ซูซูตะลึงสักพัก หลังจากนั้น ก็ถูกสายตาที่ลึกซึ้งของเซวเหริน และถูกโทนเสียงที่ต่ำดึงดูดแล้ว
ชั่วขณะหนึ่ง ราวกับว่าได้ย้อนกลับไปสมัยสาวม.ปลายที่เต็มไปด้วยความเพ้อฝันอีกครั้ง
จนกระทั่งเซวเหรินท่องจบ เธอค่อยพูดด้วยใบหน้าแดง : “นี่คือ ‘สู่ต้นโอ๊ก’ ของ ซูถิง……”
“ทำไมจู่ๆคุณถึงท่องอันนี้?”
เซวเหรินมองซูซูด้วยสายตาที่ลุกเป็นไฟ กลืนน้ำลาย และพูด : “เพราะว่า นี่เป็นบทกวีที่คุณชอบที่สุด”
“และก็เป็นมุมมองความรักของคุณ”
“ในจดหมาย คุณไม่ได้พูดถึงแค่ครั้งเดียง ดังนั้น ผมท่องจนคล่องตั้งนานแล้ว”
“ทุกตัวอักษร ล้วนแล้วเหมือนกับยี่ห้อ จดจำไว้ในส่วนลึกของหัวใจของผมแล้ว”
หัวใจของซูซูสั่น หลบสายตาของเซวเหริน พูดด้วยความอึดอัดเล็กน้อย : “จดหมายเหล่านั้น คุณยังเก็บไว้อีกเหรอ”
เซวเหรินพูดด้วยความตื่นเต้น : “จากมุมมองของคนอื่น นั่นเป็นเพียงจดหมายธรรมดา แต่สำหรับผมแล้ว เป็นของล้ำค่าที่หาที่ไหนไม่ได้!”
“จริงๆ ขอให้คุณเชื่อผม!”
“เอาแบบนี้ ผมจะท่องเนื้อหาในจดหมายให้คุณฟัง!”
ซูซูรีบพูด : “ไม่ต้องแล้ว”
เธอหัวเราะเยาะตัวเองและพูด : “ล้วนแล้วเป็นเรื่องในอดีต ตอนนั้นอายุยังน้อยไม่รู้เรื่อง ตอนนี้นึกๆดูแล้ว ไร้เดียงสามากเลย”
“เซวเหริน พวกเรารีบคุยข้อตกลงค่าชดเชยดีกว่า”
“ซูซู!” จู่ๆเซวเหรินก็คว้ามือของซูซูเอาไว้ คุกเข่าข้างหนึ่ง
“คุณทำอะไร?” ซูซูตกใจอย่างมาก รีบลุกขึ้นยืน
เซวเหรินพูดด้วยความตื่นเต้น : “ความรู้สึกฝังอยู่ในใจของผมมานานหลายปี เดิมทีผมคิดว่า ชีวิตนี้ไม่มีโอกาสได้พูดออกมาอีกแล้ว”
“ฟ้ามีตา ให้ผมได้พบคุณอีกครั้ง!”
“ตอนนี้ ผมจำเป็นต้องพูดออกมา!”
“อย่า!”
“คุณรีบปล่อยฉัน!” ซูซูมีลางสังหรณ์ว่าเซวเหรินจะพูดอะไร เธอตื่นตระหนกอย่างมาก แต่ว่ามือกลับถูกจับเอาไว้แน่น ดิ้นไม่หลุด
“ผมรักคุณ!”
“นับตั้งแต่เจอคุณครั้งแรกจากการไปเที่ยวม.ปลาย ก็หลงรักคุณอย่างสุดซึ้ง!”
ซูซูราวกับถูกฟ้าผ่า เงียบลงมา
“ผมรู้ ผมไปเรียนต่างประเทศ นอกจากนี้จากไปโดยไม่ได้บอกลาคุณ เป็นความผิดของผม”
“นั่นเป็นเพราะว่า…..ถูกที่บ้านบังคับ ผมจำเป็นต้องทำแบบนั้น!”
“ผมไม่ได้ไปบอกลาคุณ เป็นเพราะทนความเจ็บปวดนั้นไม่ได้!”
“หลายปีมานี้ที่อยู่ต่างประเทศ เร่ร่อนอยู่ต่างแดนคนเดียว ฝึกฝนอย่างหนัก คนที่สนับสนุนให้ผมอยู่ต่อไปก็คือคุณ!”
“ที่บ้านแนะนำผู้หญิงที่โดดเด่นมากมายให้กับผม แต่ว่าผมไม่สนใจแม้แต่คนเดียว เป็นเพราะว่า ในหัวใจของผมมีแค่คุณคนเดียว!”
“ผมขอสาบาน ชีวิตนี้ ไม่ใช่คุณจะไม่แต่งงานด้วย!”
“ซูซู ตอนนี้ผมกลับมาแล้ว มีความสามารถที่เพียงพอ มอบชีวิตที่ดีที่สุดให้คุณ”
“ผมขอคุณแต่งงานอย่างเป็นทางการ ขอให้คุณแต่งงานกับผม ได้ไหม?”
ใบหน้าของซูซูเต็มไปด้วยน้ำตา
เธอปิดปาก สงบสติอารมณ์ ท้ายที่สุด ส่ายหน้าด้วยดวงตาแดง
“เซวเหริน ถ้าหากห้าปีที่แล้วคุณพูดคำพูดแบบนี้กับฉัน พวกเรา ไม่แน่อาจจะเป็นไปได้จริงๆ…..”
“เพียงแต่ตอนนี้ มันสายเกินไปแล้ว”
“ขอพูดตรงๆกับคุณ ฉันแต่งงานแล้ว”
อะไรนะ?
เซวเหรินตะลึงสักพัก รีบพูด : “ผมไม่ใส่ใจ!”
“ผมไม่เชื่อ บนโลกใบนี้นอกจากผมแล้ว ยังมีผู้ชายที่เหมาะสมกับคุณ!”
“คุณไปหย่ากับเขา ผมรอคุณ!”
ซูซูส่ายหน้า
เซวเหรินพูดอย่างกระตือรือร้น : “เขาไม่ยินยอม? ไม่เป็นอะไร ผมสามารถเอาเงินให้เขาได้”
“เงินเท่าไหร่ก็ได้หมด เพียงแค่เขาเสนอราคา!”
“ซูซู…..”
ซูซูยังคงส่ายหน้า : “หยุดพูดได้แล้ว!”
“นี่ไม่ใช่เรื่องของเงิน”
“เซวเหริน พวกเราเป็นไปไม่ได้แล้ว เรื่องเหล่านั้นในเมื่อก่อน ล้วนเป็นความสนุกสนานของวัยเยาว์ ปล่อยให้มันเป็นความทรงจำที่ลึกที่สุดของก้นบึ้งของหัวใจ”
“ตอนนี้ขอให้คุณปล่อยฉัน ฉันจะกลับบ้านแล้ว”
“จริงๆ นิสัยของสามีของฉันไม่ดี ถ้าหากให้เขารู้ล่ะก็……”
เธออยากจะพูด ถ้าหากให้เขารู้แล้ว ไม่แน่อาจจะทุบตีคุณ
แต่ว่าเซวเหรินกลับคิดว่า ซูซูกลัวความรุนแรงในครอบครัว
“เป็นสิ่งของอะไร คาดไม่ถึงจะกล้าทำกับคุณแบบนี้!”
“ซูซู คุณไม่ต้องกลัว ถ้าหากเขากล้ารังแกคุณ ผมก็จะทำให้เขารู้ว่า ในหลงเจียงแห่งนี้ใครเป็นใหญ่!”
“ซูซู ผมทนไม่ไหวแล้ว ผมต้องการคุณ!”
ภายใต้ความตื่นเต้นของเขา ต้องการดึงซูซูเข้ามาในอ้อมแขน
“ไม่เอา!”
ซูซูกังวลจริงๆแล้ว เธอคิดไม่ถึงเลยว่า เซวเหรินจะสูญเสียการควบคุมอารมณ์แบบนี้
เดิมทีตอบตกลงตามเขามา อีกด้านหนึ่ง เป็นการพบกับเพื่อนร่วมชั้นเก่า อีกด้านหนึ่ง เพื่อข้อตกลงค่าชดเชยของทุกคน
แต่ว่า แรงของเซวเหรินเยอะอย่างมาก เธอกลับดิ้นรนไม่หลุด
เซวเหรินมองดูความงามที่โอบกอดอยู่ตรงหน้า ตื่นเต้นจนดวงตาแดงหมดแล้ว ในลำคอ ส่งเสียงสัตว์ร้ายออกมา
ในเวลานี้ ตุ้ม!
เสียงดังสนั่นหนึ่งที ประตูห้องถูกคนเตะเปิด
“อ้า!”
ทั้งสองคนที่กำลังดึงกันไปมาล้วนแล้วตกใจอย่างมาก
เซวเหรินปล่อยมือตามสัญชาตญาณ เขาล้มลงนั่งอยู่บนพื้นด้วยตัวเอง ซูซูกลับเดินโซเซถอยไปข้างหลัง เมื่อเห็นว่ากำลังจะล้มลง
แขนขวาที่แข็งแกร่งข้างหนึ่ง กอดเอวของเธอเอาไว้
“ฉินเทียน?”
“คุณมาได้ยังไง?” เมื่อเห็นใบหน้าที่เยือกเย็นของฉินเทียน เธอรู้สึกไม่สบายใจเล็กน้อย
ในสายตาของฉินเทียนโกรธจนเป็นไฟ พูดอย่างเย็นชา : “ดึกๆดื่นๆ มาที่ห้องของโรงแรมกับผู้ชายคนอื่นทำไม?”
ซูซูอึ้งอยู่กับที่
นี่เขา กำลังตะคอกใส่ฉัน?
เดิมทียังต้องการอธิบาย ตอนนี้กลับกลายเป็นความคับข้องใจและความโกรธเคือง
เธอเหลือบมองหนึ่งที ต้องการพูดอะไรบางอย่าง ทันใดนั้น ฉินเทียนออกแรง อุ้มเธอขึ้นโดยตรง กอดเอาไว้ในอ้อมแขนแน่น
ถามอีกครั้ง : “พูด ครั้งหน้ายังกล้าอีกไหม?”
ระหว่างที่พูด เพี๊ยะ!
คาดไม่ถึงว่าเขาจะกล้าตบก้นของฉัน?
ซูซูช่างสงสัยชีวิตจริงๆ เธอโกรธจนใบหน้าแดง ดิ้นรนอย่างแรง เพียงแต่ไม่มีประโยชน์เลยด้วยซ้ำ
สัมผัสได้ถึงอ้อมกอดอันแน่นหนาของเขา และอกกว้างที่อบอุ่น ทันใดนั้น เหมือนเรือเล็กแล่นเข้าท่าเรือมาล้อมรอบเธอเอาไว้
เธอรู้ดี ผู้ชายคนนี้เป็นเพราะห่วงตัวเองมากเกินไป ดังนั้นเลยตะคอกใส่ตัวเอง
ระหว่างที่ตะคอกใส่ตัวเอง พร้อมกับกอดแน่นขนาดนี้ ราวกับกว่ากลัวตัวเองจะวิ่งหนี
ภายใต้สายตาการจ้องมองถมึงทึงของฉินเทียน เธอรู้สึกได้ทันที ตัวเองเหมือนสะใภ้ตัวน้อยกระทำความผิด ก้มหน้าลงอย่างเขินอาย บ่นพึมพำ : “เขาเป็นเพื่อนร่วมชั้นของฉัน…..”
“ไม่ใช่อย่างที่คุณคิดแบบนั้น!”
“ผู้หญิงโง่ กลับไปค่อยจัดการคุณ!” ฉินเทียนฮึหนึ่งที จ้องมองไปทางเซวเหรินที่ยังคงนั่งอยู่บนพื้นด้วยสายตาที่เยือกเย็น
“ไม่ว่าแกเป็นใคร ถอยห่างจากภรรยาของฉันไกลๆ”
“ไม่อย่างนั้น แกต้องตายอย่างน่าเวทนา!”
พูดจบ หันตัวก้าวใหญ่จากไป
“ไอ้สารเลว!”
“หยุดเดี๋ยวนี้! ปล่อยเธอลง!”
เซวเหรินตอบสนองกลับมาได้ พุ่งเข้าไปด้วยความโกรธ
ฉินเทียนไม่มองเลยด้วยซ้ำ เตะกลับหนึ่งที เตะเขากลับเข้าไปในห้องอีกครั้ง
เซวเหรินตกตะลึง ได้แต่มองดูฉินเทียนอุ้มนางฟ้าที่กำลังจะประสบความสำเร็จจากไป
ขาทั้งคู่ของซูซูเตะไปเรื่อย : “ไอ้คนเลว รีบปล่อยฉันลง!”
“มีอะไรคุยกันดีๆ ปล่อยฉันลงก่อน!”
อย่างไรก็ตาม วันนี้ฉินเทียนเป็นเหมือนกับชายแท้ที่หยาบคาย กอดเอาไว้แน่น ไม่ปล่อยมือ
เดินออกไปจากโรงแรมแบบนี้ตลอดทาง พนักงานบริกรระหว่างทาง ล้วนแล้วมองจนตาค้าง
นี่…..เอาแต่ใจเกินไปแล้วมั้ง!
จนกระทั่งมาถึงลานจอดรถ เปิดประตูรถ โยนผู้หญิงคนนี้เข้าไป สีหน้าของฉินเทียนค่อยสงบลง ขับรถ ไปให้พ้นจากที่นี่
“ไอ้สารเลว!”
“แกตายแน่!”
“อ้าอ้าอ้าอ้าอ้าฉันจะฆ่าแก!”
เซวเหรินที่ตอบสนองกลับมาได้ ส่งเสียงคำรามในห้อง
เขาหยิบโทรศัพท์ออกมา โทรศัพท์หาคนคนหนึ่ง : “ฉีลิ่ว ผมคือเซวเหริน ตอนนี้ ผมต้องการให้คุณตรวจสอบ!”
“ไปตรวจสอบทันที!”
“ผมต้องการข้อมูลของซูซูในไม่กี่ปีที่ผ่านมา และยังมีอีก เธอแต่งงานตั้งแต่เมื่อไหร่ ตกลงไอ้สารเลวคนนั้นเป็นใคร?!”