บทที่ 273 ใช้ความรุนแรงสยบความรุนแรง / บทที่ 274 สายจากคนแปลกหน้า โดย Ink Stone_Romance
บทที่ 273 ใช้ความรุนแรงสยบความรุนแรง
“ไอ้ชาติชั่ว! สมน้ำหน้า! เทียบกับสิ่งที่คุณได้รับ เขายังห่างไกลกันอีกเยอะเลย! ให้เขาได้ลิ้มรสชาติของพลังชาวเน็ตซะบ้าง!”
เฟยหยางด่าเสร็จก็อดเป็นห่วงขึ้นมาไม่ได้ “เยี่ยไป๋บอกว่าจะคืนความบริสุทธิ์ให้คุณภายในเจ็ดวัน แต่ดูจากแนวโน้มตอนนี้แล้ว ถึงคำวิจารณ์จะเริ่มเปลี่ยนทิศทาง แต่ก็เริ่มมีคนมากมายบ่นคุณแล้ว แต่ถ้าไอ้ชั่วจ้าวต้าหย่งนั่นกัดต่อไปปล่อยคุณจะทำยังไง?
ถึงจะไม่ต้องกังวลเรื่องคำวิจารณ์แล้ว แนวโน้มที่จะชนะคดีก็มาก แต่ก็ยังรู้สึกไม่ดีอยู่ดี!
วงการบันเทิงของแบบนี้ จำเป็นต้องถอนรากถอนโคน ไม่อย่างนั้นจะกลับมาเป็นปัญหาอีกได้ ถ้าไม่กำจัดให้สิ้นซาก กลัวว่าจะสามารถโดนคนขุดมาทำข่าวได้ทุกเมื่อ…”
…….
หลังจบงานแถลงข่าว ความคิดเห็นกลับตาลปัตรเหมือนอย่างที่คาดเดาไว้
จากเดิมที่ก่นด่าหานเซี่ยนอวี่ ทั้งหมดกลับมาลงที่สามีภรรยาจ้าว
ที่บ้านจ้าวทุกวันมีนักข่าวมาห้อมล้อม ที่ทำงานก็หลีกเลี่ยงไม่ได้ เดินไปที่ไหนก็จะเจอนักข่าวปลอมตัวมา รวมทั้งผู้คนที่โกรธแค้นด้วย
ไม่ถึงสองวันจ้าวต้าหย่งก็โดนบริษัทไล่ออก ญาติสนิทมิตรสหายรอบตัวต่างหลบหนีเขา
สื่อติดต่อเขาไม่ได้ก็ไปขุดข่าวจากคนรอบตัวเขา เดิมทีคะแนนนิยมของจ้าวต้าหย่งไม่ค่อยดีอยู่แล้ว ตอนนี้ยิ่งโดนทุกคนซ้ำเติมเข้าไปใหญ่ คนถูกสัมภาษณ์แทบทุกคนต่างเปิดเผยข่าวที่ไม่ได้เป็นผลดีต่อเขาเลย
หลี่เฉียวหงก็ไม่ได้ไปไหน ในสายตาทุกคน คนที่เป็นแม่ของเด็กไม่มีทางไม่รู้ว่าสามีทำอะไร แต่เธอกลับให้ความช่วยเหลือ สมรู้ร่วมคิดกัน
ที่บ้านจ้าว
เสียงกดกริ่งดังเป็นพักๆ ข้าวของภายในบ้านถูกโยนอยู่บนพื้นกระจัดกระจาย เด็กผู้หญิงขดตัวซ่อนอยู่ในห้องนอน ไม่กล้าส่งเสียง
หลี่เฉียวหงใช้มือหนึ่งลากกล่องมา อีกมือหนึ่งดึงเด็กหญิงไว้ เตรียมจะออกไปข้างนอกโดยไม่หันหน้ากลับมา
เดินไปได้ครึ่งทางก็โดนจ้าวต้าหย่งดึงไว้ ตะคอกด้วยความโมโห “เธอจะทำอะไร?”
หลี่เฉียวหงพูดเสียงดัง “ทำอะไร? ฉันจะทำอะไรได้! ฉันต้องการหย่า! ฉันจะเอาลูกไปจากที่นี่ ชีวิตแบบนี้ฉันทนอยู่ต่อไปแม้แต่วันเดียวก็ไม่ได้แล้ว!”
จ้าวต้าหย่งมองดวงตาสีดำขลับสองดวง สีหน้าขาวซีด “คุณจะออกไปทำอะไร ข้างนอกมีแต่นักข่าว อดทนอีกไม่กี่วันก็ได้เงินมาแล้ว พวกเราจะได้ไปไกลๆ จากเกาเฟย!”
หลี่เฉียวหงสะบัดมือเขาออก “เงินๆๆ คุณรู้จักแต่เงิน ตอนนี้ครอบครัวพวกเราโดนบีบจนจะตายแล้ว! เอาเงินมาคุณมีชีวิตอยู่ใช้ไหมล่ะ?
มือถือฉันมีแต่คนด่ามาไม่หยุดตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมง แล้วยังขู่ว่าจะฆ่าฉันด้วย บ้านก็โดนคนสาดขี้กับเลือดหมา ไม่มีสักนาทีเลยที่ฉันไม่กังวลใจ!
ก่อนหน้านี้คุณพูดจาดูดี รูปข้อมูลของพวกเราทุกคนรู้หมดแล้ว จะเดินไปไหนได้? เดินไปที่ไหนก็มีแต่คนจำเราได้! เดินไปที่ไหนก็โดนด่าลับหลัง! แม้แต่ญาติก็ตัดความสัมพันธ์กับพวกเราทีละคนสองคนเลย!
ตอนแรกฉันไม่ให้คุณทำแบบนี้ คุณก็ไม่ฟัง ตอนนี้เป็นไง พอใจแล้วสินะ! ตัวคุณเองโดนสาดสีก็ช่างเถอะ ตอนนี้ฉันที่โดนลากมาพัวพันด้วยก็ต้องผิดไปกับคุณด้วย ชื่อเสียงลูกผู้หญิงโดนคุณทำลายหมดแล้ว!”
หลี่เฉียวหงพูดไปก็โยนของในมือทิ้ง นั่งลงไปที่พื้น “นี่ฉันทำกรรมอะไรมา ถึงต้องได้รับโทษแบบนี้! พวกเขาจะกดดันฉันจนจะตายแล้ว!”
“แม่…” เด็กหญิงยืนทำอะไรไม่ถูกอยู่หน้าแม่ตัวเอง
หลี่เฉียวหงกอดลูกสาวตัวเองแล้วเริ่มร้องไห้โฮ “ลูกแม่…ลูกสาวที่น่าสงสารของฉัน…ลูกไปทำกรรมอะไรไว้…ถึงได้มีพ่อแบบนี้…”
…………………………………………………..
บทที่ 274 สายจากคนแปลกหน้า
ขณะหลี่เฉียวหงพูดอยู่ ไม่รู้ว่านึกอะไรขึ้นมาได้ อยู่ดีๆ สายตาก็เป็นประกายจนน่าตกใจ จ้องเขม็งมองไปทางจ้าวต้าหย่ง “จ้าวต้าหย่ง! ไม่ใช่ว่าคุณทำเรื่องอย่างนั้นกับลูกสาวจริงๆ หรอกนะ?”
จ้าวต้าหย่งได้ยินก็โมโหจนแทบจะเป็นลม “คุณเลอะเลือนแล้วหรือไง คำพูดของคนพวกนั้นคุณก็เชื่อ! หลินหลินเป็นลูกสาวแท้ๆ ของผมนะ! ถึงผมจะอารมณ์ไม่ดีเคยตีลูกด่าลูก แต่ไม่มีทางทำเรื่องหมาๆ แบบนั้นได้!”
“ฉันจะรู้ได้ยังไงว่าคุณทำหรือไม่ได้ทำ! ขนาดเรื่องผิดศีลธรรมที่คุณคิดใส่ร้ายหานเซี่ยนอวี่ว่าทำลวนลามลูกคุณยังคิดได้เลย! ฉันจะรู้ได้ยังไงว่าคุณกำลังหลอกฉันอยู่หรือเปล่า! คุณไม่ได้ตายดีแน่!”
“คุณมันผู้หญิงบ้า! ความคิดนี้ตอนแรกคุณก็เห็นด้วยนี่! ตอนนี้กลับมาโทษผม!”
…….
จ้าวต้าหย่งโดนภรรยาตะคอกใส่จนสมองมึนงงไปหมด ในหัวมีแต่เสียงหึ่งๆ ดังไปมา ในตอนนี้เอง มือถือเขาดังขึ้น
จ้าวต้าหย่งกำลังโมโหแทบคลั่งอยู่ พอรับสายแล้วก็เริ่มด่า “ไสหัวไป! ออกไปให้พ้นๆ ทั้งหมด! ถ้าโทรมาอีกฉันจะฆ่าพวกแก!”
ขณะที่ตะโกน ทันใดนั้นมีเสียงผู้ชายดังขึ้นมาจากปลายสาย “คุณจ้าว อย่าโมโหขนาดนั้นเลย ผมมาช่วยคุณ”
จ้าวต้าหย่งหยุดพูดทันที ถามอย่างระแวดระวังว่า “คุณเป็นใคร?”
ถ้าเมื่อก่อนมีคนบอกว่าจะช่วยเขา เขาย่อมเชื่อแน่นอน แต่ตอนนี้จะมีคนมาช่วยเขาได้ยังไง?
“ผมเป็นใครไม่สำคัญ ที่สำคัญคือผมสามารถแก้ไขปัญหาตอนนี้ของคุณได้ ไม่ให้สื่อมารบกวนคุณอีก”
ได้ยินปลายสายบอกว่าทำให้ทำให้สื่อไม่มารบกวนเขาอีกได้ ถึงแม้จ้าวต้าหย่งจะยังไม่เชื่อว่าอีกฝ่ายจะมีเจตนาดีแบบนี้ แต่ยังก็อดไม่ได้ถามออกไป “คุณว่ามา คุณมีวิธีอะไรไม่ให้สื่อมากวนผมอีก สื่อพวกนั้นเหมือนหมาบ้าชัดๆ! พูดอะไรก็ไม่มีประโยชน์!”
“หึ ตอนนี้คุณเป็นเหมือนซาลาเปาร้อนๆ ลูกหนึ่ง พวกเขาย่อมตามตื๊อคุณไม่เลิกอยู่แล้ว”
ผู้ชายในมือถือหัวเราะ แล้วพูดต่อ “ขอแค่คุณยอมถอนฟ้องไป ยอมรับความจริงทั้งหมดต่อหน้าทุกคน บอกชัดเจนว่าคุณใส่ความหานเซี่ยนอวี่เพื่อเงิน เรื่องก็จะเงียบหายไปเอง พอความร้อนแรงของเรื่องนี้ซาลงแล้ว สื่อจะไม่สนใจคุณอีกต่อไป”
จ้าวต้าหย่งตกใจอยู่สักครู่ จากนั้นพูดด้วยความโมโห “คุณคิดว่าผมโง่หรือไง คุณมันคนที่หานเซี่ยนอวี่ส่งมาสินะ!”
ถ้าเขาพูดออกไป เงินแม้แต่แดงเดียวไม่ได้ แถมยังมีความผิดเพิ่มอีกด้วย
นอกจากเขาโง่นั่นแหละถึงจะทำเรื่องแบบนี้!
ได้ยินเสียงกรุ่นโกรธของจ้าวต้าหย่ง เสียงในมือถืออีกฝั่งกลับฟังดูสบายๆ “คุณจ้าว เกรงว่าคนที่เลอะเลือนจะเป็นคุณเอง คุณคงไม่ได้นึกว่าจนถึงตอนนี้แล้วยังจะได้เงินชดเชยอยู่หรอกนะ?
ก่อนหน้านี้โกลบอลเอ็นเตอร์เทนเม้นท์คิดจะให้เงินไกล่เกลี่ยคดีกับคุณจริงๆ แต่นั่นเป็นเพราะคำวิจารณ์และแรงกดดันจากผู้คน พวกเขากลัวว่าเรื่องจะบานปลาย ไม่ต้องพูดเรื่องหานเซี่ยนอวี่เสื่อมเสียชื่อเสียงเลย ยังจะมีผลกระทบต่อภาพลักษณ์ของบริษัทด้วย
แต่ตอนนี้ไม่เหมือนกันแล้ว ถ้าคนยังคงอยู่ฝั่งหานเซี่ยนอวี่ โกลบอลเอ็นเตอร์เทนเม้นท์ก็ไม่จำเป็นต้องคำนึงถึงเสียงวิพากษ์วิจารณ์อีก ส่วนหลักฐานที่คุณเสนอมาพวกนั้น ตัวคุณเองก็รู้อยู่แก่ใจดีที่สุดว่าเอาผิดหานเซี่ยนอวี่ไม่ได้”
คนในมือถือฝั่งนั้นหยุดพักหนึ่ง ก่อนพูดอย่างอารมณ์ดีต่อ “เมื่อก่อนคุณสามารถมั่นใจไม่ต้องเกรงกลัวอะไรได้ นั่นเพราะทั้งโลกยืนอยู่ข้างคุณ แต่ตอนนี้ หึ…
ถ้าคุณบอกความจริงทั้งหมด สื่อก็ไม่มีอะไรให้ขุดต่ออีก หลังจากวุ่นวายไม่กี่วันคุณก็จะได้อิสระและความสงบสุขกลับมา
แต่ว่า ยิ่งคุณไม่ถอนความหนึ่งวัน เรื่องก็จะยังไม่จบเพิ่มไปอีกหนึ่งวัน จะมีคนมาสนใจคุณไม่หยุดหย่อน จับคุณไม่ปล่อย ชีวิตนี้ของคุณจะอยู่กับการระรานของสื่อและคำด่าของคนบนโลก…”
……………………………………