“ไปกันเถอะ” ฮ่อหยุนเฉิงมองโจนส์อย่างเย็นชาเป็นการส่งสัญญาณให้โจนส์นำทาง
ไม่นานกลุ่มคนก็พากันมาถึงโรงงานที่1
“ใครเป็นคนรับผิดชอบในการจัดซื้อวัตถุดิบ?” ฮ่อหยุนเฉิงถามขณะดูข้อมูลที่โจนส์มอบให้เขา
โจนส์ตอบว่า “เป็นอันเจี่ยครับ เธอเป็นซื้อวัตถุดิบในฝรั่งเศสทั้งหมดครับ”
“เธอซื้อวัตถุดิบทั้งหมดเองเหรอ?” ซูฉิงเงยหน้าขึ้นมองโจนส์ ก่อนจะขมวดคิ้ว “หากเป็นปัญหาด้านการจัดซื้อ ทำไมถึงมีโรงงานที่1 ที่มีปัญหา?”
“อันเจี่ยเป็นพนักงานเก่า และรับผิดชอบการจัดซื้อมาตลอด ผมว่าไม่ใช่ความผิดของเธอครับ” โจนส์พูดอยากไม่เห็นด้วย
ซูฉิงพยักหน้า “แล้วอันเจี่ยล่ะ ฉันอยากเจอตัวหล่อนสักหน่อย”
โจนส์โทรเรียกอันเจี่ย “อันเจี่ย มาห้องทำงานผมหน่อยครับ”
สิบนาทีต่อมา หญิงวัยกลางคนที่มีผมหยิกและรูปร่างปานกลางก็เดินเข้ามา
“อันเจี่ย ประธานฮ่อและคุณซูมาแล้วครับ” โจนส์ยิ้มให้อันเจี่ยและกล่าวว่า “พวกเขาต้องการทราบเกี่ยวกับการจัดหาวัตถุดิบสำหรับ น้ำแข็งและไฟ หน่อยน่ะ”
โจนส์แนะนำให้ฮ่อหยุนเฉิงและซูฉิง “คนนี้คืออันเจี่ยครับ พวกคุณสามารถถามเธอเกี่ยวกับการจัดหาวัตถุดิบได้เลยครับ”
อันเจี่ยมองฮ่อหยุนเฉิงอย่างขอโทษ “ขออภัยด้วยค่ะประธานฮ่อ มีปัญหากับวัตถุดิบ และฉันไม่ขอแก้ตัว แต่ฉันรับรองได้ว่าวัสดุที่ฉันซื้อนั้นไม่มีปัญหาแน่นอนค่ะ กระบวนการทั้งหมดจะดำเนินการตามข้อกำหนดของบริษัทค่ะ”
ฮ่อหยุนเฉิงถามด้วยน้ำเสียงลึกล้ำ “วัตถุดิบเหล่านี้ซื้อจากที่ไหน?”
อันเจี่ยนำสัญญาซื้อขึ้นมาอธิบายให้ฮ่อหยุนเฉิง “วัตถุดิบทั้งหมดในฝรั่งเศสนั้นซื้อมาจากสามบริษัทนี้ค่ะ เราร่วมมือกับสามบริษัทนี้มากว่าสามปีแล้ว และไม่เคยเกิดปัญหามาก่อนเลยค่ะ”
“แล้วตอนทำมีสุ่มตรวจไหม?” ซูฉิงหลุบตาลงมองสัญญาซื้อก่อนจะเอ่ยปากถาม
“ค่ะ ขั้นตอนทั้งหมดเป็นไปตามบรรทัดฐาน” อันเจี่ยกล่าวด้วยความมั่นใจ
“เอาล่ะ ฉันเข้าใจแล้ว อันเจี่ยกลับไปทำงานก่อนเถอะ” ฮ่อหยุนเฉิงอ่านเอกสารทั้งหมด ก่อนจะเงยหน้าพูดกับอันเจี่ย
อันเจี่ยพยักหน้าด้วยความเคารพ “ได้ค่ะประธานฮ่อ ถ้าอย่างนั้นฉันขอตัวก่อน หากมีอะไรก็ตามฉันได้เลยนะคะ”
อันเจี่ยหันหลังเดินจากไป สายตาซูฉิงจับจ้องไปที่ข้อมูลในมือของฮ่อหยุนเฉิง “มีปัญหาอะไรไหม?”
คิ้วเรียวสวยของฮ่อหยุนเฉิงขมวดเข้าหากันและพูดกับโจนส์ด้วยเสียงเย็นชาว่า “ฉันต้องการรายชื่อทุกคนที่สามารถเข้าถึงวัตถุดิบได้”
“ได้ครับ ผมจะให้คนไปนับมาทันทีครับ” โจนส์รีบจัดการให้คนเอารายชื่อมาส่ง
ผู้ที่เข้าถึงวัตถุดิบได้ นอกจากพนักงานที่ดูแลคลังสินค้าแล้ว ยังมีพนักงานขนส่งและฝ่ายผลิต ต่างก็มีโอกาสได้สัมผัสวัตถุดิบและมีสิทธิ์ฉวยโอกาสเล่นตุกติกได้
เมื่อมองไปที่รายชื่อคนหลายสิบคน ฮ่อหยุนเฉิงครุ่นคิดครู่หนึ่งแล้วถามด้วยน้ำเสียงทุ้ม “ตอนนี้วัตถุดิบที่มีปัญหาอยู่ที่ไหน?”
โจนส์มองออกไปนอกหน้าต่าง “อยู่ในโกดังตรงนั้นครับ”
“มีเพียงโกดังนั่นเท่านั้นที่วัตถุดิบปัญหางั้นเหรอ?” ซูฉิงมองตามสายตาของโจนส์ ทางนั้นมีโกดังมากกว่าสิบที่อยู่เคียงข้างกัน
โจนส์ให้คำตอบกับซูฉิงอย่างมั่นใจ “ใช่ครับ”
ดวงตาของฮ่อหยุนเฉิงแข็งกร้าว “เราไปดูที่โกดังกันเถอะ”
โกดังเก็บวัตถุดิบอยู่ห่างจากอาคารของโรงงานหลายสิบเมตร โดยปกติแล้วจะมีพนักงานขนส่งเพื่อขนวัตถุดิบไปที่อาคารของโรงงานและนำไปผลิต
กล่าวอีกนัยหนึ่งอาจมีปัญหาระหว่างการขนส่งก็ได้
“โกดังอยู่ทางนั้นครับ” โจนส์ชี้ไปที่โกดังที่อยู่ไม่ไกลก่อนจะเดินนำทางไป
ซูฉิงและฮ่อหยุนเฉิงเดินตามหลังโจนส์
ขณะใกล้ถึงโกดัง มือถือของโจนส์ก็ดังขึ้น
เขาพูดด้วยน้ำเสียงขอโทษ “ขอประธานโทษนะครับประธานฮ่อ ผมขอรับสายครู่เดียว”
“อืม” ฮ่อหยุนเฉิงพยักหน้าเบาๆ และเดินไปกับซูฉิงต่อ
ยิ่งเข้าใกล้โกดัง ซูฉิงก็รู้สึกประหม่าอย่างอธิบายไม่ถูก ราวกับว่าจะมีสิ่งเลวร้ายเกิดขึ้น
ทันใดนั้น ก็มีควันหนาทึบทางด้านหน้าของโกดัง และคลื่นลมร้อนก็พุ่งออกมาจากหลังคาของโกดัง และไฟก็ลุกโชน
“ซวยแล้ว มันกำลังจะระเบิด!” ซูฉิงมองไปที่ควันหนาทึบและไฟที่อยู่ไม่ไกลด้วยความประหลาดใจ ชะงักฝีเท้าแล้วลากฮ่อหยุนเฉิงถอยหลัง
พร้อมกันนั้นก็มีเสียงปังดังกึกก้องไปทั่วพื้นที่
ควันหนาทึบลอยขึ้นไปในอากาศ ก่อตัวเป็นเมฆรูปเห็ด ก่อนที่เปลวเพลิงสีแดงที่ลุกโชนทะยานสู่ท้องฟ้า
“ซูฉิง ระวัง!”
เสียงประหม่าและวิตกกังวลของฮ่อหยุนเฉิงผสมกับการระเบิดที่ทำให้หูบอด
ซูฉิงเงยหน้าขึ้นมอง เห็นเพียงเพดานที่ถูกคลื่นลมพัดตรงเข้ามาหาเธอ
การเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ ซูฉิงถูกฮ่อหยุนเฉิงกอดไว้แน่น เขาใช้ร่างกายที่แข็งแรงกันแผ่นเหล็ก และปกป้องซูฉิงไว้ในอ้อมแขนของเขาอย่างแน่นหนา
ทั้งสองล้มลงไปบนพื้น หลังของซูฉิงล้มลงไปบนพื้นคอนกรีตแข็ง
เจ็บจริงๆ เลย…
ก่อนที่เธอจะหมดสติ ซูฉิงได้ยินเสียงทุ้มแหบของฮ่อหยุนเฉิงอย่างคลุมเครือ “ซูฉิง ไม่ต้องกลัวนะ ฉันอยู่นี่แล้ว”
เมื่อซูฉิงฟื้นขึ้นมาอีกครั้ง เธอก็นอนอยู่ในโรงพยาบาลแล้ว
“ฮ่อหยุนเฉิง!”
สติที่เหลืออยู่ทำให้ซูฉิงตะโกนออกไปโดยไม่รู้ตัว
ทว่าไม่มีใครตอบเธอ
ซูฉิงออกแรงเปิดเปลือกตา สิ่งที่ดึงดูดสายตาของเธอคือผนังสีขาวอันเป็นเอกลักษณ์ของโรงพยาบาล
เธออยู่ที่ไหน? ทำไมหลังมันถึงเจ็บมากขนาดนี้?
นวดขมับอย่างแรง จนสติก็เริ่มกลับมา
เธอจำได้แล้วว่าเธอกับฮ่อหยุนเฉิงไปที่คลังสินค้าเพื่อตรวจสอบวัตถุดิบที่มีสารกัมมันตภาพรังสี แต่จู่ๆ คลังสินค้าก็ระเบิด!
ในช่วงเวลาวิกฤติ ฮ่อหยุนเฉิงปกป้องเธออย่างแน่นหนาด้วยร่างกายของเขา
ฮ่อหยุนเฉิง…
ซูฉิงทนต่อความเจ็บปวดและพยายามลุกขึ้นนั่ง ขณะที่เธอกำลังจะลุกจากเตียง ประตูห้องผู้ป่วยก็เปิดออก และหญิงสาวในชุดพยาบาลก็เดินเข้ามา
“ฮ่อหยุนเฉิงล่ะ?” ซูฉิงคว้าตัวเธอและถามอย่างกังวล
“what?” นางพยาบาลสับสน ราวกับว่าเธอไม่เข้าใจสิ่งที่ซูฉิงพูด
ตอนนั้นเองที่ซูฉิงตระหนักได้ว่าตอนนี้เธออยู่ที่ฝรั่งเศส และพยาบาลไม่เข้าใจภาษาจีน
เธอถามอีกครั้งเป็นภาษาฝรั่งเศส “ฮ่อหยุนเฉิงอยู่ที่ไหน? ใครเป็นคนส่งฉันมาโรงพยาบาล? ผู้ชายที่อยู่กับฉันไม่เป็นไรใช่ไหม?”
“ฉันไม่รู้” พยาบาลยักไหล่อย่างไม่รู้อะไร
ซูฉิงรู้สึกกังวล คงไม่เกิดอะไรกับฮ่อหยุนเฉิงใชไหม?
เธออยากลุกจากเตียงไปหาฮ่อหยุนเฉิง แต่นางพยาบาลก็รั้งไว้ “คุณคะ คุณบาดเจ็บอยู่ ต้องพักผ่อนก่อนนะคะ”
“ฉันไม่เป็นไร แค่เจ็บเล็กน้อยเท่านั้น” ซูฉิงหน้านิ่วคิ้วขมวด ความกังวลใจของเธอเพิ่มมากขึ้น
เธอต้องรีบไปหาฮ่อหยุนเพื่อให้แน่ใจว่าเขาไม่เป็นอะไร
แต่ทว่า ความรู้สึกไม่สบายใจอย่างรุนแรงนั่นก็แผ่ซ่านไปทั่วทั้งร่างของซูฉิง
หากฮ่อหยุนเฉิงไม่เป็นไร เขาต้องคอยอยู่เคียงข้างเธอแน่นอน ทำไมถึงไม่เห็นเขาล่ะ?
ฮ่อหยุนเฉิง…ต้องเกิดเรื่องกับเขาเเน่