ตอนที่ 323 ผู้หญิงฉลาดกำลังแกล้งโง่
เรือน้อยแห่งมิตรภาพพอพูดว่าล่มก็ล่มไปเลย
ตอนที่ซ่งฉาไป๋จะกลับไป เดิมทีอวี๋กานกานคิดว่าจะไปส่ง แต่เพื่อแสดงให้เห็นว่าตนไม่พอใจเธอจึงไม่ไปส่งเสียเลย
ฟังจือหันซึ่งดูแล้วไม่ได้ต่างไปจากปกติเท่าไหร่แต่นัยน์ตากลับเจือรอยยิ้มขำอยู่
ใบหน้ากับหูของอวี๋กานกานร้อนฉ่าไปหมด เธอเอ่ยด้วยความไม่พอใจ “คุณยังจะหัวเราะที่ฉันโง่อีก ตลกขนาดนั้นเลยนะ”
ฟังจือหันพูดแก้ให้ “เปล่า หัวเราะที่คุณฉลาดต่างหาก”
เธอไม่ได้โง่แน่นอน เพียงแค่ชอบหลงมัวเมาอยู่ในโลกที่ตนเองชอบ ความคิดทุกอย่างอยู่กับการเรียน ความรักวุ่นวาย ไม่มีความคิดที่จะมีความรักเลย ถึงขั้นที่คิดว่ามีความรักนั้นเสียเวลา
ไม่เลย
อวี๋กานกานอ้าปากค้างด้วยความแปลกใจ
ฉลาดเหรอ
เขาแน่ใจนะว่าไม่ได้พูดผิด ไม่ได้พูดประชดเธอ
ฟังจือหันมองสีหน้าข้องใจของเธอพลางยื่นมือไปลูบหัวแล้วเอ่ยด้วยน้ำเสียงเจือความเอ็นดู “ผู้หญิงฉลาดจะได้ไม่โดนผู้ชายจีบง่ายๆ”
“จะโดนผู้ชายจีบหรือไม่ มันเกี่ยวอะไรกับคุณ คุณพูดแบบนี้ฉันจะคิดว่าคุณชอบฉัน…”
อวี๋กานกานฮึดฮัดใส่เขาแล้วหันหลังกลับห้องไป
ฟังจือหันมองแผ่นหลังของเธอด้วยแววตาลึกซึ้ง เพราะอะไรยังคิดว่าเขาไม่ชอบอีกล่ะ
หรือว่าเขายังแสดงออกไม่ชัดเจน
ผู้หญิงฉลาดเกรงว่าจะจงใจแกล้งโง่
งั้น…ก็ชัดเจนขึ้นอีกนิดละกัน
ตอนที่รับสายฟังจือหัน เยี่ยซีกำลังดื่มเหล้าอยู่ที่บาร์
ตั้งใจทำเรื่องสนุก
แม้ว่าเขาจะเอาความโกรธไปลงที่ซูจิ่วซาน ทำให้ช่วงนี้เธอเสียใจเป็นอย่างมาก แต่เขาก็ยังรู้สึกอึดอัดใจอยู่ดี
ช่างเหมือนกับในสมัยราชวงศ์ซ่ง ซ่งเจ๋อจงหักลำแม่น้ำหวงเหอ เห็นได้ชัดว่าต้องการชักแม่น้ำกลับเส้นทางเดิม แต่ผลกลับทำให้แม่น้ำหวงเหอล้นฝั่งจนนำมาสู่อุทกภัยครั้งใหญ่
คุณชายเพลย์บอยเยี่ยดื่มเหล้าย้อมใจมาหลายวันแล้ว แม้แต่สาวคนโปรดก็ไม่พามาด้วย
ตอนที่รับสายฟังจือหัน เขาตื่นเต้นจนน้ำตาแทบจะไหล
“พี่ครับ วางใจได้ เรื่องนี้ผมจะต้องจัดการให้เหมาะสม”
สรุปการพูดคุยกับฟังจือหัน เยี่ยซีเหมือนฟื้นคืนชีพ ฟังจือหันเต็มใจขอความช่วยเหลือจากเขา ดูสิว่าจะมีใครว่าเขาได้ถ้าทำเรื่องไม่ดี
เยี่ยซีหัวเราะหึๆ กระดกเหล้าในแก้วเดียวหมดทันที จากนั้นค่อยหยิบที่บาร์มาอีกแก้วหนึ่ง
เมื่อหันไป เขาเห็นหญิงสาวที่นั่งด้านข้างสวมชุดเซ็กซี่จึงเลิกคิ้วขึ้นแล้วผิวปากทันที
พอได้ยินเสียงหญิงสาวก็หันมอง ท่าทางมีเสน่ห์ยั่วยวนของเธอพร้อมสายตากวาดมองตัวเยี่ยซีจากนั้นก็หันกลับไป
สายตาของเยี่ยซีเคลื่อนจากใบหน้ากวาดมองทั่วตัวเธอ
หญิงสาวหุ่นดี ชุดเดรสสีดำรัดรูปทำให้เห็นส่วนเว้าส่วนโค้งชัดเจน เซ็กซี่จับใจ
มองหญิงสาวพลางดื่มอีกแก้วต่ออีกแก้วด้วยจิตใจเหม่อลอย
เยี่ยซีให้บาร์เทนเดอร์เทเหล้าอีกแก้ว จากนั้นยื่นไปตรงหน้าเธอพร้อมกับพูดหว่านเสน่ห์ “คุณผู้หญิงอกหักเหรอ ผมเลี้ยงคุณสักแก้วไหม”
เด็กหนุ่มตรงหน้ายังเด็กอยู่ชัดๆ แต่สายตากลับร้ายมากคอยจับจ้องหน้าอกเธออยู่ตลอด หญิงสาวส่งสายตาเย็นชาจากนั้นก็เชิดคางขึ้นเผยปากขึ้นเล็กน้อย ลิ้นสีชมพูเลียริมฝีปากราวกับจงใจยั่วยวน “หนุ่มน้อยปีนี้อายุเท่าไหร่แล้ว คิดจะจีบสาวงั้นเหรอ”
เยี่ยซีหัวเราะพลันพูดจาสองแง่สองง่าม “คืนนี้ก็ลองดูสิครับ คุณจะได้รู้ว่าน้องชายผมเล็กไม่เล็ก”
หญิงสาวป้องปากหัวเราะเบาๆ น้ำเสียงเย็นชาเล็กน้อย “ฉันกลัวว่านายจะรับไม่ไหวน่ะสิ”
เยี่ยซียิ้มชั่วร้าย “ไม่ว่าคุณจะโตกว่าเท่าไหร่ ผมก็รับได้ทั้งนั้น”
ตอนที่ 324 เหอสือกุยอาจถูกฆ่าแล้ว
หญิงสาวเหลือบตามองเยี่ยซีกับมือที่พันอยู่รอบเอวของเธอ แต่เธอไม่ได้ผลักไส ในทางกลับกันยังแนบกายไปชิดเยี่ยซี “งั้นก็หาสักที่ให้ฉันทดสอบหน่อย…”
“ผมชื่อเยี่ยซี คุณผู้หญิงชื่ออะไร”
เยี่ยซีพาหญิงสาวไปแล้ว จากลูกหมาน้อยกลายร่างเป็นลูกหมาป่า แววตาเปลี่ยนเป็นดุร้าย
หญิงสาวยิ้มจางๆ พลางแนะนำตัว “ฉันชื่อโจวโจว…”
“โจวโจว ผมชอบกินโจ๊ก(โจว)…”
หญิงสาวอิงแอบอยู่ในอ้อมแขนชายหนุ่ม ดูแล้วช่างน่ารักบอบบาง ชายหนุ่มขยับเข้าไปพูดข้างหูอย่างมีเลศนัย
ทางเดินเงียบสงัด โจวโจวพลันขยับเข้าใกล้หูของเยี่ยซีพร้อมกับเอ่ย “น้องเยี่ย ซิปกางเกงเธอดูเหมือนจะไม่ได้รูด”
อะไรนะ
เยี่ยซีตกใจ หยุดเดินในทันทีพร้อมกับก้มมองอย่างรีบร้อน ซิปก็ยังอยู่ดีนี่…ไม่ได้แตกอะไรเลย
เขาอึ้งไปครู่หนึ่ง สีหน้าแปรเปลี่ยนทันที จ้องมองโจวโจวอย่างเย็นชาพร้อมกับตั้งข้อสงสัย “คุณหลอกผม”
โจวโจวยิ้มแล้วสวยกว่าเดิมอีก เพียงแค่ชั่วขณะนั้นก็ทำให้เยี่ยซีคิดว่าโจวโจวกำลังจีบตนเองอยู่
จู่ๆ รอยยิ้มบนใบหน้าของโจวโจวเลือนหายไปอย่างไร้ร่องรอย ต่อมาก็ซัดกำปั้นออกมาหนึ่งหมัดตรงเข้าที่หน้าของเยี่ยซีพอดี พร้อมจับข้อมือของเขาแล้วบิดแขนข้างหนึ่งไพล่หลังและดันเขาชิดกำแพง “หลอกนายแล้วยังไง เด็กลามก มาเล่นกับพี่ก็ไม่รู้จักถามดูว่าพี่เป็นใคร”
หลังจากบีบแขนเขาเอาไว้ก็ออกแรงบิดไปด้านหลัง
เยี่ยซีร้องลั่นด้วยความเจ็บปวด…
นิ้วโจวโจวลูบไปบนต่างหูของตนเองแล้วพูดอย่างเฉยเมย “ฉันจัดการเหตุการณ์ไม่คาดคิดเล็กน้อยด้านนี้ได้แล้ว พวกคุณจับตาต่อไป รอจนกระทั่งคนออกมาค่อยพาไปที่สถานีตำรวจในทันที”
เยี่ยซี “…”
หญิงสาวคนนี้เป็นตำรวจงั้นหรือ
เขาข่มความเจ็บปวดแล้วหันไปจ้องโจวโจว “เจ็บ รีบปล่อยนะ ไม่อย่างนั้นผมจะตะโกน”
โจวโจวมองเยี่ยซีพร้อมกับยกยิ้ม “นายเป็นคนพูดเองไม่ใช่เหรอว่าไม่ว่ายังไงผมก็รับไหวน่ะ ทำไมยังไม่ทันเริ่มนายก็อ่อนเสียแล้วล่ะ”
หลังจากนั้นก็ยันขาเยี่ยซีแรงๆ
เยี่ยซีงอขาด้วยความเจ็บ คุกเข่าข้างหนึ่งลงกับพื้นทันที
โจวโจวแสยะยิ้ม
ถ้าไม่ใช่เพราะกำลังปฏิบัติหน้าที่อยู่ เธอคงจะอัดเจ้าหนุ่มนี่จนแม่เขาจำไม่ได้เลย
พลันมีคนวิ่งออกมาจากทางเดินนั้น โจวโจวหันหน้าไปมองแวบหนึ่งแล้วปล่อยเยี่ยซีทันที หมุนตัวเตะออกไป ได้ยินเสียงตุบตับ คนที่วิ่งออกมาล้มหงายหลังกองกับพื้น
กระโปรงสั้นของหญิงสาวเลิกขึ้นเผยให้เห็นต้นขาขาวเนียน
เยี่ยซีจับจ้องไม่วางตา
โจวโจวหันไปมองเขาอย่างเย็นชา “เด็กขี้เหร่ มองอะไร ระวังอย่าให้ฉันควักลูกตานายออกมานะ”
เยี่ยซีกำลังจะโต้กลับไป
มีคนสองคนวิ่งออกมา พอเห็นคนที่โจวโจวคุมตัวเอาไว้ก็หยุดเดินแล้วพูดกับโจวโจว “หัวหน้าโจว”
โจวโจวคุมตัวคนในจับกุมส่งให้ลูกน้องของเธอ หลังจากนั้นก็เดินนำกลับไป
เยี่ยซีมองแผ่นหลังของเธอพลางนวดไปตามแขนที่ปวดหนึบของตนเอง “แม่ง ผู้หญิงห้าว น่ากลัวเกินไปแล้ว”
ที่สถานีตำรวจ
ลูกน้องของโจวโจวยื่นแฟ้มเอกสารในมือมาตรงหน้าเธอพร้อมกับเอ่ย “จับได้ทั้งหมดแล้ว แล้วหนึ่งในคนพวกนั้นยังจ่ายค่าอุบัติเหตุบนเรือยอชท์ล่วงหน้าสองเดือนและเกี่ยวข้องกับผู้จัดการบริษัทคุ้มครองประกันภัยคนนั้นเป็นอย่างมาก ตอนนั้นพวกเราสงสัยว่าเหอสือกุยเป็นผู้ต้องสงสัยอันดับหนึ่ง แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่าเหอสือกุยอาจจะถูกฆ่าไปแล้วก็ได้”
หลังจากที่โจวโจวเปิดอ่านคำให้การทั้งหมดแล้วจึงเอ่ย “ติดต่อครอบครัวเหอสือกุยที่อยู่ไป๋หยาง”
“ทราบ”