ตอนที่ 365 เฟิงหรูซวง? (2)
“พูดมา ความสัมพันธ์ของข้ากับหนานเสียนใครเป็นคนบอกท่าน?”
ถังลั่วถอนหายใจอย่างไร้เรี่ยวแรง “ไม่กี่วันก่อนศิษย์คนหนึ่งของตระกูลถังได้ช่วยแม่นางผู้หนึ่งกลับมาจากข้างนอก แม่นางผู้นั้นดูเหมือนจะหนีออกมาจากค่ายทหาร ชื่อเฟิงหรูซวงอะไรนี่แหละ นางเป็นคนบอกข้า”
เฟิง! หรู! ซวง!
นัยน์ตาเฟิงหรูชิงดำมืดลง เฟิงหรูซวงถูกนางทิ้งไว้ที่ชายแดนนานหลายเดือนแล้ว อยู่ที่นั่นก็ดีอยู่แล้วเหตุใดต้องหนีออกมา?
หรือว่าที่ชายแดน…เกิดเรื่องอะไรขึ้น?
ไม่รู้เพราะเหตุใดใจของเฟิงหรูชิงจึงตื่นตะหนกขึ้นมา ความรู้สึกตื่นตระหนกนี้นางไม่อาจเก็บมันเอาไว้ได้ ใบหน้างามเปลี่ยนไปดูไม่ดีนัก
“เฟิงหรูซวงอยู่ที่ไหน?”
เฟิงหรูชิงนัยน์ตาเย็นยะเยือกเอ่ยถามขึ้น
ถังลั่วหันไปมองหญิงสาวที่มาแจ้งข่าวก่อนหน้านี้
หญิงสาวตกใจเข่าทรุดลงกับพื้น “ท่านผู้นำตระกูล แม่นางหรูซวงบาดแผลหายดีแล้ว ดังนั้นหลังจากเล่าเรื่องนี้ให้ข้าฟังก็ออกจากตระกูลถังไป ถังซานก็ไปกับนางด้วย”
ถังซาน?
ดวงตาเฟิงหรูชิงหรี่ลงอีกครั้ง
ถังซานผู้นี้คือคนที่ตามฆ่าถังจือตอนนั้นไม่ใช่หรือ?
เป็นเขาที่ช่วยเฟิงหรูซวง?
ไม่กี่เดือนก่อนในป่าสัตว์วิเศษ ถ้าไม่ใช่แม่ของเสือน้อยลากนางไป ฉินเฉินก็คงไม่ต้องปล่อยถังซานไปเพื่อไล่ตามนาง
คิดไม่ถึงว่าถังซานผู้นี้จะร่วมมือกับเฟิงหรูซวง!
“ถังอิ่น พวกเรากลับแคว้นหลิวอวิ๋นกัน”
นางรู้สึกไม่สบายใจเอาเสียเลย
เฟิงหรูซวงหนีออกมาแล้ว นางรู้สึกว่าแคว้นหลิวอวิ๋นจะเกิดเรื่อง…
“เสี่ยวชิงเช่นนั้นพวกเราไปกันเถอะ” ใจถังอิ่นบินกลับไปจวนองค์หญิงนานแล้ว
พอได้ยินเฟิงหรูชิงพูดว่าจะไปก็ดีใจจนหน้าบาน แย้มยิ้มกว้าง
ในใจเฟิงหรูชิงมีก้อนหินทับเอาไว้ รู้สึกเหมือนที่ตระกูลถังนางยังมีเรื่องบางอย่างที่ยังจัดการไม่เสร็จ แต่พอคิดว่าเสด็จพ่อกำลังรอนางอยู่ ใจนางก็ค่อนข้างเป็นกังวล พยักหน้าเบาๆ หันหลังเดินไปทางหน้าจวน
นางไม่ได้เห็นว่าวินาทีที่นางหันหลังไปนั้น ที่ตีนหลังเขาไม่ไกลออกไปนักมีร่างคนคนหนึ่งกำลังเดินลงมา
ใบหน้าหญิงสาวกับนางเหมือนกันหลายส่วน แม้ความเจ็บป่วยก็ไม่อาจปกปิดความงามเอาไว้ได้
ชุดสีขาว สง่างามและสูงศักดิ์
หรงเยียนมองด้านหลังของหญิงสาวนิ่ง
วินาทีนั้นในหัวของนางมีเสียงระเบิดดังปึ้งใจราวกับถูกค้อนทุบ เจ็บจนกายของนางสั่นเทา
ไม่!
อย่าไป
สีหน้าของหรงเยียนราวกับหิมะขึ้นไปอีกซีดขาวไร้สี แววตาของนางฉายแววตื่นตกใจอยากจะตามไปขวางฝีเท้าหญิงสาวไว้ แต่เห็นได้ชัดว่าร่างกายของนางอ่อนแอเกินไป เพิ่งจะก้าวเท้าก็ล้มลงกับพื้นเสียแล้ว
ถังลั่วบอกว่าเพื่อหลีกเลี่ยงไม่ให้ไข้ไปติดนาง หรงเยียนจึงไม่สามารถมาพบกับแม่นางที่ชื่อว่า
เฟิงหรูชิงได้
แต่ในที่สุดนางก็ยังพาร่างกายที่ป่วยไข้มา
นางเพียงต้องการมองหญิงสาวจากไกลๆ สักครั้ง
แค่อยากรู้ว่าเหตุใดเพียงแค่ชื่อชื่อเดียวสามารถทำให้นางปวดใจได้ถึงเพียงนี้!
วินาทีที่เห็นหญิงสาวแม้จะเป็นเพียงแค่ด้านหลัง ใจของนางราวกับถูกเข็มแทง ความเจ็บปวดและความรู้สึกผิดอย่างไม่มีที่สิ้นสุดอัดแน่นอยู่ในทุกเส้นประสาทของนาง ทำให้อยากฉุดรั้งหญิงสาวเอาไว้ ยกของที่ดีที่สุดในโลกใบนี้ให้ไปทั้งหมด
หญิงสาวกลับไม่ได้สังเกตเห็นคนข้างหลัง นางจูงมือหญิงสาวที่อยู่ข้างๆ เดินไปทางโถงด้านหน้าแล้ว
ไม่!
หรงเยียนพยายามจะส่งเสียงสุดความสามารถ แต่ลำคอของนางราวกับถูกปิดกั้นเอาไว้ทำได้เพียงส่งเสียงราวกับยุงบิน สั่นและแหบแห้ง แต่กลับไม่สามารถกระทบกระเทือนผู้อื่นได้เลยแม้แต่น้อย
อย่าไป ข้าขอร้องเจ้า อย่าไป!
หากจะไปพาข้าไปด้วย
…………………..
ตอนที่ 366 ขอร้องเจ้าหันมามองข้าสักนิด
น้ำตาไหลลงมาจากดวงตาของหรงเยียน นัยน์ตานางเต็มไปด้วยความทุกข์ ลุกขึ้นมาพยายามสุดชีวิตอยากจะวิ่งไปข้างหน้า
หรงเยียนไม่รู้ว่าตัวเองเป็นอะไร แต่หรงเยียนรู้ว่าต้องการรั้งนางเอาไว้ปล่อยให้นางไปไม่ได้!
แต่ระยะห่างระหว่างพวกนางไกลเหลือเกิน!
หรงเยียนพยายามสุดกำลังของตัวเองแล้วก็ยังไม่สามารถวิ่งไปหยุดนางเอาไว้ได้
“เยียนเอ๋อร์”
ทันใดนั้นเสียงอ่อนโยนเสียงหนึ่งก็ดังขึ้นข้างกายนาง ดึงร่างที่เกือบจะล้มลงอีกครั้งเข้าไปในอ้อมแขน
หรงเยียนในเมื่อก่อนไม่ได้ชอบและก็ไม่ได้เกลียดถังลั่ว
แต่ตอนนี้ในใจของนางกลับเกิดรู้สึกรำคาญขึ้นมาใช้มือผลักถังลั่วออกอย่างแรง
“ปล่อย เจ้าปล่อยข้า…”
หากยังไม่ปล่อยนางลูกสาวของนางจะจากไปแล้วไม่กลับมาอีก!
“เยียนเอ๋อร์ เจ้าไม่สบายอีกแล้ว” ถังลั่วขมวดคิ้วถอนหายใจเบา “ข้าไปส่งเจ้ากลับไปพัก”
“ไม่ ข้าไม่ได้ไม่สบาย ไม่ได้ไม่สบาย” ดวงตาคู่สวยของหรงเยียนค่อยๆ เกิดการคลุ้มคลั่งน้ำตาของนางท่วมนัยน์ตายื่นมือไปยังทิศทางที่เฟิงหรูชิงจากไป บนใบหน้างดงามถูกปกคลุมด้วยน้ำตา “อย่าไป ชิงเอ๋อร์ ลูกสาว…อย่าไป ลูกสาวของข้า…”
ขอร้องเจ้าหันกลับมามองข้าสักนิด
มองข้าสักนิดก็พอ…
ข้าอยู่ข้างหลังเจ้านี่อย่างไร
แววตาถังลั่วฉายแววโหดเหี้ยม “เยียนเอ๋อร์ ลูกชายลูกสาวของเจ้าล้วนตายไปแล้ว!”
ร่างกายหรงเยียนแข็งทื่อ ในที่สุดนางก็หันกลับไปมองถังลั่ว
“เจ้าพูดอะไร?”
ถังลั่วโอบตัวหรงเยียนไว้แน่นไม่ให้นางดิ้นรน “ก่อนหน้านี้ข้าไม่เคยบอกเจ้า ลูกชายลูกสาวของเจ้าล้วนตายไปแล้วถูกสามีของเจ้าฆ่า เขาฆ่าลูกชายลูกสาวของตัวเอง ข้ากลัวว่าเจ้าจะรับไม่ไหวเลยไม่ได้บอกกับเจ้า”
หรงเยียนตกตะลึง นางผลักถังลั่วออกอย่างบ้าคลั่ง
“ไม่ นางเป็นลูกสาวข้า นางเป็นลูกสาวของข้า เจ้าไสหัวไป ข้าจะไป…”
ปึก!
ถังลั่วยกมือขึ้นฝ่ามือฟาดเข้าที่ท้ายทอยหรงเยียน
ร่างหรงเยียนอ่อนลงล้มลงในอ้อมแขนของถังลั่ว
ถังลั่วหลับตาลงปกปิดความเศร้าในดวงตา
มือของเขาอุ้มกลางลำตัวหรงเยียนขึ้น
เส้นผมดำหล่นลงมาปิดบังใบหน้างดงามและซีดขาวของหรงเยียน
“ขอโทษ เยียนเอ๋อร์ ข้าทำผิดครั้งแรกไปแล้วข้าทำได้เพียงผิดต่อไปเรื่อยๆ เพื่อให้เจ้าไม่ไปจากข้า ข้าไม่มีวิธีอื่น…”
ไม่ว่าหรงเยียนจะอยู่ในฐานะอะไรเขาก็จะพยายามสุดชีวิตไม่ยอมให้นางจากไป!
…
ด้านหน้า เฟิงหรูชิงไม่รู้เป็นอะไรหยุดฝีเท้าลง
นางหันกลับไปมองทะลุด้านหลังจวนตรงไปยังหลังภูเขาไกลๆ
ที่ตีนเขาด้านหลัง ในอ้อมแขนถังลั่วกอดหญิงสาวผู้หนึ่งไว้ ผู้หญิงคนนั้นสวมชุดขาว ผมสีดำปล่อยสยาย ทั้งศีรษะฝังอยู่ในอ้อมแขนถังลั่ว ทำให้ไม่สามารถมองเห็นใบหน้านางได้ชัด
“เป็นอะไรไป?” ถังอิ่นมองเฟิงหรูชิงด้วยความประหลาดใจ จากนั้นก็มองตามสายตานางมองไปทางถังลั่ว กะพริบตาปริบๆ “ในอ้อมแขนของถังลั่วน่าจะเป็นหญิงที่เขาจับกลับมาเมื่อสิบปีก่อนกระมัง? ผู้หญิงคนนี้สิบปีไม่เคยลงจากหลังเขา เหตุใดวันนี้จู่ๆ ก็วิ่งลงมาได้?”
เฟิงหรูชิงขมวดคิ้วน้อยๆ มือของนางกุมที่อก ไม่รู้เพราะเหตุใดหัวใจนางจึงเต้นเร็วเหลือเกิน
“จริงสิ ผู้หญิงคนนี้ดูเหมือนจะสติไม่ค่อยดี เหมือนจะเสียลูกชายลูกสาวไปได้รับความกระทบกระเทือน เมื่อก่อนข้าก็อยากจะแอบไปดูนาง ผลปรากฏว่าถูกถังซื่อจับได้สั่งสอนข้าเป็นชุด เพราะฉะนั้นข้าเลยสงสัยมาตลอด เหตุใดผู้หญิงเช่นนี้จึงทำให้ถังลั่วเป็นบ้าได้ขนาดนี้ แล้วยังบีบบังคับนางจนเป็นบ้าอีก”
เหตุใดจึงถูกกระทบกระเทือนเพราะลูกชายลูกสาว? นั่นล้วนเป็นถังลั่วที่พูด นางคิดว่าถังลั่วเห็นสาวงามแล้วเกิดความคิดไม่ดี บีบบังคับจนนางเป็นบ้า!
…………………….