ๋อร์” ถังเอ้อเอ่ยด้วยรอยยิ้มเย็น “ก่อนที่เชียนหนิงยังไม่กลับมา ถังอวี้ไม่เคยพูดเลยว่าต้องการหญ้าวิเศษระดับห้า จนกระทั่งหลังเชียนหนิงเอ่ยถึงนางจึงจะพูดเรื่องนี้ออกมา”
ถังอวี้กลับมาได้ก็หลายวันแล้ว หากต้องการหญ้าวิเศษระดับห้าเหตุใดไม่พูดแต่แรก?
สีหน้าถังลั่วเปลี่ยนเป็นไม่ดีนัก “ถังเอ้อ นี่ท่านหมายความว่าอย่างไร? อวี้เอ๋อร์ไม่มีทางพูดโป้ปดต่อข้า”
“ไม่ว่าอย่างไรหญ้าวิเศษระดับห้านี่ก็ต้องให้อิ่นเอ๋อร์” ผู้เฒ่าถังอีก็เอ่ยปากขึ้นด้วย “ตอนนั้นเพื่อตระกูลถังข้าไม่ได้ปกป้องลูกศิษย์ของตัวเองให้ดี ตอนนี้ข้าจะปล่อยให้อิ่นเอ๋อร์ถูกทำร้ายอีกไม่ได้ อีกอย่างหากท่านผู้นำตระกูลไม่นำหญ้าวิเศษระดับห้ามาอิ่นเอ๋อร์ต้องไปแน่ อันไหนหนักอันไหนเบาก็ขอให้ท่านผู้นำตระกูลคิดดูให้แน่ชัด”
ความหมายก็คือ จวนเฟิงอวิ๋นกับถังอิ่นอันไหนสามารถนำความช่วยเหลือมาให้ตระกูลถังได้ เจ้าคิดดูให้ดี
มุมปากถังลั่วกระตุก เขาหลับตาลงเบาๆ นานกว่าจะลืมตาขึ้น
“ข้าจะไปตามอวี้เอ๋อร์กลับมา ตอนนี้น่าจะยังทัน”
นัยน์ตานิ่งเรียบของเฟิงหรูชิงมองไปยังถังลั่ว “นางอยู่ที่ใดกัน? พวกข้าไปหานางเองก็ได้”
นางไม่สามารถไว้ใจใครได้
เพื่อไม่ให้มีปัญหาใหม่แทรกเข้ามาเพิ่ม นางต้องไปเอาหญ้าวิเศษระดับห้ามาด้วยตัวเอง
“แม่นาง เจ้าไม่คุ้นเคยกับที่นี่ย่อมหาอวี้เอ๋อร์ไม่พบ”
สำหรับเฟิงหรูชิงแล้วถังลั่วรู้สึกกังวลใจ แม้แต่น้ำเสียงก็ไม่ค่อยเป็นมิตรแฝงด้วยความเย็นชา “อย่างไรเสียในเมื่อข้ารับปากแล้วข้าก็จะทำให้ได้ ภายในสองวันข้าจะนำหญ้าวิเศษระดับห้ากลับมาแน่”
……………………..
ตอนที่ 352 ถังลั่วยอมถอย (3)
เฟิงหรูชิงหรี่ตาลง จ้องมองไปยังถังลั่วเย็น
“เสี่ยวชิง” ถังอิ่นดึงแขนเสื้อเฟิงหรูชิง “พื้นที่รอบนอกตระกูลถังค่อนข้างซับซ้อน ก่อนหน้านี้ข้าพาเจ้ากลับมา ยังวนผิดทางไปมิใช่น้อย คนตระกูลถังไปตามจะเร็วกว่า”
“ได้” เฟิงหรูชิงหลุบตาลงมองถังอิ่น “ข้าไม่เชื่อคนตระกูลถังแต่ข้าเชื่อเจ้า”
คำว่าเชื่อเจ้าคำเดียวทำให้ใบหน้าถังอิ่นแดงก่ำขึ้นมาในทันใด สีหน้านางแฝงด้วยความเขินอายแย้มยิ้มกว้าง
ความรู้สึกที่นางเชื่อใจเช่นนี้ ดีจริง…
“สองวัน นำหญ้าวิเศษระดับห้ามาข้าจะทิ้งยาวิเศษไว้หนึ่งพันอัน หากท่านกล้าหลอกข้าละก็…” ดวงตาเฟิงหรูชิงส่องแสงเย็นยะเยือก
ประโยคสุดท้ายนางไม่ได้พูดออกไปแต่กลับแฝงด้วยความข่มขู่คุกคาม ถังอิ่นเงยหน้าขึ้นกวาดสายตามองคนตระกูลถังทุกคน
“ภายในสองวันน้ำหญ้าวิเศษระดับห้ามา แล้วก็ข้าจะจากไปกับชิงเอ๋อร์” เสียงถังอิ่นชะงักไปเล็กน้อยก่อนจะพูดต่อ “อีกอย่าง พูดกับเสี่ยวชิงของข้าต้องอ่อนโยนให้ข้าด้วย ในตระกูลถังใครกล้าไร้มารยาทกับนางข้าจะหนีออกจากบ้าน แบบที่ไม่กลับมาอีกเลย”
ตอนที่พูดประโยคสุดท้าย ถังอิ่นมองไปยังถังลั่วอย่างเห็นได้ชัด คนที่คำพูดนั้นเจาะจงถึงจัดเจนนักจนถังลั่วชะงัก
ถ้าไม่ใช่เพราะร่างกายที่พิเศษของถังอิ่นเขาไม่มีทางยอมรับความอยุติธรรมเช่นนี้แน่
“เสี่ยวชิง พวกเราไปหาเชียนหนิงกัน” ถังอิ่นหันไปทางถังลั่ว “จริงสิ เชียนหนิงล่ะ?”
ผู้เฒ่าถังอีอ้าปาก แววตาแฝงด้วยความรู้สึกผิด “นางอยู่ที่ศาลบรรพชน เจ้าไปหานางที่ศาลบรรพชน”
ศาลบรรพชน?
สายตาถังอิ่นแฝงด้วยความสงสัย ไม่เข้าใจว่าเหตุใดเชียนหนิงจึงไปศาลบรรพชน
“สองวันนี้เสี่ยวชิงอยู่กับข้าก็พอแล้ว” ถังอิ่นเม้มปาก “ข้าไม่อยากเห็นคนตระกูลถังคนใดในจวนนอกจากเชียนหนิง”
…
ทางไปศาลบรรพชนค่อนข้างไกลจากหน้าจวน แต่ตลอดทางเห็นคนตระกูลถังน้อยมาก ค่อนข้างสงบเงียบ
“เสี่ยวชิง น่าเสียดายยาวิเศษระดับสี่หนึ่งพันอันนั้นของเจ้า…” ถังอิ่นรู้สึกปวดใจ นั่นเป็นยาวิเศษของเสี่ยวชิง ไม่ควรจะให้คนพวกนี้
เฟิงหรูชิงยิ้มบาง “ข้าไม่ใช้ ขอเพียงให้ได้ยาวิเศษระดับห้ามา จ่ายเท่าไรก็มิเป็นไร อย่างไรเสียยาวิเศษระดับสี่หนึ่งพันอันทำให้เจ้าได้เห็นใจคนตระกูลถัง สำหรับข้าแล้ว…คุ้มค่ายิ่งนัก”
หัวใจถังอิ่นสั่นอย่างไม่อาจควบคุม นางหยุดฝีเท้าลง “เสี่ยวชิง…ข้าขอโทษ…”
นางพูดกับเฟิงหรูชิงไว้แท้ๆ ว่าคนตระกูลถังล้วนเป็นคนดี แต่ที่แท้ความดีของคนพวกนี้เป็นเพียงแค่การแสดงออกภายนอกเท่านั้น ครั้งนี้หลังจากได้หญ้าวิเศษระดับห้า นางตั้งใจจะอยู่จวนองค์หญิงตลอดไปไม่กลับตระกูลถังอีก
“ถังอิ่น ข้าไม่ได้กำลังปลอบใจเจ้าเรื่องในวันนี้ ข้าได้กำไร แต่ตระกูลถังขาดทุน ข้าได้กำไรเป็นเจ้าแทน แต่พวกเขากลับขาดทุนหนัก” เฟิงหรูชิงยกมือขึ้นลูบศีรษะถังอิ่น แย้มยิ้มงดงาม
ทีแรกเฟิงหรูชิงยอมรับถังอิ่นก็เพราะหญ้าวิเศษระดับห้า จนถึงวันนี้ตาหน้าคนมากมายเช่นนี้ถังอิ่นเลือกนาง เช่นนั้นนาง…ก็จะไม่ยอมทิ้งถังอิ่น
ถังอิ่นตาแดงก่ำ นางกระโจนเข้าสู่อ้อมกอดของเฟิงหรูชิง เสียงสะอึกสะอื้น
“เสี่ยวชิง ต่อไปในชีวิตของข้าจะมีเพียงเจ้าแล้ว” แม้ผู้เฒ่าถังอีจะดีต่อนางมากแต่เขาก็ไม่เคยออกจากตระกูลถังเลย นางก็ไม่อยากกลับไปอีกแล้ว
ดังนั้น ชีวิตนางต่อจากนี้จะมีเพียงเฟิงหรูชิงคนเดียว
เฟิงหรูชิงตบหลังถังอิ่น
นางไม่รู้ว่าที่ให้ถังอิ่นช่วยนางนี่มันผิดหรือถูกกันแน่…