บทที่ 100 พนันหิน(2)
เฉินซงจื่อพูดว่า: “อาจารย์ จะเริ่มต้นขึ้นตอนเก้าโมงเช้า เมื่อถึงเวลานั้น จะมีบุคคลผู้ยิ่งใหญ่ปรากฏขึ้นจำนวนมาก พวกเขาต่างหากที่เป็นบุคคลหลักของการพนันหิน”
เฉินโม่พยักหน้า และพูดขึ้นว่า: “ต่อไปในที่สาธารณะนายไม่ต้องเรียกฉันว่าอาจารย์ เปลี่ยนเป็นเรียกว่านายน้อยแทน! ”
นักพรตเฒ่าอายุห้าสิบกว่าปีเรียกขานเด็กหนุ่มอายุสิบเจ็ดสิบแปดปีว่าอาจารย์ เกรงว่าจะทำให้หลายคนต้องเกิดความแปลกประหลาดใจ เฉินโม่ไม่อยากที่จะให้ตนเองกลายเป็นจุดสนใจ ไม่ว่าจะไปที่ไหน
“รับทราบ นายน้อย! ” เฉินซงจื่อเองก็เป็นคนฉลาด เข้าใจว่าเฉินโม่นั้นไม่ต้องการที่จะกลายเป็นจุดสนใจของผู้คน
เฉินโม่และคนอื่น ๆ ยืนอยู่อย่างเงียบ ๆ ด้านหน้าของแท่นหินรอการพนันหินเริ่มต้น ด้านนอกของภูมรวมทรัพย์มีผู้คนมากันอีกกลุ่มหนึ่ง ในจำนวนนั้นมีผู้ชายสามคนและผู้หญิงสองคน เด่นสะดุดตาเป็นพิเศษ
หยางเชี่ยนเชี่ยนจับมือของอานเข่อเยว่ และพูดขึ้นอย่างตื่นเต้นดีใจว่า: “ในที่สุดก็เริ่มต้นการพนันหินแล้ว ครั้งนี้ฉันจะพาเธอไปร่วมสนุกอย่างเต็มที่! ”
อานเข่อเยว่มองไปบริเวณโดยรอบด้วยความอยากรู้อยากเห็น และถามขึ้นเบา ๆ ว่า: “เชี่ยนเชี่ยน พนันหินคืออะไร? ไม่ใช่ก้อนหินที่มีขนาดใหญ่ขึ้นกว่าเล็กน้อยหรอกเหรอ มีอะไรที่น่าดูที่ไหนกัน? ”
หลินทาวที่อยู่ข้างกายของหยางเชี่ยนเชี่ยนหัวเราะแหะแหะและพูดขึ้นว่า: “คุณหนูอาน อีกสักครู่เธอห้ามพูดแบบนี้อีกเด็ดขาด ไม่อย่างนั้นจะถูกผู้คนหัวเราะเยาะเย้ยเอา! ”
ผู้ชายอีกสองคนก็หัวเราะขึ้น เยาะเย้ยที่อานเข่อเยว่อ่อนต่อโลกไร้ประสบการณ์
ใบหน้าที่งดงามของอานเข่อเยว่พลันแดงก่ำขึ้น และจดจ้องไปที่สามคนนั้น: “มีอะไรที่น่าขันเหรอ ฉันไม่เข้าใจจึงได้สอบถามไปก็เท่านั้น”
มู่หรงยานเอ๋อร์โอบตัวของอานเข่อเยว่ ยิ้มและพูดอธิบายขึ้นว่า: “ที่จริงแล้วการพนันหิน ก็คือการพนันอย่างหนึ่ง โดยส่วนใหญ่จะอาศัยโชค และก็มีส่วนน้อยที่อาศัยประสบการณ์ของตนเอง……”
มู่หรงยานเอ๋อร์เองนั้นเคยได้ยินการพนันหินมาก่อน จึงได้อธิบายรายละเอียดให้อานเข่อเยว่ฟัง เมื่ออานเข่อเยว่ได้ฟังแล้วก็พยักหน้าเข้าใจในทันที
จากนั้น อานเข่อเยว่ก็อุทานขึ้นว่า: “คิดไม่ถึงจริง ๆ ว่า พวกก้อนหินที่ดูธรรมดาเหล่านี้ จะมีราคาแพงได้ถึงขนาดนี้! ”
หลินทาวพูดขึ้นอย่างยิ้มแย้มว่า: “ไปกันเถอะ พวกเราเดินเข้าไปด้านใน การพนันหินใกล้ที่จะเริ่มต้นขึ้นแล้ว ฉันจะพาพวกเธอเข้าไปเปิดหูเปิดหาเพิ่มเติมประสบการณ์ บางทีวันนี้พวกเธออาจจะได้พบเจอกับคนของตระกูลหลินของฉัน”
หยางเชี่ยนเชี่ยนพูดขึ้นด้วยความตกใจและอิจฉา: “ที่นายพูดถึงก็คือตระกูลหลิน ตระกูลอันดับหนึ่งของหลินโจว! ”
“นอกจากตระกูลอันดับหนึ่งของหลินโจว ยังจะมีใครที่กล้าเรียกตนเองว่าตระกูลหลินอีกล่ะ! ” หลินทาวพูดขึ้นด้วยรอยยิ้มที่ภาคภูมิใจ
อานเข่อเยว่กับมู่หรงยานเอ๋อร์ต่างก็ตกใจขึ้นบ้างเล็กน้อย ตระกูลหลินแห่งหลินโจว นั่นเป็นถึงตระกูลที่ยิ่งใหญ่มากเลยทีเดียว!
ขณะที่พูดคุยกันอยู่นั้น พวกเขาก็ได้เดินกันมาถึงด้านหน้าของแท่นหินบริเวณสุดปลายทางของห้องโถง ทันใดนั้น หยางเชี่ยนเชี่ยนก็ชี้ไปที่เฉินโม่และอุทานขึ้นว่า: “พวกนายดูสิ นั่นใช่เฉินโม่หรือเปล่า? ทำไมเขาถึงอยู่ที่นี่ด้วย! ”
หลินทาวแสดงสีหน้าท่าทางเหยียดหยามขึ้นโดยพลัน: “ไอ้หนุ่มนี้ คงคิดที่จะมาบ่อนหินพนันเพื่อลองเสี่ยงโชคเป็นแน่ แต่บ่อนพนันหินแห่งนี้ ไม่ใช่ว่าคนบ้านนอกอย่างเขาจะสามารถเข้าร่วมท้าพนันได้! ”
อานเข่อเยว่มองไปยังเงาร่างที่ผอมบางนั้น แล้วก็ขมวดคิ้วขึ้น ในใจเกิดความสงสัย: “เฉินโม่มาที่บ่อนพนันหินทำไม? ”
มู่หรงยานเอ๋อร์กลับตื่นเต้นดีใจขึ้น โดยที่ไม่สนใจพวกเพื่อนเหล่านั้น และวิ่งตรงเข้าไปหาทันที พร้อมกับตะโกนขึ้นว่า: “เฉินโม่ ทำไมนายถึงมาอยู่ที่นี่ได้? ”
เฉินโม่ยืนอยู่ในมุม กำลังปิดตาพักผ่อน เมื่อได้ยินเสียงเรียกของมู่หรงยานเอ๋อร์ ก็ค่อย ๆ ลืมตาเงยหน้าแล้วมองไป พร้อมกับแสดงท่าทีตกตะลึงขึ้น: “ยานเอ๋อร์ เธอมาทำอะไรอยู่ที่นี่? ”
สำหรับมู่หรงยานเอ๋อร์ที่ในชาติที่แล้วมักจะช่วยแก้ไขสถานการณ์ให้กับตนเองอยู่เป็นประจำนั้น เฉินโม่มีความสนิทสนมใกล้ชิดจากก้นบึ้งของจิตใจ เหมือนกันกับเจี่ยงหยาว ซึ่งการเรียกขานว่ามู่หรงยานเอ๋อร์นั้น ก็ดูจะค่อนข้างสนิทสนมมากกว่า
ได้ยินเฉินโม่เรียกตัวเองว่ายานเอ๋อร์ หัวใจของมู่หรงยานเอ๋อร์ก็เต้นรัวขึ้นในทันที ท่าทางที่เขินอายได้หายวับไป และมายืนอยู่ตรงหน้าของเฉินโม่อย่างงดงาม
มือทั้งสองข้างของมู่หรงยานเอ๋อร์สอดประสานกัน และพูดขึ้นอย่างยิ้มแย้มว่า: “ฉันกับเข่อเยว่ว่างๆ ไม่มีอะไรทำ จึงถูกเชี่ยนเชี่ยนพามาทำอะไรที่สนุกสนานคึกคัก ใช่แล้ว นายล่ะ ก็มาร่วมสนุกด้วยใช่หรือไม่? ”
เฉินโม่มองไปทางด้านหลัง ก็พลันพบเห็นหลินทาวกับอานเข่อเยว่และคนอื่น ๆ แต่สำหรับพวกคนเหล่านี้ เฉินโม่เองก็ไม่อยากที่จะไปสนใจสักเท่าไร
“เปล่า ฉันต้องการที่จะซื้อก้อนหินสองก้อน เพื่อจะมอบให้กับคุณพ่อเป็นของขวัญในวันตรุษจีน” เฉินโม่หาข้ออ้างให้กับการพนันหินของตนเองได้อย่างเหมาะสมเลยทีเดียว
บทที่ 99 พนันหิน(1)
บทที่ 101 โอ้อวด