ตอนที่ 113: เปิดเผยความแข็งแกร่ง
ย่าห์! เคนดัลกู่ร้อง ขวานขนาดใหญ่ที่มาจากพลังเซียนของเขาถูกเงื้อไปข้างหลังพร้อมที่จะตัดหัวของเสือดำ
เสือดำหลบขวานด้วยการกระโจนเข้าหาเคนดัล เสือดำนั้นหมายที่จะกัดเคนดัล
เคนดัลรั้งอาวุธของเขากลับมาป้องกันและไม่ยอมให้เสือดำได้ทำอย่างนั้น เสือดำจึงทำได้เพียงกัดไปที่ขวานซึ่งยกขึ้นมากันและเกิดเสียงดัง แรงกัดของมันนั้นมากพอที่จะทำให้เคนดัลไม่สามารถต้านได้ เขาเซไปสองสามก้าวก่อนที่จะตั้งหลักได้
ไม่นาน หลังจากนั้นเท้าของเสือก็ลงพื้นตามมา ก่อนที่เคนดัลจะหายตกใจ เขาก็ได้เจอเล็บของเสือข่วนเข้าที่หน้าอกของเขา
เคนดัลตกใจกับความเร็วของกรงเล็บมันอย่างมาก ตอนนี้ขวานของเขาถูกกัดอยู่เขาจึงไม่อาจใช้มันมาป้องกันกรงเล็บของเสือได้ ในเวลานั้นเขาพึ่งจะได้พักหายใจและเขาก็ดันมาถูกกรงเล็บของมันเข้าให้เสียแล้ว เสื้อผ้าของเขาขาดพร้อมกับเลือดที่ไหลออกมาจากแผล เลือดที่กระจายออกมาตามกรงเล็บกระเซ็นไปทั่วอากาศ
คราวนี้แม้ว่าเคนดัลจะถูกกรงเล็บเข้าที่อกเพราะเขาไม่อาจหลับมันได้พ้น แต่มันก็ยังเป็นบาดแผลตื้น ๆ เขาเป็นว่ากรงเล็บนั้นจะทำให้เขานั้นมีบาดแผลฉกรรณ์ แต่สิ่งนี้ดูเหมือนว่าจะไม่เป็นอย่างนั้น
ขณะที่เสือดำวาดกรงเล็บมาเขาก็ได้กดขวานลงไปที่ด้านหลังของเสือดำ ทำให้เกิดแผลขนาดใหญ่ที่สามารถมองเห็นได้อย่างชัดเจน แต่ก็ต้องขอบคุณความยืดหยุ่นของเสือทำให้แผลนั้นมีขนาดเพียงแค่หนึ่งฝ่ามือ
ในขณะที่เขาดูการต่อสู้กับเสือดำ เจี้ยนเฉินก็ส่ายหน้าอย่างท้อแท้ สายตาของเขาไม่ว่าจะเป็นเคนดัลหรือดีรี่ ทั้งสองก็ไม่ได้แสดงความเหนือกว่าด้วยอาวุธของพวกเขา มันเพียงแค่ว่าเขามีอาวุธเพื่อถือไว้โชว์เฉย ๆ พวกเขาวิ่งไปมาอย่างวุ่นวายและไม่มีรูปแบบการโจมตีใด ๆ
โดยเฉพาะดีรี่ที่ทำให้เจี้ยนเฉินรำคาญที่สุด อาวุธทุกชิ้นมีลักษณะการโจมตีและรูปแบบที่พิเศษ ดีรี่ไม่รู้ว่าเขาต้องใช้กระบี่ในมือของเขาอย่างไร เขาจึงไม่สามารถแสดงพลังที่แท้จริงของตัวเขาเองออกมาได้ ดีรี่ใช้กระบี่เหมือนกับมีด เพราะว่าเขาใช้มันสับลงไปที่ศัตรูของเขาอย่างไร้ความปราณี
เมื่อการต่อสู้ดำเนินต่อไป หัวหน้าเคนดัลและดีรี่ก็ได้มีบาดแผลเล็ก ๆ ในเวลาเดียวกันเสือดำก็แหงนหน้าขึ้นไปบนฟ้าและคำรามออกมาราวกับจะทำให้สวรรค์สั่นสะเทือน และมันก็ได้ทำลายบรรยากาศที่เงียบสงบของเทือกเขาสัตว์อสูร ทันใดนั้นเสือดำก็โจมตีออกมาอีกสองสามครั้งก่อนที่จะหลบคู่ต่อสู้และหันหลังหนีออกไป
ระวัง มันกำลังหนี
ขวางมันไว้ อย่าปล่อยให้มันหนีออกไปได้ !
เสือดำที่ยืนอยู่ตรงนั้นกำลังหาทางหนีและมุ่งไปทางฉางหนิงเฟยเมื่อเขาเห็นสัตว์อสูรเข้ามา แววตาของเขาก็เปลี่ยนไป เขานำกระบี่ออกมาและชี้ไปด้านหน้าของเขา พร้อมกับโคจรพลังเซียนไปที่กระบี่ของเขา จากนั้นเขาก็แทงกระบี่ของเขาไปที่เสือดำในช่วงเวลาสำคัญเขาต้องทำให้แน่ใจว่าเขาได้ใส่ทุกอย่างลงไปในการโจมตีครั้งนี้ เพื่อไม่ให้เกิดการต่อสู้ที่ยืดเยื้อ
ในขณะที่ฉางหยิงเฟยเริ่มเข้าร่วมการต่อสู้ แต่ทหารรับจ้างคนอื่น ๆ ยังไม่เข้าร่วม เคนดัลและดีรี่ก็วิ่งไปด้านหน้าอย่างรวดเร็วและโจมตีเสือดำจากด้านหลัง
โฮกก ! เสือดำคำรามอีกสองสามครั้งก่อนที่จะใช้อุ้งเท้าตบเข้าไปที่กระบี่ของฉางหนิงเฟยอย่างแรง หลังจากนั้นเสือดำก็อ้าปากงับเข้าไปที่คอของฉางหนิงเฟย
ฉางหนิงถอยหลังกลับขณะที่เขาเตรียมพร้อมจะหลบ เขาก็แทงเข้าไปที่ปากที่จะเข้ามากัดเขา
“ติ้ง!”
แม้ว่ากระบี่จะไม่ได้แทงทะลุปากของเสือดำ แต่มันก็ยังขัดฟันทำมันต้องเชิดหน้าตาม มันออกแรงกัดเพิ่มขึ้นทำให้ฉางหนิงเฟยไม่อาจชักกระบี่ออกมาจากปากเพื่อสู้กับมันได้
สารเลว ไปตายซะ !
ในขณะนี้ ก็มีเสียงดังมาจากด้านหลังของเสือดำ หัวหน้าเคนดัลเป็นคนที่เข้ามาอย่างรวดเร็ว ขวานขนาดใหญ่ของเขาเงื้อสูงขึ้นก่อนที่จะฟันดังฉับลงมาไปที่หลังเสือ ในเวลาเดียวดีรี่และเซียนคนอื่น ๆ ก็มีไม่กี่คนเริ่มเข้าหาเสือดำจากด้านข้างของฉางหยิงเฟยและพยายามขัดขวางเสือดำ
เสือดำปล่อยกระบี่และหันหน้าไปทางเคนดัลที่ฟาดขวานลงมาที่หลังของมัน มันหลบขวานอย่างรวดเร็ว แต่มันก็ยังได้รับบาดเจ็บเพราะหลบไม่พ้นทำให้มันต้องเสียขนไปกระจุกหนึ่ง
“โฮกกกก!”
เสือดำร้องด้วยความเจ็บปวดหลังจากนั้นมันก็หมุนไปรอบ ๆ และเร่งหลบหนีไปยังทิศทางตรงกันข้าม อย่างไรก็ตามขณะที่มันเริ่มหนี เจี้ยนเฉินและคนอื่น ๆ ก็เห็นว่ามันได้หลบหนีมาทางพวกเขา พวกเขาไม่มีทางเลือกนอกจากต้องเข้าร่วมสู้
เมื่อเห็นว่าทางที่เสือดำมาที่พวกเขา ใบหน้าของเสี่ยวเต๋าและหยุนหยวนก็เปลี่ยนไปอย่างมาก พวกเขาร้องออกมาด้วยความตกใจและกระโดดหลบไปคนละข้าง คาโบลด์เป็นคนแรกที่กระโดดหลบเสือดำที่วิ่งเข้าหาอย่างรวดเร็ว ไม่นานก็มาถึงเจี้ยนเฉิน แต่เจี้ยนเฉินยังยืนอยู่ที่พื้นของเขาโดยปราศจากความหวาดกลัวบนใบหน้า
เจี้ยนเฉิน หลบเร็ว ! เคนดัลตะโกนออกมาก่อนที่จะพุ่งเข้ามาหวังว่าจะสกัดเสือดำได้ทัน อย่างไรก็ตามแม้ว่าความแข็งรแกร่งของเขาจะเป็นเซียนผู้เชี่ยวชาญ ความเร็วของเขาก็ยังไม่เทียบเท่ากับสัตว์อสูรระดับ 2
เมื่อเห็นเจี้ยนเฉินขวางทางอยู่ ดวงตาของเสือดำก็กลายเป็นสีแดงเข้มก่อนที่จะคำรามอีกครั้ง หลังจาเนั้นมันก็เริ่มเพิ่มความเร็วของมันขณะที่พุ่งไปหาเจี้ยนเฉิน
เมื่อเห็นว่าเจี้ยนเฉินยังคงยืนนิ่งอยู่บนพื้นโดยไม่มีการเคลื่อนไหว สมาชิกของทหารรับจ้างอัคนีก็อดที่จะร้องออกมาด้วยความเสียใจไม่ได้ พวกเขาทำได้เพียงดูฉากเหล่านี้ต่อหน้าต่อตาเขา
ในเรื่องของความแข็งแกร่งของเจี้ยนเฉิน ทุกคนคิดว่าเขาเพียงแค่มีความแข็งแกร่งของเซียนทั่ว ๆ ไป ถึงเป็นเซียนระดับสูงก็ยังเกิดปัญหาเมื่อสู้กับเสือดำตัวนี้ แน่นอนตัวเจี้ยนเฉินนั้นไม่อาจต้านทานได้เลย แม้ว่าเสือดำจะบาดเจ็บมาก แต่สภาพของมันก็ไม่ได้แย่ทำให้มันเริ่มที่จะดุร้ายมากขึ้น ความแข็งแกร่งของมันก็ไม่ได้ลดลงมาก แต่กลับเพิ่มขึ้นแทน
เมื่อเห็นเสือดำพุ่งเข้ามาหาเขา สีหน้าอันเบื่อหน่ายของเจี้ยนเฉินก็กลายเป็นเย็นชา กระบี่วายุโปรยที่ยาว 1.33 เมตรและกว้าง 2 นิ้วก็ปรากฏขึ้นอย่างฉันพลันในมือขวาของเขา สิ่งเดียวได้เห็นคือแสงสีเงินกระพริบไปที่ด้านหน้าของเสือดำ ขณะเดียวกันเจี้ยนเฉินก็ฉากหลบไปด้านข้าง 1 ก้าวจากที่เขายืนอยู่
ปัง!
ร่างกายที่ใหญ่โตและเทอะทะของเสือดำตกลงมาที่พื้นซึ่งเจี้ยนเฉินยืนอยู่ ร่างกายของมันนิ่งไม่ไหวติงโดยไม่แสดงอาการเคลื่อนไหวเลย ทันใดนั้นเลือดสีแดงเข้มก็เริ่มไหลจากคอของเสือดำจนเจิ่งนองไปทั่วทิศทาง
ขณะที่เขากำลังพุ่งไปมาข้างหน้าอย่างรวดเร็ว หัวหน้าเคนดัลก็หยุดชะงักทันที เขาจ้องมองไปที่เสือดำอย่างว่างเปล่าที่ซึ่งตอนนี้ไม่เคลื่อนไหวใด ๆ อยู่ที่พื้น เคนดัลยืนอยู่เงียบ ๆ ที่เดิมของเขาขณะที่เขามองไปที่เจี้ยนเฉินด้วยสีหน้าไม่เปลี่ยนแปลง ดวงตาของเคนดัลเต็มไปด้วยความประหลาดใจและความทึ่ง เขาเพิ่งเห็นท่ากระบี่ที่รวดเร็วอย่างไม่น่าเชื่อต่อหน้าต่อตาเขา เสือดำวิ่งเร็วอย่างมากจากนั้นมันก็นิ่งอยู่ที่พื้นอย่างสมบูรณ์
ในที่สุดสายตาของหัวหน้าเคนดัลก็หยุดลงที่กระบี่เงินกว้าง 2 นิ้วในมือของเจี้ยนเฉิน เขาสังเกตเห็นว่ามันไม่มีรอยเลือดแม้แต่หยดเดียว ทำให้ใบมีดยังคงแวววาวอยู่ แต่เป็นเพราะเหตุนี้ยิ่งทำให้เคนดัลตกใจมากยิ่งขึ้น ในช่วงเวลาสั้น ๆ เขาก็มองมาที่เจี้ยนเฉินและสายตาของเขาก็ได้เปลี่ยนไป จากความสงสัยเป็นความประหลาดใจก่อนที่จะกลายเป็นความตกใจ อารมณ์มากมายปรากฏอยู่ในดวงตาของเขาและคนอื่น ๆ
ในขณะนั้นเซียนคนอื่น ๆ ต่างก็รีบวิ่งเข้ามาในท้ายที่สุด พวกเขายังไม่รู้ว่าเสือดำได้ตายไปแล้ว พวกเขาทั้ง 5 พุ่งเข้ามาข้างหน้าและล้อมเสือดำไว้ จากนั้นพวกเขาต่างก็ฟันไปที่เสือด้วยอาวุธเซียนในมือ
สัตว์อสูรตัวนี้ตายแล้ว ทุกคนไม่จำเป็นต้องฟันอีก
ขณะที่ทหารรับจ้างทั้ง 5 คนกำลังใช้อาวุธฟันไปที่ร่างเสือดำ เสียงที่สั่นเครือของเคนดัลก็ดังขึ้น
เมื่อได้ยินอย่างนั้น เซียนทั้ง 5 ต่างก็นิ่งงัน เซียนที่พุ่งเข้ามาต่างก็หยุดและไม่ได้เคลื่อนไหวใด ๆ หลังจากนั้นทั้งห้าต่างก็จ้องมองไปที่ร่างของเสือดำกันอย่างพร้อมเพรียง ก่อนที่จะตรวจสอบอย่างใกล้ชิด
ตอนนี้ทั้ง 5 คนต่างก็ได้เห็นเลือดที่เจิ่งนองที่ไหลออกมาจากคอของเสือดำ ดวงตาสีแดงของเสือดำก็ปูนโปนออกมาอย่างน่ากลัวก่อนหน้านี้ ตอนนี้ก็กลายเป็นร่างที่ไร้วิญญาณ
แปลก แล้วเสือดำตายไปได้เช่นไร ? มันไม่ได้กระโจนไปรอบ ๆ อย่างรุนแรงและยังมีชีวิตอยู่เมื่อไม่กี่นาทีงั้นหรือ ? จู่ ๆ มันตายได้อย่างไร หูป๋อถามด้วยความสับสน
เมื่อได้ยินอย่างนั้น คนทั้งสี่ต่างก็เหลือบมองกันและกันอย่างสงสัย
หัวหน้าเคนดัลจ้องมองมาที่เจี้ยนเฉินและพูดอย่างหนักแน่นว่า เสือดำตัวนี้ถูกเจี้ยนเฉินฆ่า
หา ? เจี้ยนเฉินเป็นคนฆ่ามัน ? หัวหน้า ที่ท่านพูดมาเป็นความจริงหรือ ? เมื่อได้ยินอย่างนั้น เสี่ยวเต๋าก็ลุกพรวดขึ้นมาพร้อมกับแสดงสีหน้าอย่างไม่อาจเชื่อ เมื่อได้ยินคำพูดของหัวหน้าเคนดัล
เสี่ยวเต๋าไม่ใช่คนเดียวที่ยากจะยอมรับสิ่งนี้ได้ ทุกคนในกลุ่มทหารรับจ้างอัคนีก็มีสีหน้าว่าไม่เชื่อเมื่อได้ยินคำพูดเหล่านั้น